Λατινικά Γ' Λυκείου

[Sali]

[quote author=

[PDE ads]

[ΗΙΕΡΟΜΝΕΜΟΝ]

Αποριών συνέχεια...
Θα ήθελα τη βοήθειά σας σχετικά με τις παρακάτω περιπτώσεις:

Έστω ότι ζητηθεί η μετατροπή της ενεργητικής σύνταξης σε παθητική στις παρακάτω προτάσεις:

Belua ad Andromedam se movet
Ultimis annis ... in Campania se tenebat
In agro Falerno ... se expedivit

Σε όλες τις περιπτώσεις το ενεργητικό μεταβατικό ρήμα έχει ως αντικείμενο την αντωνυμία se που λειτουργεί αυτοπαθώς και μάλιστα αναφέρεται στο υποκείμενο αυτού (άμεση αντανάκλαση). Στην παθητική σύνταξη μετατρέπω το ενεργητικό ρ. στο αντίστοιχο παθητικό του, αποβάλλοντας το se, αλλά διατηρώντας το υποκείμενο, άρα
Belua ... movetur
... tenebatur
... expeditus est

Και αντίστροφα
(Germani) in fluminivus lavantur = (Germani) ... se lavant

Ισχύουν τα παραπάνω;

Τέλος, η περίοδος Neptunus iratus ad oram Aethiopiae urget beluam marinam, quae incolis nocet μετατρέπεται σε
A Neptuno irato ad oram Aethiopiae urgetur belua marina, a qua incolae nocentur, και η πρόταση (Silius Italicus) gloriae Vergili studebat, μετατρέπεται σε (A Silio Italico) gloria Vergili studebatur ;;;

Ευχαριστώ

[Sali]

[quote author=

[ΗΙΕΡΟΜΝΕΜΟΝ]

Οκ, και εμένα κάτι δεν μου κολλούσε εδώ.

Παρασύρθηκα από το κατά τα άλλα αξιόλογο βοήθημα των Παπακώστα-Αθανασιάδη, εκδ. Ζήτη, όπου στο μάθημα 23 μετατρέπει το Arria dolori se dabat σε Arria dolori dabatur με τη σημείωση: "Σε περίπτωση αυτοπάθειας, όπως εδώ, κατά τη μετατροπή της σύνταξης σε παθητική, παραλείπεται η αντωνυμία, το υποκείμενο παραμένει το ίδιο, ενώ το ρήμα τίθεται σε παθητική φωνή, στον ίδιο χρόνο και στην ίδια έγκλιση", χωρίς, ωστόσο, να το τεκμηριώνει περαιτέρω.

Ως προς το δεύτερο (μη μετατροπή του κατά δοτική αντικειμένου ενός μονόπτωτου ρήματος), μπορείς να με παραπέμψεις σε κάποιος έγκριτο συντακτικό;

[PDE ads]

[Sali]

[quote author=

[ΗΙΕΡΟΜΝΕΜΟΝ]

Οπότε να υποθέσω πως το παράδειγμα παθητικοποίησης που παραθέτει ο Μπαχαράκης στο Συντακτικό του είναι μάλλον ατυχές...:

""Ὑμεῖς ἐβοηθήσατε τοῖς φίλοις" = "Οἱ φίλοι ἐβοηθήθησαν ὑφ' ὑμῶν"

[ΗΙΕΡΟΜΝΕΜΟΝ]

Νομίζω πως, τουλάχιστον στα αρχαία ελληνικά, είναι δυνατή η τροπή ενός κατά γενική ή δοτική αντικειμένου σε υποκείμενο

δες εδώ
 http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text;jsessionid=83CC7458919BAC42A0D370F1AFDC55AC?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0007%3Asmythp%3D1745#chapter1745

Στα Λατινικά δε φαίνεται να ισχύει κάτι τέτοιο.

[apri]

To κατ' εξοχήν αντικείμενο βρίσκεται σε αιτιατική.
Οι άλλες πτώσεις μπορεί να λειτουργούν ως συμπληρώματα του ρήματος, αλλά σε γενικές γραμμές δεν εκφράζουν το αντικείμενο στο οποίο μεταβιβάζεται απευθείας μια ενέργεια, αλλά άλλες σχέσεις (π.χ χωρισμό, απομάκρυνση, μερισμό, αναφορά, τόπο).
Γι' αυτό και υπάρχουν συντακτικά (όπως π.χ του Smyth) που αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν τον όρο "αντικείμενο" για τις γενικές και τις δοτικές.

