0 μέλη και 11 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Κι ένας τέτοιος εκπαιδευτικός, με παιδεία, μόρφωση, ήθος, συνέπεια, προθυμία κλπ., δικαιολογείται να φοβάται ή να αρνείται την αξιολόγηση;
Εκτός από ότι το εκπαιδευτικό σύστημα "πάσχει" από τον προγραμματισμό των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, οι οποίες συνήθως όταν πραγματοποιούνται οδηγούν σε άλλο ένα "διάλειμμα" , είναι αλήθεια ότι απουσιάζει η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών από τα γνωστικά αντικείμενα , μέχρι τα παιδαγωγικά και τη διδακτική.Το αν ένας εκπαιδευτικός έχει το δικαίωμα να επιλέξει ποιο αντικείμενο θα διδάξει λόγω εμπειρίας, δεν νομίζω ότι ευσταθεί: είναι υποχρεωμένος να μελετά "διά βίου", ώστε να είναι ικανός να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις των μαθημάτων της ειδικότητας του.Και βέβαια έχει άμεση σχέση με την αξιολόγηση του.
Ρεα, νομίζω ότι ήμουν σαφής: στην αξιολόγηση εκτιμάται θετικότατα η εξέλιξη του εκπαιδευτικού. Μια από τις ερωτήσεις που έχω ακούσει να γίνεται είναι ακριβώς αυτή: "Πώς εξελιχθήκατε αυτή τη χρονιά ως εκπαιδευτικός; Τι βελτιώσεις κάνατε στη διδασκαλία σας;". Εννοείται και ότι η "δια βίου" μελέτη είναι βασική στην αξιολόγηση, θεωρείται όμως σημαντικότερο για ένα εκπαιδευτικό να βελτιώνει συνεχώς ένα μάθημα παρά να αλλάζει κάθε χρόνο μαθήματα και να τα στήνει από την αρχή. Επίσης, μίλησα για προγραμματισμό μαθήματος, όχι για προγραμματισμό εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων. Πριν ξεκινήσει η χρονιά, οι εκπαιδευτικοί συντάσσουν ένα γενικό αλλά λεπτομερή προγραμματισμό που σκοπεύουν να ακολουθήσουν. Πχ. Σεπτέμβριος, εβδομάδα 2η: Κεφάλαιο 1ο, σελ. τάδε έως τάδε. Στόχοι: να μάθουν οι μαθητές να κάνουν αυτό. Μέθοδος: ομαδοσυνεργατική. Σεπτέμβριος, εβδομάδα 3η: Κεφάλαιο 2ο, κλπ κλπ κλπ. Αυτό είναι ατομική υπόθεση του εκπαιδευτικού και γίνεται σε όλα τα μαθήματα. Σε μαθήματα 4ωρα και 5ωρα ένας τέτοιος προγραμματισμός μπορεί να είναι και 100+ σελίδες. Όταν τελειώσει η πρώτη σχολική περίοδος, πχ. το πρώτο τετράμηνο για εμάς, ο εκπαιδευτικός υποβάλλει έκθεση στην οποία αναφέρει αν του βγήκε ο προγραμματισμός. Αν δεν του βγήκε, κάνει νέο, τροποποιημένο προγραμματισμό και αναφέρει τα αίτια για τα οποία δεν κατάφερε να πετύχει αυτά τα οποία ο ίδιος έθεσε ως στόχους. Στο τέλος της χρονιάς, υποβάλλει πλήρη έκθεση για το τι έκανε, ποιες μεθόδους ακολούθησε και ποιοι στόχοι επετεύχθησαν και κυρίως τι προβλήματα υπήρξαν, για να τα δει ο επόμενος και να ξέρει πού να πατήσει. Είναι εξαιρετικά χρονοβόρα διαδικασία, αλλά κατά τη γνώμη μου, απαραίτητη. Επαναλαμβάνω ότι μιλάμε για αξιολόγηση γενικώς και αορίστως, ενώ ελάχιστοι έχουμε δει να εφαρμόζεται. Η αξιολόγηση είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο και δεν έχει σχέση με τα περισσότερα τα οποία συζητάμε.
Ο προγραμματισμός του μαθήματος είναι ευθύνη του εκπαιδευτικού και έχει πάλι σχέση με τη συνεχή του προσπάθεια για αυτοβελτίωση. Αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες των μαθητών του τμήματος, μετά από διαγνωστικά τεστ και συνεχή ανατροφοδότηση της διδασκαλίας με όσα μέσα έχει στη διάθεσή του. Η εκπαιδευτική διαδικασία δεν είναι γενική και αόριστη. Όμως το θέμα μας είναι η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και αν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί στην Ελλάδα.
Πάλι νομίζω ότι λέμε το ίδιο πράγμα. Ο προγραμματισμός είναι βασικό συστατικό της αξιολόγησης, ειδικά στο σημείο των στόχων. Ένας καλός εκπαιδευτικός επιτυγχάνει τους στόχους που θέτει και αξιολογείται θετικά γι'αυτό. Δεν καταλαβαίνω πού είναι η ένστασή σου, ειλικρινά.
