Λατινικά: Σύνταξη

[Iaki]

To αντίστοιχο ενεργητικό του fio είναι το facio. Οπότε η ενεργητική σύνταξη, φαντάζομαι πως είναι: (Milites) Claudium faciunt.

++++++

[PDE ads]

[μαρία25]

αχ βοηθεια!! εχω  μπερδευτει λίγο με την γερουνδιακή ελξη!! πού μπορει να γίνει στα κειμενα των λατινικών;;; οποαδήποτε βοηθεια θα μου ήταν πολυτιμη!!!

[nikonana]

Εγώ θα ήθελα μια βοήθεια σχετικά με την μετατροπή των αντωνυμιών...Αυτό που θέλω να διευκρυνίσω είναι αν σε όλες τις περιπτώσεις η αντωνυμία(όταν μετατρέπω ευθύ σε πλάγιο λόγο) μετρέπεται και διατηρεί την ίδια πτώση του ευθέος λόγου;;;;

[kozzi1]

Εγώ θα ήθελα μια βοήθεια σχετικά με την μετατροπή των αντωνυμιών...Αυτό που θέλω να διευκρυνίσω είναι αν σε όλες τις περιπτώσεις η αντωνυμία(όταν μετατρέπω ευθύ σε πλάγιο λόγο) μετρέπεται και διατηρεί την ίδια πτώση του ευθέος λόγου;;;;

υπαρχουν κι εξαιρεσεις, πχ η κτητικη tuus  ειθισται να τρεπεται σε γενικη κτητικη illius .
κ.43 " Num ad...in castris tuis sum?" -> mater rogabat num...in castris illius esset.

[PDE ads]

[nikonana]

Για παράδειγμα έχω κάποιες σημειώσεις που μου λένε ότι: οι προσωπικές αντωνυμίες β' προσώπου tu και tuus  γίνονται ille και illius.
Δηλαδή ανστον ευθύ λόγο έχω tibi θα το κάνω illi(dot.enikou) ή ille(ονομ.ενικού);;;;Ή πάλι εξαρτάται από κάτι άλλο;;;;

[tihea]

Για παράδειγμα έχω κάποιες σημειώσεις που μου λένε ότι: οι προσωπικές αντωνυμίες β' προσώπου tu και tuus  γίνονται ille και illius.
Δηλαδή ανστον ευθύ λόγο έχω tibi θα το κάνω illi(dot.enikou) ή ille(ονομ.ενικού);;;;Ή πάλι εξαρτάται από κάτι άλλο;;;;

To tuus δεν είναι προσωπική αντωνυμία, είναι κτητική β' προσώπου για έναν κτήτορα και παίζει ρόλο επιθετικού προσδιορισμού σε κάποια λέξη του κειμένου . Κατά τη μετατροπή στον πλάγιο για να δείξεις την κτήση αλλά σε γ' πρόσωπο πια, μετατρέπεις πάντα σε γενική κτητική illius σε όποια πτώση κι αν ήταν στον ευθύ λόγο η tuus. Αυτή η γενική κτητική βρίσκεται σε εξάρτηση από τη λέξη στην οποία ήταν επιθετικός στον ευθύ η tuus.

[kozzi1]

Για παράδειγμα έχω κάποιες σημειώσεις που μου λένε ότι: οι προσωπικές αντωνυμίες β' προσώπου tu και tuus  γίνονται ille και illius.
Δηλαδή ανστον ευθύ λόγο έχω tibi θα το κάνω illi(dot.enikou) ή ille(ονομ.ενικού);;;;Ή πάλι εξαρτάται από κάτι άλλο;;;;

στον πλαγιο λογο δεν αλλαζει η συντακτικη θεση των λεξεων, μονο η γραμματικη τους ...
το tibi ( δοτικη αντικειμενικη, αντικειμενο, δοτικη προσωπικη κλπ...) δεν μπορει να γινει ille ( ονομαστικη- υποκειμενο, κατηγορουμενο, ομοιοπτωτος πρσδ...)

[ZOYZOY]

Θα ήθελα αν κάποιος μπορεί να με βοηθήσει στη μετατροπή προτάσεων σε πλάγιο λόγο. πιο συγκεκριμένα όταν έχουμε πρόταση επιθυμίας με ποιο κριτήριο διαλέγουμε αν η μετατροπή θα γίνει με τελικό απαρέμφατο ή με βουλητική πρόταση?
ευχαριστώ!!

