*

Αποστολέας Θέμα: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο  (Αναγνώστηκε 578495 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #2128 στις: Μάρτιος 23, 2021, 04:03:22 μμ »
Ανήκει σε εκείνα που προέρχονται από παράλειψη του κανονικού σύστοιχου αντικειμένου. Αρχική μορφή: ἀπόκρισιν περὶ τοῦ ἐρωτωμένου.

Δεν ήξερα ότι μπορεί και ένας προσδιορισμός της αναφοράς να γίνει σύστοιχο αντικείμενο μετά από παράλειψη του κανονικού σύστοιχου.

Μόνο για τον ετερόπτωτο προσδιορισμό ήξερα ότι συμβαίνει αυτό, νίκῶ νίκην ναυμαχίας, νικῶ ναυμαχίαν.

Σε ευχαριστώ!
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 00:09:27 »

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #2129 στις: Μάρτιος 23, 2021, 08:37:58 μμ »
Έτσι είναι, αλλά σε μερικές περιπτώσεις νομίζω πως δεν πάει η γενική· εδώ π.χ. δεν μου ταιριάζει το ἀπόκρισιν τοῦ ἐρωτωμένου. Παράλληλα, βρήκα στον Θουκυδίδη (ΙΙΙ, 60) τῆς πρὸς τὸ ἐρώτημα ἀποκρίσεως και αμέσως μετά (61, 1) τὸ ἐρωτηθὲν ἀπεκρίναντο.

Επίσης, το νικῶ μάχην και το ἡττῶμαι μάχην θεωρώ ότι δεν πρέπει να προέρχονται από το νικῶ νίκην μάχης και από το ἡτῶμαι ἧτταν μάχης, αλλά από τα νικῶ νίκην ἐν μάχῃ και ἡττῶμαι ἧτταν ἐν μάχῃ αντιστοίχως.

Σε άλλες περιπτώσεις πάλι δεν είμαι βέβαιος για το σωστό. Στον Θουκυδίδη π.χ. (Ι, 126, 5) βλέπουμε: Ὀλύμπια νενικηκότι και δεν είμαι σίγουρος αν αυτή η αιτιατική προήλθε από το νίκην Ὀλυμπίων ή από το νίκην ἐν Ὀλυμπίοις. Βλέπω πάντως ότι η γενική του αγωνίσματος στέκει: Πινδ. Ἰσθμ. VII, 22 νίκαν παγκρατίου, όπως στέκει και το εμπρόθετο: Πινδ. Ἰσθμ. VI, 60 νίκας ἀπὸ παγκρατίου.

Αυτή είναι η δική μου αίσθηση μόνο. Εσείς τι λέτε;
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #2130 στις: Μάρτιος 24, 2021, 01:17:29 πμ »
Είσαι σίγουρη, Dwrina, ότι το χωρίο που παραθέτεις δεν είναι διασκευασμένο; Μου φαίνεται παράδοξη η σύνταξη.

Δεν εννοώ τη σύνταξη του "αποκρίνομαι" με αιτιατική που εκφράζει την ερώτηση. Το λεξικό αναφέρει τέτοια σύνταξη (c. ac. πειρῶ ἀποκρίνεσθαι τὸ ἐρωτώμενον) και τη διαφοροποιεί από αυτήν του σύστοιχου αντικειμένου (c. ac. int. αποκρίνομαι απόκρισιν/τὸ παράπαν οὐδὲ γρῦ).
Μοιάζει να έχει την έννοια του "λύνω τον προβληματισμό του ερωτήματος" σε αντίθεση με τη σύνταξη με εμπρόθετο (αποκρίνομαι προς το ερωτώμενον) που δείχνει τη λεκτική ανταπόκριση σε ένα ερώτημα.