Είναι άλλο λ.χ το "μέμνημαι τι" =θυμάμαι κάτι  και άλλο το "μέμνημαι τινός"=θυμάμαι για κάτι
Ωστόσο, εμείς συνήθως τα μεταφράζουμε σαν να είναι το ίδιο και το αυτό.

[Sali]

[quote author=

[ΗΙΕΡΟΜΝΕΜΟΝ]

Συνάδελφοι σας ευχαριστώ για ακόμη μία φορά για τις πολυτιμότατες και πληρέστατες απαντήσεις σας. Έχω να ασχοληθώ καιρό με τα λατινικά και νιώθω να πατάω σε κινούμενη άμμο κάθε φορά.

Μία ακόμη επιβεβαίωση ή διόρθωση, παρακαλώ, αυτή τη φορά αναφορικά με τη σύμπτυξη πρότασης σε μετοχή.

Στο μάθημα 20, εάν ζητηθεί η μετατροπή της πρώτης κύριας σε μετοχική φράση: (Hannibal) ... copias Romanorum profligavit et delevit = copias Romanorum profligatas delevit (επειδή είναι συνημμένη στην εννοούμενη επαναληπτική αντωνυμία-αντικείμενο eas του β΄ρήματος). Το ίδιο με παραπάνω ισχύει στο 28: Plato ... hominem comprehendit et ... tradidit = Plato ... hominem comprehensum ... tradidit (επίσης συνημμένη στο εννοούμενο eum = hominem του β΄ ρήματος, αυτό το έχω βρει στα περισσότερα "βοηθήματα" αφαιρετική απόλυτη...) 

Και τέλος πάλι στο 20, σύμπτυξη χρονικής πρότασης: Postquam XIV annos in Italia complevit, Carthaginienses eum in Africam revocaverunt = XVI annis in Italia completis (a Hannibale) Carthaginienses eum in Africam revocaverunt ("γνήσια" αφαιρετική απόλυτη)

Έχω καταλάβει σωστά;

[Sali]

Συνάδελφοι σας ευχαριστώ για ακόμη μία φορά για τις πολυτιμότατες και πληρέστατες απαντήσεις σας. Έχω να ασχοληθώ καιρό με τα λατινικά και νιώθω να πατάω σε κινούμενη άμμο κάθε φορά.

Μία ακόμη επιβεβαίωση ή διόρθωση, παρακαλώ, αυτή τη φορά αναφορικά με τη σύμπτυξη πρότασης σε μετοχή.

Στο μάθημα 20, εάν ζητηθεί η μετατροπή της πρώτης κύριας σε μετοχική φράση: (Hannibal) ... copias Romanorum profligavit et delevit = copias Romanorum profligatas delevit (επειδή είναι συνημμένη στην εννοούμενη επαναληπτική αντωνυμία-αντικείμενο eas του β΄ρήματος). Το ίδιο με παραπάνω ισχύει στο 28: Plato ... hominem comprehendit et ... tradidit = Plato ... hominem comprehensum ... tradidit (επίσης συνημμένη στο εννοούμενο eum = hominem του β΄ ρήματος, αυτό το έχω βρει στα περισσότερα "βοηθήματα" αφαιρετική απόλυτη...) 

Και τέλος πάλι στο 20, σύμπτυξη χρονικής πρότασης: Postquam XIV annos in Italia complevit, Carthaginienses eum in Africam revocaverunt = XVI annis in Italia completis (a Hannibale) Carthaginienses eum in Africam revocaverunt ("γνήσια" αφαιρετική απόλυτη)

Έχω καταλάβει σωστά;

Πάρα πολύ σωστά όλα! Μία μόνο παρατήρηση: το ποιητικό αίτιο ab Hannibale πρέπει να δηλωθεί ρητά, όχι να βρίσκεται σε παρένθεση, γιατί δεν συμπίπτει με το υποκ. Carthaginienses.

