Τιμές για ιδιαίτερα

[eleni09 ΠΕ 02]

εχεις δικιο σε καποια πραγματα...αλλα οσον αφορα το ''παρακατω μαθημα'' ...εξαρταται απο ποιο θα ειναι αυτο....οταν λ.χ μου ζηταει να τον προετοιμασω στην εισαγωγη του Ομηρου...κ δεν της αρκουν καποια γενικα πραγματακια αλλα θελει να ξερει καλα το παιδι ολη την εισαγωγη τοτε αγγιζουμε τα ορια του παραλογισμου....και δεν νομιζω οτι θα υπαρξει νορμαλ καθηγητης να το εκτιμησει....
δεν νομιζω οτι ειναι λογικο
να γνωριζει το παιδι π.χ το ομηρικο ζητημα...... 
αλλα ουτε κ τις δασυνομες λεξεις που μου ζητουσε να του μαθω το καλοκαιρι ( κ της το αρνηθηκα....) 
ουτε να του κανω μαθημα μεσα απο τον Τζαρτζανο..... 
ουτε το να του λεω-υπαγορευω τι να γραψει στις απαντησεις αναπτυξεις........ 
οποτε εξαρταται κ απο την περιπτωση.......

Ούσα ξενόγλωσση καθηγήτρια και κινδυνεύοντας να παρεξηγηθώ (το απεύχομαι, φυσικά), θα ρωτήσω το εξής: όταν ένας μαθητής ζητάει να μάθει κάτι που δεν είναι του επιπέδου του ή της παρούσης, είναι δεδομένο ότι θέλει να κάνει τον έξυπνο στην τάξη; Δεν υπάρχει περίπτωση να τον ενδιαφέρει το αντικείμενο και να διψάει να μάθει περισσότερα;

Σαφως οχι!!!!!! εχεις δικιο!!!!!!
μακαρι να ηθελε το παιδι κ να μου το ζητουσε το παιδι................

αλλα εγω μιλαω για την περιπτωση που το ζηταει η μανα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!κ επιμενει!!!!!!!!
κ μιλαω για μια μανα η οποια οταν ο δασκαλος στο δημοτικο εκθεση στα παιδια για το σπιτι του την υπαγορευε κανονικοτα! η του την εγραφε κ αυτος την αντεγραφε!!!!!!!!
η που κανει τρεις χιλιαδες μαθηματα σε ενα παιδι α΄γυμνασιου λες και παει Γ'λυκειου κ δινει πανελληνιες!
κ ακομα κ οταν τη λες οτι δεν χρειαζεατια κατι επιπλεον , αυτη επιμενει......
δεν ξερω αν ειναι δικα της απωθημενα η τι αλλο ειναι......
συν το οτι το παιδι εχει ψυχολογικα προβληματα κ θα επρεπε  να το δει καποιος....(της το ειπα...αλλα δεν.... )

ειναι οντως περιπτωση....κ ειναι κριμα για το παιδι.........

[PDE ads]

[Ms Daisy]

Κατάλαβα. Πράγματι κρίμα για το παιδί. Τι να πω...... Κι εμένα μου έχουν τύχει μανάδες που φορτώνουν τα παιδιά σαν γαιδούρια και ξεχνάνε το πιο απλό: ότι είναι παιδιά! Και μετά θα φτάσουν στο Λύκειο και θα κάνουν ένα ωραιότατο ΜΠΑΜ και θα απορούν οι μανούλες: μα καλά, τι έπαθε το παιδί μου;! Η δικαιολογία αυτών των μανάδων είναι ότι αφού μπορεί το παιδί να γίνει ακόμα καλύτερο, γιατί να μην γίνει; Γιατί απλούστατα ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ! Και δεν είναι καθόλου περίεργο. Το θέμα δεν είναι αν το παιδί παίρνει 20άρια, αλλά να έχει μυαλό. Αν έχει, τότε ακόμα κι αν στο σχολείο είναι του 15, στην μετέπειτα ζωή του δε θα χαθεί. Είχα μαθητή (που πράγματι τον θαυμάζω ακόμα και σήμερα) που ενώ είχε πολύ μυαλό, δεν ήθελε να διαβάσει αρκετά. Για τους χ-ψ λόγους. Μάλλον επειδή η αδερφή του ήταν αριστούχος και έπαιρνε όλους τους επαίνους, αυτός έπρεπε να βρει έναν άλλο τρόπο να τραβήξει το ενδιαφέρον: με το να μην διαβάζει αρκετά και οι γονείς του να αγχώνονται. (Μ'αρέσουν τα βιβλία ψυχολογίας, τι να κάνουμε! ) Anyway, και το Proficiency πήρε, και στο πανεπιστήμιο πέρασε με την πρώτη, και μια χαρά είναι. Αυτό το παιδί (και γενικά την οικογένεια) τους έχω σαν παράδειγμα. Αλλά δεν είναι όλοι έτσι.....

