Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Μετά τον διορισμό / την πρόσληψη => Υπηρεσιακές μεταβολές => Μήνυμα ξεκίνησε από: platonas στις Αύγουστος 04, 2016, 03:50:24 μμ

Τίτλος: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: platonas στις Αύγουστος 04, 2016, 03:50:24 μμ
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή (και όχι μόνο) μου γεννιούνται ορισμένα φιλοσοφικά ερωτήματα.
Όλοι εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αφορμή εποτέλεσε μία συζήτηση που είχα εχθές με ένα "συνάδελφο" με 24 χρόνια υπηρεσίας και 18 χρόνια στο ίδιο σχολείο. Οταν του εξήγησα ότι περιμένουμε αν θα γίνουν αποσπασεις στην Β/θμια για να δούμε που θα είναι η γυναίκα μου με το παιδί μου είπε ¨καλά γιατί δεν πάτε στο υπουργείο να κάνετε μία αίτηση για μετάθεση. Οποιες γυναίκες έχουν παιδί πάνε να υπηρετήσουν στην περιοχή του συζύγου τους αν αυτός είναι εκπαιδευτικός"
Του απάντησα ότι θα το κάνω απαξιόνοντας να του εξηγήσω την κατάσταση. Αλλά αναρωτίεμαι μπορεί κάποιος που ταλαιπωρείται κάθε χρόνο με μεταθέσεις αποσπάσεις συμπληρώσεις ωραρίου κλπ, να θεωρεί τον εαυτό του συνάδελφο μα τον παραπάνω εκπαιδευτικό; (και δεν αποτελεί εξαίρεση μάλλον τον κανόνα)
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: greedo στις Αύγουστος 04, 2016, 05:28:43 μμ
 Απορία: δηλ. πως θα έπρεπε να απαντήσει?
Εγώ προσωπικά κατανοώ τους πιο παλιούς (που έχουν καταλήξει στο τελικό σχολείο όπου θα μείνουν μέχρι τη σύνταξη), στο να μην γνωρίζουν με την κάθε λεπτομέρεια τις αντικειμενικά πολύπλοκες διαδικασίες τοποθετήσεων κλπ. των τελευταίων χρόνων και να μην ασχολούνται με ένα θέμα που ουσιαστικά δεν τους αφορά.
 Αυτόν τώρα τον ενδιαφέρει πότε θα πάρει σύνταξη, αν θα πάρει σύνταξη, πως θα σπουδάσει τα παιδιά του, πως θα τα αποκαταστήσει επαγγελματικά κλπ.
 Απλά τα πράγματα, προσωπική η άποψή μου, για να μην παρεξηγούμαστε.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: edesta στις Αύγουστος 04, 2016, 05:36:17 μμ
Ένα 10% του δυναμικού κάνει αίτηση μετάθεσης, άρα το υπόλοιπο 90% είναι εκεί που θέλουν, ενώ οι μισοί του 10% βρίσκονται σε διπλανές περιοχές (δείτε και τις αιτήσεις μεταθέσεων). Ας υποθέσουμε ότι ο πλήρης εκπαιδευτικός κύκλος είναι 35-40 χρόνια. Αν βάζαμε υποχρεωτικές μεταθέσεις του στυλ "Θα πας κατά μέσο όρο 4 χρόνια σε περιοχή που δεν έχεις συμφέροντα - παραμεθόριο" τότε θα ήμασταν ΟΛΟΙ 3-6 χρόνια (το 10% του κύκλου δηλαδή) σε τέτοιες περιοχές ενώ τα υπόλοιπα στα σπίτια μας. Σιγά μη γίνει τέτοιο πράγμα όμως.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: platonas στις Αύγουστος 04, 2016, 05:39:14 μμ
Οχι δεν είναι έτσι. Φυσικά δεν τον ενδιαφέρει πότε θα πάρει σύνταξη. Είναι πόλύ μακριά ακόμα αυτό. Δεν είναι καθόλου περίπλοκη η διαδικασία των μεταθέσεων, αποσπάσεων, τοποθετήσεων κλπ. Δεν λέω να ξέρει τα κενά κλπ. Το λιγότερο που πρέπει να ξέρει είναι ότι υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία που κάνεις κάποιος αίτηση για μετάθεση απόσπαση κλπ. Αυτό είναι αποτέλεσμα του βολέματος. Δεν ξέρω τι γίνεται περα έξω.Δεν ξέρω τι γίνεται με τους αναπληρωτές. Αλλά ουτε και με ενδιαφέρει να μάθω.
Γι αυτό δεν νομίζω ότι είναι συνάδελφος.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: origenis στις Αύγουστος 04, 2016, 05:47:59 μμ
Πλάτωνα,συνάδελφος είναι ο εκπαιδευτικός με τον οποίο έχουμε κοινό νομικό πλαίσιο διεκδίκησης αιτημάτων και εξαιτίας αυτού διεκδικούμε τα ίδια αιτήματα με τον ίδιο δικηγόρο και το ίδιο δικόγραφο.Γιατί αν όλοι οι εκπαιδευτικοί ήταν συνάδελφοι,δεν θα μας πέταγαν 6 χρόνια στην αδιοριστία και θα έπρεπε να κάνουμε 5 δίκες για να διοριστούμε!Η άποψη μου είναι υποκειμενική και δεν ζητάω να την αποδεχτεί κανένας,αν δεν συμφωνεί με αυτήν.Πάντως προσωπικά το μάθημα μου το έχω πάρει και δεν θα το ξεχάσω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου!!!
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 04, 2016, 06:23:58 μμ
Να σας "κουφανω" λίγο; Αλλά προς το τέλος του κειμένου μου, έτσι;
Φιλοσοφικά πάντα, αφού έτσι ξεκίνησε η κουβέντα στο θέμα, αλλά και με πρακτικό αντίκρυσμα.

Πρακτικά, platonas, τί να σου απαντούσε ο συνάδελφος; "Έχω 1 γνωστό στο Υπουργείο να .....σε......"; γίνονται και αυτά {όπως και "αιτιολογούνται" ποικιλοτρόπως πχ γουστάρει τη συναδέλφισσα!! :D} Θα ήσουν ικανοποιημένος τότε ότι "είναι πραγματικός συνάδελφος"?
Επίσης, νομίζεις ότι "εσύ" είσαι "άμοιρος ευθυνών" σε ό,τι σου συμβαίνει; Για σκέψου το: Ειλικρινά, όμως. Κανείς ΔΕΝ είναι "αθώος".
Ο συνάδελφος έκανε ως τώρα αυτό που "προτάσσει" η εποχή {για να κάνω εισαγωγή στο επόμενο που θα σας "κουφάνει": Όχι ότι δεν το "ξέρετε", αλλά θα το "πω" με ΑΛΛΟ τρόπο... :o}. Έκανε δλδ ό,τι απαιτείται από το "σύστημα" για να την βολέψει (you know what I mean, ό,τι θα'κανες κι εσύ αν μπορούσες τώρα (2010-2016) που δυσκόλεψαν τα πράματα και δεν μπορείς. Εξ'ου και αν είσαι (εν δυνάμει) "αθώος" για να περιμένεις από αυτόν να "είναι συνάδελφος").

Επίσης (τελευταίο....πριν το "ξεκούφιασμα".....): Νομίζεις ότι ήταν "κάπως αλλιώς" από το "φιλοσοφικό ερώτημα" που θέτεις τα πράματα:
α) την εποχή του Κικέρωνα;
β) την εποχή του "Χριστού";
γ) την εποχή του Μεσαίωνα;
και πάει λέγοντας..........

Ξεκινώ (λοιπόν):

Αυτό το "πλέγμα" (συμπεριφορών αναμμεσά μας θέλετε να τις ονομάσετε; κουλτούρας θέλετε να τις ονομάσετε; κλπ)
δημιουργήθηκε
από τη χρονική στιγμή που ο Homo Sapiens απέκτησε την "ικανότητα" (στο βιολογικό του apparatus , εξελικτικά, Δαρβινικά) της αυτοσυνειδησίας (δείτε Julian Jaynes για περισσότερα):

Σε αντίθεση με τα άλλα ζώα στον πλανήτη μας που το "κάνω.....{κάτι...}" είναι στο μεγαλύτερο βαθμό
Στο Homo Sapiens (του ΑρχαιοΕλληνικού Διαφωτισμού [που πια μετά την Αναγέννηση έχει εμποτιστεί με τις "δάφνες" του προτεσταντισμού--ψάξτε τι ευαγγελίζεται], όπως τον λέω) μετά το 1000πΧ ως τις μέρες μας υπερκερά το "είμαι/είναι....." στο βιολογικό του γονιδίωμα.
Με αυτό τον τρόπο (εγώ προσωπικά εξηγώ και το διαχρονικά εμφανιζόμενο bullying που τους έχει πιάσει κωλοπιλάλα στις μέρες μας, παρότι διαχρονικό) και άλλα πολλά.

Εν τέλει:
Δε "λέω" κάτι διαφορετικό από ό,τι ξέρουμε όλοι μας.
Απλά το "εξηγώ" με άλλο τρόπο:

"Εγώ είμαι....και στ'@ρ@ια μου εσύ!!".
"Αν τώρα σε "γουστάρω" {για κάποιο λόγο}...εεε εκεί αλλάζει το θέμα" (πχ έχεις να με χώσεις σε κανά......να κάνω τον.....)

Αυτά.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: kinegiros στις Αύγουστος 04, 2016, 06:54:37 μμ


Οχι δεν είναι έτσι. Φυσικά δεν τον ενδιαφέρει πότε θα πάρει σύνταξη. Είναι πόλύ μακριά ακόμα αυτό. Δεν είναι καθόλου περίπλοκη η διαδικασία των μεταθέσεων, αποσπάσεων, τοποθετήσεων κλπ. Δεν λέω να ξέρει τα κενά κλπ. Το λιγότερο που πρέπει να ξέρει είναι ότι υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία που κάνεις κάποιος αίτηση για μετάθεση απόσπαση κλπ. Αυτό είναι αποτέλεσμα του βολέματος. Δεν ξέρω τι γίνεται περα έξω.Δεν ξέρω τι γίνεται με τους αναπληρωτές. Αλλά ουτε και με ενδιαφέρει να μάθω.
Γι αυτό δεν νομίζω ότι είναι συνάδελφος.

τι μας λες ρε Πλάτωνα... Επειδή κάποιος δεν ξέρει μια διαδικασία πάει να πει ότι δεν είναι συνάδελφος; άμα είναι έτσι το 90% όσων συναδέλφων ξέρω δεν είναι συνάδελφοι.
Σου είπε ο άνθρωπος να ζητήσετε μετάθεση και να βρείτε την υγεία σας, ότι πιο συναδελφικό και λογικό μπορούσε να σου πει. Οκ δεν ήξερε το πώς και το γιατί αλλά ήταν στην βάση του σωστός. Τι πάει να πει βολέματος επειδή δεν ξέρει την διαδικασία, έλεος συνάδελφε.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 04, 2016, 07:08:49 μμ
Παρεπιμπτόντως (επειδή το'φερε η κουβέντα):

Είναι πολλοί (ακόμα) και οι διευθυντές που προκειμένου να "βοηθήσουν" ένα συνάδελφο
λένε και καμιά @ρι΄@ {που δε στέκει} για να "κάνει ο συνάδελφος για το πρόβλημά του".

Έτσι για να "περνά η ώρα", βρε αδερφέ.
Είναι γνήσιοι συνάδελφοι που θέλουν ("ειλικρινά") να "βοηθήσουν" και πετάνε και κανα άσχετο που δε στέκει (να κάνει ο συνάδελφος).

Γνήσιοι αλτρουϊστές, από "γνήσιο" ενδιαφέρον.
Εεεεε, το "λένε".
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: noname στις Αύγουστος 04, 2016, 08:35:28 μμ
Χωρίς να σημαίνει ότι ο βολεμένος είναι και άσχετος,
είναι πιο εύκολο να είσαι άσχετος αν είσαι βολεμένος.
Όπως είναι πιο εύκολο να σου αρέσει ένα σύστημα που
δεν σε επηρεάζει.
Δηλαδή με πιο απλά λόγια: χίλιες ξυλιές σε ξένο κ@λ@
δεν είναι και τόσο τραγικό πράγμα.
 
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: ariadni στις Αύγουστος 04, 2016, 08:48:37 μμ

τι μας λες ρε Πλάτωνα... Επειδή κάποιος δεν ξέρει μια διαδικασία πάει να πει ότι δεν είναι συνάδελφος; άμα είναι έτσι το 90% όσων συναδέλφων ξέρω δεν είναι συνάδελφοι.
Σου είπε ο άνθρωπος να ζητήσετε μετάθεση και να βρείτε την υγεία σας, ότι πιο συναδελφικό και λογικό μπορούσε να σου πει. Οκ δεν ήξερε το πώς και το γιατί αλλά ήταν στην βάση του σωστός. Τι πάει να πει βολέματος επειδή δεν ξέρει την διαδικασία, έλεος συνάδελφε.

Συμφωνώ. Θεωρώ ότι η συναδελφικότητα έχει να κάνει με το αν υπάρχει μεταξύ σας καλή συνεργασία, αλληλεγγύη... Εκεί να δεις τι γίνεται...
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: karxarias29 στις Αύγουστος 04, 2016, 09:32:48 μμ
Φέτος είχα τη χαρά να είμαι σε ένα εκπληκτικό σχολείο, με υπέροχους συναδέλφους και εξαιρετικό διευθυντή και πραγματικά εύχομαι σε όλους να βρεθούν σε κάτι αντίστοιχο. Οι μισοί απ΄τους συναδέλφους δεν ήξεραν αυτά τα πλαντάμια - διαδικασίες των υπηρεσιακών μεταβολών. Θα έπρεπε να τους ρίξουμε στην πυρά; Ας λογικευτούμε λίγο.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 04, 2016, 10:02:09 μμ
Φέτος είχα τη χαρά να είμαι σε ένα εκπληκτικό σχολείο, με υπέροχους συναδέλφους και εξαιρετικό διευθυντή και πραγματικά εύχομαι σε όλους να βρεθούν σε κάτι αντίστοιχο. Οι μισοί απ΄τους συναδέλφους δεν ήξεραν αυτά τα πλαντάμια - διαδικασίες των υπηρεσιακών μεταβολών. Θα έπρεπε να τους ρίξουμε στην πυρά; Ας λογικευτούμε λίγο.

Και ΑΑΑΝ (αν λέω) τυχόν κάποιος συνάδελφος δεν το "έβλεπε" το ίδιο με σένα,
ΤΟΤΕ:

"Ο συνάδελφος έχει πρόβλημα" .....ΟΚ.

Τέτοιες "αγαστές" συνεργασίες δεν είναι τπτ άλλο από:
1) Ταίριασμα "χνώτων" (κουλτούρας αντίληψης) για το σχολείο, μαθητές κλπ [Μια υποκειμενική "συμφωνία" συμβιβασμών αλληλεπίδρασης]. Δεν αναιρούν τα "πραγματικά προβλήματα" όπως "σωστή" αλληλεπίδραση με τους μαθητές (έστω κάποιους, οι οποίοι αν δεν "εναρμονίζονται" με το πλαίσιο ΤΟΤΕ: "Αυτοί φταίνε"!!
σε
2) "Περιβάλλον" όπου αποσοβούνται πιθανά "παρατράγουδα" {με όλους τους πιθανούς και απίθανους μη ομολογούμενους τρόπους}
και βέβαια:
3) Δεν αναιρούν (αντικειμενικά) όσα έγραψα στο πρώτο post μου σε αυτό το topic.

Έχω "περάσει" από σχολεία που ΝΑΙ: Το βίωσα έτσι όπως το λες (Ξέροντας γιατί, όμως, όχι ότι "ήταν αντικειμενικό" όπως τα παρουσιάζεις: ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ και συνάδελφοι}
Και από σχολεία (κατανοώντας πάλι το "γιατί", άσχετα πόσο "κακό" γινόταν στους μαθητές πχ σε μια υποκειμενική αγαστή συνεργασία της διαπλοκής {ΝΑΙ: αυτός είναι ο σωστός όρος}) που ήμουν "εγώ" ο κακός της υπόθεσης...

Αυτά.

Με λίγα λόγια: Τις πιο πολλές φορές αυτοκοροϊδευόμαστε για να επιβιώσουμε (αναγκαστικά)...
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: karxarias29 στις Αύγουστος 04, 2016, 10:16:39 μμ
Ετοιμάστηκα να απαντήσω, αλλά μετά σκέφτηκα ότι τo... καΐδι ορισμένων είναι άνευ προηγουμένου...  ::)
So, I rest my case.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 04, 2016, 10:21:40 μμ
Ετοιμάστηκα να απαντήσω, αλλά μετά σκέφτηκα ότι τo... καΐδι ορισμένων είναι άνευ προηγουμένου...  ::)
So, I rest my case.

OK. Rest in peace.

Και ξαναδιάβασε προσεκτικά τα κείμενα.