[steven_seagal]

Πήρε το μάτι μου ένα πρώτο βοήθημα  μεγάλου εκδοτικού οίκου για την επόμενη χρονιά που συμπεριλαμβάνει την ύλη και των 2 τάξεων..στα περιεχόμενα γράφει

Α. Η ύλη του βιβλίου ανά μάθημα [1, 2, 4, 8, 9, 10, 12, 16, 17, 18, 19, 22, 23, 26, 28, 30, 32, 33, 35, 37, 39, 40, 41, 46, 47, 48, 49, 50] όπου εξετάζονται μόνο τα γραμματικά – συντακτικά φαινόμενα περιέχει:
Θεωρία μαθήματος: αναλυτική παρουσίαση της θεωρίας σε πίνακες, συνοδευόμενη από μεθοδολογία, όπου είναι απαραίτητο]
Επιλογή αποσπασμάτων κειμένων της εξεταστέας ύλης που ανταποκρίνονται στο θεωρητικό πλαίσιο του μαθήματος
Ασκήσεις αξιολόγησης Γραμματικής και Συντακτικού

[ΗΙΕΡΟΜΝΕΜΟΝ]

Παρακαλώ συνάδελφοι τα φώτα σας στις παρακάτω αναλύσεις μετοχών στο 20 Μάθημα των Λατινικών:

1. (Cassius) exclusus ab insidiatoribus Caligulae, recesserat ... = Postquam (Cassius) exclusus est ab insidiatoribus  Caligulae, recesserat ...Πιστεύετε πως για την ανάλυση χρειάζεται μετατροπή της σύνταξης σε ενεργητική ή είναι περιττή εφόσον δε ζητηθεί; (Postquam insidiatores Caligulae excluserunt (-ere) Cassium, is recesserat ...)

2. Λίγο παρακάτω, υπάρχει δεύτερη χρονική μετοχή, αυτή τη φορά συνημμένη στο αντικείμενο eum: extractum  imperatorem eum salutavit (miles). εδώ χρειάζεται μετατροπή της ενεργητικής σε παθητική;:
Ubi Cassius extractus est , imperator salutatus est a milite

3. Τέλος, η αιτιολογική μετοχή (υποθετικής αιτιολογίας) quasi moriturum eum miseratur = quia is moriturus esset  (υστερόχρονο στο παρελθόν)

τι λέτε; (κυρίως για το 2.)

[Sali]

Παρακαλώ συνάδελφοι τα φώτα σας στις παρακάτω αναλύσεις μετοχών στο 20 Μάθημα των Λατινικών:

1. (Cassius) exclusus ab insidiatoribus Caligulae, recesserat ... = Postquam (Cassius) exclusus est ab insidiatoribus  Caligulae, recesserat ...Πιστεύετε πως για την ανάλυση χρειάζεται μετατροπή της σύνταξης σε ενεργητική ή είναι περιττή εφόσον δε ζητηθεί; (Postquam insidiatores Caligulae excluserunt (-ere) Cassium, is recesserat ...)

2. Λίγο παρακάτω, υπάρχει δεύτερη χρονική μετοχή, αυτή τη φορά συνημμένη στο αντικείμενο eum: extractum  imperatorem eum salutavit (miles). εδώ χρειάζεται μετατροπή της ενεργητικής σε παθητική;:
Ubi Cassius extractus est , imperator salutatus est a milite

3. Τέλος, η αιτιολογική μετοχή (υποθετικής αιτιολογίας) quasi moriturum eum miseratur = quia is moriturus esset  (υστερόχρονο στο παρελθόν)

τι λέτε; (κυρίως για το 2.)

Προφανώς με το Cassius εννοείς Claudius.
1. Δεν χρειάζεται να αναλυθεί η μετοχή ενεργητικά, εκτός αν ζητηθεί.

2. Αφού μιλάμε για ανάλυση μετοχής, δεν πειράζουμε τη σύνταξη της κύριας πρότασης. Προτιμώ την ενεργητική ανάλυση της μετοχής, γιατί έχουμε κοινό υποκ. με την κύρια πρόταση: ubi miles Claudium extraxit, imperatorem eum salutavit. Αν αναλύσουμε τη μετοχή παθητικά (διατηρώντας την ενεργητική σύνταξη της κύριας πρότασης), θα προκύψει η εξής "δυσκίνητη" και κάπως αδόκιμη δομή: ubi Claudius extractus est a milite, is (= miles) imperatorem eum salutavit, όπου το is θα προκαλούσε πρόσκαιρη σύγχυση ως προς την ταυτότητά του.

3. Αφού η μετοχή αυτή χαρακτηρίζεται στο βιβλίο του καθηγητή ως αιτιολογική υποκειμενικής αιτιολογίας, η ανάλυση είναι σωστή.