Ρόλο παίζει το ρήμα εξάρτησης που θα σου δώσουν και η σύνταξή του. Αν δηλαδή συντάσσεται με απαράμφατο π.χ moneo ή με βουλητική πρόταση π.χ oro

[nikonana]

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας, αλλά θα ήθελα και κάτι ακόμη. Το ego στον πλάγιο το μετετρέπουμς ή σε se ή σε ipse. Έχει σημασία η χρήση της μιας ή της άλλης αντωνυμίας ή είναι το ίδιο;;;Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

[tihea]

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας, αλλά θα ήθελα και κάτι ακόμη. Το ego στον πλάγιο το μετετρέπουμς ή σε se ή σε ipse. Έχει σημασία η χρήση της μιας ή της άλλης αντωνυμίας ή είναι το ίδιο;;;Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη δέσμευση για τη χρήση της μιας ή της άλλης. Απλά, όταν πχ πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ονομαστική πτώση, δε μας καλύπτει η se και χρησιμοποιούμε την ipse.

Δεν ξέρω αν κάποιος συνάδελφος έχει να πει κάτι παραπάνω..

[nikonana]

Ευχαριστώ πολύ!

[kozzi1]

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας, αλλά θα ήθελα και κάτι ακόμη. Το ego στον πλάγιο το μετετρέπουμς ή σε se ή σε ipse. Έχει σημασία η χρήση της μιας ή της άλλης αντωνυμίας ή είναι το ίδιο;;;Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη δέσμευση για τη χρήση της μιας ή της άλλης. Απλά, όταν πχ πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ονομαστική πτώση, δε μας καλύπτει η se και χρησιμοποιούμε την ipse.

Δεν ξέρω αν κάποιος συνάδελφος έχει να πει κάτι παραπάνω..

ο τυπος  se  προτιμαται - επιβαλλεται στην περιπτωση πλαγιου λογου κρισεως, οταν υπαρχει στην κυρια προταση ρημα σε α' ενικο οριστικης και πρεπει η προταση να τραπει σε ειδικο απαρεμφατο ( με βαση το λατινισμο του ειδικου απαρεμφατου )

αλλα χρειαζεται προσοχη στο ρημα εξαρτησης , γιατι καμια φορα μπορει να παγιδεψει... ( αν  πχ, και το ρημα εξαρτησης ειναι σε  α' ενικο προσωπο, τοτε το  ego δε θα τραπει σε  se  αλλα  σε  me....)
πχ... κ32 "...semper mihi proponebam" -> ille dixit ....se sibi proponere...    αλλα   ego dixi ...me mihi proponere.

[tihea]

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας, αλλά θα ήθελα και κάτι ακόμη. Το ego στον πλάγιο το μετετρέπουμς ή σε se ή σε ipse. Έχει σημασία η χρήση της μιας ή της άλλης αντωνυμίας ή είναι το ίδιο;;;Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη δέσμευση για τη χρήση της μιας ή της άλλης. Απλά, όταν πχ πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ονομαστική πτώση, δε μας καλύπτει η se και χρησιμοποιούμε την ipse.

Δεν ξέρω αν κάποιος συνάδελφος έχει να πει κάτι παραπάνω..

ο τυπος  se  προτιμαται - επιβαλλεται στην περιπτωση πλαγιου λογου κρισεως, οταν υπαρχει στην κυρια προταση ρημα σε α' ενικο οριστικης και πρεπει η προταση να τραπει σε ειδικο απαρεμφατο ( με βαση το λατινισμο του ειδικου απαρεμφατου )

αλλα χρειαζεται προσοχη στο ρημα εξαρτησης , γιατι καμια φορα μπορει να παγιδεψει... ( αν  πχ, και το ρημα εξαρτησης ειναι σε  α' ενικο προσωπο, τοτε το  ego δε θα τραπει σε  se  αλλα  σε  me....)
πχ... κ32 "...semper mihi proponebam" -> ille dixit ....se sibi proponere...    αλλα   ego dixi ...me mihi proponere.

Πολύ καλές οι παρατηρήσεις!!  Σ' ευχαριστούμε Κόζζι 

[turpis]

Θα ήθελα αν κάποιος μπορεί να με βοηθήσει στη μετατροπή προτάσεων σε πλάγιο λόγο. πιο συγκεκριμένα όταν έχουμε πρόταση επιθυμίας με ποιο κριτήριο διαλέγουμε αν η μετατροπή θα γίνει με τελικό απαρέμφατο ή με βουλητική πρόταση?
ευχαριστώ!!

Ρόλο παίζει το ρήμα εξάρτησης που θα σου δώσουν και η σύνταξή του. Αν δηλαδή συντάσσεται με απαράμφατο π.χ moneo ή με βουλητική πρόταση π.χ oro

Καλησπέρα . Μια σημείωση που έχω κρατήσει στο κεφάλαιο του πλάγιου λόγου λέει ότι το τελικό απαρέμφατο στα λατινικά είναι μόνο σε ενεστώτα . Οπότε , δεδομένου ότι πριν προχωρήσω ελέγχω το χρόνο του ρήματος που μετατρέπω , είναι καλό να κοιτώ και αν ο χρόνος της πρότασης είναι ενεστώτας ώστε να δικαιολογείται και γραμματικά η χρήση του τελικού απαρεμφάτου .