Στο χωρίο όμως που παραθέτεις, υπάρχει και το 'ερωτώμενον" και μετά όπως λες, ακολουθεί και η απόκριση σε ευθύ λόγο. Αυτό δεν βγάζει νόημα, παρά μόνο, όπως λες, αν θεωρήσουμε ότι το "ερωτώμενον" δείχνει αναφορά, αλλά πάλι δεν συγκαταλέγεται στις αιτιατικές της αναφοράς που ξέρουμε.

Γι' αυτό αναρωτιέμαι μήπως το κείμενο που έχεις βρει, είναι διασκευασμένο. Και ένας πρόσθετος λόγος είναι ότι ψάχνω να το βρω στον Ηρόδοτο (υποθέτω ότι από εκεί είναι, αφού μιλάει για τον Μαρδόνιο), αλλά δεν το βρίσκω.



Έτσι είναι, αλλά σε μερικές περιπτώσεις νομίζω πως δεν πάει η γενική· εδώ π.χ. δεν μου ταιριάζει το ἀπόκρισιν τοῦ ἐρωτωμένου. Παράλληλα, βρήκα στον Θουκυδίδη (ΙΙΙ, 60) τῆς πρὸς τὸ ἐρώτημα ἀποκρίσεως και αμέσως μετά (61, 1) τὸ ἐρωτηθὲν ἀπεκρίναντο.

Επίσης, το νικῶ μάχην και το ἡττῶμαι μάχην θεωρώ ότι δεν πρέπει να προέρχονται από το νικῶ νίκην μάχης και από το ἡτῶμαι ἧτταν μάχης, αλλά από τα νικῶ νίκην ἐν μάχῃ και ἡττῶμαι ἧτταν ἐν μάχῃ αντιστοίχως.

Σε άλλες περιπτώσεις πάλι δεν είμαι βέβαιος για το σωστό. Στον Θουκυδίδη π.χ. (Ι, 126, 5) βλέπουμε: Ὀλύμπια νενικηκότι και δεν είμαι σίγουρος αν αυτή η αιτιατική προήλθε από το νίκην Ὀλυμπίων ή από το νίκην ἐν Ὀλυμπίοις. Βλέπω πάντως ότι η γενική του αγωνίσματος στέκει: Πινδ. Ἰσθμ. VII, 22 νίκαν παγκρατίου, όπως στέκει και το εμπρόθετο: Πινδ. Ἰσθμ. VI, 60 νίκας ἀπὸ παγκρατίου.

Αυτή είναι η δική μου αίσθηση μόνο. Εσείς τι λέτε;


Δεν νομίζω ότι είναι ίδια περίπτωση με αυτή που συζητάμε.
Σ' αυτό που περιγράφεις έχουμε έναν προσδιορισμό (γενική ή έστω εμπρόθετο) που δίνει μια ιδιαίτερη ταυτότητα στο σύστοιχο αντικείμενο. Δηλαδή, δεν μιλάμε απλά για νίκη, αλλά π.χ για ολυμπιακή νίκη. Δεν απέχει πολύ ως προς τη λογική από τη συνήθη περίπτωση που ένα επίθετο που δίνει ποιοτικό χαρακτήρα στο σύστοιχο αντικείμενο παραμένει στη θέση του (λέγω τούτους λόγους--- λέγω ταύτα).

Στο "αποκρίνομαι το ερωτώμενον" κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει, ακόμα κι αν υποθέσουμε μια φράση του τύπου "αποκρίνομαι απόκρισιν περί του ερωτωμένου".
« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 24, 2021, 09:53:37 πμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #2131 στις: Μάρτιος 24, 2021, 10:28:40 πμ »
Είσαι σίγουρη, Dwrina, ότι το χωρίο που παραθέτεις δεν είναι διασκευασμένο; Μου φαίνεται παράδοξη η σύνταξη.