Στο θεωρητικό επίπεδο συμφωνούμε. Η ένστασή μου είναι ότι,πλην εξαιρέσεων στις οποίες μπορεί να ανήκεις, ο προγραμματισμός δεν εφαρμόζεται λόγω δυσλειτουργιών του εκπαιδευτικού συστήματος, στο οποίο οι εκπαιδευτικοί έχουν μερίδιο ευθύνης. Επομένως είναι σχεδόν αδύνατον υπ΄αυτές τις συνθήκες να εφαρμοστεί αξιολόγηση.
Αξιολόγηση δε μπορεί να εφαρμοστεί από τη μια χρονιά στην άλλη. Για να ξεκινήσει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να γίνει μια διαδικασία χρόνων, στην οποία αρχικά θα πρέπει να δοκιμαστούν στην πράξη οι μελλοντικοί αξιολογητές. Κοινώς, θα πρέπει οι ίδιοι να εφαρμόσουν για 2-3 χρόνια αυτά τα οποία θα κληθούν να αξιολογήσουν -προγραμματισμούς, σχέδια μαθήματος/σενάρια, χρήση ΤΠΕ, κλπ- για να μπορέσουν μετά να κρίνουν. Θα μπορούσε να εφαρμοστεί, αλλά σε βάθος χρόνου. Και φυσικά, πάντα με στόχο τη βελτίωση των εκπαιδευτικών και όχι τιμωρητικά. Αλλά όπως πάντα στην Ελλάδα, θέλουμε να τα εφαρμόσουμε όλα χθες, μισά και διαστρεβλωμένα
Πάντως αν ήμουν εγώ αξιολογητής και βλέποντας τα σχόλια έχω να επισημάνω το εξής. Ο sapore έχει διαβάσει καραβιές βιβλία και παραπέμπει συνεχώς σε σχετικά πονήματα (π.χ. του Edgar Morin) η δε σκέψη του είναι κριτική διεισδυτική κι αντισυμβατική πέρα και μακρυά απ' τις γνωστές νόρμες που καταταλαιπωρούν την εκπαίδευση δεκαετίες τώρα. Τυχεροί αφάνταστα τυχεροί οι μαθητές του. Αν γίνει αξιολόγηση; Είμαι βέβαιος πως θα 'ναι ο πρώτος που θ' απολυθεί. Ο ελεύθερος στοχασμός καταπνίγεται γιατί ο σπόρος που θα καλλιεργήσει οδηγεί σ' ένα και μοναδικό δρόμο. Την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης και την εγκατάσταση κοινωνικής δικαιοσύνης. Την επανάσταση μ' απλά λόγια. Καλύτερα τα τετριμμένα και τα πεπατημένα λοιπόν. Τ' ασφαλή. Λίγο θεωρία λίγο καμμιά άσκηση του σχολικού λίγο κάνα τεστάκι και τα ρέστα για τις εισαγωγικές στο φροντιστήριο. Το σύστημα να διαιωνίζεται. Ετούτο είν' το ζητούμενο.
Εφόσον, λοιπόν, για εσένα η Α΄τάξη του Δημοτικού έχει τέτοια βαρύνουσα σημασία και την επιλέγουν οι δάσκαλοι που την επιλεγουν με πλήρη επίγνωση (και δεν αντιλέγω), τι θα έπρεπε να πω για τη δασκάλα που είχε το παιδί μου στην Α' τάξη, όταν φοιτούσε εκεί πριν από μερικά χρόνια, η οποία, αφού έκανε τον κακό χαμό για να πάρει τη συγκεκριμενη τάξη, στη συνέχεια έμεινε έγκυος και έφυγε στη μέση της διδακτικής χρονιάς, αφήνοντας στην τύχη τους τους μικρούς μαθητές της, να περιμένουν πότε θα στείλει αναπληρωτή το Υπουργείο (που σημειωτέον ήρθε μετά από 3 εβδομάδες και αμέσως μετά έκλεισαν τα σχολεία για τις διακοπές του Πάσχα, με ό,τι αυτό καταλαβαίνεις πως συνεπάγεται); Θα είχα άδικο αν κατηγορούσα τη συγκεκριμένη εκπαιδευτικό για την στάση της; Επιπλέον, έγραψε ο/η συνάδελφος παραπάνω, πως ένας δάσκαλος που επιλέγει την ίδια τάξη κάθε χρονιά, δεν αρέσκεται στις προκλήσεις και μένει στα ίδια και τα ίδια, στις ίδιες σημειώσεις που έχει ετοιμάσει μερικά χρόνια νωρίτερα και στα ίδια λεγόμενα, με άλλα λόγια έχει λιγότερη δουλειά, από το αν αναλάμβανε μια καινούργια τάξη του Δημοτικού. Δηλ. είναι καλός ένας δάσκαλος που δε θέλει να "ξεκολλήσει" από την περπατημένη γι' αυτόν ύλη μιας συγκεκριμένης τάξης;