Τα γράφω όλα όσα απαντάς στο ύφος σου (αναμενόμενο από Έλληνες καθηγητές)...
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: karxarias29 στις Αύγουστος 04, 2016, 11:08:49 μμ
A, με συγχωρείς, εσείς οι εκ Βερσαλλιών ορμώμενοι έχετε άλλα συστήματα!  8)

Ε καλά, αν είναι να χαλιέσαι, σου εύχομαι να μη βρεις τέτοιο σύλλογο, ώστε να μη ζεις με αυταπάτες, αυτοκοροϊδίες και βαυκαλίσματα.  :P


ΥΓ. Κάτι σε χαλάει. Άλλαξε σοδειά! ;)

Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 04, 2016, 11:18:11 μμ
A, με συγχωρείς, εσείς οι εκ Βερσαλλιών ορμώμενοι έχετε άλλα συστήματα!  8)

Ε καλά, αν είναι να χαλιέσαι, σου εύχομαι να μη βρεις τέτοιο σύλλογο, ώστε να μη ζεις με αυταπάτες, αυτοκοροϊδίες και βαυκαλίσματα.  :P


ΥΓ. Κάτι σε χαλάει. Άλλαξε σοδειά! ;)

Δεν δυνάμεθα "αντιλαβού" (το είδος μας και ΠΟΤΕ δεν αναφέρθηκα προσωπικά - συνήθειο των Ελλήνων εκπαιδευτικών)

Το κατανοώ...
Τα έχω γράψει και σε άλλα topic



Επίσης (τελευταίο....πριν το "ξεκούφιασμα".....): Νομίζεις ότι ήταν "κάπως αλλιώς" από το "φιλοσοφικό ερώτημα" που θέτεις τα πράματα:
α) την εποχή του Κικέρωνα;
β) την εποχή του "Χριστού";
γ) την εποχή του Μεσαίωνα;
και πάει λέγοντας..........

Ξεκινώ (λοιπόν):

Αυτό το "πλέγμα" (συμπεριφορών αναμμεσά μας θέλετε να τις ονομάσετε; κουλτούρας θέλετε να τις ονομάσετε; κλπ)
δημιουργήθηκε
από τη χρονική στιγμή που ο Homo Sapiens απέκτησε την "ικανότητα" (στο βιολογικό του apparatus , εξελικτικά, Δαρβινικά) της αυτοσυνειδησίας (δείτε Julian Jaynes για περισσότερα):

Σε αντίθεση με τα άλλα ζώα στον πλανήτη μας που το "κάνω.....{κάτι...}" είναι στο μεγαλύτερο βαθμό
Στο Homo Sapiens (του ΑρχαιοΕλληνικού Διαφωτισμού [που πια μετά την Αναγέννηση έχει εμποτιστεί με τις "δάφνες" του προτεσταντισμού--ψάξτε τι ευαγγελίζεται], όπως τον λέω) μετά το 1000πΧ ως τις μέρες μας υπερκερά το "είμαι/είναι....." στο βιολογικό του γονιδίωμα.
Με αυτό τον τρόπο (εγώ προσωπικά εξηγώ και το διαχρονικά εμφανιζόμενο bullying που τους έχει πιάσει κωλοπιλάλα στις μέρες μας, παρότι διαχρονικό) και άλλα πολλά.



Rest your case.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: aghathi στις Αύγουστος 04, 2016, 11:31:56 μμ
Συνάδελφοι μπορούμε να είμαστε μόνο όταν μπαίνοντας σε ένα σύλλογο ξεχνάμε αν αυτός που βρίσκεται δίπλα μας είναι φιλολογος ή γυμναστής  νεοδιοριστος ή "βολεμενος", μόνιμος ή αναπληρωτής. Οι χαρακτήρες δεν γίνεται να ταιριάζουν πάντα αλλά δεν είναι αυτό που μας κάνει συναδέλφους.
Α, και για να είμαστε συνάδελφοι πρέπει πρώτα από όλα "συναδελφε" Sapore να θεωρούμε δεδομένο ότι ο εκπαιδευτικος που εργάζεται δίπλα μας ενδιαφέρεται για το καλό και το συμφέρον των μαθητών. Τουλάχιστον μέχρι αποδειξεως του εναντιου.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: karxarias29 στις Αύγουστος 04, 2016, 11:44:28 μμ
Δεν δυνάμεθα "αντιλαβού" (το είδος μας και ΠΟΤΕ δεν αναφέρθηκα προσωπικά - συνήθειο των Ελλήνων εκπαιδευτικών)

Το κατανοώ...
Τα έχω γράψει και σε άλλα topic

Rest your case.

Xαχαχαχα, θεϊκό! ;D

Μα ακριβώς γι' αυτό μίλησα για ... καψάλια και σοδειές, επειδή σε έχω διαβάσει και σε άλλα, θέματα. ;) 8)

Μπράβο, βρε sapore, rest..α, δίνεις, restα! ;D

Πες τα, βρε aghathi.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: niteulf στις Αύγουστος 04, 2016, 11:59:26 μμ

τι μας λες ρε Πλάτωνα... Επειδή κάποιος δεν ξέρει μια διαδικασία πάει να πει ότι δεν είναι συνάδελφος; άμα είναι έτσι το 90% όσων συναδέλφων ξέρω δεν είναι συνάδελφοι.
Σου είπε ο άνθρωπος να ζητήσετε μετάθεση και να βρείτε την υγεία σας, ότι πιο συναδελφικό και λογικό μπορούσε να σου πει. Οκ δεν ήξερε το πώς και το γιατί αλλά ήταν στην βάση του σωστός. Τι πάει να πει βολέματος επειδή δεν ξέρει την διαδικασία, έλεος συνάδελφε.

Έτσι. Με την ίδια λογική ένας που είναι κοντά στη σύνταξη, μπορεί να θεωρήσει ότι δεν είμαστε σωστοί συνάδελφοι, επειδή οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε τη διαδικασία.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Έσπερος στις Αύγουστος 05, 2016, 12:27:25 πμ
Το θέμα δεν είναι αν γνωρίζεις μία διαδικασία ή όχι. Το θέμα είναι το να μην έχεις συνειδητοποιήσει ότι εδώ και χρόνια οι υπηρεσιακές μεταβολές έχουν γίνει μακρινό όνειρο και ότι γύρω σου υπάρχουν άνθρωποι εγκλωβισμένοι χρόνια μακριά από τις οικογένειές τους. Άντε να δικαιολογείται μια τέτοια άγνοια σε σχολεία των μεγάλων αστικών κέντρων που υπηρετούν παλιοί. Αλλού δεν δικαιολογείται. Δείχνει παντελή απουσία ενδιαφέροντος προς το τι γίνεται γύρω μας.

Έχω δει εκπαιδευτικούς, μόνιμους κατοίκους νησιών, να χλευάζουν κάθε φορά που αποσπασμένος σε άλλο νησί αναλαμβάνει υπηρεσία 30 Ιουνίου μέσω φαξ (με την αυστηρή ερμηνεία της εγκυκλίου του υπουργείου αυτό είναι εφικτό μόνο από για αποσπασμένους ΠΥΣΔΕ σε ΠΥΣΔΕ και όχι εντός ΠΥΣΔΕ, αλλά προφανώς υπάρχει σιωπηρή διευκόλυνση). Και όμως οι κάτοικοι του νησιού, που ξέρουν καλά τι σημαίνει νησιωτικότητα, αδυνατούν να αντιληφθούν ότι δεν μπορεί κάποιος να πάει από το ένα νησί στο άλλο, που ίσως δεν έχει απευθείας συγκοινωνία, και να νοικιάζει δωμάτια, μέσα στο κατακαλόκαιρο, με αυτούς τους μισθούς που παίρνουμε, για να βάλει μια ρημαδοϋπογραφή σε ένα τεφτέρι που δεν διαβάζει κανένας. Δεν είναι θέμα γνώσης, είναι θέμα ενσυναίσθησης.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: niteulf στις Αύγουστος 05, 2016, 12:40:16 πμ
Το θέμα δεν είναι αν γνωρίζεις μία διαδικασία ή όχι. Το θέμα είναι το να μην έχεις συνειδητοποιήσει ότι εδώ και χρόνια οι υπηρεσιακές μεταβολές έχουν γίνει μακρινό όνειρο και ότι γύρω σου υπάρχουν άνθρωποι εγκλωβισμένοι χρόνια μακριά από τις οικογένειές τους. Άντε να δικαιολογείται μια τέτοια άγνοια σε σχολεία των μεγάλων αστικών κέντρων που υπηρετούν παλιοί. Αλλού δεν δικαιολογείται. Δείχνει παντελή απουσία ενδιαφέροντος προς το τι γίνεται γύρω μας.

Η ροή των πραγμάτων είναι αυτή. Καλώς ή κακώς.

Και το 99% των τωρινών εγκλωβισμένων, όταν φτάσουν με το καλό κοντά στη σύνταξη, θα τους καίνε οι περικοπές των συντάξεων και πόσα θα κόψουν μόλις βγουν. Καθόλου δεν θα τους ενδιαφέρει για τις μεταθέσεις. Ή έστω θα τους ενδιαφέρουν ελάχιστα.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: harac στις Αύγουστος 05, 2016, 12:50:14 πμ
Έσπερος, έχεις δίκαιο. Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Το ότι σε κάποιο σχολείο βρίσκονται τυχαία κάποιοι εκπαιδευτικοί δεν σημαίνει αυτόματα ότι έχουν και συναδελφικές σχέσεις και υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον. Θέλω να πω, μπορεί να έχουν, μπορεί και όχι.
Είναι μύθος ότι στα μικρά μέρη οι εκπαιδευτικοί δένονται περισσότερο και καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον, χωρίς όμως να αποκλείεται να συμβεί και αυτό σε κάποιες περιπτώσεις. Ειδικά στα μικρά νησιά όπου οι σύλλογοι είναι μικροί, οι καταστάσεις συχνά τείνουν να μεγεθυνονται άνευ λόγου και αιτίας και εκεί έχω δει τα περισσότερα περιστατικά αυθαίρετης ερμηνείας των νόμων και "ανθρωποφαγίας". Κάποιοι εκεί πιστεύουν ότι δεν τους ελέγχει κανείς και ότι μπορούν να διαστρεβλώνουν τους νόμους όπως θέλουν, ειδικότερα απέναντι στους νεώτερους. Αυτό είναι χειρότερο από την άγνοια και την έλλειψη ενημέρωσης, διότι αυτή τουλάχιστον διορθώνεται. Και όσο για την ενσυναίσθηση, είναι φαινόμενο που σπανίζει όλο και περισσότερο. Στα μεγαλύτερα μέρη ευτυχώς υπάρχουν περισσότερες επιλογές, κάποιος θα βρεθεί λογικός.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: platonas στις Αύγουστος 05, 2016, 07:54:08 πμ
Ευχαριστώ τον Έσπερο γιατί με έβγαλε από τον κόπο να γράψω εγω αυτό το κείμενο. Οταν ανέβασα το θέμα αυτό ακριβώς είχα στο μυαλό μου. Το θέμα δεν ειαι η διαδικασία άλλα ή ουσία.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: markosath στις Αύγουστος 05, 2016, 08:16:05 πμ
Πλάτωνα,συνάδελφος είναι ο εκπαιδευτικός με τον οποίο έχουμε κοινό νομικό πλαίσιο διεκδίκησης αιτημάτων και εξαιτίας αυτού διεκδικούμε τα ίδια αιτήματα με τον ίδιο δικηγόρο και το ίδιο δικόγραφο.Γιατί αν όλοι οι εκπαιδευτικοί ήταν συνάδελφοι,δεν θα μας πέταγαν 6 χρόνια στην αδιοριστία και θα έπρεπε να κάνουμε 5 δίκες για να διοριστούμε!Η άποψη μου είναι υποκειμενική και δεν ζητάω να την αποδεχτεί κανένας,αν δεν συμφωνεί με αυτήν.Πάντως προσωπικά το μάθημα μου το έχω πάρει και δεν θα το ξεχάσω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου!!!
Συμφωνώ απόλυτα, και το μεταθέτω σε άλλο πεδίο, οι αναπληρωτές ΠρωτοΒ. ΔευτεΒ. πληρώνονται κάθε μήνα , οι εκπαιδευτές ΙΕΚ κάθε 6-8 μήνες στην καλύτερη, οι μόνιμοι κάθε 15. Ολοι εκπαιδευτικοί είναι αλλά με διαφορετικές απολαβές και ρατσιστική μεταχείριση. Με μία υποσημείωση εσυ διορίστηκες, οι αδιόριστοι σε απασχολούν πλέον? δεν νομίζω. καλημέρα.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: greedo στις Αύγουστος 05, 2016, 10:30:50 πμ
 Λογικό είναι ο καθένας, η κάθε ομάδα να αγωνίζεται και να διεκδικεί τα δικά της δικαιώματα. Οι αδιόριστοι να αγωνίζονται για διορισμό, οι διορισμένοι στην παραμεθόριο για μετάθεση, οι "στη διάθεση" για οργανική, οι αναπληρωτές για τοποθέτηση και οι παλιοί για τη σύνταξη. Υπάρχουν τα συλλογικά όργανα που διεκδικούν τα δικαιώματα όλου του κλάδου και βεβαίως η συναδελφικότητα στην διεκδίκηση είναι το να αγωνίζεται κάποιος για αιτήματα που αφορούν όλον τον κλάδο συνολικά.
 Τα ατομικά αιτήματα του ενός ή του άλλου, (μετάθεση, απόσπαση, τοποθέτηση κλπ.) είναι κάτι που αφορά μόνο τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο και όχι το σύνολο του κλάδου. Δεν σημαίνει οτι είναι "αντισυναδελφικότητα" το να μην ενδιαφέρει τον Χ εκπ/κό αν ο Ψ θα πάρει μετάθεση ή απόσπαση από το Ζ νησί.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Έσπερος στις Αύγουστος 05, 2016, 10:56:42 πμ

 Τα ατομικά αιτήματα του ενός ή του άλλου, (μετάθεση, απόσπαση, τοποθέτηση κλπ.) είναι κάτι που αφορά μόνο τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο και όχι το σύνολο του κλάδου. Δεν σημαίνει οτι είναι "αντισυναδελφικότητα" το να μην ενδιαφέρει τον Χ εκπ/κό αν ο Ψ θα πάρει μετάθεση ή απόσπαση από το Ζ νησί.

Σε αυτό θα διαφωνήσω. Δεν είναι θέμα να ενδιαφέρεσαι επί του προσωπικού αν ο Ψ θα πάρει μετάθεση. Είναι θέμα να καταλαβαίνεις ότι ο άνθρωπος που δουλεύει δίπλα σου υφίσταται δυσκολίες λόγω επαγγελματικών συνθηκών. Μπορεί να μην γνωρίζουμε ότι ο Χ συνάδελφος έχει το τάδε οικογενειακό πρόβλημα, οφείλουμε όμως στοιχειωδώς να γνωρίζουμε ότι φέτος έγιναν εξευτελιστικά λίγες μεταθέσεις ή ότι τα τελευταία χρόνια οι αποσπάσεις καθυστερούν τόσο, που πολύς κόσμος κάνει ταξίδια στην οργανική του για να πάει ίσα ίσα να υπογράψει και να περιμένει την απόσπασή του να φύγει. Οφείλουμε να γνωρίζουμε τις οικογενειακές δυσκολίες που υφίστανται οι αναπληρωτές που έχουν επενδύσει χρόνια σε αυτή τη δουλειά με τεράστιο κόστος για την προσωπική και οικογενειακή ζωή τους. Οφείλουμε να γνωρίζουμε και τις δυσκολίες του συναδέλφου που πέρασε τα 60 και ενώ περίμενε τη σύνταξη θα πρέπει να δουλέψει για πόσα χρόνια ακόμα, με όλη τη φθορά που έχει προκαλέσει αυτό το επάγγελμα στην υγεία μας.

Η ροή των πραγμάτων είναι αυτή. Καλώς ή κακώς.

Και το 99% των τωρινών εγκλωβισμένων, όταν φτάσουν με το καλό κοντά στη σύνταξη, θα τους καίνε οι περικοπές των συντάξεων και πόσα θα κόψουν μόλις βγουν. Καθόλου δεν θα τους ενδιαφέρει για τις μεταθέσεις. Ή έστω θα τους ενδιαφέρουν ελάχιστα.

Θέλω να πιστεύω ότι οι τωρινοί εγκλωβισμένοι, που ταλαιπωρήθηκαν είτε με χρόνια αναπλήρωσης, είτε με εξετάσεις ΑΣΕΠ, και έμειναν και πόσα χρόνια μακριά από τα σπίτια τους, θα δείχνουν κατανόηση για τα προβλήματα των νεότερων, επειδή και οι ίδιοι πέρασαν τα ίδια. (Προφανώς βέβαια εύχομαι να μην ξαναπεράσει κάποιος τα ίδια).

