Σχολικές Εκδρομές

[leon.]

Νομιζω ότι καταλαβαίνετε πως αυτό δεν μπορεί να γίνει, για διάφορους λόγους, με κυριότερο το ότι τα μέλη του ΔΣ του εκάστοτε συλλόγου γονέων έχουν διαφορετικές εργασίες και δεν μπορούν να τις αφήσουν για να συνοδεύσουν εκδρομή. Εκτός αν θέλετε εφεξής να εκλέγονται στα ΔΣ των συλλόγων γονέων μόνο συνταξιούχοι ή νοικοκυρές (χωρίς να υποτιμώ καμία από τις δύο ιδιότητες, κάθε άλλο).

Απ' τη στιγμή που δε θέλετε να συνοδεύουν γονείς τότε να σας πω ότι δεν έχουν καμμιά όρεξη οι καθηγητές να συνοδεύουν και να επωμίζονται την ευθύνη τέκνων που δεν έχουν μάθει κοινωνική συμπεριφορά απ' τους πολυάσχολους γονείς και να τους περνάν και χειροπέδες από πάνω για τις αθλιότητες των βλασταριών. Τα πράγματα έτσι έχουν. Εκδρομές τ έ ρ μ α. Να πάνε οι γονείς τα παιδάκια τους όπου θεν και ν' αναλαμβάνουν και την ευθύνη που 'χουν ως γονείς.

[PDE ads]

[Έσπερος]

Η συνοδεία από γονείς δεν μπορεί να σταθεί. Ο γονέας ως τι θα φέρει ευθύνη; Ως μέλος του Συλλόγου Γονεψξ δηλαδή με εθελοντική ιδιότητα, θα φέρει ευθύνη για παιδιά τρίτων; Ή θεωρούμε ότι η παρουσία τους θα είναι εγγύηση για κάτι; Οι γονείς πιθανότατα είναι χειρότεροι από τα παιδιά τους. Έχετε βρεθεί σε εκδήλωση μαζί με γονείς μαθητών σας; Εγω έχω δει σε τραπέζι αποφοίτησης απ αυτά που διοργανώνουν οι σύλλογοι γονέων, μαμα να τα χει τσουξει και να χει ανεβεί πάνω σε τραπέζι να χορεύει τσιφτετέλι. Σιγά μην τους έχουμε καθ σε εκδρομές. Εξάλλου Scout πολλοί πετάνε τη σκούφια τους για τετοια και πολλοί εργαζόμενοι βρίσκουν άκρες για άδειες. Και τζάμπα ταξίδι; Γιατί αν συνοδεύουν υποχρεωτικά, δεν περιμένουμε να πληρώνουν απ την τσέπη τους κιόλας.

Αν μας τρομάζει η ιδέα της επίρριψης ευθυνών, σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε πώς τα παιδιά γενικα δεν είναι αξιόπιστα. Άρα δεχόμαστε ότι σ αυτή τη μορφή οι εκδρομές είναι τεράστιο ρίσκο. Άρα ή ζητάμε να καταργηθούν ή ζητάμε να αλλάξουν πλαίσιο. Πλαίσιο να αλλάξουν οι εκδρομές όμως, όχι οι ευθύνες μας. Δεν ξέρω αν είναι εφικτό, αλλά είναι μια ειλικρινής συζήτηση.

Στο σχολείο μου όσα χρόνια τραβιόμασταν με την ιδέα της «τριήμερης» κατέληξα στα εξής: ο συλλογός μας βαριέται να συνοδεύσει. Εννοώ οι μόνιμοι παλιοί. Οι οποίοι βασικά βαριούνται να πάρουν τα παιδιά να τα πάνε στο απέναντι τετράγωνο. Εκτός από 1-2 που θα συνοδεύσουν με βαριά καρδιά «για τα παιδιά» και θα το κοπανάνε με passive aggressive στιλ για όλη τη χρόνια, αλλά την επόμενη θα κάνουν το ίδιο. Ο παλιός διευθυντής μας το ήθελε για να κρατάει τα παιδιά απασχολημένα. Όσοι συνόδευαν τελικά ήταν 1-2 νέες/νέοι που δεν ήταν φανατικοί αλλά λυπούνταν που τα παιδιά το περίμεναν και δεν ήθελαν να το χάσουν (αλλά δεν είναι τύποι ππυ θα πίεζαν ένα σχολείο να κάνει τετοια εκδρομή), και μετά κάποιοι αναπληρωτές χωρίς υποχρεώσεις που τους άρεσε η ιδέα, κάποιοι τυχάρπαστοι παντελώς ανίκανοι να κρατήσουν τα παιδιά μέσα στην τάξη σε ώρα μαθήματος, που δεν έλεγαν όχι για χίλιους άκυρους λόγους, άλλοι που ο διευθυντής τηυς πίεζε εμμεσως τάζοντας χατίρια. Καποιοο συνόδευαν έχοντας μαζί και τα παιδιά τους. Και πάντα υπήρχε και ο κλασικός μαθητοπατερας που χρησιμοποιούσε την εκδρομή για να τον λατρεύουν τα παιδιά. Δεν νομίζω ότι οι τύποι που περιέγραψα δεν απαντώνται και σε άλλα σχολεία…

