0 μέλη και 7 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Μήπως ξέρει κανείς τα θέματα ΟΕΦΕ 2018 τηςΒ φάσης;
Όταν το πιστεύω συντάσσεται με δοτική και ειδικό απαρέμφατο, πιστεύετε τούτοις ἀληθῆ λέγειν , πώς συντάσσουμε; Μπορούμε να μιλήσουμε για πρόληψη του υποκειμένου του απαρεμφάτου (το οποίο μου φαίνεται και το πιο σωστό) ή πρέπει να δεχθούμε άμεσο και έμμεσο αντικείμενο;
τοῖς μὲν θεοῖς μεγίστη χάρις ὅτι ἔδοσαν ἡμῖν τυχεῖν ὧν ἐνομίζομεν ἄξιοι εἶναι: το απαρέμφατο από το δίδωμι το θεωρείτε τελικό στη θέση της αιτιατικής του άμεσου αντικειμένου ή του σκοπού / αποτελεσματος (όπως γράφει ο Αναγνωστόπουλος);
Τα ὅθεν , ἐντεύθεν, ἐκεῖθεν, όταν σε ένα κείμενο σημαίνουν «για αυτόν τον λόγο», χαρακτηρίζονται και συντακτικά ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί της αιτίας ή πρέπει να τα χαρακτηρίζουμε επιρρηματικούς του τόπου;
Τυπικά, δεν νομίζω ότι μπορείς να μιλήσεις για πρόληψη υποκειμένου, γιατί η λέξη δεν βρίσκεται εκτός των ορίων της απαρεμφατικής φράσης όπως συμβαίνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις δευτερευουσών προτάσεων.
Μπορείς να πεις ότι το υποκείμενο του απαρεμφάτου έχει υποστεί έλξη από την πτώση που απαιτεί η σύνταξη του ρήματος.Η άλλη εκδοχή είναι να το θεωρήσεις αντικείμενο και να εννοήσεις σε αιτιατική το υποκείμενο του απαρεμφάτου.Το τι από τα δυο συμβαίνει είναι ένα καλό ερώτημα στο οποίο οι απόψεις διίστανται. Αν ζητάς τη δική μου γνώμη, κλίνω περισσότερο προς το πρώτο ενδεχόμενο (αυτό της έλξης δηλαδή), αλλά δεν το λέω με απόλυτη βεβαιότητα.
Δηλαδή, για να μιλήσουμε για πρόληψη πρέπει να είναι διακριτά τα όρια, για αυτό δεν λέγεται ποτέ αυτό για το υποκείμενο του απαρεμφάτου;