Πιστεύω ότι η αδιαφορία για την οποία συζητάμε οφείλεται στο ότι πολλοί εκπαιδευτικοί δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει ταλαιπωρία γιατί δεν το έζησαν. Καλώς ή κακώς, οι παλιότεροι δούλεψαν με λίγο διαφορετικές συνθήκες τα πρώτα χρόνια τους, με πολύ ευκολότερο διορισμό και μεταθέσεις και μια οικονομική αισιοδοξία και μάλλον γι' αυτό δεν αντιλαμβάνονται τις τωρινές δυσκολίες. Το απαράδεκτο είναι να μην το καταλαβαίνουν οι σχετικά νέοι που κάποιες συνθήκες τους τα έφεραν ευνοϊκά και δεν βλέπουν τι γίνεται γύρω τους (οι κλασικές περιπτώσεις "ντόπιων" που δεν πήγαν ούτε στο διπλανό χωριό και έχουν και πόσα έξτρα εισοδήματα από αγροτικές και εμπορικές δραστηριότητες που κάνουν στη ζούλα, και ενοχλούνται κατά τ' άλλα αν λείψεις άτυπα σε μια εθνική γιορτή για να πας 1 μέρα παραπάνω στην οικογένειά σου).
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: markosath στις Αύγουστος 05, 2016, 11:20:12 πμ
Λογικό είναι ο καθένας, η κάθε ομάδα να αγωνίζεται και να διεκδικεί τα δικά της δικαιώματα. Οι αδιόριστοι να αγωνίζονται για διορισμό, οι διορισμένοι στην παραμεθόριο για μετάθεση, οι "στη διάθεση" για οργανική, οι αναπληρωτές για τοποθέτηση και οι παλιοί για τη σύνταξη. Υπάρχουν τα συλλογικά όργανα που διεκδικούν τα δικαιώματα όλου του κλάδου και βεβαίως η συναδελφικότητα στην διεκδίκηση είναι το να αγωνίζεται κάποιος για αιτήματα που αφορούν όλον τον κλάδο συνολικά.
 Τα ατομικά αιτήματα του ενός ή του άλλου, (μετάθεση, απόσπαση, τοποθέτηση κλπ.) είναι κάτι που αφορά μόνο τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο και όχι το σύνολο του κλάδου. Δεν σημαίνει οτι είναι "αντισυναδελφικότητα" το να μην ενδιαφέρει τον Χ εκπ/κό αν ο Ψ θα πάρει μετάθεση ή απόσπαση από το Ζ νησί.
Πρός θεού ποιός μίλησε για αντισυναδελφικότητα, πως μπορεί να χαρακτηριστεί συνάδελφος ο αναπληρωτης σε ΤΕΙ ή ο επίκουρος σε πανεπιστήμιο, με τον ωρομίσθιο ΙΕΚ , εδώ αν πάς να δείς τι γράφουν οι απλήρωτοι (με ωρομίσθια κοροιδια) στα ΙΕΚ θα φρίξεις,αρχίζουν από Εξωδικα και καταγγελίες στο ΣΕΠΕ, για αγωγές ουτε λόγος , και καταλήγουν σε διαμαρτυρίες στο esos.gr.
Τόσο αντίσταση, ο δε φίλης και λόγω των υπερβολικών κιλών του θα πάθει καμμια ανακοπή απο τα γέλια.
Μιλάμε για τραγελαφικές καταστάσεις.
Θεωρείς συνάδελφο αυτόν που έχεις κοινούς στόχους και συμφέροντα. Κανεις στο εκπαιδευτικό σύστημα δεν πρέπει να έχει τίποτα απο τα δύο με τα ΙΕΚ.
Ας φερθούμε σαν συνάδελφοι απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό( εννοώντας ας προασπισθούμε το συμφέρον μας οι ιδιοι) πρώτα και μόλις το καταφέρουμε πάμε και στους άλλους.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: greedo στις Αύγουστος 05, 2016, 03:46:24 μμ
...............................Το απαράδεκτο είναι να μην το καταλαβαίνουν οι σχετικά νέοι που κάποιες συνθήκες τους τα έφεραν ευνοϊκά και δεν βλέπουν τι γίνεται γύρω τους (οι κλασικές περιπτώσεις "ντόπιων" που δεν πήγαν ούτε στο διπλανό χωριό και έχουν και πόσα έξτρα εισοδήματα από αγροτικές και εμπορικές δραστηριότητες που κάνουν στη ζούλα, και ενοχλούνται κατά τ' άλλα αν λείψεις άτυπα σε μια εθνική γιορτή για να πας 1 μέρα παραπάνω στην οικογένειά σου).
Δεν καταλαβαίνω γιατί να υπάρχει τέτοια συμπεριφορά, ειδικά από νέους σε ηλικία όπως γράφεις, μόνο σε κακό χαρακτήρα μπορώ να το αποδώσω.

 Από την άλλη πλευρά δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο και δεν είναι σωστό να λέμε οτι για όλα φταίνε οι ντόπιοι.
 Όταν ήμουν νεοδιόριστος στην παραμεθόριο και έπρεπε να φύγω 1 ώρα πιο νωρίς από τη γιορτή της Σημαίας για να πάω το αυτοκίνητο σε σερβις και μετά για τριήμερο στο σπίτι μου, ο Δ/ντής αρνήθηκε αλλά οι ντόπιοι με κάλυψαν και μάλιστα χωρίς να τους το ζητήσω. Τώρα που είμαι στο νομό μου και είμαι εγώ ντόπιος, καλύπτουμε μαζί με άλλους τις εθνικές γιορτές για να μην μετακινούνται τζάμπα όσοι έρχονται από μακριά και να είναι με τις οικογένειές τους.

 Η μόνη περίπτωση που μου έτυχε να μην γίνει έτσι, είναι όταν ο Δ/ντής απαιτεί την παρουσία όλων στις εθνικές γιορτές (εκ περιτροπής). Αν έχεις να κάνεις με στραβόξυλο, ούτε οι ντόπιοι φταίνε ούτε οι μη ντόπιοι.

 Σε άλλη περίπτωση μου έτυχε Δ/ντής που ζητούσε από τον προγραμματιστή να βάζει όσους μακρινούς έφευγαν κάθε τριήμερο, να σχολάνε την Παρασκευή πάντα 7η ώρα και τη Δευτέρα να έχουν 1η ώρα. Τραγικό?  :(
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: niteulf στις Αύγουστος 05, 2016, 04:01:47 μμ
Θέλω να πιστεύω ότι οι τωρινοί εγκλωβισμένοι, που ταλαιπωρήθηκαν είτε με χρόνια αναπλήρωσης, είτε με εξετάσεις ΑΣΕΠ, και έμειναν και πόσα χρόνια μακριά από τα σπίτια τους, θα δείχνουν κατανόηση για τα προβλήματα των νεότερων, επειδή και οι ίδιοι πέρασαν τα ίδια. (Προφανώς βέβαια εύχομαι να μην ξαναπεράσει κάποιος τα ίδια).


Μα υπάρχουν νεώτεροι από τους τωρινούς εγκλοβισμένους που έχουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από αυτούς.
Και αναφέρομαι στους αδιόριστους ωρομίσθιους και αναπληρωτές.

Τι κατανόηση δείχνουν οι εγκλοβισμένοι προς αυτούς λοιπόν? Ένα κούνημα κεφαλιού και ένα χτύπημα στη πλάτη, ίσως? Αν γίνονταν κάποιες κινητοποιήσεις (απεργία κτλ) για να διοριστούν, τι ποσοστό των εγκλοβισμένων (αλλά και των υπόλοιπων) θα συμμετείχε? 2%? 3% ίσως?
Π.χ. για τους ΦΕΚιτες που δεν διορίζονται ακόμη τι κατανόηση έδειξαν?
Ε την ίδια κατανόηση πιστεύω να δείχνουν οι τωρινοί εκγλωβισμένοι, όταν απεγκλοβιστούν, για τους μελλοντικά εγκλωβισμένους.

Στα ίδια είμαστε όλοι, κατά τη γνώμη μου. Ανέξοδη κατανόηση εκ του ασφαλούς κάποιες φορές, αλλά ο καθένας κοιτάζει τα δικά του και μόνο.
Η ηττοπάθεια και η έλλειψη αγωνιστικότητας, γενικά του κλάδου, έχει φτάσει σε ιστορικά ύψη.
Δεν νομίζω να ήταν ποτέ μεγαλύτερη.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: aghathi στις Αύγουστος 05, 2016, 04:12:38 μμ
συνάδελφος ο [sináδelfos] Ο20α θηλ. συνάδελφος [sináδelfos] Ο36 & συναδέλφισσα [sinaδélfisa] Ο27 & συνάδερφος ο [sináδerfos] Ο20α θηλ. συνάδερφος [sináδerfos] Ο36 & συναδέρφισσα [sinaδérfisa] Ο27 : 1.αυτός που ασκεί με κπ. άλλο το ίδιο επάγγελμα ή που κατέχει το ίδιο αξίωμα, όπως π.χ. γιατρός, δικηγόρος ή υπουργός, βουλευτής κτλ. 2. αυτός που εργάζεται με κπ. άλλο στον ίδιο τομέα ή χώρο δουλειάς: Συνεργάζομαι πολύ αρμονικά με τους συναδέλφους μου στο σχολείο / στο γραφείο / στο εργοστάσιο. || ως προσφώνηση ή ως προσωνυμία μεταξύ συμφοιτητών, μεταξύ μελών της ίδιας οργάνωσης κτλ.: Συνάδελφε! Ο ~ έχει το λόγο.
Από το λεξικό της κοινής ελληνικής.

Υπάρχουν καλοί και κακοί συνάδελφοι όπως και αδέλφια που τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους και αδέλφια που σκοτώνουν το ένα το άλλο.
Ο διευθυντής που απαιτεί τα πάντα όλα δεν διαφέρει και πολύ από τον εκπαιδευτικό που θεωρεί ότι οι πάντες οφείλουν να συμμεριζονται τις περιστάσεις του. Οι εκπαιδευτικοι είναι άνθρωποι καλοί και κακοί που εργάζονται σε έναν κοινό χώρο. Ας είμαστε και λίγο ευγνωμονες όταν συναντάμε άτομα με κάποια ενσυναισθηση, και στοιχειώδη συνείδηση. Δεν είναι δεδομένο και κάνεις δε μας το χρωστάει.
Είναι αυτονόητο να σχολιάζουμε την έλλειψη λογικοτητας από ορισμένους συναδέλφους αλλά ξεχνάμε ότι η φθορά και η κούραση που μαζευεται σε αυτούς που περιμένουν την αποσπαση από χρόνο σε χρόνο, την τοποθέτηση ή την πρόσληψη για τους αναπληρωτες, με κάποιον τρόπο αυτή η φθορά μεταφέρεται χρόνο με τον χρόνο στους συλλόγους και κυρίως στους μόνιμους συναδέλφους που βαρεθηκαν να εξηγούν, κουραστηκαν να εργάζονται σε μια κινούμενη άμμο νιωθοντας υπεύθυνοι να για την αποσβεση των προβλημάτων στη λειτουργία του σχολείου. Που δεν θυμούνται ούτε τα πρόσωπα ούτε τα ονόματα όσων πέρασαν χωρίς να πουν ποτέ ευχαριστώ για τίποτα. Και δεν αντέχουν πια να δίνονται σε σχέσεις με ημερομηνία λήξης.
ΔΕΝ είμαι μόνιμη  αλλά δεν μπορώ να κατηγορησω κανέναν που αισθάνεται έτσι. Και αυτοί οι άνθρωποι θέλουν ΣΥΝΑΔΈΛΦΟΥΣ γύρω τους για να στηριχτουν.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: harac στις Αύγουστος 05, 2016, 04:19:27 μμ


 Οι εκπαιδευτικοι είναι άνθρωποι καλοί και κακοί που εργάζονται σε έναν κοινό χώρο. Ας είμαστε και λίγο ευγνωμονες όταν συναντάμε άτομα με κάποια ενσυναισθηση, και στοιχειώδη συνείδηση. Δεν είναι δεδομένο και κάνεις δε μας το χρωστάει.


+++++

Να μην έχουμε λανθασμένες απαιτήσεις από λανθασμένα πρόσωπα. Η ζωή μας θα γίνει πιό εύκολη. Πιό απλά: Μη περιμένουμε από τη λεμονιά να κάνει πορτοκάλια.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: joinJ στις Αύγουστος 05, 2016, 07:43:18 μμ
Μα υπάρχουν νεώτεροι από τους τωρινούς εγκλοβισμένους που έχουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από αυτούς.
Και αναφέρομαι στους αδιόριστους ωρομίσθιους και αναπληρωτές.

Τι κατανόηση δείχνουν οι εγκλοβισμένοι προς αυτούς λοιπόν? Ένα κούνημα κεφαλιού και ένα χτύπημα στη πλάτη, ίσως? Αν γίνονταν κάποιες κινητοποιήσεις (απεργία κτλ) για να διοριστούν, τι ποσοστό των εγκλοβισμένων (αλλά και των υπόλοιπων) θα συμμετείχε? 2%? 3% ίσως?
Π.χ. για τους ΦΕΚιτες που δεν διορίζονται ακόμη τι κατανόηση έδειξαν?
Ε την ίδια κατανόηση πιστεύω να δείχνουν οι τωρινοί εκγλωβισμένοι, όταν απεγκλοβιστούν, για τους μελλοντικά εγκλωβισμένους.

Στα ίδια είμαστε όλοι, κατά τη γνώμη μου. Ανέξοδη κατανόηση εκ του ασφαλούς κάποιες φορές, αλλά ο καθένας κοιτάζει τα δικά του και μόνο.
Η ηττοπάθεια και η έλλειψη αγωνιστικότητας, γενικά του κλάδου, έχει φτάσει σε ιστορικά ύψη.
Δεν νομίζω να ήταν ποτέ μεγαλύτερη.

Ωραίος για τα περί απόψεων του συλλογικού ενδιαφέροντος, της αλληλουποστήριξης και της αγωνιστικότητας (διεκδίκησης)!
Γνώμη μου είναι τους Ιατρούς, Δικηγόρους και Συμβολαιογράφους (ίσως και άλλοι κλάδοι που δεν μου έρχονται στο νου) δεν τους φτάνουμε  στο κομμάτι της διεκδίκησης.

Συναδελφικά.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Έσπερος στις Αύγουστος 05, 2016, 08:36:38 μμ
Η πολυδιάσπαση και η έλλειψη ενότητας του κλάδου είναι παροιμιώδης, εξ ου και η έλλειψη αγωνιστικότητας, εξ ου και η έλλειψη συναδελφικότητας και ενσυναίσθησης.

Εγώ ωστόσο παραμένω αισιόδοξη για το μέλλον, στους νεότερους συναδέλφους, και ειδικά στους αναπληρωτές, βλέπω πολλά σημάδια για διάθεση συνεργασίας και συναδελφικότητας, ίσως επειδή έχουμε ζήσει όλοι ταλαιπωρίες.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: MARKOS στις Αύγουστος 05, 2016, 09:46:37 μμ
Η συναδελφικότητα της ανθρωπιάς (γενική διαιρετική)
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: harac στις Αύγουστος 05, 2016, 10:09:29 μμ

 Η μόνη περίπτωση που μου έτυχε να μην γίνει έτσι, είναι όταν ο Δ/ντής απαιτεί την παρουσία όλων στις εθνικές γιορτές (εκ περιτροπής). Αν έχεις να κάνεις με στραβόξυλο, ούτε οι ντόπιοι φταίνε ούτε οι μη ντόπιοι.


Ακριβώς. Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Σε κάποιο δυσπρόσιτο σχολείο που ήμουν παλαιότερα, ο διευθυντής απαιτούσε την παρουσία όλου του συλλόγου (και όχι εκ περιτροπής)  στην εκκλησία σε κάθε σχολική γιορτή διότι "το σχολείο πρέπει να είναι σύσσωμο για να μη σχολιάζει η τοπική κοινωνία".  Ακόμα έλεγε "Μόνο Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι θα φεύγετε από το νησί, όπως και εγώ". Καθε φορά, ατελειωτοι καυγάδες για το τίποτα.  Δεν ήταν ντόπιος, αλλά μετά από 11 χρόνια στο νησί είχε μεταλλαχτεί.
 Η συναδελφικότητα, η ενσυναίσθηση και πάνω απόλα η ανθρωπιά είναι θέμα χαρακτήρα.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: markosath στις Αύγουστος 05, 2016, 10:23:30 μμ
Καλα τώρα μην το γυρίσουμε σε μελό, ποια συναδελφικότητα οι δικηγοροι, τζαμπα τους έχουν να δουλευουν οι παλιοί.
Λογιστές το ίδιο, το θέμα των φαρμακέιων (κλειστά επαγγέλματα ) , δεν αφήνουν να ανοιξουν  φαρμακεία οι νέοι φαρμακοποιοί. Μόνο στους γιατρούς δεν μπορώ να εκφέρω γνωμμη δεν ξέρω.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: MARKOS στις Αύγουστος 05, 2016, 10:41:02 μμ
σε όλα τα επαγγελματα υπάρχουν "μαχαιρώματα" και κτυπηματα  κατω απ την μεση. Στους εκπ/κους όμως λόγω και της αβεβαιότητας κλπ αρκετα δικαιολογουνται ή να το πω και αλλιως, θελει μεγαλη ψυχική αντοχή να παλέψεις....

Λογιστες? γιαυτο και γω εγινα Ορκωτός Λογιστής, να ελεγχω και να με φοβούνται... ;D ;D
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: kinegiros στις Αύγουστος 06, 2016, 01:37:11 πμ
Ακριβώς. Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Σε κάποιο δυσπρόσιτο σχολείο που ήμουν παλαιότερα, ο διευθυντής απαιτούσε την παρουσία όλου του συλλόγου (και όχι εκ περιτροπής)  στην εκκλησία σε κάθε σχολική γιορτή διότι "το σχολείο πρέπει να είναι σύσσωμο για να μη σχολιάζει η τοπική κοινωνία".  Ακόμα έλεγε "Μόνο Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι θα φεύγετε από το νησί, όπως και εγώ". Καθε φορά, ατελειωτοι καυγάδες για το τίποτα.  Δεν ήταν ντόπιος, αλλά μετά από 11 χρόνια στο νησί είχε μεταλλαχτεί.
 Η συναδελφικότητα, η ενσυναίσθηση και πάνω απόλα η ανθρωπιά είναι θέμα χαρακτήρα.

δηλαδή για να καταλάβω ας πούμε ότι είσαι δ/ντης σε ένα δυσπρόσιτο και το 90% είναι από αλλού είτε μόνιμοι είτε αναπληρωτές... ο δ/ντης θα θεωρηθεί συνάδελφος αν σας δώσει άγραφη σε όλους να πάτε σπίτια σας; (σπίτια σας υποθέτω θέλετε να πάτε όχι να κάτσετε στο νησί)
Δηλαδή αυτός θα είναι συνάδελφος αν παρανομήσει; και αν πάει μόνος τους στην εκκλησία; .... αν όμως ήμασταν σε αστικό κέντρο τότε αλλάζει και είναι συνάδελφος ακόμα και αν σας ζητά να είστε στην εργασία σας;
Ζητήσατε κανονική άδεια και δεν σας έδωσε την ημέρα της γιορτής; για να καταλάβω ρε παιδί μου τι εννοούμε με την λέξη συνάδελφο γιατί θα τρελαθούμε εδώ πέρα.
Στην τελική οι άλλοι που πάνε στην εκκλησία εκτελώντας το χρέος τους είναι συνάδελφοι ή ανόητοι (για να μην πω κάτι βαρύτερο).
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Έσπερος στις Αύγουστος 06, 2016, 10:35:38 πμ
Επειδή εγώ ανέφερα πρώτη το θέμα της άγραφης άδειας, να διευκρινίσω:

το παρέθεσα ως ένα μικρό παράδειγμα κατανόησης προς τους συναδέλφους που χρειάζεται να κάνουν ένα μακρινό ταξίδι για να πάνε στην οικογένειά τους, και που δεν τους αρκεί το σαββατοκύριακο. Δεν πιστεύω ότι αυτό είναι ντε και καλά το αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα, αλλά έτσι όπως το έφερε η κουβέντα, αυτό μου ήρθε πρώτο.

Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί θεωρείται κορόιδο και θύμα αυτός που θα πάει για 2-3 ώρες σε μια σχολική γιορτή, ενώ ο άλλος που ήρθε από την άλλη άκρη της Ελλάδας θα κάνει ταξίδι να πάει στο σπίτι του μετά από μήνες
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: aghathi στις Αύγουστος 06, 2016, 11:00:21 πμ
Αυτός ο συνάδελφος που θα πάει για δύο τρεις ώρες στη σχολική εορτή, και φέτος όπως ακριβώς έκανε και πέρσι και πρόπερσι και κάθε χρόνο αφού τα περισσότερα μέλη του συλλόγου είτε δεν είχαν καν τοποθετηθεί στις 28 Οκτωβρίου είτε ήθελαν να πάνε σπίτια τους, είναι πιθανό να μην κατάφερε να παρακολουθήσει ποτέ μια γιορτή των δικών του παιδιών.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: harac στις Αύγουστος 06, 2016, 12:32:21 μμ
Μάλλον πρέπει να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. Το παράδειγμα που ανέφερα δεν έχει να κάνει με άγραφη άδεια. Κανείς δεν ζητούσε άγραφη και ποτέ δεν είχε τεθεί τέτοιο ζήτημα όσα χρονια ήμουν εκεί.  Δεν αναφέρομαι στην γιορτή/εκδήλωση της παραμονης, στο χώρο του σχολείου, εκεί φυσικά είμαστε όλοι παρόντες, είναι χρέος όλων μας. Στο συγκεκριμένο σχολείο, όμως, την ημέρα των εθνικών αργιών που είναι αργίες για όλους (και μόνο σε αυτές αναφέρομαι), δεν γινόταν ποτέ παρέλαση (για εξωσχολικούς λόγους) , μόνο δοξολογία στην εκκλησία.
Για εκείνη την ημέρα που μπορούσε να τύχαινε Δευτέρα ή Παρασκευή και κάποιοι θα είχαν την ευκαιρία να πάνε σπίτια τους στην άλλη άκρη του χάρτη, γινόταν ο κακός χαμός.
 Όταν υπάρχει συναδελφικότητα, τη νόμιμη αργία,  κανονίζεις εκκλησιασμό με δυο-τρεις διαφορετικούς συναδέλφους κάθε φορά για να εκπροσωπήσουν κάποιοι το σχολείο μαζί με τον διευθυντή, ώστε να μπορέσουν να φύγουν οι υπόλοιποι και να μη βλέπουν τα δικά τους παιδιά μόνο με τα κυάλια.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: aghathi στις Αύγουστος 06, 2016, 01:25:56 μμ
Παράθεση
Εγώ καταλαβαίνω απόλυτα τι λες. Αλλά και αυτός που είναι στο δυσπροσιτο ή απομακρυσμενο επί χρόνια δεν θέλει μία αργία; Φέτος ήμουν σε τρία σχολεία, τα δύο ορεινά. Το ένα από τα ορεινά σχολεία λειτουργούσε με 5 εκπαιδευτικους που συμπληρωναν ωράριο εκεί. Οι υπόλοιποι ήμασταν όλοι με διάθεση. Από Σεπτέμβριο μόνο 2 άτομα από αυτόν τον σύλλογο θα είναι εκεί. Το βάρος της λειτουργίας καλώς ή κακώς πέφτει επάνω τους. Αλλά οι υπόλοιποι απαιτούν κατανόηση.
Όταν λοιπόν αυτοί οι συνάδελφοι δείχνουν κατανόηση νιώθω ευγνώμων, αν όχι προσπαθώ να δείξω εγώ. Και σίγουρα υπάρχουν και αυτοί που ποτέ δεν θα ενδιαφερθουν για τους άλλους. Κάποιοι δείχνουν κατανόηση όταν τους βολεύει ή όταν είναι στις καλές τους, αν συμπαθησουν κάποιον ή απλά επειδή προσπαθούν να είναι λογικοι. Οι ίδιοι άνθρωποι θα έχουν και άσχημες χρονιές ή ανθρώπους γύρω τους που δεν τους βγάζουν κάτι καλό. Υπάρχουν και αυτοί που είναι πάντα καλοί γιατί είναι θύματα ή άλλοι που είναι πάντα καλοί γιατί το ζυγισαν και αποφάσισαν ότι είναι ένα τίμημα που δέχονται να πληρώσουν για να έχουν καλές σχέσεις με τους άλλους και ήσυχο το κεφάλι τους. Οοολοι αυτοί σε έναν χώρο. Όλοι συνάδελφοι καλοί και κακοί.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: die στις Αύγουστος 06, 2016, 02:36:34 μμ
δηλαδή για να καταλάβω ας πούμε ότι είσαι δ/ντης σε ένα δυσπρόσιτο και το 90% είναι από αλλού είτε μόνιμοι είτε αναπληρωτές... ο δ/ντης θα θεωρηθεί συνάδελφος αν σας δώσει άγραφη σε όλους να πάτε σπίτια σας; (σπίτια σας υποθέτω θέλετε να πάτε όχι να κάτσετε στο νησί)
Δηλαδή αυτός θα είναι συνάδελφος αν παρανομήσει; και αν πάει μόνος τους στην εκκλησία; .... αν όμως ήμασταν σε αστικό κέντρο τότε αλλάζει και είναι συνάδελφος ακόμα και αν σας ζητά να είστε στην εργασία σας;
Ζητήσατε κανονική άδεια και δεν σας έδωσε την ημέρα της γιορτής; για να καταλάβω ρε παιδί μου τι εννοούμε με την λέξη συνάδελφο γιατί θα τρελαθούμε εδώ πέρα.
Στην τελική οι άλλοι που πάνε στην εκκλησία εκτελώντας το χρέος τους είναι συνάδελφοι ή ανόητοι (για να μην πω κάτι βαρύτερο).
Εγω μια υποθεση κανω, αν λεω αν, γινει ενα ατυχημα ποιος θα αναλαβει την ευθυνη; ποιος θα περασει Εδε; δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα, (συμφωνω με τον συναδελφο kinegiros)
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: harac στις Αύγουστος 06, 2016, 05:48:38 μμ
die,

έκανα διευκρίνιση επί του θέματος δηλαδή ότι στο παράδειγμα που έγραψα δεν αναφερόμουν σε άγραφη άδεια την ημέρα που έπρεπε να είμαστε στην εργασία μας, αλλά σε νόμιμη αργία που ο άλλος κοίταζε να σου τη βγάλει από τη  μύτη.
Για την άγραφη ισχύει αυτό που γράφετε εσύ και ο kinegiros.

agathi,

φυσικά και χρειάζεται κατανόηση. Για αυτό πρέπει να υπάρχει συναδελφικοτητα και συνεννόηση, ώστε να φεύγουν όταν χρειάζεται  με κανονικές όσοι πρέπει να φύγουν, τις ημέρες που δικαιούνται, όταν το επιτρέπουν οι ανάγκες του σχολείου.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: kinegiros στις Αύγουστος 06, 2016, 06:12:45 μμ
die,

έκανα διευκρίνιση επί του θέματος δηλαδή ότι στο παράδειγμα που έγραψα δεν αναφερόμουν σε άγραφη άδεια την ημέρα που έπρεπε να είμαστε στην εργασία μας, αλλά σε νόμιμη αργία που ο άλλος κοίταζε να σου τη βγάλει από τη  μύτη.
Για την άγραφη ισχύει αυτό που γράφετε εσύ και ο kinegiros.

Σε περίπτωση αργίας συνάδελφε δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν..... εθελοντικά πας, δεν μπορεί να σε αναγκάσει κανείς.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Έσπερος στις Αύγουστος 06, 2016, 06:23:39 μμ
die,

έκανα διευκρίνιση επί του θέματος δηλαδή ότι στο παράδειγμα που έγραψα δεν αναφερόμουν σε άγραφη άδεια την ημέρα που έπρεπε να είμαστε στην εργασία μας, αλλά σε νόμιμη αργία που ο άλλος κοίταζε να σου τη βγάλει από τη  μύτη.
Για την άγραφη ισχύει αυτό που γράφετε εσύ και ο kinegiros.

agathi,

φυσικά και χρειάζεται κατανόηση. Για αυτό πρέπει να υπάρχει συναδελφικοτητα και συνεννόηση, ώστε να φεύγουν όταν χρειάζεται  με κανονικές όσοι πρέπει να φύγουν, τις ημέρες που δικαιούνται, όταν το επιτρέπουν οι ανάγκες του σχολείου.
Ακουω κατα καιρους για σχολεια που μαζευεται ολος ο συλλογος και λεει οτι παραμονες διακοπων η σε γιορτες οι ξενοι μπορουν να φυγουν ατυπα. Εγω προσωπικα δεν το εχω ζησει αυτο και δεν ξερω αν θα το εκμεταλλευομουν κιολας, αλλα σιγουρα θα συμφωνουσα εαν θα προτεινοταν κατι τετοιο. Εχω ζησει δυστυχως μονο το κουτσομπολιο ακομα κι οταν λειπεις με κανονοκη αδεια. Εχω ακουσει σχολιο οτι ευθυνομαι που δεν προλαβανα γυρισω πριν απο την τετραημερη απεργια της πνο μετα το πασχα. Γι αυτο και ανοιξα το θεμα της κατανοησης προς οποιον ταξιδευει συχνα για το σπιτι του. Επιμενω οτι θεωρω αντισυναδελφικο το να ενοχλεισαι απο μια αγραφη αδεια σε μερα εκκλησιασμου η γιορτης. Και αρρωστος να ηταν καποιος, παλι θα ελεγα να μη χρεωθει αδεια σε μερα που δεν γινεται μαθημα. Πιο πολυ με ενοχλουν κατι γραμμενες αδειες για ταξιδια αναψυχης σε καιρο μαθηματων...

Και για να κανω μια προβοκατορικη ερωτηση, οκ, δεχομαι να μην μας αρεσει η παρανομια να λειψει καποιος με αγραφη σε μερα που δεν γινεται μαθημα. Το να αφηνουμε τις σχολικες γιορτες να τις διοργανωσουν οι τελευταιοι τοποθετηθεντες, στερωντας τους το δικαιωμα να παρουν αδεια, δεν ειναι παρανομο προφανως, ειναι ομως ηθικο; Δεν ειναι δειγμα αντισυναδελφικης συμπεριφορας;
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: kinegiros στις Αύγουστος 06, 2016, 06:38:56 μμ
Ακουω κατα καιρους για σχολεια που μαζευεται ολος ο συλλογος και λεει οτι παραμονες διακοπων η σε γιορτες οι ξενοι μπορουν να φυγουν ατυπα. Εγω προσωπικα δεν το εχω ζησει αυτο και δεν ξερω αν θα το εκμεταλλευομουν κιολας, αλλα σιγουρα θα συμφωνουσα εαν θα προτεινοταν κατι τετοιο. Εχω ζησει δυστυχως μονο το κουτσομπολιο ακομα κι οταν λειπεις με κανονοκη αδεια. Εχω ακουσει σχολιο οτι ευθυνομαι που δεν προλαβανα γυρισω πριν απο την τετραημερη απεργια της πνο μετα το πασχα. Γι αυτο και ανοιξα το θεμα της κατανοησης προς οποιον ταξιδευει συχνα για το σπιτι του. Επιμενω οτι θεωρω αντισυναδελφικο το να ενοχλεισαι απο μια αγραφη αδεια σε μερα εκκλησιασμου η γιορτης. Και αρρωστος να ηταν καποιος, παλι θα ελεγα να μη χρεωθει αδεια σε μερα που δεν γινεται μαθημα. Πιο πολυ με ενοχλουν κατι γραμμενες αδειες για ταξιδια αναψυχης σε καιρο μαθηματων...

Και για να κανω μια προβοκατορικη ερωτηση, οκ, δεχομαι να μην μας αρεσει η παρανομια να λειψει καποιος με αγραφη σε μερα που δεν γινεται μαθημα. Το να αφηνουμε τις σχολικες γιορτες να τις διοργανωσουν οι τελευταιοι τοποθετηθεντες, στερωντας τους το δικαιωμα να παρουν αδεια, δεν ειναι παρανομο προφανως, ειναι ομως ηθικο; Δεν ειναι δειγμα αντισυναδελφικης συμπεριφορας;

1ον το πρόβλημα μου δεν είναι ότι δίνονται άγραφες άδειες... αν ΟΛΟΣ ο σύλλογος είναι "υγιής" τότε καλώς ο δ/ντης να δώσει σε συννενόηση και κατανόηση από όλους. Το πρόβλημα μου είναι όταν για τον Χ Ψ λόγο δεν δίνει άγραφη και ορισμένοι δεν τον θεωρούν συνάδελφο! αυτό είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.

2ον είναι γεγονός ότι οποιαδήποτε άδεια σε σχολείο που έχει προβλήματα δημιουργεί μεγαλύτερη επιβάρυνση σε όλους εκείνη την ημέρα.... εκεί έχει να κάνει με το πόσο υγιής είναι ο σύλλογος και πως θα το διαχειριστεί ο δ/ντης ώστε να "απαλύνει" τις επιπτώσεις. Ένας ώριμος και υγιής σύλλογος όπου υπάρχει διαφάνεια δεν έχει τέτοια θέματα.

3ον για την ερώτηση σου. Αυτό που περιγράφεις δεν είναι ο κανόνας. Όταν στον πρώτο παιδαγωγικό γίνονται σύλλογοι γίνεται συζήτηση. Στην τελική και ο νεώτερος πρέπει να περάσει και από αυτή την εκπαιδευτική διαδικασία και θα περάσει, όπως όλοι. Οπότε αν μετά από συζήτηση κάποιος νέος πάρει γιορτή γιατί αυτό είναι μεμπτό; Δεν γίνετε ερήμην τους... αν έχουν πρόβλημα πρέπει να το εκθέσουν και να αιτιολογήσουν γιατί πρέπει να απαλλαχθούν από όλες τις γιορτές.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: waterhorse στις Αύγουστος 06, 2016, 06:51:56 μμ
Γνώμη μου ειναι οτι μεγάλο ρόλο παίζει ο/η διευθυντής/διευθυντρια. Στο δικό μας σχολείο όλοι παίρνουν άδεια κανονικά αν θέλουν να λείψουν, ακόμα κ ή δντρια. Στις γιορτές συμμετέχουν όλοι κανονικά με τον α ή β τρόπο. Και για να ναι καλυμμένοι όλοι καλά είναι όλα να ναι γραπτά, άδειες κλπ, όχι άγραφες κ τέτοια. Δεν είναι κ σωστό. Θες να λειψεις; Ζητα άδεια. Αλλά να υπάρχει μία λογική, όχι να λείπει ένας μόνο συνέχεια. Το χω ζήσει κι αυτό....δεν είναι συναδελφικο εκ μέρους αυτού που λείπει συνέχεια και χωρίς σοβαρό λόγο βασικά....αρχίζουν σχόλια και δικαίως.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Έσπερος στις Αύγουστος 06, 2016, 06:55:22 μμ
Το θεμα του υγιους συλλογου που θιγει ο kinegiros ειναι πολυ βασικο. Η στναδελφικοτητα φαινεται πρωτιστως στη συνεννοηση, στον καταμερισμο εργασιων και μαθηματων. Εαν υπαρχει προβλημα εκει, τοτε υπαρχει και στη γενικοτερη κατανοηση των προβληματων που αντιμετωπιζουν καποιες κατηγοριες συναδελφων.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: harac στις Αύγουστος 06, 2016, 08:31:18 μμ
waterhorse
σωστά. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από χάλια σύλλογο με χάλια διευθυντή. Δεν βρίσκεις άκρη πουθενά, μόνο στην τάξη ηρεμείς με τους μαθητές σου. Αντίθετα αν υπάρχει συνεννόηση για όλα βρίσκεται μία λύση.
'Εσπερος,
έχεις δίκαιο.
Βλέπω τη διαφορά από πριν, τώρα που έχω περάσει  από άλλα φυσιολογικά σχολεία. Κάνουμε σύλλογο και σε μισή ώρα έχουμε τελειώσει διότι δεν χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για αυτά που πρέπει.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: aghathi στις Αύγουστος 06, 2016, 11:20:31 μμ
Τελικά ίσως έχω σταθεί τυχερή. Ως αναπληρωτρια έχω βρεθεί σε 11 σχολεία. Μόνο σε ένα είχα πραγματικά πρόβλημα. Αλλά επιμένω ότι το αν κάποιος είναι ικανοποημενος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις δικές του προσδοκίες και απαιτήσεις.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: harac στις Αύγουστος 06, 2016, 11:49:28 μμ
+++++

Να μην έχουμε λανθασμένες απαιτήσεις από λανθασμένα πρόσωπα. Η ζωή μας θα γίνει πιό εύκολη. Πιό απλά: Μη περιμένουμε από τη λεμονιά να κάνει πορτοκάλια.

agathi,

πραγματικά είσαι τυχερή!

