0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Με το ίδιο πατίνι έκανε φασαρία,έτρεχε πέρα δώθε,είχε ρίξει το μισό σπίτι κάτω,ώσπου σηκώνεται ο πατέρας του και του,τού παίρνει το πατίνι και πηγαίνει κοντά στην τζαμαρία και καλά να το πετάξει από κάτω.Οπότε σηκώνεται το βαφτηστηράκι μου,πηγαίνει μπροστά από τη τζαμαρία,βάζει τα χέρια του απλωμένα κατά μήκος της για να μην περάσει ο πατέρας του και λέει:"Φέρε μου πίσω το πατίνι.Δεν έχω χρόνο για χάσιμο."
"τι φταίω εγώ αφού είναι "αφράτο"!". Το πιο τραγικό που άκουσα πρόσφατα, παιδί σε άλλη κατασκήνωση ευτυχώς, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο γιατί είχε γεμίσει κοκκινίλες γύρω από το στόμα του από διάφορες "δραστηριότητες".
Παράθεση από: anastasia86 στις Μαρτίου 29, 2010, 01:15:28 am "τι φταίω εγώ αφού είναι "αφράτο"!". Το πιο τραγικό που άκουσα πρόσφατα, παιδί σε άλλη κατασκήνωση ευτυχώς, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο γιατί είχε γεμίσει κοκκινίλες γύρω από το στόμα του από διάφορες "δραστηριότητες". Για το πρώτο ελπίζω να μην του φαίνεται ακόμη αφράτο!! Το δεύτερο είναι όντως τραγικό!
Παράθεση από: nikgre στις Μαρτίου 29, 2010, 01:23:17 amΠαράθεση από: anastasia86 στις Μαρτίου 29, 2010, 01:15:28 am "τι φταίω εγώ αφού είναι "αφράτο"!". Το πιο τραγικό που άκουσα πρόσφατα, παιδί σε άλλη κατασκήνωση ευτυχώς, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο γιατί είχε γεμίσει κοκκινίλες γύρω από το στόμα του από διάφορες "δραστηριότητες". Για το πρώτο ελπίζω να μην του φαίνεται ακόμη αφράτο!! Το δεύτερο είναι όντως τραγικό! Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν και πώς σε θένε Έχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί ψέματα λένε Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί, λογάδες και γραμματικοί για να σε πείσουν Έχε το νου σου στο παιδί κλείσε την πόρτα με κλειδί, θα σε πουλήσουν Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί που θα 'χει σβήσει το κερί στην καταιγίδα Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα.
Παράθεση από: emmaki στις Μαρτίου 14, 2010, 08:14:36 pmΕπιτρέψτε μου να αναφερθώ σε περιστατικό από κατασκήνωση στην οποία ήμουν ομαδάρχισσα το καλοκαίρι του 2001.Ήμουν ομαδάρχισσα σε αγοράκια 7 χρονών (τα πιο μικρά) και υπήρχε και σπιτάκι με κοριτσάκια ίδιας ηλικίας.Ένα μεσημέρι, λοιπόν, πήγα στην τουαλέτα όπου βρήκα ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι μέσα! Αυτό που με θορύβησε ακόμα περισσότερο ήταν ότι το αγοράκι είχε κατεβασμένο παντελόνι και εσώρουχο και το κοριτσάκι ήταν γονατισμένο μπροστά του. Αργότερα, και αφού ηρέμησα από το σοκ, ψαρεύοντας τα μου είπαν ότι το κοριτσάκι φώναξε τον άλλον στην τουαλέτα και του είπε ότι θα κάνουν κα΄τι πολύ καλό. Του κατέβασε τα ρούχα και τον φίλησε....Ας μην μπω σε περισσότερες λεπτομέριες, πάντως ήταν λεπτομερέσαττη πράξη...Εμένα αυτό με τρομάζει. Μιλάμε για παιδάκια 7 χρονών, μιλα΄με για το 2001, που τα πράγματα ήταν πιο "ήρεμα". Είναι πολύ λυπηρό, αλλά ταυτόχρονα και τρομαχτικό σε τέτοια ηλικία όχι απλά να ξέρουν κάποια πράγματα (όπως και να τα έχουν μάθει, αν και το συγκεκριμένο μάλλον το έιχε δει), όχι απλά να τα λένε ψιλοαστεία/ψιλοπονηρά/γελώντας, αλλά να προβαίνουν σε κάποιες πράξεις που ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ δεν είναι της ηλικίας τους.