0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να βάλουμε και την πρόθεση in στο locis εφόσον δεν έχουμε πλέον επιθετικό προσδιορισμό ώστε να στέκεται απρόθετο, ή μήπως η ύπαρξη της αναφορικής πρότασης που λειτουργεί πάλι ως επιθετικός προσδιορισμός αρκεί;
Εφόσον το utor συντάσσεται με αφαιρετική, έχει μόνο απρόσωπη σύνταξη. Η προσωπική σύνταξη με το ρήμα αυτό είναι, σε θεωρητικό επίπεδο, πιθανή, δεδομένου ότι το utor μπορεί να συντάσσεται, σπανιότερα ασφαλώς, και με αιτιατική (κατά κανόνα ουδετέρου αντωνυμίας). Αλλά αυτό είναι μόνο μια θεωρητική κατασκευή, δεν μας απασχολεί στο σχολικό βιβλίο.
Δεν έχουμε κανονική ακολουθία αλλά ιδιομορφία στην ακολουθία των χρόνων. Άρα, οι προτάσεις αυτές ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τις τελικές, τις βουλητικές κ.ά.
Δηλαδή, ισχύει και το φαινόμενου του συγχρονισμού;
Ακριβώς. Η υποτακτική σ' αυτές τις προτάσεις είναι αυτή των τελικών προτάσεων. Το λάθος του σχολικού βιβλίου είναι ότι δεν έκανε μια τελική ομαδοποίηση όλων των προτάσεων που έχουν, με κάποιες εξαιρέσεις, αυτή την ιδιαιτερότητα ως προς την ακολουθία. Συνολικά λοιπόν οι προτάσεις με ιδιομορφία στην ακολουθία είναι οι: Βουλητικές Τελικές Αναφορικές τελικές Επιρρηματικές συμπερασματικές Ουσιαστικές συμπερασματικές Αναφορικές συμπερασματικές Χρονικές του υστεροχρόνου (κυρίως όταν εισάγονται με το dum) Ενδοιαστικές Προτάσεις του quominus και του quinΕίναι επίσης γνωστό ότι οι συμπερασματικές (επιρρηματικές και αναφορικές), οι ενδοιαστικές και οι προτάσεις του quominus και του quin μπορούν να εκφέρονται και με παρακείμενο (υποτακτικής πάντα), όταν θεωρείται ότι το περιεχόμενό τους έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Τέλος, οι προτάσεις του quin που εξαρτώνται από αρνητικά ρήματα αμφιβολίας (non dubito, non est dubium κ.ά.) εκφέρονται και με άλλους χρόνους της υποτακτικής, γιατί κανονικά πρόκειται για πλάγιες ερωτήσεις (ασχέτως αν στο βιβλίο "τσουβαλιάζονται" ως προτάσεις του quin).