Λατινικά Γ' Λυκείου

[Dwrina]

Το equites videbant hostes timore adductos fugere μεταφράζεται "οι ιππείς έβλεπαν ότι οι εχθροί, παρακινημένοι από φόβο έφευγαν";

Το απαρέμφατο με "ότι" δεν πρέπει να μεταφραστεί (έμμεση αντίληψη); Εδώ όμως δεν θα ταίριαζε καλύτερα η άμεση αντίληψη, "έβλεπαν τους εχθρούς να φεύγουν";

[PDE ads]

[Sali]

Το παράδειγμα φαίνεται πεποιημένο. Είναι βέβαιο ότι εκφράζεται άμεση αντίληψη, οπότε θα ήταν προτιμότερη η χρήση κατηγορηματικής μετοχής· ωστόσο και το απαρέμφατο είναι πιθανό να χρησιμοποιηθεί. Δες τον Woodcock 94, για να μη μακρηγορώ.

[river99]

Καλησπέρα και καλή σχολική χρονιά!
Μπορείτε σας παρακαλώ να προτείνετε βοηθήματα για τα λατινικά της τρίτης σύμφωνα με το νέο σύστημα;

[Spes]

Καλησπέρα και καλή σχολική χρονιά!
Μπορείτε σας παρακαλώ να προτείνετε βοηθήματα για τα λατινικά της τρίτης σύμφωνα με το νέο σύστημα;

Καλησπέρα! Πήρα από τις εκδόσεις Πουκαμισας το καινούργιο και είναι πολύ καλό.

[PDE ads]

[Dwrina]

Τι σημαίνει cedant arma togae ; "Ας αποχωριστούν τα όπλα από την εξουσία" ; Το togae  είναι γενική;  Και η υποτακτική γιατί να είναι παραχωρητική, όπως τη δίνει ο Παπαθανασίου, και όχι προτρεπτική;

Το donis improbi ne deos placare audeant μεταφράζεται "μπορεί οι κακοί να επιχειρούν να κατευνάσουν με δώρα όχι θεούς" ; Η υποτακτική είναι δυνητική, όπως γράφει ο Παπαθανασίου; Μόνο που δεν μεταφράζει καμία πρόταση! 

[Sali]

Τι σημαίνει cedant arma togae ; "Ας αποχωριστούν τα όπλα από την εξουσία" ; Το togae  είναι γενική;  Και η υποτακτική γιατί να είναι παραχωρητική, όπως τη δίνει ο Παπαθανασίου, και όχι προτρεπτική;

Σημαίνει: "ας υποχωρήσουν τα όπλα μπροστά στην toga" = "ας υποχωρήσουν οι στρατιωτικοί μπροστά στους πολιτικούς" ή "ας κάνουν τόπο/ας παραμερίσουν οι στρατιωτικοί προς χάρη των πολιτικών". Το togae είναι δοτική χαριστική (θυμήσου στο μάθ. 38 το ut sibi paulisper loco cederet και το ego libenter tibi mea sede cedo) και μπορεί να εκληφθεί και ως προσωπική, εφόσον τα arma και toga νοούνται προσωποποιημένα. Η φράση προέρχεται από τον Κικέρωνα (Off. I, 77), και ολόκληρη είναι: Cedant arma togae, concedat laurea laudi. Είναι ίδια η σύνταξη και στις δύο προτάσεις· το laudi αποδεικνύει τη δοτική πτώση. Η υποτακτική δεν είμαι σίγουρος τι δηλώνει, δεν ξέρω δηλαδή αν, σύμφωνα με τα συμφραζόμενα, εκφράζει παραχώρηση ή όχι. Προτρεπτική δεν μπορεί να είναι, γιατί απαιτείται α΄ πρόσωπο· στο γ΄ πρόσωπο μπορούμε να την πούμε "κελευστική" ή "προστακτική" (iussivus), και μπορεί εδώ να είναι τέτοια.

Το donis improbi ne deos placare audeant μεταφράζεται "μπορεί οι κακοί να επιχειρούν να κατευνάσουν με δώρα όχι θεούς" ; Η υποτακτική είναι δυνητική, όπως γράφει ο Παπαθανασίου; Μόνο που δεν μεταφράζει καμία πρόταση!

Η ακριβής πρόταση είναι: donis impii ne placare audeant deos (= ας μην τολμούν οι ανόσιοι να εξευμενίζουν τους θεούς με δώρα), και προέρχεται κι αυτή από τον Κικέρωνα (Leg. II, 41). H υποτακτική και βέβαια δεν είναι δυνητική· πρόκειται για απαγορευτική υποτακτική (prohibitivus), την αρνητική δηλαδή εκδοχή της "κελευστικής". Πρόσεξε την άρνηση: ne audeant. Φοβάμαι ότι ο Παπαθανασίου εδώ διαπράττει σοβαρό ολίσθημα.

[Dwrina]

Σε ευχαριστώ πολύ!

[Dwrina]

Η υποτακτική δεν είμαι σίγουρος τι δηλώνει, δεν ξέρω δηλαδή αν, σύμφωνα με τα συμφραζόμενα, εκφράζει παραχώρηση ή όχι. Προτρεπτική δεν μπορεί να είναι, γιατί απαιτείται α΄ πρόσωπο· στο γ΄ πρόσωπο μπορούμε να την πούμε "κελευστική" ή "προστακτική" (iussivus), και μπορεί εδώ να είναι τέτοια.

