Λατινικά: Σύνταξη

[kozzi1]

το σιγουρο ειναι οτι δεν ειναι λογικο να προηγειται η αποδοση χρονικα και να επεται η υποθεση....
αν η υποθεση δεν ισχυει "τωρα" , η αποδοση δε γινεται να μην ισχυε "χτες" !
με βαση τις προσωπικες εμπειριες ανω των 15 ετων στο μαθημα, με ανταλλαγες αποψεων με πλειστους συναδελφους στην παραλληλη παιδεια,
ισως ορθοτερη ειναι η αποψη οτι το libera λειτουργει ως κατηγορουμενο στο ego,  ενω το mortua λειτουργει επιρρηματικα ως επ. κατηγορουμενο που δηλ. χρονο στο ρημα.

[PDE ads]

[kozzi1]

...η διαφορα στους χρονους της υποθεσης και της αποδοσης δικαιολογειται στο 2ο ειδος , αλλα μονο αντιθετα απ οτι στο συγκεκριμενο:
υπερσυντελικο στην υποθεση, παρατατικο στην αποδοση...οπως ειναι και η λογικη χρονικη σειρα των πραγματων.

νομιζω στο 42: si in hunc animadvertissem.......dicerent"

[pontiki!!!]

ναι kozzi, εχεις δικιο!! γι'αυτο και ρωτησα για να παρω τη γνωμη οσων εχουν εμπειρια...
ειιναι δυνατον να εχω υποτακτικη υπερσυντελικου στην υποθεση και υποτακτικη παρατατικου στην αποδοση για να δηλώσω το προτεροχρονο της υπόθεσης αλλα εδω στο συγκεκριμενο παραδειγμα ειναι αλλη περιπτωση και γι αυτο με προβληματισε!!
ευχαριστω παρα πολυ ολους σας που με βοηθήσατε!

[tihea]

Κι απ' τη δική μου εμπειρία σε φροντιστήρια και από συζητήσεις πάνω στο συγκεκριμένο προβληματικό σημείο, η επικρατέστερη εκδοχή είναι αυτή της ξεχωριστής σύνταξης του ρήματος από τη μετοχή. Ένας, όμως,φιλόλογος που τον είχα καθηγητή και είναι απαράμιλλος στα λατινικά μου είχε απαντήσει πως, αν εμβαθύνουμε, ο υποθετικός λόγος στέκει και με υπερσυντέλικο. Η εξήγηση που μου έδωσε ήταν πως στην απόδοση δεν έχουμε πράξη προτερόχρονη της υπόθεσης αλλά πράξη που ξεκίνησε κατά το παρελθόν και ολοκληρώθηκε κατά το παρελθόν (ο θάνατος), ενώ στην υπόθεση έχουμε πράξη που ξεκίνησε στο παρελθόν αλλά είχε διάρκεια (απουσία γιού). Ο θάνατος θα είχε επέλθει  κάποια στιγμή εν όσω η γυναίκα ήταν χωρίς γιο..και η απουσία του συνέχιζε να υφίστατο και μετά το θάνατό της.
Δεν ξέρω αν η εξήγηση αυτή ευσταθεί, εμένα πάντως , με είχε πείσει και στο εξής συνέτασσα τη συγκεκριμένη πρόταση βάζοντας ως ρήμα τον τύπο του υπερσυντελίκου.

[PDE ads]

[kozzi1]

χμμμ....θανατολογιας συνεχεια ......χαχχχα
μηπως μας δεσμευει το γεγονος του ευθεος λογου και το οτι η δυστυχη μανα τα εξομολογειται αυτα στον αχαιρευτο γιο της εν οσω ακομη ειναι στη ζωη ??

φτου φτου γμτ...

[tihea]

χμμμ....θανατολογιας συνεχεια ......χαχχχα
μηπως μας δεσμευει το γεγονος του ευθεος λογου και το οτι η δυστυχη μανα τα εξομολογειται αυτα στον αχαιρευτο γιο της εν οσω ακομη ειναι στη ζωη ??

φτου φτου γμτ...

 [   Είμαστε μέσα στο γενικότερο πνεύμα. Που να μπει και η Μεγάλη Εβδομάς.. Η Ανάσταση να δούμε αν θα 'ρθει ποτέ για μας...]

... Δεν ξέρω αν έχω καταλάβει την ερώτησή σου αλλά ούτως ή άλλως είμαστε σε υποθετικό λόγο που δηλώνει το μη πραγματικό. Το υποκείμενο υποθέτει κάτι έξω από αυτό που ισχύει, οπότε γιατί να αποτελεί δέσμευση ο ευθύς λόγος..?

