Dwrina και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
1. Δεν καταλαβαίνω την ερώτηση. Γιατί το ρήμα να τεθεί οπωσδήποτε σε παρατατικό; Ας πάρουμε για παράδειγμα το ρ. urgeo, που δεν έχει σουπίνο. Αν μας δοθεί για μετατροπή η πρόταση: Deus urget beluam marinam, γιατί να μην τη μετατρέψουμε σε: belua marina a deo urgetur; Μήπως δεν κατάλαβα κάτι;2. Ουσιαστικά ναι: mos = τρόπος, συνήθεια, έθιμο· mores = ήθη και έθιμα, θεσμοί (O temora, o mores!)3. Σωστή η μετατροπή. Μόνο η μετοχή ενεστώτα μπορεί να δηλώσει το σύγχρονο. Οι προτάσεις με το dum της παράλληλης διάρκειας τρέπονται σε μετοχή ενεστώτα.4. Σε ό,τι σωστό έγραψε η anemona να προσθέσω και τα εξής: (α) se spectandi causa/gratia (γενική γερουνδίου + αντικ. σε αιτιατική). Η σύνταξη αυτή δεν είναι συχνή, και οι συγγραφείς προτιμούν την παθητική (γερουνδιακή έλξη), δηλαδή:(β) sui spectandi causa/gradia. Στις περιπτώσεις αυτές, όταν δηλαδή το αντικείμενο του γερουνδίου είναι η αιτιατική της προσωπικής αντωνυμίας, κατά την παθητική σύνταξη η αντωνυμία τίθεται σε γενική ενικού, το δε γερουνδιακό λήγει πάντοτε σε -ndi.
sali , δεν φταις εσύ που δε κατάλαβες καλά , αλλά εγώ που ξέχασα να αναφέρω ότι το ρήμα ενεργητικής που μας δίνεται θα είναι σε χρόνο που στη μέση φωνή σχηματίζεται περιφραστικά (δηλαδή παρακείμενο - υπερσυντέλικος - συντ. μέλλοντας);
Να ρωτήσω.Στην ενοτ 15 λατ. έχει μια προταση"vinum ad se importari non sinunt a mercatoribus...δηλ δηλωνει το ποιητικο αιτιο στο κειμενο ..αλλα συμφωνα με τη θεωρια της ενοτητας οταν εχουμε ρημα εξαρτησης που δηλωνει απαγορευση,δεν το δηλωνουμε το ποιητικο αιτιο...πχ ασκηση 3 της ενοτητας που θελει μετατροπες από ενεργ απαρεμφ σε παθητ,εχει κ την ιδια αυτη προταση...Ο μαθητης αν κανει μετατροπη θα το δηλωσει το ποιητ αιτιο;λογικα οχι ε;γτ στο κειμ δηλωνεται;αντιφαση δεν ειναι με τη θεωρια της ενοτητας;;
Μια διευκρίνιση θα ήθελα...Ο πλάγιος λόγος είναι ΟΛΟΣ εκτός ύλης ε;;Δεν υπάρχει περίπτωση να ζητήσουν οτιδήποτε σχετικό;;
Επιστρέφω στο προοηγούμενο μήνυμα της iwdot για τη δήλωση του σκοπού στο spectandum (se), για διευκρινίσεις και διορθώσεις:Το spectandum είναι γερουνδιακό, άρα παθητική σύνταξη. Στη δήλωση λοιπόν του σκοπού πρέπει να διατηρηθεί η παθητική σύνταξη, οπότε θα γίνει χρήση μονο της τελικής και της αναφορικοτελικής πρότασης με ρήμα παθητικό. Χρήση σουπίνου ή γερουνδίου θα απαιτούσε ενεργητική σύνταξη. Αλλά ακόμα κι αν μετατρέψουμε τη σύνταξη σε ενεργητική, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε το se ως αντικείμενο του ενεργητικού ρήματος, τώρα που ξαναείδα προσεκτικότερα το κείμενο, αλλά το eum.
Μπορεί κάποιος να μου πει με βεβαιότητα;Γιατί στο σχολείο εξακολουθούν να τους το διδάσκουν...ευχαριστώ
Στις διευκρινίσεις που δόθηκαν από το Υπουργείο το Δεκέμβριο αναφέρει επί λέξει: " Σχετικά με τις δευτερεύουσες προτάσεις: Στις δευτερεύουσες εξαρτημένες προτάσεις διδάσκεται η θεωρία που περιέχεται στις οικείες ενότητες των σχολικών εγχειριδίων (εξάρτηση, εισαγωγή, εκφορά, συντακτική θέση). Επειδή ο πλάγιος λόγος έχει αφαιρεθεί από τη διδακτέα - εξεταστέα ύλη, δεν διδάσκεται ό,τι σχετίζεται με ασκήσεις μετατροπής από ευθύ σε πλάγιο και το αντίθετο." Άρα;;;