Συναισθήματα νεοδιόριστων πριν την αναχώρηση

[Ευ-αγγελία]

Ειδικα αυτο το Καστελοριζο,δε μπορουσα να διανοηθω οτι βρισκεται εκει..Οποιος παει(μπορει και εγω) χρειαζεται υπομονη..

κ στην αρχή το ειχα δηλώσει!!μετα πηρα το χάρτη κ επαθα σοκ!!!ενας συνάδελφος ειχε πρόβλημα με το πόδι του κ αναγκάστηκε να πάει Τουρκία ,όπου ήταν πιο γρήγορη η περίθαλψη...κ φυσικά στο τέλος δεν το δήλωσα το νησάκι,τώρα αν με στείλουν ,θα πάω κ θα παρακαλάω να γυρίσω αβλαβής!!

[PDE ads]

[Ευ-αγγελία]

πάντως παιδιά προσωπικά απο χτες που άνοιξα το θεμα,νιώθω ήδη πολυ δυνατή λες κ φοράω πανοπλία!!να ειστε ολοι καλά!

[TEM]

Πάντα ήθελα να πάω στη Στρογγύλη!

[giannisss]

Ανοιξες ωραιο θεμα Ευαγγελια και πολυ επικαιρο..

[PDE ads]

[zozella]

Καλημερα κι απο μενα!Και τα δικα μου συναισθηματα ειναι αναμεικτα.Χαρα,ηθικη ικανοποιηση και μια δοση ενθουσιασμου για την προκληση που ανοιγεται απο εδω και περα μπροστα μου(ως τετοια την αντιμετωπιζω-Κριος βλεπετε!),αλλα ταυτοχρονως αισθανομαι αυτον τον αλλοτε διεγερτικο αλλοτε παραλυτικο φοβο του αγνωστου.Η αληθεια ειναι οτι σε εξουθενωνει να αισθανεσαι τοσο αντιφατικα συναισθηματα.Τελικα αυτο που μ'εκνευριζει περισσοτερο ειναι οτι ακριβως ολοι αυτοι οι κοποι που εχω καταβαλει ανα τα χρονια απλως με οδηγουν σε νεες "περιπετειες".Ειναι σαν μια οδυσσεια που δεν εχει τελος,αλλα συνεχεις αρχες.C'est la vie ομως,ετσι?Και δη του εκπαιδευτικου...

[giannisss]

[stasi]

[karavolias]

Καλημερα κι απο μενα!Και τα δικα μου συναισθηματα ειναι αναμεικτα.Χαρα,ηθικη ικανοποιηση και μια δοση ενθουσιασμου για την προκληση που ανοιγεται απο εδω και περα μπροστα μου(ως τετοια την αντιμετωπιζω-Κριος βλεπετε!),αλλα ταυτοχρονως αισθανομαι αυτον τον αλλοτε διεγερτικο αλλοτε παραλυτικο φοβο του αγνωστου.Η αληθεια ειναι οτι σε εξουθενωνει να αισθανεσαι τοσο αντιφατικα συναισθηματα.Τελικα αυτο που μ'εκνευριζει περισσοτερο ειναι οτι ακριβως ολοι αυτοι οι κοποι που εχω καταβαλει ανα τα χρονια απλως με οδηγουν σε νεες "περιπετειες".Ειναι σαν μια οδυσσεια που δεν εχει τελος,αλλα συνεχεις αρχες.C'est la vie ομως,ετσι?Και δη του εκπαιδευτικου...

να πεις οτι θα παίρνουμε πολλά λεφτα να πω ναι αξίζει,αλλά με τα 1100 ευρώ τι σου μένει για να περάσεις καλά όπου μας στείλουν...?

[Farfallina]

Καλημερα κι απο μενα!Και τα δικα μου συναισθηματα ειναι αναμεικτα.Χαρα,ηθικη ικανοποιηση και μια δοση ενθουσιασμου για την προκληση που ανοιγεται απο εδω και περα μπροστα μου(ως τετοια την αντιμετωπιζω-Κριος βλεπετε!),αλλα ταυτοχρονως αισθανομαι αυτον τον αλλοτε διεγερτικο αλλοτε παραλυτικο φοβο του αγνωστου.Η αληθεια ειναι οτι σε εξουθενωνει να αισθανεσαι τοσο αντιφατικα συναισθηματα.Τελικα αυτο που μ'εκνευριζει περισσοτερο ειναι οτι ακριβως ολοι αυτοι οι κοποι που εχω καταβαλει ανα τα χρονια απλως με οδηγουν σε νεες "περιπετειες".Ειναι σαν μια οδυσσεια που δεν εχει τελος,αλλα συνεχεις αρχες.C'est la vie ομως,ετσι?Και δη του εκπαιδευτικου...

να πεις οτι θα παίρνουμε πολλά λεφτα να πω ναι αξίζει,αλλά με τα 1100 ευρώ τι σου μένει για να περάσεις καλά όπου μας στείλουν...?

Εε νομίζω είναι 1000 ευρώ στην καλύτερη..

