Σχολικές Εκδρομές

[Scout]

Τα προγράμματα όμως έχουν σκοπό και την κοινωνικοποιηση. Αν ένα παιδί δεν έχει ενταχθεί σε μια ομάδα, δεν είναι απαραίτητο ότι έχει συμβεί κάποια τραγική αμέλεια από πλευράς σχολείου, άλα σίγουρα δείχνει μια κάποια δυσκολία από πλευράς του παιδιού ή από πλευράς άλλων παιδιών να καλλιεργήσουν σχέσεις συνεργασίας. Κάποιο άλλο παιδί μπορεί και να μην «περίσσευε».
(...)
Αν η νομοθεσία Scout ρύθμιζε υποχρεωτική συγκατοίκηση και ανά τάξη και ειχες παιδί που ο καλύτερος του φίλος ήταν σε μεγαλύτερη τάξη και ένιωθε αποκλεισμένο και καταναγκασμένο; Κι αυτό θα μπορούσε να συμβεί. Εκεί δεν θα μας ενοχλούσε η ασφυκτική ρύθμιση ζητημάτων; Ή απλα θα λέγαμε ότι αυτός είναι ο νόμος, σκάσε και κολύμπα;

Αν ένα παιδί περιμένουμε να εκκοινωνιστεί μέσω μιας διαδικασίας που διαρκεί μία διδακτική ώρα την εβδομάδα, επί 5-6 μήνες τη σχολική χρονιά, τότε ζήτω που καήκαμε... Κύριος σκοπός ενός εκπαιδευτικού προγράμματος είναι να προσφέρει στους συμμετέχοντες ενδιαφέροντα, ερεθίσματα, γνώσεις και δεξιότητες μέσω της συμμετοχής τους σε αυτό. Άλλωστε, και η συμμετοχή σε κάποια ομάδα εργασίας του προγράμματος δεν εγγυάται τίποτε. Θα μπορούσε να έχει τύχει, το παιδί να έχει κατανεμηθεί σε ομάδα όπου π.χ. τα άλλα 3 μέλη να είναι του αντίθετου φύλου. Οπότε και πάλι δεν θα μπορούσε να τοποθετηθεί με κάποιο από αυτά τα παιδιά έτσι κι αλλιώς στο δωμάτιο.

Για την υποχρεωτική ρύθμιση και τα πιθανά "απόνερά" της, έχετε δίκιο, αλλά τουλάχιστον θα μπορούσε να υπάρχει ως σύσταση ένας κανόνας που να ορίζει την προτιμητέα κατανομή (τάξη ως πρώτο επίπεδο και φύλο ως υπο-επίπεδο) και να επιτρέπει παρέκκλιση με ευθύνη της διεύθυνσης του σχολείου μόνο εάν ζητηθεί εγγράφως (ενεργητική αίτηση, όχι παθητική συναίνεση) από τους γονείς όλων των παιδιών που θα θελήσουν να μοιραστούν το ίδιο δωμάτιο (αν πρόκειται για διαφορετικές τάξεις). Αν μη τι άλλο, αν υπήρχε μια τέτοια σύσταση, θα αποφεύγονταν τα λάθη κατά τον αρχικό σχεδιασμό. Και ξαναλέω ότι μπορεί το συγκεκριμένο σχολείο να μην είχε προηγούμενη εμπειρία από ίδια περίπτωση.

[PDE ads]

[ppil]

@Scout Λες:
Για την υποχρεωτική ρύθμιση και τα πιθανά "απόνερά" της, έχετε δίκιο, αλλά τουλάχιστον θα μπορούσε να υπάρχει ως σύσταση ένας κανόνας που να ορίζει την προτιμητέα κατανομή (τάξη ως πρώτο επίπεδο και φύλο ως υπο-επίπεδο) και να επιτρέπει παρέκκλιση με ευθύνη της διεύθυνσης του σχολείου μόνο εάν ζητηθεί εγγράφως (ενεργητική αίτηση, όχι παθητική συναίνεση) από τους γονείς όλων των παιδιών που θα θελήσουν να μοιραστούν το ίδιο δωμάτιο (αν πρόκειται για διαφορετικές τάξεις). Αν μη τι άλλο, αν υπήρχε μια τέτοια σύσταση, θα αποφεύγονταν τα λάθη κατά τον αρχικό σχεδιασμό. Και ξαναλέω ότι μπορεί το συγκεκριμένο σχολείο να μην είχε προηγούμενη εμπειρία από ίδια περίπτωση.