Αμέσως φυσικά το ανέφερα στο αρχηγό της κατασκήνωσης, που φώναξε τους γονείς άμεσα. Δεν ξέρω τι τους είπε, δεν ξέρω αν τους ζήτησε να πάρουν τα παιδιά, αλλά οι γονείς του κοριτσιού αμέσως την πήραν. Οι μητέρα του αγοριού δεν ήρθε καν σε μένα, που ήμουν η ομαδάρχησσα, να με ρωτήσει ή να δει τι θα της πώ ή να μου αποδώσει ευθύνες (που δεν είχα βέβαια) και ο πατέρας απλά χαιρέτησε το παιδί του. Θα μου πέιτε τι να κάνουν και αυτοί....Πώς να μη σοκαριστείς;;; !!! Σχεδόν δε μπορείς να το πιστέψεις. Μετά απορώ εγώ που στην πρακτική μου έβλεπα ζευγαράκι να ''αγγίζει'' ο ένας τον άλλον σε σημεία που δε θα έπρεπε. Τώρα μου ήρθε στο μυαλό ένα περιστατικό που είχε γίνει με αυτό το ζευγαράκι...Ενώ κάναμε προσευχή το πρωί και όπως συνηθίζεται ήμασταν όρθιοι, βλέπω το αγοράκι (6 ετών) να κάθεται στο παγκάκι και να έχει βάλει το χέρι του κάτω από τη φούστα του κοριτσιού, το οποίο ήταν όρθιο! Εκείνη δεν αντιστεκόταν και εγώ θεώρησα καλό να πω στο αγοράκι να βγάλει από εκεί το χέρι του. Μάταια όμως. Ήταν ανένδοτος! Έτσι του έπιασα το χέρι και του το τράβηξα. Άλλα ούτε αυτό είχε αποτέλεσμα, καθώς μετά πάλι συνέχιζε. Ρώτησα το κορίτσι αν της αρέσει να της το κάνει αυτό, ελπίζοντας να διαμαρτυρηθεί, αλλά απάντησε ότι της αρέσει. Με τα πολλά τους χώρισα και στο διάλειμμα παρατήρησα να κάθεται το κορίτσι πάνω στην ποδιά του αγοριού και να ''τρίβονται''. Όταν το ανέφερα στη νηπιαγωγό του τμήματος μου είπε πως το συγκεκριμένο αγόρι έχει αναπτυγμένη σεξουαλικότητα και δεν έδειξε να σοκάρεται. Προφανώς θα είχε δει κι άλλα...Το θέμα είναι τι κάνεις; Πώς το αντιμετωπίζεις ώστε να μην προκαλέσεις και πρόβλημα στη σεξουαλική ανάπτυξη των παιδιών;
Επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε περιστατικό από κατασκήνωση στην οποία ήμουν ομαδάρχισσα το καλοκαίρι του 2001.Ήμουν ομαδάρχισσα σε αγοράκια 7 χρονών (τα πιο μικρά) και υπήρχε και σπιτάκι με κοριτσάκια ίδιας ηλικίας.Ένα μεσημέρι, λοιπόν, πήγα στην τουαλέτα όπου βρήκα ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι μέσα! Αυτό που με θορύβησε ακόμα περισσότερο ήταν ότι το αγοράκι είχε κατεβασμένο παντελόνι και εσώρουχο και το κοριτσάκι ήταν γονατισμένο μπροστά του. Αργότερα, και αφού ηρέμησα από το σοκ, ψαρεύοντας τα μου είπαν ότι το κοριτσάκι φώναξε τον άλλον στην τουαλέτα και του είπε ότι θα κάνουν κα΄τι πολύ καλό. Του κατέβασε τα ρούχα και τον φίλησε....Ας μην μπω σε περισσότερες λεπτομέριες, πάντως ήταν λεπτομερέσαττη πράξη...Εμένα αυτό με τρομάζει. Μιλάμε για παιδάκια 7 χρονών, μιλα΄με για το 2001, που τα πράγματα ήταν πιο "ήρεμα". Είναι πολύ λυπηρό, αλλά ταυτόχρονα και τρομαχτικό σε τέτοια ηλικία όχι απλά να ξέρουν κάποια πράγματα (όπως και να τα έχουν μάθει, αν και το συγκεκριμένο μάλλον το έιχε δει), όχι απλά να τα λένε ψιλοαστεία/ψιλοπονηρά/γελώντας, αλλά να προβαίνουν σε κάποιες πράξεις που ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ δεν είναι της ηλικίας τους.Αμέσως φυσικά το ανέφερα στο αρχηγό της κατασκήνωσης, που φώναξε τους γονείς άμεσα. Δεν ξέρω τι τους είπε, δεν ξέρω αν τους ζήτησε να πάρουν τα παιδιά, αλλά οι γονείς του κοριτσιού αμέσως την πήραν. Οι μητέρα του αγοριού δεν ήρθε καν σε μένα, που ήμουν η ομαδάρχησσα, να με ρωτήσει ή να δει τι θα της πώ ή να μου αποδώσει ευθύνες (που δεν είχα βέβαια) και ο πατέρας απλά χαιρέτησε το παιδί του. Θα μου πέιτε τι να κάνουν και αυτοί....