[Scout]

Αν μας τρομάζει η ιδέα της επίρριψης ευθυνών, σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε πώς τα παιδιά γενικα δεν είναι αξιόπιστα. Άρα δεχόμαστε ότι σ αυτή τη μορφή οι εκδρομές είναι τεράστιο ρίσκο. Άρα ή ζητάμε να καταργηθούν ή ζητάμε να αλλάξουν πλαίσιο. Πλαίσιο να αλλάξουν οι εκδρομές όμως, όχι οι ευθύνες μας. Δεν ξέρω αν είναι εφικτό, αλλά είναι μια ειλικρινής συζήτηση.

Τι είδους «αξιοπιστία» περιμένετε από έφηβους, που σε αυτή την ηλικία ανακαλύπτουν αφ’ ενός τα όριά τους και αφ’ ετέρου τον κόσμο; Μήπως φταίμε εμείς γι’ αυτό, που ως γονείς, ως εκπαιδευτικοί, ως πολίτες στο φινάλε, με τις επιλογές μας τούς έχουμε βυθίσει στον κυνισμό; Πάντως τείνω να συμφωνήσω με την επισήμανσή σας για την ανάγκη αναπλαισίωσης των εκδρομών.

[Lucifer]

Εκδρομες τερμα. Συλλαμβανουν καθηγητες που δεν εχουν δικαίωμα να ψαξουν στα πραγματα των μαθητων!!!
Περαν των απογοητευτικων συμπεριφορων και της ελλειψης κοινωνικης ενσυναισθησης και δεξιοτητων των μαθητων (αλλα και των γονεων τους).

[PDE ads]

[Έσπερος]

Τι είδους «αξιοπιστία» περιμένετε από έφηβους, που σε αυτή την ηλικία ανακαλύπτουν αφ’ ενός τα όριά τους και αφ’ ετέρου τον κόσμο; Μήπως φταίμε εμείς γι’ αυτό, που ως γονείς, ως εκπαιδευτικοί, ως πολίτες στο φινάλε, με τις επιλογές μας τούς έχουμε βυθίσει στον κυνισμό; Πάντως τείνω να συμφωνήσω με την επισήμανσή σας για την ανάγκη αναπλαισίωσης των εκδρομών.

Οι έφηβοι του σήμερα δεν είναι ίδιοι με τους εφήβους 10 χρόνια πριν. Στα γυμνάσια απαντάς συμπεριφορές που παλιότερα ταίριαζαν σε άγρια ΕΠΑΛ. Το να φοβάσαι μη μεθύσουν ή κάνουν τίποτα βλακείες σεξουαλικές είναι ένας αναμενόμενος φόβος, λογικός για το λύκειο, όχι λογικός για το γυμνάσιο, αλλά μπορεί να είναι και το λιγότερο. Γιατί εγω ε αυτά ππυ έχω δει ξέρω ότι πρέπει να φοβηθώ μην
κλέψουν, μην νοικιάσουν ηλεκτρικό πατίνι, μην δαρθούν με άλλα σχολεία. Δεν θα εμπλακεί σε αυτά πάνω από το 10% των μαθητών μου αλλά αυτό το θεωρώ αρκετο λόγο για να μην θέλω ρίσκα. Και το
θεωρώ και αρκετά επίφοβο να χαλάσουν την
εκδρομή των
υπολοίπων. Και δεν θέλω να παίξω τη δική μου επαγγελματική υπόληψη κορώνα γράμματα, επειδή 5 μαθητες μου την ώρα που θα κόβουν φλέβες από βαρεμάρα στις ξεναγήσεις, μπορεί να πάνε στις τουαλέτες κ να βανδαλίσουν ή να πειραματιστούν με το σύστημα πυρόσβεσης του χώρου. Προτιμώ σαν σχολείο να αφιερώσουμε χρόνο να οργανώσουμε κάτι άλλο με λιγότερα ρίσκα και πιο ελεγχόμενο.

