leon. και 4 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Τα προγράμματα όμως έχουν σκοπό και την κοινωνικοποιηση. Αν ένα παιδί δεν έχει ενταχθεί σε μια ομάδα, δεν είναι απαραίτητο ότι έχει συμβεί κάποια τραγική αμέλεια από πλευράς σχολείου, άλα σίγουρα δείχνει μια κάποια δυσκολία από πλευράς του παιδιού ή από πλευράς άλλων παιδιών να καλλιεργήσουν σχέσεις συνεργασίας. Κάποιο άλλο παιδί μπορεί και να μην «περίσσευε». (...)Αν η νομοθεσία Scout ρύθμιζε υποχρεωτική συγκατοίκηση και ανά τάξη και ειχες παιδί που ο καλύτερος του φίλος ήταν σε μεγαλύτερη τάξη και ένιωθε αποκλεισμένο και καταναγκασμένο; Κι αυτό θα μπορούσε να συμβεί. Εκεί δεν θα μας ενοχλούσε η ασφυκτική ρύθμιση ζητημάτων; Ή απλα θα λέγαμε ότι αυτός είναι ο νόμος, σκάσε και κολύμπα;
Το κριτήριο του φύλου είναι ασφαλώς σημαντικότερο στη διανυκτέρευση σε κοινά δωμάτια από το κριτήριο της τάξης για ευνόητους λόγους
Απορώ πραγματικά που βρίσκονται ακόμη συνάδελφοι και θέλουν να συνοδεύουν. Άγνοια κινδύνου;https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/477665_anastatosi-se-sholiki-ekdromi-pente-mathites-katanalosan-alkool-synelifthisan-12
Όπως έχω ξαναπεί, το «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι» δεν μπορεί να αποτελεί λύση. Και δεν είναι θέμα «δημοφιλίας» (έναντι των μαθητών) να θέλει ένας εκπαιδευτικός να συνοδεύει. Το ζητούμενο όμως είναι, να είναι το πρόγραμμα της εκδρομής διαρθρωμένο έτσι, ώστε αυτή να έχει πραγματικά εκπαιδευτικούς στόχους και όχι μόνο «τουρισμό» (με την αρνητική του έννοια). Από εκεί και πέρα, για τις νυχτερινές ώρες, λύσεις υπάρχουν αρκεί να θέλουν, τόσο το σχολείο, όσο και οι γονείς, να τις εφαρμόσουν: γνωρίζω ότι σχολείο σε κωμόπολη της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, όταν ζητάει από τα ταξιδιωτικά πρακτορεία προσφορές για εκδρομές με διανυκτέρευση είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό, βάζει ως απαιτούμενη παροχή το να είναι όλα τα δωμάτια σε έναν όροφο, στους διαδρόμους του οποίου θα υπάρχει συνεχώς (κατά τη διάρκεια της νυχτερινής κατάκλισης) παρουσία υπαλλήλου εταιρείας σεκιούριτι που θα αποτρέπει οποιαδήποτε «μετακίνηση» μεταξύ δωματίων. Πληρώνουν βέβαια λίγο παραπάνω οι γονείς, αλλά μόνο υπό αυτή την προϋπόθεση γίνονται οι εκδρομές, και τελικά έχουν όλοι το κεφάλι τους ήσυχο. Δεν σας φαίνεται καλή ιδέα; Ή μήπως θα το θεωρούσατε «αστυνομοκρατία»;