Τελικά δεν είχαμε πάει στην Εύβοια...". "Πού είχατε πάει;", τον ρωτάω..."Στη θεία μου την Εύη!!!!!"
Κατανοώ τη λογική που έχει το να μην τα επιπλήξει κάποιος ή να τα κάνει να ντραπούν ή να τα μαλώσει. Έχω ακούσει σε περιπτώσεις αυνανισμού σε σχολείο ότι αυτό που τους λες είναι ότι μπορούν να το κάνουν αλλά σε χώρους όπου δε θα τους βλέπουν άλλοι. Στο νηπιαγωγείο λογικά το ίδιο θα πρέπει να κάνει κανείς. Όταν όμως συμμετέχουν δύο παιδιά τότε τι τους λέμε; Στην περίπτωση που ανέφερα, φανταστείτε εκείνη την ώρα να έβλεπαν οι γονείς του κοριτσιού το περιστατικό. Πώς λέτε να αντιδρούσαν; Και γενικά πώς το αντιμετωπίζεις με τα ίδια τα παιδιά; Γιατί και τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης μάτια έχουν και βλέπουν, μιμούνται, απορούν, ρωτούν.... - πρέπει να έχεις απαντήσεις.
Ελπίζω να μη σας πειράζει να χαλαρώσουμε λίγο τη συζήτηση με ένα μαργαριτάρι... (σήμερα ανακάλυψα το topic και πιστέψτε με έχω πολλά να πω!!!)To μάθημα είναι Γεωγραφία Α' Γυμνασίου. Κάνουμε για τα νησιά της Ελλάδας, συζητάμε για τη λίστα με τα μεγαλύτερα νησία, τους λέω να μην ξεχνάνε την Εύβοια, πως είναι νησί παρόλο που μπορείς να πας οδικώς από τις γέφυρες κλπ κλπ...Πετάγεται ένα (πονηρούλι κατά τα άλλα) αγοράκι και μου λέει: "Μα κύριε, εγώ έχω πάει με τους γονείς μου στην Εύβοια, με το αυτοκίνητο(!) και δεν περάσαμε από καμια γέφυρα."Του απαντώ ότι αυτό δεν είναι δυνατόν, του εξηγώ για τις δύο γέφυρες, τσεκάρω μήπως πήγε Ωρωπό-Ερέτρια με το ferry, και αφού τα αρνείται όλα και επιμένει, του λέω ότι δε θυμάται καλά, ότι πιθανότατα θα τον είχε πάρει ο ύπνος κλπ και τελοσπάντων να ρωτήσει τους γονείς του για να πειστεί ότι όντως πέρασαν από γέφυρα.Την επόμενη μέρα, έρχεται και μου λέει: "Κύριε, είχατε δίκιο για τις γέφυρες, εγώ μπερδεύτηκα. Τελικά δεν είχαμε πάει στην Εύβοια...". "Πού είχατε πάει;", τον ρωτάω..."Στη θεία μου την Εύη!!!!!"