Συμφωνώ μαζί σου, το ίδιο λέμε με άλλα λόγια. Το αν είμαστε ικανοποιημένοι  εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από το πως εμείς οι ίδιοι  προσλαμβάνουμε τα γεγονότα.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: theodora7 στις Αύγουστος 07, 2016, 06:07:34 πμ
Αληθεύει πως η συναδελφικότητα αποτελεί σπάνιο και υπό εξαφάνιση είδος.Οι ρίζες είναι εσωτερικές και εξωτερικές: αφενός ο κάθε άνθρωπος βιώνει προσωπικά,οικογενειακά προβλήματα και αφετέρου οι συνθήκες εργασίας, οι απαιτήσεις του σχολικού περιβάλλοντος αποτελούν βασικές αιτίες της σύγχρονης απαξίωσης.Αυτό που βοηθά είναι ίσως μια στάση ήπια και ανεκτική. Μπορεί αν δώσουμε χώρο στο συνάδελφο να κερδίσουμε κάτι,μπορεί και όχι.Εν τέλει δεν χρειάζεται να αποκτήσουμε τις καλύτερες σχέσεις αλλά το σεβασμό.Μην λησμονούμε την απλή παραδοχή πως κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική προσωπικότητα που αποδέχεται και αντιδρά διαφορετικά από μας.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Νόμιμος! στις Αύγουστος 07, 2016, 10:58:28 πμ
Όταν καταλάβουμε οτι στο σχολείο έχουμε όλοι τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα...τότε θα σταματήσουν τα όποιας μορφής προβλήματα και παρεξηγήσεις.....τα υπόλοιπα ειναι λόγια για να περνά η ώρα.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: theodora7 στις Αύγουστος 07, 2016, 11:46:22 πμ
Δυστυχώς αυτό είναι θέμα προσωπικότητας...άρα ρευστό το αποτέλεσμα και απροσδιόριστο όσο και αν δεν μας αρέσει. ;)
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: troll στις Αύγουστος 07, 2016, 12:08:17 μμ
Αληθεύει πως η συναδελφικότητα αποτελεί σπάνιο και υπό εξαφάνιση είδος.Οι ρίζες είναι εσωτερικές και εξωτερικές: αφενός ο κάθε άνθρωπος βιώνει προσωπικά,οικογενειακά προβλήματα και αφετέρου οι συνθήκες εργασίας, οι απαιτήσεις του σχολικού περιβάλλοντος αποτελούν βασικές αιτίες της σύγχρονης απαξίωσης.Αυτό που βοηθά είναι ίσως μια στάση ήπια και ανεκτική. Μπορεί αν δώσουμε χώρο στο συνάδελφο να κερδίσουμε κάτι,μπορεί και όχι.Εν τέλει δεν χρειάζεται να αποκτήσουμε τις καλύτερες σχέσεις αλλά το σεβασμό.Μην λησμονούμε την απλή παραδοχή πως κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική προσωπικότητα που αποδέχεται και αντιδρά διαφορετικά από μας.

Δηλαδή όσοι επιδεικνύουν συναδελφικότητα και αλληλεγγύη δεν βιώνουν προσωπικά, οικογενειακά προβλήματα και το κάνουν επειδή έχουν περίσσευμα ψυχικής δύναμης και άπλετο χρόνο να ασχοληθούν με τα... αλλότρια;

Δεν υπάρχει δικαιολογία για την αναλγησία και την συμφεροντολογική νοοτροπία που επικρατεί στο χώρο μας.
Είναι ζήτημα παιδείας, ανατροφής, κοσμοθεωρίας.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: theodora7 στις Αύγουστος 07, 2016, 12:18:30 μμ
Δηλαδή όσοι επιδεικνύουν συναδελφικότητα και αλληλεγγύη δεν βιώνουν προσωπικά, οικογενειακά προβλήματα και το κάνουν επειδή έχουν περίσσευμα ψυχικής δύναμης και άπλετο χρόνο να ασχοληθούν με τα... αλλότρια;

Δεν υπάρχει δικαιολογία για την αναλγησία και την συμφεροντολογική νοοτροπία που επικρατεί στο χώρο μας.
Είναι ζήτημα παιδείας, ανατροφής, κοσμοθεωρίας.
Νομίζω πως η τελευταία σου φράση εμπεριέχει αυτό που δίστασα να πω. Αλλά οφείλουμε να ελπίζουμε και να μην υιοθετούμε την παροιμία...κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Διότι πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: troll στις Αύγουστος 07, 2016, 12:25:03 μμ
Θα συμφωνήσω γιατί όσο θα υπάρχουν εκπαιδευτικοί που αναγνωρίζουν στο συνάδελφο
τα θετικά εκείνα στοιχεία που αναβαθμίζουν τον ίδιο και το χώρο, σημαίνει ότι για να τα αναγνωρίζουν
τα φέρουν και οι ίδιοι ως στοιχεία δικά τους.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: harac στις Αύγουστος 07, 2016, 09:55:02 μμ
Για τον α ή τον β λόγο δεν δείχνουν όλοι το ίδιο ποσοστό κατανόησης και συναδελφικότητας στους άλλους για λόγους παιδείας, κοσμοθεωρίας, ανατροφής όπως έγραψαν και άλλοι πριν, χαρακτήρα ή ότι άλλο θέλετε. Σε καθε σύλλογο συναντάμε "κάθε καρυδιάς καρύδι" εφ'όσον η σύνθεσή του  είναι καθαρά θέμα τύχης. Αν υπάρχει πρόβλημα, το θέμα είναι εμείς πως το προσλαμβάνουμε και εμείς οι ίδιοι τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση για να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε σε ένα χώρο που όλοι έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις αλλά και τα ίδια δικαιώματα μέχρι να μπορέσουμε να φύγουμε και να πάμε κάπου καλύτερα.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 07, 2016, 10:23:59 μμ
Για τον α ή τον β λόγο δεν δείχνουν όλοι το ίδιο ποσοστό κατανόησης και συναδελφικότητας στους άλλους για λόγους παιδείας, κοσμοθεωρίας, ανατροφής όπως έγραψαν και άλλοι πριν, χαρακτήρα ή ότι άλλο θέλετε. Σε καθε σύλλογο συναντάμε "κάθε καρυδιάς καρύδι" εφ'όσον η σύνθεσή του  είναι καθαρά θέμα τύχης. Αν υπάρχει πρόβλημα, το θέμα είναι εμείς πως το προσλαμβάνουμε και εμείς οι ίδιοι τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση για να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε σε ένα χώρο που όλοι έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις αλλά και τα ίδια δικαιώματα μέχρι να μπορέσουμε να φύγουμε και να πάμε κάπου καλύτερα.

"Καλύτερα"..???..χμχμμμμ




Τέτοιες "αγαστές" συνεργασίες δεν είναι τπτ άλλο από:
1) Ταίριασμα "χνώτων" (κουλτούρας αντίληψης) για το σχολείο, μαθητές κλπ [Μια υποκειμενική "συμφωνία" συμβιβασμών αλληλεπίδρασης]. Δεν αναιρούν τα "πραγματικά προβλήματα" όπως "σωστή" αλληλεπίδραση με τους μαθητές (έστω κάποιους, οι οποίοι αν δεν "εναρμονίζονται" με το πλαίσιο ΤΟΤΕ: "Αυτοί φταίνε"!!
σε
2) "Περιβάλλον" όπου αποσοβούνται πιθανά "παρατράγουδα" {με όλους τους πιθανούς και απίθανους μη ομολογούμενους τρόπους}
και βέβαια:
3) Δεν αναιρούν (αντικειμενικά) όσα έγραψα στο πρώτο post μου σε αυτό το topic.

Έχω "περάσει" από σχολεία που ΝΑΙ: Το βίωσα έτσι όπως το λες (Ξέροντας γιατί, όμως, όχι ότι "ήταν αντικειμενικό" όπως τα παρουσιάζεις: ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ και συνάδελφοι}
Και από σχολεία (κατανοώντας πάλι το "γιατί", άσχετα πόσο "κακό" γινόταν στους μαθητές πχ σε μια υποκειμενική αγαστή συνεργασία της διαπλοκής {ΝΑΙ: αυτός είναι ο σωστός όρος}) που ήμουν "εγώ" ο κακός της υπόθεσης...

Αυτά.

Με λίγα λόγια: Τις πιο πολλές φορές αυτοκοροϊδευόμαστε για να επιβιώσουμε (αναγκαστικά)...
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: niteulf στις Αύγουστος 07, 2016, 11:05:45 μμ
Ένα από τα καλά του καθηγητή Δ.Ε. σε Δημόσιο Σχολείο είναι ότι πρακτικά ο προϊστάμενος (διευθυντής) ΔΕΝ μπορεί να σου κάνει πραγματικά δύσκολη τη ζωή, όσο στραβόξυλο και να είναι, αν είσαι σωστός στις υποχρεώσεις σου.

Το ίδιο ισχύει για τους συναδέλφους. Και όλοι στραβόξυλα να είναι (πράγμα πρακτικά απίθανο), αν είσαι σωστός στις υποχρεώσεις και κοιτάς το μάθημά σου, όλα καλά.

Μπροστά σε αυτά που συμβαίνουν στον ιδιωτικό τομέα, τα δικά μας είναι ασήμαντα.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: harac στις Αύγουστος 07, 2016, 11:27:59 μμ
niteulf,
σωστά. Τις περισσότερες φορές αρκεί να κάνουμε τη δουλειά μας σωστά και  "απο το ένα αυτί να μπαίνει και από το άλλο να βγαίνει"....
Αυτο εννοώ και εγώ όταν γράφω ότι εξαρτάται "πως το προσλαμβάνουμε και εμείς οι ίδιοι τι κάνουμε...". Τις περισσότερες φορές η γρ@ψ@ρχιδίνη είναι το καλύτερο φάρμακο. ;) 
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: niteulf στις Αύγουστος 08, 2016, 12:03:42 πμ
niteulf,
σωστά. Τις περισσότερες φορές αρκεί να κάνουμε τη δουλειά μας σωστά και  "απο το ένα αυτί να μπαίνει και από το άλλο να βγαίνει"....
Αυτο εννοώ και εγώ όταν γράφω ότι εξαρτάται "πως το προσλαμβάνουμε και εμείς οι ίδιοι τι κάνουμε...". Τις περισσότερες φορές η γρ@ψ@ρχιδίνη είναι το καλύτερο φάρμακο. ;)

Σωστός.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 08, 2016, 12:16:53 πμ
niteulf,
σωστά. Τις περισσότερες φορές αρκεί να κάνουμε τη δουλειά μας σωστά και  "απο το ένα αυτί να μπαίνει και από το άλλο να βγαίνει"....
Αυτο εννοώ και εγώ όταν γράφω ότι εξαρτάται "πως το προσλαμβάνουμε και εμείς οι ίδιοι τι κάνουμε...".
Λάθος:
Υπάρχουν πρακτικά κομματάκια της καθημερινότητας στο χώρο του σχολείου που (είτε εσκεμμένα, είτε όχι) μπορεί να σου κάνουν δύσκολη τη ζωή και ο "καλύτερος" να΄σαι στη "δουλειά" σου.
Μπορεί (επίσης) αυτό να είναι η "αιτία" (το "καλύτερος στη δουλειά σου") για τα πρακτικά κομματάκια.

 
Τις περισσότερες φορές η γρ@ψ@ρχιδίνη είναι το καλύτερο φάρμακο. ;)

Σωστός (σε αυτό), αλλά απαιτεί πολύ μεγάλα @@.  :)
Δεν τα'χουν όλοι!
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Νόμιμος! στις Αύγουστος 08, 2016, 12:40:31 πμ
Μάλλον όλοι ειναι λάθος εκτός από μερικούς σωστούς.....

Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλετω!!
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 08, 2016, 12:48:25 πμ
Δεν υπάρχει λόγος για "λίθους".
Εκτός αν γυρίσουμε στη λίθινη εποχή.

Το ψάχνουμε.
Καθείς λέει την άποψή του, πράτει (ανάλογα ή αντιστρόφως ανάλογα  ;)) αυτών που λέει
και κρίνεται από το αποτέλεσμα (αααααν είναι αυτό που τον/μας ενδιαφέρει)

Και η ζωή συνεχίζεται (όχι στη λίθινη εποχή, έτσι;  ;D)
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: niteulf στις Αύγουστος 08, 2016, 12:52:04 πμ
Λάθος:
Υπάρχουν πρακτικά κομματάκια της καθημερινότητας στο χώρο του σχολείου που (είτε εσκεμμένα, είτε όχι) μπορεί να σου κάνουν δύσκολη τη ζωή και ο "καλύτερος" να΄σαι στη "δουλειά" σου.
Μπορεί (επίσης) αυτό να είναι η "αιτία" (το "καλύτερος στη δουλειά σου") για τα πρακτικά κομματάκια.

Σωστός (σε αυτό), αλλά απαιτεί πολύ μεγάλα @@.  :)
Δεν τα'χουν όλοι!

Διαφωνώ. Πρέπει να είναι υπερευαίσθητος κάποιος ώστε αυτά τα μικρά κομματάκια που λες να του κάνουν πραγματικά δύσκολη τη ζωή. Και αναφέρομαι σε συμβάντα με συναδέλφους και όχι με μαθητές. Εκεί αλλάζει.

Σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες τι θα έκανε ο εν λόγω συνάδελφος?
Θα έπρεπε να παραιτηθεί ή να φουντάρει. Μην μεγαλοποιούμε τα πράγματα.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 08, 2016, 12:57:05 πμ
Διαφωνώ. Πρέπει να είναι υπερευαίσθητος κάποιος ώστε αυτά τα μικρά κομματάκια που λες να του κάνουν πραγματικά δύσκολη τη ζωή. Και αναφέρομαι σε συμβάντα με συναδέλφους και όχι με μαθητές. Εκεί αλλάζει.

Σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες τι θα έκανε ο εν λόγω συνάδελφος?
Θα έπρεπε να παραιτηθεί ή να φουντάρει. Μην μεγαλοποιούμε τα πράγματα.

Σωστός (για να επανέλθω στα προηγούμενα):
Δεν ταιριάζει η υπερευαισθησία στην Ελληνική εκπαίδευση.

Μια απλή "δουλειά" για μεγάλα @@.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: niteulf στις Αύγουστος 08, 2016, 01:07:06 πμ
Σωστός (για να επανέλθω στα προηγούμενα):
Δεν ταιριάζει η υπερευαισθησία στην Ελληνική εκπαίδευση.

Μια απλή "δουλειά" για μεγάλα @@.

ή και μέτρια ;)
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 08, 2016, 01:10:11 πμ
Ναι,
άμα "χωράνε"....no problem

Και για μικρά άμα δεν "απαιτείται".
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: gvasilis στις Αύγουστος 08, 2016, 02:13:12 πμ
Ήρθε και η δική μου ώρα να απαντήσω στην ερώτηση.
Πιστεύω ότι ναι, είστε συνάδελφοι.
 ;D
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Νόμιμος! στις Αύγουστος 08, 2016, 09:30:10 πμ
Δεν υπάρχει λόγος για "λίθους".
Εκτός αν γυρίσουμε στη λίθινη εποχή.

Το ψάχνουμε.
Καθείς λέει την άποψή του, πράτει (ανάλογα ή αντιστρόφως ανάλογα  ;)) αυτών που λέει
και κρίνεται από το αποτέλεσμα (αααααν είναι αυτό που τον/μας ενδιαφέρει)

Και η ζωή συνεχίζεται (όχι στη λίθινη εποχή, έτσι;  ;D)

 Στις 07 Αύγουστος  2016, 10:58:28 είχα γράψει...

Όταν καταλάβουμε ότι στο σχολείο έχουμε όλοι τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα...τότε θα σταματήσουν τα όποιας μορφής προβλήματα και παρεξηγήσεις.....τα υπόλοιπα είναι λόγια για να περνά η ώρα.

Παρατηρώντας λοιπόν μια ατέρμονη συζήτηση  συμπλήρωσα...
"Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω!!"
Φυσικά είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν εννοώ αυτό που εννοείς...επιστροφή στην λίθινη εποχή...και πιθανό λιθοβολισμό!!! Εξ άλλου είναι σαφές το νόημα του αποσπάσματος που παρέθεσα.
Κανείς δεν είναι τέλειος...Στην εκπαίδευση υπάρχουν κανονισμοί και είμαστε υποχρεωμένοι να τους τηρούμε.
Στο σχολείο είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε υποχρεωμένοι να συνεργαζόμαστε και να καλύπτουμε ( με την ορθή έννοια του όρου) ο ένας τον άλλον. Το απόγευμα καλούμε για καφέ όποιον θέλουμε....!!!
Τελικά είναι τόσο πολλά τα προβλήματα στην εκπαίδευση και στην παιδεία γενικότερα που λύθηκαν(!!) ωστε μέσα στο καλοκαίρι βρέθηκε σοβαρό θέμα ενασχόλησης...!!

Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 08, 2016, 09:18:05 μμ
Στις 07 Αύγουστος  2016, 10:58:28 είχα γράψει...

Όταν καταλάβουμε ότι στο σχολείο έχουμε όλοι τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα...τότε θα σταματήσουν τα όποιας μορφής προβλήματα και παρεξηγήσεις.....τα υπόλοιπα είναι λόγια για να περνά η ώρα.