[eleni09 ΠΕ 02]

εχεις δικιο....ειναι παιδια....σκεψου...περυσι..ηταν στ' δημοτικου κ το παιδι εκανε για χρονια πιανο με το ζορι...χωρισ να του αρεσει....
ηθελε να γραφτει μπασκετ κ δεν τον αφηνε...κ το παιδι ειχε κατι νευρα...συν τα ψυχολογικα προβληματα συν το οτι ειναι κ υπερκινητικο...φαντασου τωρα πως ηταν το παιδι.....(συχνα το χτυπαει κιολας για να διαβασει....) κ εκατσα κ την παρακαλουσα κ της εξηγουσα οτι το παιδι το χρειαζεται να το μπασκετ.....του χρειαζεται να διοχετευσει καπου την ενεργεια του κ τα νευρα του κ να κανει κ κατι που του αρεσει....να ξεσπαει κιολας.....κ τον εγραψε με τα χιλια ζορια....αλλα μετα τον ξανασταματησε.......
της ειπα να τον παει σε ειδικο βεβαια αλλα δεν..... τι να κανω....

[Ms Daisy]

εχεις δικιο....ειναι παιδια....σκεψου...περυσι..ηταν στ' δημοτικου κ το παιδι εκανε για χρονια πιανο με το ζορι...χωρισ να του αρεσει....
ηθελε να γραφτει μπασκετ κ δεν τον αφηνε...κ το παιδι ειχε κατι νευρα...συν τα ψυχολογικα προβληματα συν το οτι ειναι κ υπερκινητικο...φαντασου τωρα πως ηταν το παιδι.....(συχνα το χτυπαει κιολας για να διαβασει....) κ εκατσα κ την παρακαλουσα κ της εξηγουσα οτι το παιδι το χρειαζεται να το μπασκετ.....του χρειαζεται να διοχετευσει καπου την ενεργεια του κ τα νευρα του κ να κανει κ κατι που του αρεσει....να ξεσπαει κιολας.....κ τον εγραψε με τα χιλια ζορια....αλλα μετα τον ξανασταματησε.......
της ειπα να τον παει σε ειδικο βεβαια αλλα δεν..... τι να κανω....

Σε βρίσκω πάρα πολύ σωστή! Από κει και πέρα...............η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα παραπάνω. Μπράβο που της μίλησες αλλά αν δε θέλει να καταλάβει, δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Το παιδί, θα μου πεις, τι φταίει;;; Να πληρώνει τα σπασμένα, τα δικά της απωθημένα ή δεν ξέρω τι άλλο. Θα το καταστρέψει! Γιατί, να πάρει, δεν ξεστραβώνονται να διαβάσουν κανένα βιβλίο αν δεν θέλουν να πάνε σε ειδικό; Κανένας μας, όταν γίνεται γονιός, δεν ξέρει τι να κάνει αλλά λίγο πολύ το ψάχνουμε (βιβλία, συζητήσεις με φίλους, συνεδρίες με ψυχολόγους, internet κλπ κλπ). Βέβαια, ακόμα και να ψαχτεί, αν φοράει παρωπίδες δεν πρόκειται να αλλάξει, απλά θα ερμηνεύει τα πράγματα όπως θέλει. Έχω μια φίλη που ενώ είναι πολύ καλή κοπέλα, ψάχνεται, ρωτάει γιατρούς (παιδιάτρους και αναπτυξιολόγους) για το παιδί της (έχει διάφορα ψυχολογικά) τελικά κάνει του κεφαλιού της. Και το ωραίο είναι ότι το λέει κιόλας΄, ότι στην αρχή ενθουσιάζεται, λέει ότι θα ακολουθήσει κατά γράμμα τις συμβουλές, και μετά κοιτάζει την βολή της και δεν κάνει τίποτα! Γιατί πρέπει να αλλάξει ο γονιός πρώτα για να σωθεί το παιδί, πράγμα δύσκολο ...... αλλά όχι ακατόρθωτο.

