0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Παράθεση από: nickitol στις Απριλίου 03, 2011, 10:11:37 pmΚαι τα 2 παραδείγματα (διαφορετικών) συμβούλων που έγραψα και το παράδειγμα του διευθυντή πρωτοβάθμιας, ήταν απλά 3 περιστατικά που συνέβησαν σε μένα. Αντίστοιχα μπορεί να έχουν συμβεί σε πολλούς συναδέλφους όλων των βαθμίδων (πόσοι είναι οι σύμβουλοι που απλά δεν κάνουν τη δουλειά τους ή δεν πατάνε στα σχολεία; Πόσοι είναι οι προϊστάμενοι που τους είδε κάποιος μόνο στην ορκομωσία του;). Αυτοί οι άνθρωποι θα αξιολογήσουν;
Παράθεση από: emmaki στις Απριλίου 04, 2011, 10:41:01 amΠαράθεση από: nickitol στις Απριλίου 03, 2011, 10:11:37 pmΚαι τα 2 παραδείγματα (διαφορετικών) συμβούλων που έγραψα και το παράδειγμα του διευθυντή πρωτοβάθμιας, ήταν απλά 3 περιστατικά που συνέβησαν σε μένα. Αντίστοιχα μπορεί να έχουν συμβεί σε πολλούς συναδέλφους όλων των βαθμίδων (πόσοι είναι οι σύμβουλοι που απλά δεν κάνουν τη δουλειά τους ή δεν πατάνε στα σχολεία; Πόσοι είναι οι προϊστάμενοι που τους είδε κάποιος μόνο στην ορκομωσία του;). Αυτοί οι άνθρωποι θα αξιολογήσουν;Δεν ξέρω , ο τρόπος που τα γράφεις δείχνει επιμελώς καλυμένη άρνηση προς την αξιολόγηση. Σου είπα όμως ότι το προνόμιο να κανει κανείς καλά τη δουλειά του δεν αφορά μόνο αυτούς που υφίστανται την αξιολόγηση αλλά και αυτούς που αξιολογούν!
δεν θα μας ρωτησει κανεις για το ποιους θελουμε να μας αξιολογησουν. Αυτοι ξερουν
Παράθεση από: ThomasM στις Απριλίου 06, 2011, 12:05:25 amΕίναι σίγουροι για την καλή πίστη της κυβέρνησης οτι ενεργεί για το καλό της εκπαίδευσης των Ελλήνων;Θέλει αυτή η κυβέρνηση να έχει μορφωμένους, ανεξάρτητους, δραστήριους, μαχητικούς πολίτες και όχι άβουλα ρομποτάκια με τεχνική κατάρτιση και μόνο που θα αποτελέσουν βορρά των καπιταλιστών;Επιτέλους! και νόμιζα ότι κανείς δεν θα αναφερθεί στο πιο σημαντικό σημείο.Τόσες σελίδες θέμα ρε συνάδελφοι, και η συζήτηση περιφέρεται γύρω από ένα πρόβλημα (η κομματική διαφθορά), σημαντικό μεν, δεύτερο όμως στην "σειρά" σημαντικότητας. Πρώτο στην λίστα δεν είναι το ΠΩΣ διδάσκουμε , αλλά το ΤΙ διδάσκουμε. Το ΠΩΣ είναι συμπληρωματικό του ΤΙ. Εάν είναι λοιπόν να μπούμε σε μια διαδικασία αξιολόγησης, οφείλουμε σαν κλάδος ταυτόχρονα και κατά προτεραιότητα να θέσουμε επι τάπητος το θέμα της κατεύθυνσης και των στόχων της παιδείας σήμερα. Μόλις συμφωνήσουμε σε αυτό, οι τρόποι και οι διαδικασίες αξιολόγησης θα έρθουν μόνες τους πιστεύω.Αλλά όλα αυτά που έγραψα παραπάνω, ανήκουν στην σφαίρα του φαντασιακού. Γιατί η κατεύθυνση της παιδείας του καπιταλιστικού κράτους είναι γνωστή (σε αυτούς που την χαράσουν τουλάχιστον) και συγκεκριμένη, και είναι ταξική. Και αποκλείεται να είναι κάτι άλλο μέσα στα πλαίσια του συστήματος αυτού, διότι [σύστημα-τάδε] με παιδεία όχι [σύστημα-τάδε], δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ποτέ. Επιπλέον, μια παιδεία για τον λαό, προϋποθέτει υλικοτεχνικές υποδομές (και κράτος που θα θέλει να τις παρέχει) και ενεργή συμμετοχή της κοινωνίας. Ε, από εκεί και έπειτα, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι το αναπόφευκτο επόμενο φυσικό βήμα. Μόνο που, καμία σχέση η αξιολόγηση αυτή, με την "αξιολόγηση" την σημερινή.Και θα μου πεις, "και μέχρι να αλλάξει το σύστημα δηλαδή τι; θα τρώμε στην μάπα την σημερινή κατάσταση;". Όχι. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι. Οφείλουμε να παλέψουμε ΣΗΜΕΡΑ για αλλαγές που θα βελτιώσουν την σχολική πραγματικότητα και τα αποτελέσματά της. Αρκεί να έχουμε καταλάβει 2 πράγματα (κατά την γνώμη μου).1ον Μπορούμε να επιτύχουμε μικρές ή λίγο μεγαλύτερες βελτιώσεις, αλλά όχι πραγματική λύση του προβλήματος της ταξικής παιδείας (βλ. παράγραφο 2)2ον Οι βελτιώσεις αυτές , ΣΗΜΕΡΑ, ΔΕΝ περνάνε μέσα από την "αξιολόγηση" των εκπαιδευτικών. Υπάρχουν σημαντικότερα, πιο τεχνοκρατικά και , μετά συγχωρήσεως, πιο εύκολα επιλύσιμα προβλήματα που χρήζουν άμεσης επίλυσης. Δηλαδή τι; Είναι πιο εύκολο να επιλύθεί , ακόμα και στο σημερινό σύστημα, το θέμα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, από το θέμα της κτιριακής υποδομής;;; Για το δεύτερο υπάρχει ήδη επιστημονικός "μπούσουλας" για το τι πρέπει να γίνει , για το πρώτο ακόμα συζητάμε τον ορισμό! Αλλά από το που δίνει το βάρος του το κράτος, καταλαβαίνεις ποιος είναι ο πραγματικός στόχος του. Τι να λέμε τώρα;!