Το κριτήριο του φύλου είναι ασφαλώς σημαντικότερο στη διανυκτέρευση σε κοινά δωμάτια από το κριτήριο της  τάξης για ευνόητους λόγους. Σε εκδρομές σαν αυτές για τις οποίες μιλάει η Έσπερος (Α και Β ή Β και Γ τάξεις), ούτε εγώ θεωρώ πως υπάρχει ζήτημα χωρισμού των παιδιών ανά τάξη. Σε εκδρομή σχολείου με Α, Β και Γ τάξη μαζί (που το πρόγραμμα είναι μάλλον πάρα πολύ ανοικτό και άρα γίνεται σαν να μην είναι ακριβώς πρόγραμμα και όλοι ξέρουμε πως λειτουργούν αυτά) τότε κρίνω σκόπιμο να κατανεμηθούν οι μαθητές ανά τάξεις και αυτό γίνεται και σε μας (και για καλύτερη κατανομή των συνοδών αν μη τι άλλο). Επειδή η φιλία είναι σημαντικότατο θέμα και είναι λογικό ο καθένας να περνάει πιο όμορφα και αρμονικά με τους φίλους του, το βρίσκω λογικό η χρήση των δωματίων να μην γίνεται επιβεβλημένα με αλφαβητική σειρά ες και είναι τα παιδιά στο στρατό, αλλά να προτείνονται οι φίλοι μεταξύ τους. Δεν μπορείς όμως να έχεις πχ ένα μονόκλινο και έναν να τον βάζεις εκεί επειδή δεν περισσεύει δωμάτιο (εκεί είναι το θέμα, όχι μαθητής που περισσεύει). Είναι εκτός λογικής σχολικής εκδρομής (ο ψωριάρης μόνος). Έτσι μιλάς με το τουριστικό γραφείο και δίνεις τα ονόματα σε λίστες με τάξεις και αγόρια κορίτσια ώστε να λάβεις προσφορές και δωμάτια. Αυτό το βήμα δεν έγινε σωστά, όπως και να το δικαιολογείς.

Λες επίσης (δεν με αφήνει να κάνω παράθεση):
 Το λάθος, λοιπόν, του σχολείου, είναι που δεν ξεκαθάρισε από την αρχή ότι στην τελική τιμή μπορεί να υπάρξει απόκλιση της τάξης των 5-10 ευρώ, κάτι που θα επιτρέψει σε ένα τρίκλινο να σπάσει σε 2 δίκλινα. Από εκεί και πέρα, η μόνη εφικτή "τέτοια ώρα, τέτοια λόγια" λύση είναι η άσκηση πίεσης προς το ταξιδιωτικό γραφείο ώστε αυτό με τη σειρά του να ασκήσει την επιρροή του στο ξενοδοχείο (ή να σμικρύνει το περιθώριο του κέρδους του) προκειμένου να βρεθεί λύση με προσθήκη δωματίου χωρίς να μεταβληθεί η τιμή.

Το λάθος δεν ήταν αυτό, ήταν αυτό που περιέγραψα. Δεν λαμβάνεις υπόψη πως μπορεί πλέον να μην υπάρχουν δωμάτια. Η εφικτή λύση που προτείνεις όμως είναι ανέφικτη ακόμη και αν υπήρχαν δωμάτια μιας και δεν πιέζεται το ταξιδιωτικό γραφείο που δεν έχει κάνει κανένα λάθος και ούτε το ξενοδοχείο δίνει επιπλέον δωμάτια, /ετσι χωρίς λόγο και χωρίς πληρωμή.

[Scout]

Το κριτήριο του φύλου είναι ασφαλώς σημαντικότερο στη διανυκτέρευση σε κοινά δωμάτια από το κριτήριο της  τάξης για ευνόητους λόγους

Ως επίπεδα φίλτρων στην κατανομή ανέφερα την τάξη, και εντός αυτής, δηλαδή υπο-φίλτρο, το φύλο. Προφανώς και η μη-μείξη αγοριών και κοριτσιών στο ίδιο δωμάτιο είναι κάτι που δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση. Αλλά το διαχωρισμό αγόρια-κορίτσια τον κάνεις εντός των μαθητών της ίδιας τάξης πρώτα. Αυτό εννοούσα.

[Έσπερος]

Scout, δεν ξέρω αν αυτό που περιγράφεις συνέβη στο σχολείο που υπηρετείς ή στο σχολείο του παιδιού σου, ελπίζω να μην είναι το παιδί σου κιόλας αυτό που γίνεται. Όπως και να έχει το σχολείο δείχνει ότι σεν μπορεί να διαχειριστεί μια όχι απρόβλεπτη κατάσταση. Παιδιά που «περισσεύουν» μπορεί να προκύψουν και σε εκδρομή της ίδιας τάξης, και το παιδί αυτό να μην θέλει να πάει με τη μόνη διαθέσιμη δυάδα για να κλεισει το τρίκλινο (το έχουμε πάθει). Εκεί θα πρέπει πάλι ο καθένας να έχει σκεφτεί ότι ήταν μια παρέα τριών που θα ήθελε και μια 4η να είναι μαζί τους για να έχει 4κλινο; Ενώ τα παιδιά πιο εύκολα θα διαιρούνταν με το τρία; Ή μπορεί να υπάρχει ένα δίκλινο και να έχουν «περισσέψει» δυο παιδιά που το ένα δεν θέλει το άλλο, εκεί θα έπρεπε να έχει προβλεφθεί μονόκλινο; Οι συνοδοί της εκδρομής και η διεύθυνση του σχολείου, σε συνεργασία ίσως και με τον σύμβουλο σχολικής ζωής, θα έπρεπε να ζητήσουν απλούστατα να βρουν τα παιδιά μια άλλη κατανομή σε δωμάτια. Και το ζητήσουν δεν το εννοώ παρακλητικά, εννοώ να καταστήσουν σαφές ότι είναι προτιμότερο να βρουν τα παιδιά από μόνα τους μια λύση που να τους ικανοποιεί όλους, παρα να χρειαστεί να επέμβει κάποιος μεγάλος.