Παρατηρώντας λοιπόν μια ατέρμονη συζήτηση  συμπλήρωσα...
"Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω!!"
Φυσικά είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν εννοώ αυτό που εννοείς...επιστροφή στην λίθινη εποχή...και πιθανό λιθοβολισμό!!! Εξ άλλου είναι σαφές το νόημα του αποσπάσματος που παρέθεσα.
Κανείς δεν είναι τέλειος...Στην εκπαίδευση υπάρχουν κανονισμοί και είμαστε υποχρεωμένοι να τους τηρούμε.
Στο σχολείο είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε υποχρεωμένοι να συνεργαζόμαστε και να καλύπτουμε ( με την ορθή έννοια του όρου) ο ένας τον άλλον. Το απόγευμα καλούμε για καφέ όποιον θέλουμε....!!!
Τελικά είναι τόσο πολλά τα προβλήματα στην εκπαίδευση και στην παιδεία γενικότερα που λύθηκαν(!!) ωστε μέσα στο καλοκαίρι βρέθηκε σοβαρό θέμα ενασχόλησης...!!


Είναι "φυσιολογικό" να μην "καταλαβαίνεις">....Δεν είσαι ο μόνος που δεν δύναται να αποστασιοποιηθεί (για το επόμενο στάδιο, το "αντιλαβού..." ας το αφήσω. Είμαστε και απλοί εκπαιδευτικοί. ΟΚ)

Όποιος "είναι..." ΑΠΛΑ....συνεχίζει να "είναι...."
Θα δείξει η "επιστήμη" του 5000μΧ



Αυτό το "πλέγμα" (συμπεριφορών αναμμεσά μας θέλετε να τις ονομάσετε; κουλτούρας θέλετε να τις ονομάσετε; κλπ)
δημιουργήθηκε
από τη χρονική στιγμή που ο Homo Sapiens απέκτησε την "ικανότητα" (στο βιολογικό του apparatus , εξελικτικά, Δαρβινικά) της αυτοσυνειδησίας (δείτε Julian Jaynes για περισσότερα):

Σε αντίθεση με τα άλλα ζώα στον πλανήτη μας που το "κάνω.....{κάτι...}" είναι στο μεγαλύτερο βαθμό
Στο Homo Sapiens (του ΑρχαιοΕλληνικού Διαφωτισμού [που πια μετά την Αναγέννηση έχει εμποτιστεί με τις "δάφνες" του προτεσταντισμού--ψάξτε τι ευαγγελίζεται], όπως τον λέω) μετά το 1000πΧ ως τις μέρες μας υπερκερά το "είμαι/είναι....." στο βιολογικό του γονιδίωμα.
Με αυτό τον τρόπο (εγώ προσωπικά εξηγώ και το διαχρονικά εμφανιζόμενο bullying που τους έχει πιάσει κωλοπιλάλα στις μέρες μας, παρότι διαχρονικό) και άλλα πολλά.


Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Νόμιμος! στις Αύγουστος 08, 2016, 09:29:04 μμ
@ sapore
Λυπάμαι για τον τρόπο με τον οποίο μου απευθύνεσαι. Μήπως γνωριζόμαστε και δεν το ξέρω;
Σημεία των καιρών....για αυτό φθάσαμε εδώ που φθάσαμε.

Και επαναλαμβάνω

Όταν καταλάβουμε ότι στο σχολείο έχουμε όλοι τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα...τότε θα σταματήσουν τα όποιας μορφής προβλήματα και παρεξηγήσεις.....τα υπόλοιπα είναι λόγια για να περνά η ώρα.

ΥΓ. Όποιος έχει αντίθετη άποψη ας τη τεκμηριώσει.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 08, 2016, 09:32:48 μμ
@ sapore
Λυπάμαι για τον τρόπο με τον οποίο μου απευθύνεσαι.
Σημεία των καιρών....για αυτό φθάσαμε εδώ που φθάσαμε.

Και επαναλαμβάνω

Όταν καταλάβουμε ότι στο σχολείο έχουμε όλοι τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα...τότε θα σταματήσουν τα όποιας μορφής προβλήματα και παρεξηγήσεις.....τα υπόλοιπα είναι λόγια για να περνά η ώρα.


Είμαι ο τελευταίος των τελευταίων που θα απευθυνθεί σε "πρόσωπο" και όχι σε ιδέες,

Ξαναδιάβασέ το.

Καμιά απολύτως "για σένα"...Το ακριβώς αντίθετο.
Εξ'ου και το "αντιλαβού...": όχι για σένα εννοείται αυτό.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Νόμιμος! στις Αύγουστος 08, 2016, 09:39:54 μμ
@ sapore
Ο,τι εχω να πω το λέω ευθέως και όχι με γρίφους...και διατηρώ ακέραια την άποψη μου περί δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και οποίος θέλει ας τη σχολιάσει ελεύθερα...άλλα και κόσμια...ΤΕΛΟΣ
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 08, 2016, 09:44:13 μμ
Sorry για την επιμονή.

Δεν έχει και νόημα, αλλωστε,
Θα δείξει η "επιστήμη" του 5000μΧ



Αυτό το "πλέγμα" (συμπεριφορών αναμμεσά μας θέλετε να τις ονομάσετε; κουλτούρας θέλετε να τις ονομάσετε; κλπ)
δημιουργήθηκε
από τη χρονική στιγμή που ο Homo Sapiens απέκτησε την "ικανότητα" (στο βιολογικό του apparatus , εξελικτικά, Δαρβινικά) της αυτοσυνειδησίας (δείτε Julian Jaynes για περισσότερα):

Σε αντίθεση με τα άλλα ζώα στον πλανήτη μας που το "κάνω.....{κάτι...}" είναι στο μεγαλύτερο βαθμό
Στο Homo Sapiens (του ΑρχαιοΕλληνικού Διαφωτισμού [που πια μετά την Αναγέννηση έχει εμποτιστεί με τις "δάφνες" του προτεσταντισμού--ψάξτε τι ευαγγελίζεται], όπως τον λέω) μετά το 1000πΧ ως τις μέρες μας υπερκερά το "είμαι/είναι....." στο βιολογικό του γονιδίωμα.
Με αυτό τον τρόπο (εγώ προσωπικά εξηγώ και το διαχρονικά εμφανιζόμενο bullying που τους έχει πιάσει κωλοπιλάλα στις μέρες μας, παρότι διαχρονικό) και άλλα πολλά.


Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Νόμιμος! στις Αύγουστος 08, 2016, 10:23:02 μμ
@sapore

Αγαπητέ μου δεν με αφορά το 5000 μ.Χ., αλλά το 2016.
Σε αυτή την παρατήρηση μου αν εχεις κάποια απάντηση έχει καλώς, αν όχι πάλι έχει καλώς...

Όταν καταλάβουμε ότι στο σχολείο έχουμε όλοι τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα...τότε θα σταματήσουν τα όποιας μορφής προβλήματα και παρεξηγήσεις.....τα υπόλοιπα είναι λόγια για να περνά η ώρα.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: gvasilis στις Αύγουστος 08, 2016, 10:53:30 μμ
Ειναι αποδεδειγμένο οτι δεν εχετε τα ιδια δικαιώματα ολοι στο σχολείο. Υποθέτω το ιδιο μπορει να ισχύει και για τις υποχρεώσεις
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Νόμιμος! στις Αύγουστος 08, 2016, 10:57:15 μμ
Από που προκύπτει;;
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: gvasilis στις Αύγουστος 08, 2016, 11:02:09 μμ
Να αυτά που λέμε για τις τοποθετήσεις
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 08, 2016, 11:09:23 μμ
Από που προκύπτει;;

Να "πω" άλλο ένα; {"από πού προκύπτει;") : Εννοείται χωρίς να είναι η "ουσία" κατά τη γνώμη μου , ΑΠΛΑ για να "μπω στο κλίμα ομιλίας" που "απιαιτεί" η "Εποχή"...

Και η ουσία να είναι ΜΟΝΟ όσα παρέθεσα καμια 5αριά φορές και ΔΕΝ γίνονται "κατανοητά".
Που μόνο ΑΝ γίνουν κατανοητά (για τη φύση του Homo Sapiens μετά το 1000πΧ) μπορεί να "πάμε παρακάτω" για πρακτικές λύσεις.

Λάθος:
Υπάρχουν πρακτικά κομματάκια της καθημερινότητας στο χώρο του σχολείου που (είτε εσκεμμένα, είτε όχι) μπορεί να σου κάνουν δύσκολη τη ζωή και ο "καλύτερος" να΄σαι στη "δουλειά" σου.
Μπορεί (επίσης) αυτό να είναι η "αιτία" (το "καλύτερος στη δουλειά σου") για τα πρακτικά κομματάκια.

 

Πχ :
Το ωρολόγιο πρόγραμμα στο σχολείο ποιός το βγάζει;
ΟΚ....ξέρω ξέρω....
καλάαα.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Νόμιμος! στις Αύγουστος 08, 2016, 11:09:40 μμ
Γίνε πιο συγκεκριμένος...
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 08, 2016, 11:11:15 μμ
Γίνε πιο συγκεκριμένος...

Ποιός βγάζει το ΩΠ στο σχολείο;
Ποιό "σαφές";
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: aghathi στις Αύγουστος 08, 2016, 11:24:47 μμ


Σε αντίθεση με τα άλλα ζώα στον πλανήτη μας που το "κάνω.....{κάτι...}" είναι στο μεγαλύτερο βαθμό
Στο Homo Sapiens (του ΑρχαιοΕλληνικού Διαφωτισμού [που πια μετά την Αναγέννηση έχει εμποτιστεί με τις "δάφνες" του προτεσταντισμού--ψάξτε τι ευαγγελίζεται], όπως τον λέω) μετά το 1000πΧ ως τις μέρες μας υπερκερά το "είμαι/είναι....." στο βιολογικό του γονιδίωμα.
Με αυτό τον τρόπο (εγώ προσωπικά εξηγώ και το διαχρονικά εμφανιζόμενο bullying που τους έχει πιάσει κωλοπιλάλα στις μέρες μας, παρότι διαχρονικό) και άλλα πολλά.

Εν τέλει:
Δε "λέω" κάτι διαφορετικό από ό,τι ξέρουμε όλοι μας.
Απλά το "εξηγώ" με άλλο τρόπο:

"Εγώ είμαι....και στ'@ρ@ια μου εσύ!!".
"Αν τώρα σε "γουστάρω" {για κάποιο λόγο}...εεε εκεί αλλάζει το θέμα" (πχ έχεις να με χώσεις σε κανά......να κάνω τον.....)

Αυτά.
Συγγνώμη επειδή επιμένεις σε αυτό το απόσπασμα. Μπορείς να το εξηγήσεις τουλάχιστον;  Δεν μπορώ να καταλάβω το σημείο που θέλεις να τονίσεις. Ίσως πάλι φταίει το ότι δεν βγάζω κανένα νόημα. Η σύνταξη έχει πολλά κενά..... . Μπορεί να με μπερδεύει και η χρήση των λέξεων κωλοπιλαλα, βιολογικό γονιδιωμα, προτεσταντισμος, διαχρονικό και υπερκερα μέσα στην έκφραση μιας μόνο ιδέας.  ;)
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Νόμιμος! στις Αύγουστος 08, 2016, 11:27:27 μμ
Η ερώτηση ειναι για τον gvasilis
========================
Στην Β/θμια ο σύλλογος αναθέτει σε συνάδελφο...όμως την γενική ευθύνη έχει ο διευθυντής( Υπογράφει)
Στην Α/θμια ο Διευθυντής.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 08, 2016, 11:39:04 μμ
Συγγνώμη επειδή επιμένεις σε αυτό το απόσπασμα. Μπορείς να το εξηγήσεις τουλάχιστον;  Δεν μπορώ να καταλάβω το σημείο που θέλεις να τονίσεις. Ίσως πάλι φταίει το ότι δεν βγάζω κανένα νόημα. Η σύνταξη έχει πολλά κενά. Μπορεί να με μπερδεύει και η χρήση των λέξεων κωλοπιλαλα, βιολογικό γονιδιωμα, προτεσταντισμος, διαχρονικό και υπερκερα μέσα στην έκφραση μιας μόνο ιδέας.

Με λίγα λόγια:
"Η διαφορά του σημερινού Homo Sapiens (μετά το 1000πΧ) από τα άλλα ζώα στον πλανήτη είναι ότι το "είμαι/είναι...." έχει (πια μετά το 1000πΧ με την "απόκτηση" στο apparetus του της ικανότητας αυτοσυνειδησίας {που δεν έχουν τα άλλα ζώα στον πλανήτη ή έχουν σε ελαχιστότατο βαθμό}) εγγραφεί στο βιολογικό του γονιδίωμα.
Αυτό του έδωσε τη δυνατότητα για τον "πολιτισμό" που κατάφερε.
Αν το συγκεκριμενοποιήσουμε:
Ξεκίνησε με τον ΑρχαιοΕλληνισμό (πρέπει να γνωρίζουμε τα "χαρακτηριστικά" του)
Συνέχισε (σε "κύρια εγγραφή") με το Διαφωτισμό (και όλα τα "καλούδια αυτοεπιβεβαίωσης και συντήρησης και διατήρησής του ως "Καλό" στους σημερινούς Homo Sapiens πχ τα smartphones και ό,τι άλλο "τεχνολογικό επίτευγμα" που πηγάζει από αυτό ακριβώς το apparatus του Homo Sapiens (της αυτοσυνειδησίας με τά το 1000πΧ του "είμαι/είναι..."
Και διαποτίστηκε "ηθικά" ("Καλόν κ'αγαθόν τι είναι..." οχι με την ΑρχαιοΕλληνική εννοιά του) με τον (προεξάρχον σήμερα) προτεσταντισμό."


Αυτό (η "κατανόηση" του apparatus του ίδιου μας του εαυτού από το 1000πΧ εγγεγραμμένου πια και μη αυτοκατανοητού) δε μας επιτρέπει ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΜΕ να "πάμε παρακάτω":
Έτσι είμαστε._

Αν ένας πχ Homo Universalis (του 7000μΧ) έχει "άλλα χαρακτηριστικά" (πχ συμβίωσης με την υπόλοιπη φύση του πλανήτη) είναι άλλο θέμα (λόγω εγγραφής στο βιολογικό apparatus) :Υπάρχουν θεωρίες επί του θέματος.

Για την κατανόηση των παραπάνω θέλει multidisciplinary διερεύνση και πολλοί τα αρνούντα ότι "στέκουν επιστημονικά" τα παραπάνω.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: niteulf στις Αύγουστος 08, 2016, 11:49:46 μμ
1) Δηλαδή πώς προκύπτει ακριβώς ότι πριν το 1000 π.Χ. ο Homo Sapiens δεν είχε ικανότητα αυτοσυνειδησίας (Αιγύπτιοι, Σουμέριοι κτλ)?
2) Από που προκύπτει ότι δεν έχουν τα άλλα ζώα τέτοιες ικανότητες?
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: gvasilis στις Αύγουστος 08, 2016, 11:55:35 μμ
Η ερώτηση ειναι για τον gvasilis
========================
Στην Β/θμια ο σύλλογος αναθέτει σε συνάδελφο...όμως την γενική ευθύνη έχει ο διευθυντής( Υπογράφει)
Στην Α/θμια ο Διευθυντής.
So?
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Νόμιμος! στις Αύγουστος 09, 2016, 12:00:17 πμ
@gvasilis
::::
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 09, 2016, 12:02:30 πμ
1) Δηλαδή πώς προκύπτει ακριβώς ότι πριν το 1000 π.Χ. ο Homo Sapiens δεν είχε ικανότητα αυτοσυνειδησίας (Αιγύπτιοι, Σουμέριοι κτλ)?
2) Από που προκύπτει ότι δεν έχουν τα άλλα ζώα τέτοιες ικανότητες?

Εννοείται ότι δεν είμαι παντογνώστης.
Ψάχνω και διευρευνώ ό,τι "συλλέγω".

Ελπίζω το ίδιο να κάνουμε όλοι μας (και σαν καθηγητές).

Διαφωνείς (επί της ουσίας) για την βιολογική εγγραφή του "είμαι/είναι...." στο Homo Sapiens;
Συμφωνείς ότι αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να "παράγει αυτό τον πολιτισμό";
Γιατί ΔΕΝ.... τα άλλα ζώα στον πλανήτη;

Δεν σου ακούγονται λογικά;
Ειδικά ΑΝ "δεις" τη σχέση του σημερινού Homo Sapiens με την υπόλοιπη φύση (εννοείται και τους άλλος Homo Sapiens).

Εμένα μου ακούγονται λογικά.
ξαναλέω: χωρίς "επιστημονική επιβεβαίωση" (πέρα από γνώση του τι λέει η θεωρία της εξέλιξης που ακόμα κι αυτή αρνούνται πάρα πολλοί).

2 για αρχή:
1. διάβασε αυτό: https://en.wikipedia.org/wiki/Julian_Jaynes
2. Εδώ (2100πΧ): http://www.cbc.ca/news/technology/china-ancient-flood-1.3708724

Δεν "πρέπει" να ξέρουμε το ποιοί είμαστε για να "λύσουμε πρακτικά προβλήματά μας";
Αυτό ρωτώ.
και συζητάμε τα "τεχνικά" στοιχεία έπειτα.

Για αυτό επιμένω:
Έτσι (στο θέμα, έτσι; "Είμαστε συνάδελφοι;")
έτσι:
Και την εποχή του Κικέρωνα
και την εποχή του "Χριστού"
και την εποχή του Μεσαίωνα...
διαφωνείς;
Αυτός είναι ο Homo Sapiens του μετά το 1000πΧ και "πάμε παρακάτω".....
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: gvasilis στις Αύγουστος 09, 2016, 12:08:10 πμ
@gvasilis
::::
οκ οκ
για παράδειγμα κάποιοι εκπαιδευτικοί μπορούν να παίρνουν μεταθέσεις σε οργανικά κενά, να διορίζονται και να τοποθετούνται με Β ανάθεση. Η πλειοψηφία όχι
Έτσι μπορούν να εκμεταλλευτούν αυτό το προνόμιο για να βρουν σχολεία πιό ευνοικά, ενώ οι περισσότεροι όχι.
Βεβαια το γεγονός ότι κάποιοι ορίζουν σχολεία ευνοικά ή ανεπιθύμητα μαθήματα και ειδικότητες πρωτεύοντα ή δευτερεύονται επίσης δίνει ένα ακόμη παράδειγμα
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: niteulf στις Αύγουστος 09, 2016, 12:22:56 πμ
Εννοείται ότι δεν είμαι παντογνώστης.
Ψάχνω και διευρευνώ ό,τι "συλλέγω".

