Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική

[daffyduck]

Συνάδελφοι, σας υπερευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, με καλύψατε πλήρως!!!

[PDE ads]

[pontiki!!!]

και στο λεξικο του σταματακου υπάρχουν αν δεν κανω λαθος!

[stroumfita]

στα συνηρημένα β τάξης πότε μπαίνει περισπωμένη και πότε οξεία; έχει να κάνει με το χρόνο των υπό συναίρεση φωνηέντων αλλά δε βρίσκω πουθνά τον κανόνα

[ZIZO]

το προιόν της συναίρεσης παίρνει περισπωμένη εκτός αν έρχεται σε αντίθεση με τουσ κανόνεσ τονισμού και τότε εφαρμόζεις κανονικά ό,τι προβλέπει ο κανόνας. π.χ ηγουμαι(ηγε-ομαι) παίρνει περισπωμένη γιατί τονίζεται το προιόν της συναίρεσης και γιατί το -ου είναι μακρό το -αι στο τέλος λέξης βραχυ άρα μακρό πριν από βραχύ περισπωμένη.αλλα ηγουμεθα(ηγε-ουμεθα) παιρνει οξεία γιατι σύμφωνα με τον κανόνα οταν μια λέξη τονίζεται στην πρόπαραλήγουσα παίρνει πάντα οξεία(άσχετα αν είναι ή οχι συνηρημένο).γενικά πάντα λαμβάνεις υπόψην τους κανόνες τονισμού.

[PDE ads]

[desperino]

Μήπως ξάχνεις αυτόν τον κανόνα;
Η συλλαβή που προέρχεται από συναίρεση παίρνει περισπωμένη,παίρνει όμως οξεία αν πριν από τη συναίρεση είχε οξεία η δεύτερη από τις συλλαβές που συναιρούνται.

[stroumfita]

μάλλον η ερώτηση είναι η εξής : γιατί όταν τονίζεται πριν από τη συναίρεση η πρώτη συλλαβή τότε παίρνει περισπωμένη ενώ όταν τονίζεται η δεύτερη παίρνει  οξεία;

[ZIZO]

δώσε ένα παράδειγμα γιατί έτσι που το λές δεν καταλαβαίνω τι εννοείς..

[apri]

Ο πρακτικός κανόνας λέει ότι περισπάται μόνο η μακρά συλλαβή προ βραχείας (π.χ ἠγοῦμαι). Σημειωτέον ότι το –οι και το –αι στο τέλος της λέξης λογίζονται ως βραχέα (εκτός από την ευκτική).




Αν θέλεις τώρα την πραγματική αιτιολογία, θα προσπαθήσω να σου το εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ.


Τονίζουμε με βάση το νόμο της τρισυλλαβίας (δηλ. βάζουμε τόνο υποχρεωτικά στην τρίτη συλλαβή από το τέλος), με την προϋπόθεση ότι τηρείται ο νόμος της τριχρονίας (δηλ. όχι άτονοι πάνω από τρεις τόνους).
Π.χ    ἄν-θρω-πος    αλλά     ἀν-θρώ-που




Ειδικά στα συνηρημένα:

•   Όταν ο τόνος έπεφτε στο πρώτο φωνήεν της συναιρούμενης συλλαβής, τότε εκεί η φωνή ανέβαινε (όπως όταν έχουμε οξεία) και κατέβαινε στο δεύτερο φωνήεν (όπως όταν έχουμε βαρεία). Ο συνδυασμός αυτός οξείας+βαρείας,  αποτελεί ως γνωστόν την οξυβάρεια ^ ή περισπωμένη ˜ , όπως είναι ευρύτερα γνωστή.

              ἠγέὸμαι=ἠγοῦμαι
              ποιέω (ποιέὸο)=ποιῶ


βλ.  και κῆπος: το «η» προφερόταν ως μακρό ε, δηλαδή είχε δυο χρόνους. Εδώ ο τόνος ανέβαινε στον πρώτο χρόνο και κατέβαινε στο δεύτερο (δηλ. κέὲπος), εξ ου και η περισπωμένη (κῆπος).




•   Όταν ο τόνος πέφτει στο δεύτερο φωνήεν της συναιρούμενης συλλαβής, η φωνή ανεβαίνει μόνο, δηλ. παίρνει οξεία.

        ἠγεόμεθα=ἠγούμεθα



Ελπίζω να μη σε μπέρδεψα.

[stroumfita]

μπράβο αυτό έψαχνα την εξήγηση. όλα αυτά δεν υπάρχουν κάπου συγκεκριμένα για τα συνηρημένα έτσι;ισχύει ότι ισχύει γενικά για τον τονισμό σωστά;

[apri]

Ναι,, ισχύουν όσα ισχύουν γενικά για τον τονισμό.

[para5]

Αν διαβάσεις από τη Γραμματική του Οικονόμου το κεφάλαιο για τα συνηρημένα ρήματα, θα σου λυθούν όλες οι απορίες.

[stroumfita]

μπα δεν τα λέει ο Οικονόμου αυτά έψαξα
ευχαριστώ πάντως

[para5]

Δες τους κανόνες τονισμού στην αρχή της Γραμματικής του Οικονόμου.

[ioulitsa]

το ρημα εχω συνθετο με την προθεση κατα για παραδειγμα ειναι:κατάσχες ή κατάσχε? φευγει δηλαδη το σ  στο τελος οταν ειναι συνθετο ή οχι?