[leon.]

Η συνοδεία από γονείς δεν μπορεί να σταθεί. Ο γονέας ως τι θα φέρει ευθύνη; Ως μέλος του Συλλόγου Γονεψξ δηλαδή με εθελοντική ιδιότητα, θα φέρει ευθύνη για παιδιά τρίτων; Ή θεωρούμε ότι η παρουσία τους θα είναι εγγύηση για κάτι;

Ούτε των εκπαιδευτικών μπορεί να σταθεί. Και για να το πω κι αλλιώτικα. Όσο στέκεται να συνοδεύουν οι εκπαιδευτικοί άλλο τόσο στέκεται να συνοδεύουν οι γονείς. Τα παιδιά είναι των γονέων. Οι εκδρομές πέραν του σχολικού ωραρίου αφορούν ώρες εποπτείας γονέων. Κι όχι εκπαιδευτικών. Οι εκπαιδευτικοί έχουν καθήκοντα στα πλαίσια του σχολικού ωραρίου. Επομένως δε μπορείς να δέχεσαι ότι οι ευθύνες είναι όλες των εκπαιδευτικών και καμμιά των γονέων. Κι αν το δεχτείς αυτό, έτσι το θέλει κι η κυβέρνηση, τότε τ έ ρ μ α οι εκδρομές απ' τη μεριά των εκπαιδευτικών. Να τα παν οι γονείς τους όπου θέλουν.

Αν θέλετε λύση για διανυκτερεύσεις η απάντηση είναι απλή. Κάθε παιδί θα 'χει και το γονέα του μαζί και θα 'χει εκείνος ολάκερη την ευθύνη. Ο εκπαιδευτικός θα 'ρχεται μόνον επικουρικά και χωρίς ευθύνη. Αλλιώς να ξεχάσουμε τις εκδρομές.

[leon.]

Ούτε εγώ πάλι περίμενα συνάδελφο να μου πει (έχει συλληφθεί 2 φορές) σε παραινέσεις μου να μην συνοδεύσει ξανά "σιγά, αφού μας αφήνουν ελεύθερους" και γενικά περνάμε ωραία.

Άμα είπε αυτά τότε ο άνθρωπος είναι βλάκας.

Αν το είπε καθηγητής αυτό... δεν υπάρχει σωτηρία.. κρίμα....

[ppil]

Προκαλεί εντύπωση η δήλωση του συναδέλφου, αλλά είναι άραγε τόσο ακραία ή απλώς ειλικρινής; Με λίγα λόγια, πιστεύουμε πραγματικά ότι όσοι συνοδεύουν εκδρομές το κάνουν από μόνο από άγνοια κινδύνου ή ανιδιοτελή αγάπη για τους μαθητές;
Οι εκδρομές γίνονται εκτός ωραρίου, χωρίς έξτρα αμοιβή, με όλη την ευθύνη στις πλάτες των συνοδών. Και οι ίδιοι συνήθως εκπαιδευτικοί που μέσα στο σχολείο είναι με το ρολόι στο χέρι, ξαφνικά προσφέρονται για "ψυχαγωγικές" υποχρεώσεις με νομικές παγίδες και γίνονται  εθελοντές με ασαφή όρια ευθύνης. Αυτό από μόνο του αποτελεί ένδειξη ότι η συμμετοχή δεν στηρίζεται μόνο σε "αγνές προθέσεις".
Άρα αρκετοί συνοδεύουν είτε χωρίς να γνωρίζουν το νομικό πλαίσιο, είτε το αγνοούν συνειδητά με τη λογική "ας περάσουμε καλά και βλέπουμε".
Αν πραγματικά θέλουμε να προστατεύσουμε το κύρος μας ως δημόσιοι λειτουργοί, δεν φτάνει να μην συνοδεύουμε εμείς. Πρέπει να λέμε καθαρά ότι η ευθύνη δεν είναι προαιρετική και ότι το "περνάμε ωραία" δεν είναι άλλοθι για να παρακάμπτεται το θεσμικό πλαίσιο.
 