[PDE ads]

[eleni09 ΠΕ 02]

ανεφερες τη λεξη κλειδι στο προβλημα: παρωπιδες......
απλα μετα πας σπιτι σου κ στεναχωριεσαι ρε γαμωτο.........πολλες φορες σκεφτομαι τι θα του κανει οταν παει λυκειο? κ καταλαληγω πως αν συνεχιστει αυτη η κατασταση το παιδι θα εχει πολυ ασχημη καταληξη......  :-ελπιζω να μην γινειι μονο κατι ακραιο....... 

[evi06]

Κατάλαβα. Πράγματι κρίμα για το παιδί. Τι να πω...... Κι εμένα μου έχουν τύχει μανάδες που φορτώνουν τα παιδιά σαν γαιδούρια και ξεχνάνε το πιο απλό: ότι είναι παιδιά! Και μετά θα φτάσουν στο Λύκειο και θα κάνουν ένα ωραιότατο ΜΠΑΜ και θα απορούν οι μανούλες: μα καλά, τι έπαθε το παιδί μου;! Η δικαιολογία αυτών των μανάδων είναι ότι αφού μπορεί το παιδί να γίνει ακόμα καλύτερο, γιατί να μην γίνει; Γιατί απλούστατα ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ! Και δεν είναι καθόλου περίεργο. Το θέμα δεν είναι αν το παιδί παίρνει 20άρια, αλλά να έχει μυαλό. Αν έχει, τότε ακόμα κι αν στο σχολείο είναι του 15, στην μετέπειτα ζωή του δε θα χαθεί.

αυτο ακριβως panickos! κ δεν μπορω να καταλαβω πως ακομα στην εποχη μας, με ολα αυτα που βλεπουμε γυρω μας, ακουμε απο γονεις νεους (40-45 αρηδες) κ πιθανον πτυχιουχους, να δινουν τοση μεγαλη σημασια στους βαθμους κ το να περασει το παιδι στο πανεπιστημιο, θελει - δεν θελει το παιδι!

[Landau]

Ξύλο και κλωτσιές θέλουν (οι γονείς αυτοί)!!! Κουβαλάντε τα συμπλέγματά τους και θέλουν να τα περάσουν και στο παιδί τους.. μην γεννάς κυρά μου αν έχεις δικά σου άλυτα προβλήματα! Κάποτε υπήρχε η φυσική επιλογή...

[gringa]

Λίγο άσχετη η ερώτησή μου, αλλά δεν ήξερα πού να τη γράψω.

Έχω μια μαθήτρια φέτος στην Α Γυμνασίου. Το παιδί έχει τρομερά προβλήματα, δεν έχω συναντήσει ξανά κάτι παρόμοιο. Έχει σίγουρα κάποια (ή κάποιες) μαθησιακή δυσκολία, ενώ η αντίληψή της και η συμπεριφορά της ταιριάζουν περισσότερο σε παιδί 5 χρονών. Αφού πέρασα όλο το Σ/Κ σκεφτόμενη τί να κάνω, αποφάσισα χθες να μιλήσω στη μαμά της. Της είπα κάποιες από τις διαπιστώσεις μου και της πρότεινα να πάει μια βόλτα στα ΚΔΑΥ (ή όπως αλλιώς λέγονται τωρα), μπας και βγάλουμε μια άκρη και βοηθηθεί και το ίδιο το παιδί.

Η απάντησή της ήταν αρνητική και κάθετη, καθώς, όπως μου είπε, αντιλαμβάνεται και η ίδια ότι υπάρχει πρόβλημα αλλά δε θέλει να στιγματιστεί το παιδί της και να του κολλήσουν "ταμπέλες".