[dodop]

Και ακριβώς σε αυτό το σημείο ξεκινάει ένας φαύλος κύκλος...
Το πρόβλημα όμως είναι ότι μερικές φορές τα σημαντικότερα βρίσκονται πίσω σου. Πως μπορεις να χαρείς αυτά που βρίσκονται μπροστά σου όταν ο σημαντικότερος αναντικατάστατος άνθρωπος (ή σημαντικότεροι άνθρωποι) στη ζωή σου που είναι είναι πίσω σου;
Η ένταξη στο τόπο διορισμού έρχεται σε δευτερη μοίρα. Οπότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι υπομονή και αν μπορείς κάθε ΣΚ να είσαι πίσω με όποιο κόστος σηκώνει η τσέπη σου.
Αν τώρα δεν κάτσει απόσπαση την επόμενη χρονιά υπάρχει πρόβλημα, οπότε άλλον ένα χρόνο υπομονή κ.ο.κ.

[Ευ-αγγελία]

http://www.youtube.com/watch?v=j9r_t70H578&feature=channel_page


ενα τραγουδάκι που μας ταιριάζει γάντι.."θα φύγω μακριά με πλοία κ με τρένα,θα φύγω ομως παντού σε κουβαλάω μαζί μου,μιλάς με τη φωνή κ ζεις με την ψυχή μου!!"

[erietta]

Φοβάμαι πως πολλοί από το forum θα τα βάλουν μαζί μου. Λοιπόν, τα αρνητικά συναισθήματα είναι: απογοήτευση και οργή, γιατί θα πρέπει να συνυπάρξω σε αυτόν τον χώρο της εκπαίδευσης με ανθρωπάκια των οποίων ο μπαμπάς και η μαμά θα κάνουν τα αδύνατα-δυνατά προκειμένου η κορούλα τους να πάρει (αν όχι την πρώτη, την δεύτερη χρονιά) την πολυπόθητη απόσπαση για την Αθήνα. Χαρακτηριστική περίπτωση παλιάς συμφοιτήτριας που διορίστηκε σε νησί του

[Pixie]

Το πως θα περάσει κανείς εκεί που θα πάει εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον εαυτό του.

Αν κανείς σκέφτεται συνέχεια αυτά που έχει αφήσει πίσω του ποτέ δεν θα χαρεί αυτά που θα έχει μπροστά του.
Αν κανείς κοιτάει κάθε ΣαβΚυρ να πηγαίνει σπίτι του ποτέ δεν θα ενταχθεί στο περιβάλλον του τόπου διορισμού του.

+1

[teacher86]

Και ακριβώς σε αυτό το σημείο ξεκινάει ένας φαύλος κύκλος...
Το πρόβλημα όμως είναι ότι μερικές φορές τα σημαντικότερα βρίσκονται πίσω σου. Πως μπορεις να χαρείς αυτά που βρίσκονται μπροστά σου όταν ο σημαντικότερος αναντικατάστατος άνθρωπος (ή σημαντικότεροι άνθρωποι) στη ζωή σου που είναι είναι πίσω σου;
Η ένταξη στο τόπο διορισμού έρχεται σε δευτερη μοίρα. Οπότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι υπομονή και αν μπορείς κάθε ΣΚ να είσαι πίσω με όποιο κόστος σηκώνει η τσέπη σου.
Αν τώρα δεν κάτσει απόσπαση την επόμενη χρονιά υπάρχει πρόβλημα, οπότε άλλον ένα χρόνο υπομονή κ.ο.κ.

Πες τα, πες τα...
Εγώ πιστεύω πως όσοι δεν έχουν συναισθήματικους λόγους να θέλουν ναναι κάθε ΣΚ Αθήνα ή γενικά στον τοπο τους, και είναι και κοινωνικά άτομα βέβαια, θα περάσουν ωραία εκει που θα πάνε αρκεί να έχουν θετική ενέργεια, να μην ειναι προκατειλημμένοι ότι "πο, πο, πάω στα χειροτερα, στα δυσπρόσιτα!"
Εγώ παιδιά μετά από εναμιση χρόνο που περνούσα κάθε δευτερολεπτο με τον άνθρωπό μου, σ ένα σπίτι, μια κοινή ζωή, σαν παντρεμένοι κι ακόμα παραπάνω, ε, δεν μπορώ να χαρώ ούτε για τα νεα μερη που θα γνωρίσω, ούτε για τις εμπειρίες...
Το μόνο κριτήριό μου στις προτιμήσεις ήταν η απόσταση από τον τόπο μου και η πρόσβαση με το κόστος της μήπως μπορέσω να έρχομαι και όλα τα ΣΚ αν γίνεται!!! Φυσικά ο διορισμός είναι για το καλύτερο μέλλον μας, και γι΄αυτό απλά προσευχομαστε κι ελπίζουμε να μην είμαστε πάρα πολύ μακριά, απλώς!

Τι να γίνει, καταλαβαίνω αυτούς λοιπόν που αποχωρίζονται άτομα που αγαπούν και εύχομαι σε όλους καλή τοποθέτηση, και βέβαια και σε αυτούς που είναι "free to go" θα λεγα: Χαρείτε το παιδιά, γνωρίστε νεους τοπους και ανθρώπους, μαζεψτε και τα μοριάκια σας και πάτε όπου σας βγάλει να περάσετε όσο καλύτερα μπορείτε!!!