Ελπίζω το ίδιο να κάνουμε όλοι μας (και σαν καθηγητές).

Διαφωνείς (επί της ουσίας) για την βιολογική εγγραφή του "είμαι/είναι...." στο Homo Sapiens;
Συμφωνείς ότι αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να "παράγει αυτό τον πολιτισμό";
Γιατί ΔΕΝ.... τα άλλα ζώα στον πλανήτη;

Δεν σου ακούγονται λογικά;
Ειδικά ΑΝ "δεις" τη σχέση του σημερινού Homo Sapiens με την υπόλοιπη φύση (εννοείται και τους άλλος Homo Sapiens).

Εμένα μου ακούγονται λογικά.
ξαναλέω: χωρίς "επιστημονική επιβεβαίωση" (πέρα από γνώση του τι λέει η θεωρία της εξέλιξης που ακόμα κι αυτή αρνούνται πάρα πολλοί).

2 για αρχή:
1. διάβασε αυτό: https://en.wikipedia.org/wiki/Julian_Jaynes
2. Εδώ (2100πΧ): http://www.cbc.ca/news/technology/china-ancient-flood-1.3708724

Δεν "πρέπει" να ξέρουμε το ποιοί είμαστε για να "λύσουμε πρακτικά προβλήματά μας";
Αυτό ρωτώ.
και συζητάμε τα "τεχνικά" στοιχεία έπειτα.

Για αυτό επιμένω:
Έτσι (στο θέμα, έτσι; "Είμαστε συνάδελφοι;")
έτσι:
Και την εποχή του Κικέρωνα
και την εποχή του "Χριστού"
και την εποχή του Μεσαίωνα...
διαφωνείς;
Αυτός είναι ο Homo Sapiens του μετά το 1000πΧ και "πάμε παρακάτω".....

Αν και εκτός θέματος:
Τεράστια κενά και θεωρίες που δεν μπορούν να αποδειχθούν, έχω την εντύπωση.
Και το 1000 π.Χ. τελείως αυθαίρετο. Δεν υπάρχει παρθενογένεση στους πολιτισμούς.
Ο κάθε πολιτισμός δανείζεται και παίρνει τη σκυτάλη από τους προηγούμενους.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 09, 2016, 12:43:58 πμ
Αν και εκτός θέματος:
Τεράστια κενά και θεωρίες που δεν μπορούν να αποδειχθούν, έχω την εντύπωση.
Και το 1000 π.Χ. τελείως αυθαίρετο. Δεν υπάρχει παρθενογένεση στους πολιτισμούς.
Ο κάθε πολιτισμός δανείζεται και παίρνει τη σκυτάλη από τους προηγούμενους.

Το έχω καταλάβει ότι ΔΕΝ είναι δυνατό να κατανοήσει κάποιος (Homo Sapiens, όχι προσωπικά, μη με παρεξηγήσετε πάλι, έτσι;) τι "είναι...." όταν "είναι μέσα σε αυτό το είναι...."
Καθόλου "εκτός θέματος". Απαραίτητη προϋπόθεση για "λύση" στο topic "Τελικά είμαστε συνάδελφοι;"
Ναι: Τα "κενά" ΔΕΝ μπορούν να αποδειχτούν. (Για πλάκα: Παρότι ΔΕΝ "μπορεί να αποδειχτεί ότι υπήρξε Ιησούς με αυτά τα χαρακτηριστικά το 1μΧ με 33μΧ πάρα πολλοί τα πιστεύουν, όμως...Σε βάζει σε σκέψεις για το "πως στήθηκε και πως συντηρείτε αυτίς ο πολιτισμός;" {του ΑρχαιοΕλληνικού Διαφωτισμού, όπως τον ονομάζω!!}

Δε μιλά για "πολιτισμούς" ούτε για "Επιστημονικές Επαναστάσεις κατά Kuhn",
"μιλά" για το είδος Homo Sapiens και αυτό θέλει γνώση (και αποδοχή) της Δαρβινικής θεώρησης και πάρα πολλοί αρνούνται ακόμα και αυτή.

Τα link που σου στειλα τα διάβασες; Αν ΟΧΙ, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε (Με την έννοια του "δεν δυνάμεθα με τίποτα να σηκώσουμε μια πέτρα 500κιλών"!!)
Πάρε και τα επόμενα:
1. http://www.protoporia.gr/dialektiki-toy-diafotismoy-p-65425.html
2. http://www.protoporia.gr/syntomi-istoria-tis-dytikis-skepsis-p-440712.html
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: niteulf στις Αύγουστος 09, 2016, 12:55:11 πμ
Το έχω καταλάβει ότι ΔΕΝ είναι δυνατό να κατανοήσει κάποιος (Homo Sapiens, όχι προσωπικά, μη με παρεξηγήσετε πάλι, έτσι;) τι "είναι...." όταν "είναι μέσα σε αυτό το είναι...."
Καθόλου "εκτός θέματος". Απαραίτητη προϋπόθεση για "λύση" στο topic "Τελικά είμαστε συνάδελφοι;"
Ναι: Τα "κενά" ΔΕΝ μπορούν να αποδειχτούν. (Για πλάκα: Παρότι ΔΕΝ "μπορεί να αποδειχτεί ότι υπήρξε Ιησούς με αυτά τα χαρακτηριστικά το 1μΧ με 33μΧ πάρα πολλοί τα πιστεύουν, όμως...Σε βάζει σε σκέψεις για το "πως στήθηκε και πως συντηρείτε αυτίς ο πολιτισμός;" {του ΑρχαιοΕλληνικού Διαφωτισμού, όπως τον ονομάζω!!}

Δε μιλά για "πολιτισμούς" ούτε για "Επιστημονικές Επαναστάσεις κατά Kuhn",
"μιλά" για το είδος Homo Sapiens και αυτό θέλει γνώση (και αποδοχή) της Δαρβινικής θεώρησης και πάρα πολλοί αρνούνται ακόμα και αυτή.

Τα link που σου στειλα τα διάβασες; Αν ΟΧΙ, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε (Με την έννοια του "δεν δυνάμεθα με τίποτα να σηκώσουμε μια πέτρα 500κιλών"!!)
Πάρε και τα επόμενα:
1. http://www.protoporia.gr/dialektiki-toy-diafotismoy-p-65425.html
2. http://www.protoporia.gr/syntomi-istoria-tis-dytikis-skepsis-p-440712.html

Και σε ποιο ακριβώς σημείο των links αναφέρεται ότι οι ικανότητες αυτοσυνείδησης ξεκίνησαν το 1000 π.Χ., όπως αναφέρεις επανηλλειμένα?
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 09, 2016, 01:05:57 πμ
Και σε ποιο ακριβώς σημείο των links αναφέρεται ότι οι ικανότητες αυτοσυνείδησης ξεκίνησαν το 1000 π.Χ., όπως αναφέρεις επανηλλειμένα?

https://en.wikipedia.org/wiki/Julian_Jaynes

Εννοείται ότι το 1000πΧ είναι με την έννοια του "τάξης μεγέθους" που λέμε στη Φυσική:
Δε σημαίνει ότι το 1001πΧ ΔΕΝ....και ξαφνικά το 999πΧ ΝΑΙ... ΔΕ σημαίνει αυτό.

Δε "λειτουργεί" έτσι η εξελικτική θεώρηση.
Δε σημαίνει ότι:
Το 2000πΧ δεν υπήρχαν (λιγότεροι σε ποσοστό)με τα "σημερινά χαρακτηριστικά"
Το 2000μΧ δεν υπάρχουν (λιγότεροι σε ποσοστό) με τα προ του 1000πΧ χαρακτηριστικά.
Ότι έγινε αυτόματη μετάβαση.

Χρειάζεται γνώση της εξελικτικής θεωρίας και γίνονται οι "επικρατούσες" μεταβάσεις:
πχ από Homo Neadertalensis σε Homo Sapiens (καμιά σχέση το 1 είδος με το άλλο) και που (σε ποιό σημείο του πλανήτη).

ΔΕ μπορεί , όμως, αν δεν "γνωρίζουμε επιστημονικά" (έστω με όση "δημοκρατικότητα" χαρακτηρίζει κάτι επιστημονικό: Καταλαβαίνεις, νομίζω: Δεν υπάρχει "σωστό/λάθος" ΑΠΛΑ: Οι περισσότεροι "επιστήμονες" "αποδεικνύουν" κάτι και μετά τους πιστεύουν και οι υπόλοιπο απλοί άνθρωποι σαν "απόλυτη αλήθεια") ,
αν δε γνωρίζουμε τα "χαρακτηριστικά" του είδους μας
να "λύσουμε" οποιοδήποτε θέμα αφορά τις "σχέσεις" μεταξύ μας και με την υπόλοιπη φύση του πλανήτη.

"Είμαστε συνάδελφοι τελικά;"
Δεν είναι τόσο απλό....Έχει "προηγούμενο": Το ποιοί "είμαστε"...
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: niteulf στις Αύγουστος 09, 2016, 01:20:09 πμ
https://en.wikipedia.org/wiki/Julian_Jaynes

Εννοείται ότι το 1000πΧ είναι με την έννοια του "τάξης μεγέθους" που λέμε στη Φυσική:
Δε σημαίνει ότι το 1001πΧ ΔΕΝ....και ξαφνικά το 999πΧ ΝΑΙ... ΔΕ σημαίνει αυτό.

Δε "λειτουργεί" έτσι η εξελικτική θεώρηση.
Δε σημαίνει ότι:
Το 2000πΧ δεν υπήρχαν (λιγότεροι σε ποσοστό)με τα "σημερινά χαρακτηριστικά"
Το 2000μΧ δεν υπάρχουν (λιγότεροι σε ποσοστό) με τα προ του 1000πΧ χαρακτηριστικά.
Ότι έγινε αυτόματη μετάβαση.

Χρειάζεται γνώση της εξελικτικής θεωρίας και γίνονται οι "επικρατούσες" μεταβάσεις:
πχ από Homo Neadertalensis σε Homo Sapiens (καμιά σχέση το 1 είδος με το άλλο) και που (σε ποιό σημείο του πλανήτη).

ΔΕ μπορεί , όμως, αν δεν "γνωρίζουμε επιστημονικά" (έστω με όση "δημοκρατικότητα" χαρακτηρίζει κάτι επιστημονικό: Καταλαβαίνεις, νομίζω: Δεν υπάρχει "σωστό/λάθος" ΑΠΛΑ: Οι περισσότεροι "επιστήμονες" "αποδεικνύουν" κάτι και μετά τους πιστεύουν και οι υπόλοιπο απλοί άνθρωποι σαν "απόλυτη αλήθεια") ,
αν δε γνωρίζουμε τα "χαρακτηριστικά" του είδους μας
να "λύσουμε" οποιοδήποτε θέμα αφορά τις "σχέσεις" μεταξύ μας και με την υπόλοιπη φύση του πλανήτη.

"Είμαστε συνάδελφοι τελικά;"
Δεν είναι τόσο απλό....Έχει "προηγούμενο": Το ποιοί "είμαστε"...

Δεν με εκπλήσει καθόλου που οι υποθέσεις αυτού του Julian Jaynes, που παραθέτεις, αμφισβητούνται.
Και φυσικά ούτε λόγος για κάτι που να τις αποδεικνύει.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 09, 2016, 01:30:28 πμ
Δεν με εκπλήσει καθόλου που οι υποθέσεις αυτού του Julian Jaynes, που παραθέτεις, αμφισβητούνται.
Και φυσικά ούτε λόγος για κάτι που να τις αποδεικνύει.

Τα είπα για "δημοκρατικότητα της "Επιστήμης"". Διάβασε και τα 2 τελευταία links.

Διάβασε και για "Επιστημονικές Επαναστάσεις κατά Kuhn", αν ενδιαφέρεσαι.

Αλλιώς, και το κατανοώ, ζούμε (και πεθαίνουμε) ΑΠΛΑ... Ένα σωρό άλλοι Homo Sapiens έφυγαν απλά από τον πλανήτη, άλλωστε, δε θα μπορούσε και να'ναι αλλιώς.
Απλά (και οι 99,9% το κάνουν) ζούμε ΑΠΛΑ και παντελονάρουμε τη 1000μπα€ μας και ΑΠΛΑ....

1 Σωρό θεωρήσεις υπάρχουν.

Ο καθείς ότι μπορεί (και θέλει, γιατί??άραγε?? "αναγκάζεται" από κάτι; από την ίδια τη φύση του, ίσως;).

Πάρε και άλλα 2 (άσχετα με το θέμα, όμως) να δεις τι "υπάρχει" (εννοείται όχι "επιστημονικά" αποδεδειγμένα, άλλωστε σου'πα τη θεώρησή μου για την "Επιστήμη"):
"Κουφά" τελείως:

Nnaturalness  https://www.newscientist.com/article/2099914-ghost-particles-may-explain-why-gravity-is-so-surprisingly-weak/


Fractal Cosmology http://www3.amherst.edu/~rloldershaw/

Οι περισσότεροι ΑΠΛΑ: Ας ζήσουμε (όπως τα βρήκαμε).
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: aghathi στις Αύγουστος 09, 2016, 02:00:00 πμ
Αυτό σημαίνει πετάω τη μπάλα στην εξέδρα. Αν δεν θέλω με τίποτα να κοιτάξω μέσα μου, γύρω μου, δίπλα μου, στον καθρέφτη μου  επειδή είτε δεν μου αρέσει αυτό που θα δω είτε φοβάμαι τις αλλαγές που θα μου υποδειξουν αυτά ότι πρέπει να κάνω, τότε ευτυχώς κάποιος Δαρβινος ή Jaynes θα βρεθεί που σαν την απόλυτη αυθεντια θα είναι εκεί για να καταπραυνει την συνείδηση μας λέγοντας "Δε φταις εσύ! Απλά δεν εξελίχθηκε το είδος σου ακόμη. Δεν μπορείς να γίνεις καλύτερος γιατί δεν το έχεις στα γονίδια σου", δεν το λένε τα άστρα σου τέλος πάντων. Και μετά μιλάμε για αυτοσυνειδηση.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 09, 2016, 02:11:43 πμ
Αυτό σημαίνει πετάω τη μπάλα στην εξέδρα. Αν δεν θέλω με τίποτα να κοιτάξω μέσα μου, γύρω μου, δίπλα μου, στον καθρέφτη μου  επειδή είτε δεν μου αρέσει αυτό που θα δω είτε φοβάμαι τις αλλαγές που θα μου υποδειξουν αυτά ότι πρέπει να κάνω, τότε ευτυχώς κάποιος Δαρβινος ή Jaynes θα βρεθεί που σαν την απόλυτη αυθεντια θα είναι εκεί για να καταπραυνει την συνείδηση μας λέγοντας "Δε φταις εσύ! Απλά δεν εξελίχθηκε το είδος σου ακόμη. Δεν μπορείς να γίνεις καλύτερος γιατί δεν το έχεις στα γονίδια σου", δεν το λένε τα άστρα σου τέλος πάντων. Και μετά μιλάμε για αυτοσυνειδηση.

Την "κατανοώ" ΚΑΙ αυτή τη θεώρηση.

Για να γίνω πιο σαφής:

Εννοείται:
Δε "λέμε" για "σένα" και για "μένα" σε αυτό το topic... Έτσι;

Εγώ (ή εσύ) μπορεί να πράττω (γιατί αυτό έχει σημασία, η "πράξη") ανάλογα (ή αντιστρόφως ανάλογα, καταλαβαίνεις νομίζω, έτσι;  ;)) των λόγων μου
ΚΑΙ
να "αλλάζω" ό,τι "μπορώ".

ΔΕ μιλάμε για "σένα" & για "μένα"...
Μιλάμε για ΟΛΟΥΣ.

ΑΝ σου δείχνει ότι η vast majority "κάνει" αυτό που λες, ΟΚ....Αλλά νομίζω "ΟΧΙ", είσαι λάθος.
Αυτό (το ότι ΔΕΝ ...όπως τα λες) ΠΡΕΠΕΙ να δικαιολογηθεί "επιστημονικά".

Αναφέρθηκαν στην προηγούμενη σελίδα οι "εξηγήσεις".

Άλλωστε,
εδώ "παλεύουμε" να διδάσκεται η Εξελικτική θεωρία έστω 1 χρονιά στα σχολεία.

Ότι θα "χρησιμοποιηθεί" αυτή η θεώρηση (επιπρόσθετα και τα άλλα που ζήτημα αν 1/1000000 τα ξέρουν πχ Jaynes) για "δικαιολόγηση" (όπως τα λες) είναι παρατραβηγμένο. Το καταλαβαίνεις, νομίζω.

Η σειρά έχει ως εξής:
Συμβαίνουν---> Τα δικαιολογούμε/"εξηγούμε" ---> Πάμε παρακάτω...μπορούμε να "λύσουμε" τίποτα ή όχι

ΚΑΙ ΟΧΙ:
Δεν μπορούμε να "λύσουμε" τίποτα ή όχι --->Τα δικαιολογούμε/"εξηγούμε"--->Συμβαίνουν


Ααααα και να προσθέσω ότι με αυτό το συλλογισμό που έκανες (και παρέθεσα)
"έδειξες" ότι είσαι Homo Sapiens μετά το 1000πΧ (αυτοσυνειδησία)
Εξ'ου και το "άλυτο" πολλών προβλημάτων του Homo Sapiens (για ξαναδες τι έγραψες....)