Οκ, δεκτό... Κάτω από αυτές τις συνθήκες όμως, πραγματικά δε μπορώ να κάνω μάθημα, δε μπορώ να βοηθήσω το παιδί πουθενά. Δυσκολεύεται ακόμα και να διαβάσει, δε ξέρει να διαβάζει... Παιδευόμασταν μία ολόκληρη ώρα χθες (χωρίς υπερβολή) για να κατανοήσει ότι την Οδύσσεια την έγραψε ο Όμηρος και όχι ο Οδυσσέας. Εννοείται ότι δεν προλάβαμε να κάνουμε τίποτα άλλο από τα άλλα της τα μαθήματα. Μόνο που σκέφτομαι ότι πρέπει να της εξηγήσω και το Ομηρικό ζήτημα αργότερα, με πιάνει ταχυπαλμία...

Πώς μπορώ να βοηθήσω ένα τέτοιο παιδί? Δε με πειράζει να ζοριστώ, αλλά βλέπω ότι είναι δώρον άδωρον... Την επόμενη μέρα ξεχνάει τα πάντα. Τί θα γράψει ρε γαμώτο στις εξετάσεις?

 

[evi06]

Λίγο άσχετη η ερώτησή μου, αλλά δεν ήξερα πού να τη γράψω.

Έχω μια μαθήτρια φέτος στην Α Γυμνασίου. Το παιδί έχει τρομερά προβλήματα, δεν έχω συναντήσει ξανά κάτι παρόμοιο. Έχει σίγουρα κάποια (ή κάποιες) μαθησιακή δυσκολία, ενώ η αντίληψή της και η συμπεριφορά της ταιριάζουν περισσότερο σε παιδί 5 χρονών. Αφού πέρασα όλο το Σ/Κ σκεφτόμενη τί να κάνω, αποφάσισα χθες να μιλήσω στη μαμά της. Της είπα κάποιες από τις διαπιστώσεις μου και της πρότεινα να πάει μια βόλτα στα ΚΔΑΥ (ή όπως αλλιώς λέγονται τωρα), μπας και βγάλουμε μια άκρη και βοηθηθεί και το ίδιο το παιδί.

Η απάντησή της ήταν αρνητική και κάθετη, καθώς, όπως μου είπε, αντιλαμβάνεται και η ίδια ότι υπάρχει πρόβλημα αλλά δε θέλει να στιγματιστεί το παιδί της και να του κολλήσουν "ταμπέλες".

Οκ, δεκτό... Κάτω από αυτές τις συνθήκες όμως, πραγματικά δε μπορώ να κάνω μάθημα, δε μπορώ να βοηθήσω το παιδί πουθενά. Δυσκολεύεται ακόμα και να διαβάσει, δε ξέρει να διαβάζει... Παιδευόμασταν μία ολόκληρη ώρα χθες (χωρίς υπερβολή) για να κατανοήσει ότι την Οδύσσεια την έγραψε ο Όμηρος και όχι ο Οδυσσέας. Εννοείται ότι δεν προλάβαμε να κάνουμε τίποτα άλλο από τα άλλα της τα μαθήματα. Μόνο που σκέφτομαι ότι πρέπει να της εξηγήσω και το Ομηρικό ζήτημα αργότερα, με πιάνει ταχυπαλμία...

Πώς μπορώ να βοηθήσω ένα τέτοιο παιδί? Δε με πειράζει να ζοριστώ, αλλά βλέπω ότι είναι δώρον άδωρον... Την επόμενη μέρα ξεχνάει τα πάντα. Τί θα γράψει ρε γαμώτο στις εξετάσεις?

 

βοηθεια σου! το εχω περασει , το παλεψα λιγακι με ο,τι ξερω απο παιδια με δυσλεξια ή διασπασης προσοχης (γιατι χωρις να εχω μια διαγνωση στα χερια μου, δεν ηξερα κ που να ψαξω, πως ακριβως να το αντιμετωπισω) δεν εβλεπα αποτελεσμα κ ειπα στην μητερα οτι δεν εχω τις γνωσεις, την δυνατοτητα να το βοηθησω. χρειαζεται καθηγητρια εξειδικευμενη σε αυτες τις πριπτωσεις κ το αφησα.