Προσωπικά θεωρώ τις εκδρομές απαραίτητες μόνο στο Δημοτικό (πραγματικά απαραίτητες και συγχαίρω κάθε δάσκαλο που συνοδεύει. Φυσικά τις μονοήμερες, όχι άλλη μόδα κι εκεί.
Χρήσιμες είναι στο Γυμνάσιο, αλλά με αυστηρές προϋποθέσεις  (ιδανικά λειτουργεί το σχολείο της Εσπέρου)
και επιζήμιες (όχι μόνο άχρηστες) στο Λύκειο. Το Λύκειο είναι η ανώτερη δευτεροβάθμια και όπως και η τριτοβάθμια ανήκει σε άλλη κατηγορία κανονικά.

[leon.]

Προσωπικά θεωρώ τις εκδρομές απαραίτητες μόνο στο Δημοτικό (πραγματικά απαραίτητες και συγχαίρω κάθε δάσκαλο που συνοδεύει. Φυσικά τις μονοήμερες, όχι άλλη μόδα κι εκεί.
Χρήσιμες είναι στο Γυμνάσιο, αλλά με αυστηρές προϋποθέσεις  (ιδανικά λειτουργεί το σχολείο της Εσπέρου)
και επιζήμιες (όχι μόνο άχρηστες) στο Λύκειο. Το Λύκειο είναι η ανώτερη δευτεροβάθμια και όπως και η τριτοβάθμια ανήκει σε άλλη κατηγορία κανονικά.

Συμφωνώ απολύτως.

[Scout]

οι ίδιοι συνήθως εκπαιδευτικοί που μέσα στο σχολείο είναι με το ρολόι στο χέρι, ξαφνικά προσφέρονται για "ψυχαγωγικές" υποχρεώσεις με νομικές παγίδες και γίνονται  εθελοντές με ασαφή όρια ευθύνης. Αυτό από μόνο του αποτελεί ένδειξη ότι η συμμετοχή δεν στηρίζεται μόνο σε "αγνές προθέσεις".
Άρα αρκετοί συνοδεύουν είτε χωρίς να γνωρίζουν το νομικό πλαίσιο, είτε το αγνοούν συνειδητά με τη λογική "ας περάσουμε καλά και βλέπουμε".

Υπάρχει, ξέρετε, και άλλη εκδοχή. Αυτή τού "ενδιαφέρομαι για τους μαθητές μου και προτείνω -και προφανώς συνοδεύω- εκδρομές με σαφή εκπαιδευτικό προσανατολισμό, δομή και πρόγραμμα, κι ας είναι κουραστικές". Αν κάτι τέτοιο δύναται να θεωρηθεί από "μαζοχισμός και άγνοια κινδύνου" έως "συμφεροντολογικό για εμπλουτισμό βιογραφικού" (με όλη την ενδιάμεση διαβάθμιση), δεν φταίνε όσοι το επιλέγουν.

[leon.]

Υπάρχει, ξέρετε, και άλλη εκδοχή. Αυτή τού "ενδιαφέρομαι για τους μαθητές μου και προτείνω -και προφανώς συνοδεύω- εκδρομές με σαφή εκπαιδευτικό προσανατολισμό, δομή και πρόγραμμα, κι ας είναι κουραστικές". Αν κάτι τέτοιο δύναται να θεωρηθεί από "μαζοχισμός και άγνοια κινδύνου" έως "συμφεροντολογικό για εμπλουτισμό βιογραφικού" (με όλη την ενδιάμεση διαβάθμιση), δεν φταίνε όσοι το επιλέγουν.

Μίλησε για συγκεκριμένη περίπτωση. Κι όχι γενικά. Αλλά με όσα διακινδυνεύουν οι καθηγητές καταλαβαίνουμε όλοι ότι το υπουργείο μας υποχρεώνει σε μονόδρομο άρνησης. Αυτός που θα συνοδεύσει ή ανίδεος βλαξ είναι που θέλει να πηγαίνει τζάμπα εκδρομές ή υπεύθυνος χαρακτήρας που νοιάζεται για τα παιδιά αλλά ο δεύτερος, πλέον, δε θεωρώ πως θα συνεχίσει κι άλλο υπ' αυτές τις συνθήκες. Ο πρώτος μπορεί και να συνεχίσει λόγω ακαταλόγιστου.

[Έσπερος]

Υπάρχει, ξέρετε, και άλλη εκδοχή. Αυτή τού "ενδιαφέρομαι για τους μαθητές μου και προτείνω -και προφανώς συνοδεύω- εκδρομές με σαφή εκπαιδευτικό προσανατολισμό, δομή και πρόγραμμα, κι ας είναι κουραστικές". Αν κάτι τέτοιο δύναται να θεωρηθεί από "μαζοχισμός και άγνοια κινδύνου" έως "συμφεροντολογικό για εμπλουτισμό βιογραφικού" (με όλη την ενδιάμεση διαβάθμιση), δεν φταίνε όσοι το επιλέγουν.