[apri]

Εμένα η πρόταση, όπως είναι, μου φαίνεται ως νόημα μια χαρά (Αν δεν είχα γιο αυτήν τη στιγμή, θα είχα πεθάνει ελεύθερη σε ελεύθερη πατρίδα) γιατί το γιο συνεχίζει να τον έχει και στο παρόν, ενώ ελεύθερη θα μπορούσε να είναι μόνο στο μακρινό παρελθόν (μη πραγματικό στο παρελθόν). Η σύνταξη με το ρήμα σπασμένο στα δύο, μού φαίνεται λίγο μπακαλίστικη για να ταιριάξει στα είδη των  υποθετικών λόγων όπως αναφέρονται στο βιβλίο. Αφού βρίσκουμε μεικτό υποθετικό λόγο με υπερσυντέλικο στην υπόθεση και παρατατικό στην απόδοση ( si in hunc animadvertissem.......dicerent ), γιατί δηλαδή να μην μπορούμε να δεχθούμε και το αντίστροφο;

Αλλά τέλος πάντων, με τα λατινικά δεν πολυασχολούμαι, οπότε δεν επιμένω. Ίσως οι λατινιστές να ξέρουν περισσότερα.

[apri]

[pontiki!!!]

εσεις , οταν διδασκετε, ποια εκδοχη προτιματε από τις 2?   

[turpis]

Να σου πω την αλήθεια εγώ ακολουθώ αυτή που σου είπα και παραπάνω γιατί σε ένα βοήθημα - του Ντούρου από Ζήτη - γράφει στη σύνταξη ότι το σχολικό βιβλίο παίρνει ως απόδοση το essem .

[kozzi1]

Εμένα η πρόταση, όπως είναι, μου φαίνεται ως νόημα μια χαρά (Αν δεν είχα γιο αυτήν τη στιγμή, θα είχα πεθάνει ελεύθερη σε ελεύθερη πατρίδα) γιατί το γιο συνεχίζει να τον έχει και στο παρόν, ενώ ελεύθερη θα μπορούσε να είναι μόνο στο μακρινό παρελθόν (μη πραγματικό στο παρελθόν). Η σύνταξη με το ρήμα σπασμένο στα δύο, μού φαίνεται λίγο μπακαλίστικη για να ταιριάξει στα είδη των  υποθετικών λόγων όπως αναφέρονται στο βιβλίο.

χμμμ....θανατολογιας συνεχεια ......χαχχχα
μηπως μας δεσμευει το γεγονος του ευθεος λογου και το οτι η δυστυχη μανα τα εξομολογειται αυτα στον αχαιρευτο γιο της εν οσω ακομη ειναι στη ζωη ??

φτου φτου γμτ...

 [  Είμαστε μέσα στο γενικότερο πνεύμα. Που να μπει και η Μεγάλη Εβδομάς.. Η Ανάσταση να δούμε αν θα 'ρθει ποτέ για μας...]

... Δεν ξέρω αν έχω καταλάβει την ερώτησή σου αλλά ούτως ή άλλως είμαστε σε υποθετικό λόγο που δηλώνει το μη πραγματικό. Το υποκείμενο υποθέτει κάτι έξω από αυτό που ισχύει, οπότε γιατί να αποτελεί δέσμευση ο ευθύς λόγος..?

...τελικα, η δολια η μανα τα λεει αυτα ενω ακομα ζει η κακομοιρα...απλως σκεφτεται σε τι χωρα θα πεθανει οοοοταν σωθει το λαδι στο καντηλι ( η μηπως καντιλι) της ! ... κατι σαν  " ...θα ημουν ελευθερη στο θανατο (  την ωρα του θανατου ) μου..." 
δεν τα αναπολει  υπο μορφη φαντασματος  απο τα ερεβη του Αδη...

[nafsi]

καλημέρα σε όλους! χρειάζομαι τη βοήθειά σας! ο καθηγητής που έχει ο μαθητής μου στο σχολείο τους έβαλε μετατροπή από ενεργητική σε παθητική της φράσης: Claudius factus est (ενν. ποιητικό αίτιο: a militibus). η φράση είναι από το κείμενο 20 (

[apri]

To αντίστοιχο ενεργητικό του fio είναι το facio. Οπότε η ενεργητική σύνταξη, φαντάζομαι πως είναι: (Milites) Claudium faciunt.

[nafsi]

σ' ευχαριστώ πολύ apri