[nebula]

Αγαπητή Gringa,
έχω και γω φέτος μια τέτοια περίπτωση παιδιού... Οριακή νοημοσύνη, σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες, αδυναμία συγκέντρωσης, κατανόησης, σύνθεσης και ανάλυσης... Οι γονείς του βέβαια από μικρό το πήραν χαμπάρι, πριν ακόμα πάει σχολείο και του είχαν πάντα πρόσθετη βοήθεια στο σπίτι, ενώ έχει πάει και στους εδικούς για τις απαραίτητες γνωματεύσεις επί του προβλήματος. Ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο... Δεν με νοιάζει να προσπαθήσω παραπάνω, να τα πω 100 φορές, να τα εξηγήσω ξανά και ξανά... Όταν όμως στο επόμενο πεντάλεπτο συνειδητοποιώ ότι δεν έχει συγκρατήσει τι-πο-τα, απογοητεύομαι οικτρά... Και ακόμα δεν έχουν πέσει στα βαθιά...

[gringa]

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με μένα... Βέβαια, στη δική μου περίπτωση, οι γονείς παραδέχονται μεν το πρόβλημα, δε θέλουν όμως να το αντιμετωπίσουν. Από την άλλη, δεν έχω ιδέα από ειδική αγωγή, αλλά και να είχα, δε θέλουν να μπουν στη διαδικασία αυτή. Τους πρότεινα έστω να βρουν μια φιλόλογο με ειδίκευση στην ειδική, αλλά ακόμα κι αυτό το θεωρούν "στιγματισμό". Χώρια που μου έριξαν και σπόντα του στιλ "ζορίζεσαι και τα παρατας"...

 

[nebula]

Πρέπει να επιμείνεις πάντως για να πάνε στα ΚΔΑΥ. Και οι καθηγητές στο σχολείο πρέπει να είναι ενημεροι και αφού μπορεί να έχει έναν διαφορετικό -και πιο δίκαιο για την περίπτωσή του- τρόπο εξέτασης και αντιμετωπισης, γιατί να ταλαιπωρείται εις το όνομα της ομοιογένειας;

Εγώ είμαι σε δύσκολη θέση, γιατί βλέπω πως η μαμά του στήριζεται πάρα πολύ πάνω μου (μήπως και τους αφήσω, γιατί στο δημοτικό που του είχε δάσκαλο ειδικής αγωγής, τους παράτησε στα μέσα της χρονιάς...).

[stargate]

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με μένα... Βέβαια, στη δική μου περίπτωση, οι γονείς παραδέχονται μεν το πρόβλημα, δε θέλουν όμως να το αντιμετωπίσουν. Από την άλλη, δεν έχω ιδέα από ειδική αγωγή, αλλά και να είχα, δε θέλουν να μπουν στη διαδικασία αυτή. Τους πρότεινα έστω να βρουν μια φιλόλογο με ειδίκευση στην ειδική, αλλά ακόμα κι αυτό το θεωρούν "στιγματισμό". Χώρια που μου έριξαν και σπόντα του στιλ "ζορίζεσαι και τα παρατας"...

Εσύ καλά κάνεις σε κάθε περίπτωση.

[gringa]

Το ξανασυζήτησα με τη μητέρα πριν λίγο και ήταν ανένδοτη. Προτιμάει να παιδευτεί λέει μόνη της η μικρή, για να νιώσει την ηθική ικανοποίηση ότι κάτι κατάφερε. Δεν επιμένω άλλο, δε βγαίνει νόημα. Θα συνεχίσω να κάνω το μάθημα όπως το κάνω σε παιδιά χωρίς δυσκολίες, άλλωστε δε γνωρίζω πώς να αντιμετωπίσω τέτοια προβλήματα. Αν δεν την πειράζει που η κόρη της θα παιδεύεται, τότε δε με πειράζει ούτε εμένα.

Το ξέρω ότι γίνομαι κυνική, αλλά μου την έφωσε γιατί μου απάντησε με στόμφο: "όχι κοπέλα μου, σου είπα ότι δε με ενδιαφέρει να ακολουθήσει ειδικό πρόγραμμα"...


Άντε μετά να συνεννοηθείς...