0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
ΠΟΥΣΙ Έπεσε το πούσι αποβραδίς- το καραβοφάναρο χαμένο -κ' έφτασες χωρίς να σε προσμένωμες στην τιμονιέρα να με δεις.Κάτασπρα φοράς κ' έχεις βραχεί,πλέκω σαλαμάστρα τα μαλλιά σου.Κάτου στα νερά του Port Pegassuβρέχει πάντα τέτοιαν εποχή.Μας παραμονεύει ο θερμαστήςμε τα δυο του πόδια στις καδένες.Μην κοιτάς ποτέ σου τις αντένεςμε την τρικυμία· θα ζαλιστείς.Βλαστημά ο λοστρόμος τον καιρόκ' είν' αλάργα τόσο η Τοκοπίλλα.Από να φοβάμαι και να καρτερώκάλλιο περισκόπιο και τορπίλλα.Φύγε! Εσέ σου πρέπει στέρεα γη.Ήρθες να με δεις κι όμως δε μ' είδεςέχω απ' τα μεσάνυχτα πνιγείχίλια μίλια πέρ' απ' τις Εβρίδες.Για την Ιωάννα89 ..., με τη μοναδική ευγένεια ..., που θα διέκρινες ακόμη και σε πούσι ...
Παράθεση από: aristos2 στις Ιούλιος 27, 2010, 04:31:24 μμΠΟΥΣΙ Έπεσε το πούσι αποβραδίς- το καραβοφάναρο χαμένο -κ' έφτασες χωρίς να σε προσμένωμες στην τιμονιέρα να με δεις.Κάτασπρα φοράς κ' έχεις βραχεί,πλέκω σαλαμάστρα τα μαλλιά σου.Κάτου στα νερά του Port Pegassuβρέχει πάντα τέτοιαν εποχή.Μας παραμονεύει ο θερμαστήςμε τα δυο του πόδια στις καδένες.Μην κοιτάς ποτέ σου τις αντένεςμε την τρικυμία· θα ζαλιστείς.Βλαστημά ο λοστρόμος τον καιρόκ' είν' αλάργα τόσο η Τοκοπίλλα.Από να φοβάμαι και να καρτερώκάλλιο περισκόπιο και τορπίλλα.Φύγε! Εσέ σου πρέπει στέρεα γη.Ήρθες να με δεις κι όμως δε μ' είδεςέχω απ' τα μεσάνυχτα πνιγείχίλια μίλια πέρ' απ' τις Εβρίδες.Για την Ιωάννα89 ..., με τη μοναδική ευγένεια ..., που θα διέκρινες ακόμη και σε πούσι ...Ευχαριστώ, για την τόσο ωραία αφιέρωση... aristos2... με την ευαισθησία και την αισιοδοξία που θα διέκρινες ακόμη και σε πούσι ... Κι αν μου ρημάξατε το γήπεδο Κι αν μου ρημάξατε το γήπεδο η καρδιά μου είναικόκκινο τούβλο και υλικό για οικοδομέςσα φυσαρμόνικα μέσα στην κατεδάφιση Κι αν τσουρουφλίζεται στον ήλιο αυτός ο κάμποςθα γίνω δροσερός καρπός λουλούδι απόβραδοβλασταίνοντας τα παιδικά σου μάτια Κι αν βρέχει στο μικρό σταθμό θα σέρνωτη μουσική σου μέσα στα χαλάσματα σαν ξοδεμένο φως στον νεροχύτηΝίκος-Αλέξης Ασλάνογλου
Να, λοιπόν, οι γυναίκες ... που, κάπως, ξέρουν από λόγια ποιητών ..., και κάποιες ακόμη ...Καλή ποιητική νύχτα ..., πριν ένα από τα στερνά ξημερώματα του Ιούλη ..., ας την αφήσουμε και απόψε "προδωμένη" την αποτρόπαια - έτσι ή αλλιώς - πραγματικότητα ...
Να, λοιπόν, οι γυναίκες ... που, κάπως, ξέρουν από λόγια ποιητών ..., και κάποιες ακόμη ...
Άρης ΑλεξάνδρουΘΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣΌσο ψηλά κι αν ανεβείς εδώ θα παραμένεις.Θα σκοντάφτεις και θα πέφτεις εδώ μες στα χαλάσματαχαράζοντας γραμμέςεδώ θα επιμένεις δίχως βίαχωρίς ποτέ να καταφύγεις στη βολική απόγνωση ποτέ στην περιφρόνησηκι ας έχουν σήμερα τη δύναμη εκείνοι που οικοδομούνε ερημώσειςκι ας βλέπεις φάλαγγες ανθρώπων να τραβάν συντεταγμένοι για το ξυλουργείονα δέχονται περήφανοιτην εκτόρνευσή τουςκαι να τοποθετούνται στα αυστηρά τετράγωνα σαν πιόνια.Εσύ θα επιμένεις σαν να μετράς το χρόνο με τις σειρές των πετρωμάτωνσάμπως νάσουν σίγουρος πως θαρθεί μια μέραόπου οι χωροφύλακες κ' οι επαγρυπνητές θα βγάλουν τις στολέςτους.Εδώ μες στα χαλάσματα που τα σπείραν άλαςθέλεις δε θέλεις θα βαδίζειςυπολογίζοντας την κλίση που θάχουν τα επίπεδαθα επιμένεις πριονίζοντας τις πέτρες μοναχός σουθέλεις δε θέλεις πρέπει ν' αποχτήσεις έναν δικό σου χώρο.