Ο Woodcock γράφει στην παράγραφο 112, σημείωση 1, ότι στις παραχωρήσεις  χρησιμοποιείται συχνά και η υποτακτική του ενεστώτα, αλλά στην παράγραφο 109, όπου μιλάει  για τις χρήσεις της βουλητικής υποτακτικής ενεστώτα δεν αναφέρει την παραχώρηση. Τι σημαίνει αυτό; Τελικά το β΄ και γ΄ ενικό της υποτακτικής ενεστώτα μπορεί να εκφράζει και παραχώρηση ή όχι;

[Sali]

Και τα τρία πρόσωπα της υποτακτικής ενεστώτα μπορούν να εκφράζουν παραχώρηση. Ο Woodcock, ενώ το ξεκαθαρίζει αυτό για την υποτακτική παρακειμένου στην παράγραφο 112, δεν το κάνει στη Σημείωση 1 για την υποτακτική ενεστώτα. Από τα παραδείγματα όμως της παραχωρητικής υποτακτικής που δίνει ο Pinkster στο Supplement (σελ. 509) γίνεται φανερό ότι χρησιμοποιούνται και τα τρία πρόσωπα της υποτακτικής του ενεστώτα, αν και κυριαρχεί το τρίτο.

[Dwrina]

nam Pisaurum dicitur, quod illic aurum pensātum est: η αιτιολογική δηλώνει προτερόχρονο στο παρόν ή στο παρελθόν (Παπαθανασίου και Βαϊόπουλος); Αφού το ρήμα της κύριας πρότασης είναι σε ενεστώτα, γιατί να μην δηλώνει προτερόχρονο στο παρόν; Και ο παρακείμενος ίσως να είναι κυρίως παρακείμενος;

Μόνο το ψηφιακό βοήθημα γράφει προτερόχρονο στο παρόν, το οποίο γενικώς δεν το εμπιστεύομαι, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση και εγώ αυτό θα έλεγα.

Άλλωστε, αν είχαμε προτερόχρονο στο παρελθόν, η αιτιολογική δεν θα έπρεπε να έχει οριστική υπερσυντελίκου;

Η άρνηση στην απορηματική υποτακτική είναι πάντοτε non (Woodcock, σελ. 85, σημείωση 2); Στη δική μας απορηματική μὴ δεν είναι;

[Sali]

nam Pisaurum dicitur, quod illic aurum pensātum est: η αιτιολογική δηλώνει προτερόχρονο στο παρόν ή στο παρελθόν (Παπαθανασίου και Βαϊόπουλος); Αφού το ρήμα της κύριας πρότασης είναι σε ενεστώτα, γιατί να μην δηλώνει προτερόχρονο στο παρόν; Και ο παρακείμενος ίσως να είναι κυρίως παρακείμενος;

Μόνο το ψηφιακό βοήθημα γράφει προτερόχρονο στο παρόν, το οποίο γενικώς δεν το εμπιστεύομαι, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση και εγώ αυτό θα έλεγα.

Προτερόχρονο στο παρόν είναι. Το αν το προτερόχρονο τοποθετείται στο παρόν ή στο παρελθόν καθορίζεται από το ρήμα της κύριας.

Άλλωστε, αν είχαμε προτερόχρονο στο παρελθόν, η αιτιολογική δεν θα έπρεπε να έχει οριστική υπερσυντελίκου;

Κανονικά ναι, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι αυτό είναι απόλυτο.

Η άρνηση στην απορηματική υποτακτική είναι πάντοτε non (Woodcock, σελ. 85, σημείωση 2); Στη δική μας απορηματική μὴ δεν είναι;

Ναι.

[Dwrina]

Σε ευχαριστώ πολύ!

[Dwrina]

Σύμφωνα με όσα γράφει ο Woodcock, παράγραφος 112, σελ. 87, η υποτακτική παρακειμένου δεν χρησιμοποιείται ποτέ για προτροπή;

[Dwrina]

marīto persaepe interroganti,

eique ab ostio quaerenti Ennium ancilla dixisset eum domi non esse:

πώς πρέπει να γραφεί η αφαιρετική, αν ζητηθεί, των επιθετικών μετοχών στα δύο παραπάνω χωρία; Εγώ νομίζω με -e, γιατί μου φαίνεται ότι λειτουργούν ως παράθεση και όχι ως επιθετικός προσδιορισμός. Ο Παπαθανασίου γράφει με -i (για το querens μόνο, γιατί την άλλη μετοχή δεν την κλίνει), γιατί «η μετοχή είναι επιθετική».

To equidem δεν έχει μέσα και την προσωπική αντωνυμία του α΄ προσώπου ego, απλώς χρησιμοποιείται συνήθως για το α΄ πρόσωπο, έτσι;
Ο  Παπαθανασίου, όταν τρέπει την πρόταση με υποκείμενο α΄ ενικό σε παθητική (κείμενο 22), κάνει το equidem quidem. Βλέπω όμως ότι χρησιμοποιείται και για το γ΄ πληθυντικό και μάλιστα σε παθητική σύνταξη With 3. pers. plur.: equidem innumerabiles mihi videntur.
Άρα, μπορώ να κρατήσω το equidem;


To ruo και το prorumpo έχουν κοινή ρίζα; Έτσι γράφει ο Παπαθανασίου, αλλά από το ετυμολογικό του Michiel de Vaan εγώ καταλαβαίνω ότι δεν σχετίζονται.