Πόσοι είναι τέτοιοι, ειλικρινα;
Για να έχουμε τόσα άτομα επιφυλάξεις, μήπως έχουμε δει πολλά;

Ποσο σαφή εκπαιδευτικό προσανατολισμό μπορεί να έχει μια μαζική εκδρομή ολόκληρης τάξης σε μεγάλα σχολεία με μεγάλη ανομοιογένεια μαθητών; Ειλικρινα τι σχολεία εχεις στο νου σου; Μπορεί μια τάξη 35 παιδιών (ολόκληρη τάξη) να έχει τετοια δυνατότητα. Σίγουρα τα πιο μικρά σχολεία έχουν και ευελιξία και καλύτερη εποπτεία και στα παιδιά μπορεί πιο εύκολα να βγει κάποια κρυμμένη θετική πλευρά του εαυτού τους. Δεν είναι όμως όλα τα σχολεία έτσι. Η ppil έχει πει πολλές φορές ότι είναι σε σχολείο με επίλεκτους μαθητες και όχι τεράστιο αριθμό παιδιών. Μπορεί άραγε να μας πει, με βάση το δικό της σχολείο, σε τι ποσοστό μια εκδρομή εκπαιδευτική για όλο το σχολείο θα αντιμετωπιστεί από τα παιδιά ως καθαρα εκπαιδευτική, δεν θα γκρινιάξουν για ελεύθερο χρόνο, δεν θα δυσανασχετήσουν σε ξεναγήσεις, δεν θα επιδιώξουν να κάνουν μια κουτσουκελα το  βράδυ;; Ή ποσα παιδιά την εκδρομή τη λενε όντως εκπαιδευτική επίσκεψη, όπως πρέπει να λέγεται, και όχι εκδρομή, και δεν την
αντιμετωπίζουν ως εκδρομή; Θα έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε για να κάνουμε μια σύγκριση. 

[Scout]

δεν θα γκρινιάξουν για ελεύθερο χρόνο, δεν θα δυσανασχετήσουν σε ξεναγήσεις,

Τι θα πει «ελεύθερος χρόνος» σε τέτοιες περιπτώσεις; Όταν τα πας σε μουσεία, σε μνημεία, σε επιστημονικά εργαστήρια, σε βιβλιοθήκες, σε εκπαιδευτικές βιωματικές δραστηριότητες, σε ο,τιδήποτε τέτοιο τέλος πάντων, δεν είναι «μάθημα» με την τρέχουσα έννοια της καθημερινότητας και δεν είναι «υποχρεωμένα» να έχουν τεταμένη την προσοχή τους συνεχώς, ούτε θα τους ζητηθεί να εκπονήσουν μετά κάποια εργασία -αν και εγώ θα το θεωρούσα πολύ χρήσιμο ώστε να βλέπαμε πώς αφομοιώνουν τα όσα βλέπουν και ακούνε-, άρα δεν χρειάζεται «ελεύθερος χρόνος». Δεν είναι ταξίδι αναψυχής, και αυτό οφείλουν να το συνειδητοποιήσουν ήδη από τη γνωστοποίηση ότι η συμμετοχή π.χ. στον τάδε όμιλο ή στο δείνα πρόγραμμα περιέχει και εκδρομή. Οταν το πρόγραμμα της εκπαιδευτικής εκδρομής γίνεται εκ των προτέρων γνωστό (πριν καν τη δήλωση συμμετοχών), με αυτονόητη υποχρέωσή τους να γνωρίζουν ότι θα τηρηθεί ευλαβικά και χωρίς παρεκκλίσεις ειδεμή μόνο σε περίπτωση ανωτέρας βίας, δεν μπορούν μετά να επικαλεστούν ότι «άλλα νόμιζα και άλλα βλέπω να ισχύουν». Ως μόνος «ελεύθερος χρόνος» (πρέπει να) νοείται ο χρόνος των γευμάτων και των μετακινήσεων. Εκεί, ας συζητήσουν, ας χαβαλεδιάσουν, ας «αποφορτιστούν» (αν θεωρούν «πίεση» την πρόσληψη καινούργιων ερεθισμάτων).