Είναι σίγουροι για την καλή πίστη της κυβέρνησης οτι ενεργεί για το καλό της εκπαίδευσης των Ελλήνων;Θέλει αυτή η κυβέρνηση να έχει μορφωμένους, ανεξάρτητους, δραστήριους, μαχητικούς πολίτες και όχι άβουλα ρομποτάκια με τεχνική κατάρτιση και μόνο που θα αποτελέσουν βορρά των καπιταλιστών;
Να σου πω, για το πρώτο νομίζω απο διαφορετικές επάλξεις θ α πρέπει να κάνεις τον αγώνα σου.
Για το δεύτερο συμφωνώ με ένα ερώτημα: Πότε ο εκπαιδευτικός αγωνίσθηκε πραγματικά μέσα από τις απεργίες του για την ποιοτητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης? Αγωνιζόταν μετά τα ιδιαίτερα η πρίν? Πρίν τις 11 που πήγαινε στο σχολείο ή μετά?Για το τελευταίο αν επιμένεις και θεωρείς δεδομένο οτι το κρατος δινει βαρος σε λαθος κατευθυνση, απλά είμαστε και εμείς να του κανουμε τις υποδειξεις μας, αυτές που τόσα χρόνια 'ξεχάσαμε" να του υπενθυμίσουμε με τον τροπο μας αλλά και τις δυνατότητες που μας δινονται σαν ελευθερα σκεπτόμενοι και δρώντες πολίτες.
Δυστυχώς τα κοπρόσκυλα ανάμεσά μας δεν είναι και λίγα. Όλοι μας έχουμε τέτοια παραδείγματα στα οποία κάποιοι δεν εργάζονται καθόλου ή κάνουν ιδιαίτερα σε μαθητές της τάξης τους ή αναλαμβάνουν υποχρεώσεις όπως στα εργαστήρια και απλά εργάζονται λιγότερες ώρες.΄Ολα αυτα τα χρόνια κρύβονται πίσω από το σύνολο των εκπαιδευτικών, ένα σύνολο που έχει την καλύτερη εικόνα από όλα τα άλλα επαγγέλματα του Δημοσίου και με διαφορά μάλιστα.Αυτά λοιπόν τα κοπρόσκυλα περνάνε μια χαρά σε βάρος των πολλών και απαξιώνουν και το έργο του εκπαιδευτικού στα μάτια των πολιτών. Με αξιολόγηση στην οποία θα συμμετείχαν και οι μαθητές αυτοί θα είχαν τεράστιο πρόβλημα. Ειδικά στις τοπικές κοινωνίες που η φήμη τους περνά από φουρνιά σε φουρνιά μαθητών. Αν τώρα η αξιολόγηση δεν είναι αντικειμενική και τελούμε υπό κομματικούς ή καριερρίστες διεθυντές και άλλους προϊστάμενους θα φθάσουμε στο άλλο άκρο. Αυτοί που δεν έχουν μάθει να γλείφουν θα είναι υπό πίεση. Και σε μία διεφθαρμένη ελληνική κοινωνία αυτό είναι πολύ πιθανό.Θα πρέπει οι συνδικαλιστές επιτέλους να κάνουν και κάτι ουσιαστικό και έγκαιρα ώστε να μην βρεθούμε προ εκπλήξεως με ένα αποτυχημένο σύστημα αξιολόγησης. Να προτείνουν οι εκπαιδευτικοί ένα τέτοιο σύστημα το οποίο θα περιέχει όλες τις ασφαλιστικές δικλείδες ώστε να αποφεύγονται τα αρνητικά φαινόμενα όσο το δυνατό.
Η αξιολόγηση για να είναι δίκαιη πρέπει:1. Οι μαθητές να αξιολογούν τους καθηγητές και τον διευθυντή (ανώνυμα!!)2. Ο διευθυντής να αξιολογεί τους καθηγητές3. Οι καθηγητές να αξιολογούν τον διευθυντή!