Εξ'ου, βέβαια, και πολλά από τα "καλούδια" του "πολιτισμού" του που τον κάνουν (το Homo Sapiens) να αυτοσυντηρεί διαρκώς την πίστη του για αυτόν (τον "πολιτισμό")
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: aghathi στις Αύγουστος 09, 2016, 09:44:31 πμ
Τα πρώτα συγγραμματα χρονολογουνται πολύ πριν το 1000 Προ Κοινής Χρονολογίας (για να μιλήσουμε επιστημονικα). Οι απαντήσεις που δίνουν στα βασικά ερωτήματα της ζωής ξεπερνούν κατά πολύ τις οποίες φιλοσοφιες και θεωρίες των "σύγχρονων στοχαστων".
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 09, 2016, 10:48:36 πμ
Τα πρώτα συγγραμματα χρονολογουνται πολύ πριν το 1000 Προ Κοινής Χρονολογίας (για να μιλήσουμε επιστημονικα). Οι απαντήσεις που δίνουν στα βασικά ερωτήματα της ζωής ξεπερνούν κατά πολύ τις οποίες φιλοσοφιες και θεωρίες των "σύγχρονων στοχαστων".

Μπορείς να δώσεις link (με εικόνες): "συγγραμμάτων" που οι "απαντήσεις που δίνουν στα βασικά ερωτήματα της ζωής ξεπερνούν κατά πολύ τις οποίες φιλοσοφιες και θεωρίες των "σύγχρονων στοχαστων"
Εννοείται ότι ένα σημαντικό ζήτημα είναι η "επινόηση" του γραπτού λόγου από το Homo Sapiens.
Όπως και το αν το 1% του πληθυσμού των Homo Sapiens του 3000πΧ είχαν την ικανότητα (apparatus) να φτιάξουν τέτοια "συγγράμματα", όπως τα λες.
Ή αν το 1% του σημερινού (2000μΧ) πληθυσμού ΔΕΝ την έχει.

Η ουσία δεν αλλάζει (στη διαφορά μας με τα άλλα ζώα του πλανήτη μας): Το "είμαι/είναι..." σε σχέση με το "κάνω..." των ζώων.
Και αυτή είναι η ουσία
που (για είμαι on topic) πρέπει να την έχουμε υπόψη μας στο "Είμαστε συνάδελφοι τελικά;"
Εννοείται ότι υπάρχουν "τεχνικά" ζητήματα στο θέμα: Είναι το επόμενο βήμα αφού κατανοήσουμε το παραπάνω τονισμένο (στη διαφορά μας με τα άλλα ζώα του πλανήτη).
Αν δεν το "κατανοησουμε" το παραπάνω τονισμένο ΤΟΤΕ απλά θα "κάνουμε κύκλους" στο θέμα μη "λύνοντας" τίποτα ουσιαστικά. όπως συμβαίνει και με τα πάμπολλα περισσότερα "θέματα" που καλούμαστε να "λύσουμε",
Αφήνοντάς τα τελικά άλυτα στην ουσία.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Landau στις Αύγουστος 09, 2016, 10:50:15 πμ
Προτείνω αλλαγή του τίτλου του θέματος σε "Είμαστε homo sapiens τελικά;"  8)
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 09, 2016, 10:55:33 πμ
Προτείνω αλλαγή του τίτλου του θέματος σε "Είμαστε homo sapiens τελικά;"  8)

Πολύ ωραία η πλάκα σου.
Προσφιλής αυτή η τακτική απάντησης. Ειδικά για Έλληνες.
ΟΚ. Το "κατανοώ".

Ας συνεχίσει το θέμα μια απ'τα ίδια, για να "λυθεί" : Αναμένω
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Landau στις Αύγουστος 09, 2016, 11:41:36 πμ
Δεν απάντησα, μιας και δεν συμμετείχα στη "συζήτηση", απλά σχολίασα.
Λίγη περισσότερη αίσθηση του χιούμορ δεν θα έβλαπτε πάντως..
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 09, 2016, 12:07:02 μμ
Δεν απάντησα, μιας και δεν συμμετείχα στη "συζήτηση", απλά σχολίασα.
Λίγη περισσότερη αίσθηση του χιούμορ δεν θα έβλαπτε πάντως..

Ακριβώς:
Πολύ ωραία η πλάκα σου.

Ας συνεχίσει το θέμα μια απ'τα ίδια, για να "λυθεί" : Αναμένω

Αυτοσυνειδησία (με χιούμορ) για να ξεπερνάμε τα ανυπέρβλητα "προβλήματα" της φύσης μας.
Έχεις δίκιο.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: greedo στις Αύγουστος 09, 2016, 01:02:01 μμ
 Νομίζω οτι ξεφύγαμε κάπως από το θέμα και επιχειρώ να επιστρέψω στο αρχικό ερώτημα.

Η άποψή μου στο θέμα της "συναδελφικότητας" κλπ. είναι οτι αυτή εξαρτάται κυρίως από 2 παραμέτρους, οι οποίες επηρεάζουν έντονα τον δικό μας κλάδο ενώ ίσως δεν είναι τόσο σημαντικές σε άλλες κατηγορίες υπαλλήλων (εφορίες, νομαρχίες, τράπεζες, ΟΤΑ, ΔΕΚΟ κλπ πάντα κατά τη δική μου αντίληψη).
 Οι δύο παράμετροι είναι:
1. Υπηρεσιακές μεταβολές - τοποθετήσεις.
2. Ανάθεση μαθημάτων - εξωδιδακτικών εργασιών - ημερήσιο πρόγραμμα.

 Επειδή στον κλάδο μας οι αλλαγές προσωπικού στα σχολεία είναι μεγαλύτερες κάθε έτος σε σχέση με άλλες υπηρεσίες, λογικό είναι να συγκρούονται τα συμφέροντα συναδέλφων σε θέματα τοποθετήσεων, αναθέσεων, στο πρόγραμμα κλπ. και να δημιουργούνται πικρίες  από όσους θεωρούν οτι αδικήθηκαν.
 Το πρόβλημα εντάθηκε από την εποχή της Διαμαντοπούλου και μετά, οπότε δυσκόλεψε αφάνταστα το θέμα των μεταθέσεων, μετά αυξήθηκε και το ωράριο, τελευταία καταργήθηκαν κάποιες ώρες υπευθύνων εργαστηρίων με αποτέλεσμα να χαθούν και πολλές οργανικές θέσεις.

 Η καθημερινότητα στα σχολεία έχει αρκετή ένταση με αποτέλεσμα να χρειάζεται κατανόηση από όλους, ώστε να κάνουμε την ζωή στο χώρο εργασίας μας όσο το δυνατόν καλύτερη. Και βέβαιαι απαραίτητο είναι το πνεύμα συνεργασίας στο σύλλογο, με αμοιβαίες υποχωρήσεις σε καθημερινά θέματα για να βρίσκονται οι καλύτερες λύσεις σε όλα.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: harac στις Αύγουστος 09, 2016, 01:27:14 μμ
Νομίζω οτι ξεφύγαμε κάπως από το θέμα και επιχειρώ να επιστρέψω στο αρχικό ερώτημα.



 Επειδή στον κλάδο μας οι αλλαγές προσωπικού στα σχολεία είναι μεγαλύτερες κάθε έτος σε σχέση με άλλες υπηρεσίες, λογικό είναι να συγκρούονται τα συμφέροντα συναδέλφων σε θέματα τοποθετήσεων, αναθέσεων, στο πρόγραμμα κλπ. και να δημιουργούνται πικρίες  από όσους θεωρούν οτι αδικήθηκαν.
 Το πρόβλημα εντάθηκε από την εποχή της Διαμαντοπούλου και μετά, οπότε δυσκόλεψε αφάνταστα το θέμα των μεταθέσεων, μετά αυξήθηκε και το ωράριο, τελευταία καταργήθηκαν κάποιες ώρες υπευθύνων εργαστηρίων με αποτέλεσμα να χαθούν και πολλές οργανικές θέσεις.

 Η καθημερινότητα στα σχολεία έχει αρκετή ένταση με αποτέλεσμα να χρειάζεται κατανόηση από όλους, ώστε να κάνουμε την ζωή στο χώρο εργασίας μας όσο το δυνατόν καλύτερη. Και βέβαιαι απαραίτητο είναι το πνεύμα συνεργασίας στο σύλλογο, με αμοιβαίες υποχωρήσεις σε καθημερινά θέματα για να βρίσκονται οι καλύτερες λύσεις σε όλα.

greedo,
++++
 Σίγουρα ο κλάδος των εκπαιδευτικών συγκεντρώνει κάποιες ιδιαιτερότητες σε σχέση με άλλους κλάδους  ΔΥ. Να υπάρχει συνεννόηση είναι το σημαντικότερο, ώστε να μη γίνονται διακρίσεις σε βάρος κανενός. Και να μη κολλούν μερικοί διαρκώς σε ασήμαντα πράγματα (αν και υπέδειξα το καταλληλο φάρμακο) με στόχο να κάνουν τη ζωή των άλλων πατίνι (και αυτό διάκριση είναι) και καταναλώνεται έτσι πολύτιμος χρόνος σε άσκοπες αντιπαραθέσεις.
Ο σκοπός είναι να λύνονται όλα με συζήτηση, όπως αναθέσεις, εξωδιδακτικές κλπ. Όταν υπάρχει καλή θέληση (και συνεννοήσιμος σύλλογος) όλα γίνονται.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: platonas στις Αύγουστος 09, 2016, 05:13:17 μμ
Τελικά το θέμα έχει πολλές διστάσεις. Μία από αυτές είναι και η προσωπική εργασία που κάνει ο καθένας στο σπίτι για το σχολείο. Ας φανταστούμε ένα ΠΕ02 που διδάσκει 3η Λυκείου σε κεντρικό σχολείο μεγάλης πόλης με 27 μαθητές  και ένα δάσκαλο που διδάσκει  σε  10 μαθητές β δημοτικού σε ένα μικρό χωρίο. Μπορεί να γίνομαι "ρατσιστής" αλλά νομίζω ότι παίρνουν τα ίδια χρήματα (για ίδια χρόνια υπηρεσίας) , έχουν τα ίδια "υπηρεσιακά προνόμια" δεν γνωρίζω όμως αν έχουν τον ίδιο φόρτο εργασίας. Προσοχή δεν λέω αν έχει την ίδια "αξία η δουλεία τους" . Δέχομαι ότι και οι δύο προσπαθούν να έχουν το καλύτερο αποτέλεσμα για τους μαθητές. Μιλάω συγκεκριμένα αν έχουν τον ίδιο φόρτο εργασίας.
Η να βάλω ένα άλλο "καυτό" θέμα. Είναι συνάδελφοι ένας δάσκαλος Στ δημοτικού ο οποίος διαβάζει ενημερώνεται προσπαθεί να βρεί πειράματα , δραστηριότητες κλπ για να κάνει το μάθημα του, με ένα δάσκαλο Στ δημοτικού που αναφέρει;
Το Χριστό ξανασταυρώνεται του ΚΑΖΑΤΖΙΔΗ
Το όμορφο νησί του ΙΟΝΙΟΥ πελάγους η ΣΚΙΑΘΟΣ
Ο πόλεμος του 40 στα ΕΛΛΗΝΟ-ΙΤΑΛΙΚΑ συνορα
Η απόσταση από το σπίτι μου στη θάλασσα είναι πιο μικρή με το αυτοκίνητο παρά με τα πόδια.
(ολα τα παραπάνω πραγματικά γεγονότα)
Μπορούν σε αυτή την περίπτωση να αποκαλεί ο ένας το άλλο "κ. συνάδελφε".
Προσωπικά δεν ξέρω την απάντηση.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: aghathi στις Αύγουστος 09, 2016, 08:23:06 μμ
Πλάτωνα με το σκεπτικό αυτό δεν θα ήμασταν σε θέση να αναγνωρισουμε καν τον εαυτό μας. Δεν κάνουμε κάθε χρόνο την ίδια δουλειά ούτε κατά βάλουμε κάθε φορά τον ίδιο κόπο. Σκέψου λίγο τους αναπληρωτες. Από προσωπική εμπειρία, τα τελευταία 10 χρόνια έχω εργαστεί σε φροντιστήριο, σε κέντρο εκπαίδευσης ενηλίκων, σε εσπερινο, σε Επαλ, σε δημοτικά, σε γυμνάσιο, σε λυκεια, σε ΙΕΚ, σε ΕΠΑΣ. Ποιοι από όλους τελικά ήταν συνάδελφοι μου; Ή όλοι ή κανένας.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: harac στις Αύγουστος 09, 2016, 08:40:53 μμ
Κάθε δομή έχει τις δικές της απαιτήσεις. Επαφίεται στον επαγγελματισμό, στην εμπειρία και στην ευσυνειδησία του καθενός πως θα ανταποκριθεί στο καθήκον του.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: theodora7 στις Αύγουστος 09, 2016, 09:40:34 μμ
Να θέσω το θέμα και ως εξής: συνάδελφο μας αποκαλούν από τη στιγμή που ξεκινουμε τις σπουδές μας.Και;Είμαστε;Νομίζω πως όχι...μήπως τελικά είναι όλα ζήτημα μιας"ταμπέλας"που απλά και τυπικά δίνεται παντού δίχως νόημα;Για τους τύπους εν ολίγοις.Οπως λέμε.....σε εκτιμώ,σ αγαπώ και...ας μην το ψάξουμε!!!
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: aghathi στις Αύγουστος 09, 2016, 10:34:53 μμ
Το νόημα το δίνουμε εμείς οι ίδιοι.  ;)
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: harac στις Αύγουστος 09, 2016, 10:45:48 μμ
agathi,
συμφωνώ. Από εμάς εξαρτάται το πως αντιλαμβανόμαστε το νόημα των λέξεων και πως αξιοποιούμε το περιεχόμενό τους.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Νόμιμος! στις Αύγουστος 09, 2016, 11:03:16 μμ
Κάθε δομή έχει τις δικές της απαιτήσεις. Επαφίεται στον επαγγελματισμό, στην εμπειρία και στην ευσυνειδησία του καθενός πως θα ανταποκριθεί στο καθήκον του.

Ακριβώς.....
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: die στις Αύγουστος 09, 2016, 11:03:29 μμ
Οποιος αισθανεται οτι πραττει τα δεοντα δεν επιχειρει να καταδειξει τη σημαντικοτητα της δουλειας του υπερτονιζοντας την, ενω ταυτοχρονα υποτιμα τη δουλεια του αλλου.
Εμαθα οτι δουλεια που δεν εχω κανει δε μπορω να την κρινω και για να το πω σωστοτερα ως αμαθης δανειζομενος απο Γκαρσια Μαρκεζ '' Εμαθα πως δικαιουσαι να κοιταζεις τον αλλον απο ψηλα ΜΟΝΟ οταν πρεπει να τον βοηθησεις να σηκωθει''.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Νόμιμος! στις Αύγουστος 09, 2016, 11:07:20 μμ
οκ οκ
για παράδειγμα κάποιοι εκπαιδευτικοί μπορούν να παίρνουν μεταθέσεις σε οργανικά κενά, να διορίζονται και να τοποθετούνται με Β ανάθεση. Η πλειοψηφία όχι
Έτσι μπορούν να εκμεταλλευτούν αυτό το προνόμιο για να βρουν σχολεία πιό ευνοικά, ενώ οι περισσότεροι όχι.
Βεβαια το γεγονός ότι κάποιοι ορίζουν σχολεία ευνοικά ή ανεπιθύμητα μαθήματα και ειδικότητες πρωτεύοντα ή δευτερεύονται επίσης δίνει ένα ακόμη παράδειγμα

Σου απαντώ εστω και αργά πως εχεις δίκιο. Ιδίως με τους διορισμούς σε οργανικά κενά. Όταν γίνονται στην τύχη τα προβλήματα που δημιουργούνται είναι πολλά...και σταματώ εδώ.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: Νόμιμος! στις Αύγουστος 09, 2016, 11:09:34 μμ
@ die
Δυστυχώς όλοι έγιναν ειδήμονες και κριτές...
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: aghathi στις Αύγουστος 09, 2016, 11:30:07 μμ
Οποιος αισθανεται οτι πραττει τα δεοντα δεν επιχειρει να καταδειξει τη σημαντικοτητα της δουλειας του υπερτονιζοντας την, ενω ταυτοχρονα υποτιμα τη δουλεια του αλλου.
Εμαθα οτι δουλεια που δεν εχω κανει δε μπορω να την κρινω και για να το πω σωστοτερα ως αμαθης δανειζομενος απο Γκαρσια Μαρκεζ '' Εμαθα πως δικαιουσαι να κοιταζεις τον αλλον απο ψηλα ΜΟΝΟ οταν πρεπει να τον βοηθησεις να σηκωθει''.
++++++++++++++
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: gvasilis στις Αύγουστος 10, 2016, 02:24:18 πμ
Σου απαντώ εστω και αργά πως εχεις δίκιο. Ιδίως με τους διορισμούς σε οργανικά κενά. Όταν γίνονται στην τύχη τα προβλήματα που δημιουργούνται είναι πολλά...και σταματώ εδώ.
;)
Πάντως το ότι δεν έχετε ίδια/ίσα δικαιώματα δεν το είπα για να αναδείξω ότι δεν είστε συνάδελφοι. Είναι θέμα ορισμού η συναδελφικότητα όπως λενε εδώ και οι συ...μπολίτες μου.
Τίτλος: Απ: Είμαστε συνάδελφοι τελικά;
Αποστολή από: silkcut στις Αύγουστος 10, 2016, 11:28:34 πμ
"Συναδελφικότατοι" διάλογοι ...
Νομίζω ότι η "συζήτηση" περί του αν είμαστε συνάδελφοι τελικά πρέπει να σταματήσει εδώ..
Το "ερώτημα" απαντήθηκε.