Δεν εννοώ τη σύνταξη του "αποκρίνομαι" με αιτιατική που εκφράζει την ερώτηση. Το λεξικό αναφέρει τέτοια σύνταξη (c. ac. πειρῶ ἀποκρίνεσθαι τὸ ἐρωτώμενον) και τη διαφοροποιεί από αυτήν του σύστοιχου αντικειμένου (c. ac. int. αποκρίνομαι απόκρισιν/τὸ παράπαν οὐδὲ γρῦ).
Μοιάζει να έχει την έννοια του "λύνω τον προβληματισμό του ερωτήματος" σε αντίθεση με τη σύνταξη με εμπρόθετο (αποκρίνομαι προς το ερωτώμενον) που δείχνει τη λεκτική ανταπόκριση σε ένα ερώτημα.

Στο χωρίο όμως που παραθέτεις, υπάρχει και το 'ερωτώμενον" και μετά όπως λες, ακολουθεί και η απόκριση σε ευθύ λόγο. Αυτό δεν βγάζει νόημα, παρά μόνο, όπως λες, αν θεωρήσουμε ότι το "ερωτώμενον" δείχνει αναφορά, αλλά πάλι δεν συγκαταλέγεται στις αιτιατικές της αναφοράς που ξέρουμε.

Γι' αυτό αναρωτιέμαι μήπως το κείμενο που έχεις βρει, είναι διασκευασμένο. Και ένας πρόσθετος λόγος είναι ότι ψάχνω να το βρω στον Ηρόδοτο (υποθέτω ότι από εκεί είναι, αφού μιλάει για τον Μαρδόνιο), αλλά δεν το βρίσκω.

Ναι, διασκευασμένο είναι το κείμενο, από τον Ζούκη, χωρίς παραποπομπή, και δεν μπορώ ούτε εγώ να το βρω.

Λέει ότι, μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, ο Μαρδόνιος έστειλε γράμματα στους Αθηναίους υποσχόμενος να τους κάνει κυρίους  των Ελλήνων, αν σταματήσουν τον πόλεμο εναντίον των Περσών και απέχουν από τη συμμαχία των Ελλήνων. Στη συνέχεια αναφέρει ότι, όταν οι Λακεδαιμόνιοι το έμαθαν αυτό, παρακαλούσαν τους Αθηναίους να στείλουν στην Σπάρτη τις γυναίκες και τα παιδιά, όπου θα έχουν τροφή και δεν θα στερηθούν τίποτα. Και ακολουθούν οι  αρνητικές απαντήσεις των Αθηναίων πρώτα στους Λακεδαιμόνιους και έπειτα στους πρέσβεις του Μαρδονίου:"ἕως ἂν ὁ ἥλιος τὴν αὐτὴν πορείαν πορεύηται, οἱ Ἀθηναῖοι  οὐ πάυσονται τοῦ πρὸς Πέρσας πολέμου ὑπὲρ τῆς χώρας, τῶν ἱερῶν καὶ τῆς ἐλευθερίας ἀπάσης τῆς Ἑλλάδος". 

Δεν ξέρω αν με τα παραπάνω μπορείτε να καταλάβετε από ποιο σημείο του Ηροδότου είναι.
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 00:09:27 »

Αποσυνδεδεμένος LT

  • Προχωρημένο μέλος
  • **
  • Μηνύματα: 148
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #2132 στις: Μάρτιος 24, 2021, 10:57:32 πμ »
Ναι, διασκευασμένο είναι το κείμενο, από τον Ζούκη, χωρίς παραποπομπή, και δεν μπορώ ούτε εγώ να το βρω.

Λέει ότι, μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, ο Μαρδόνιος έστειλε γράμματα στους Αθηναίους υποσχόμενος να τους κάνει κυρίους  των Ελλήνων, αν σταματήσουν τον πόλεμο εναντίον των Περσών και απέχουν από τη συμμαχία των Ελλήνων. Στη συνέχεια αναφέρει ότι, όταν οι Λακεδαιμόνιοι το έμαθαν αυτό, παρακαλούσαν τους Αθηναίους να στείλουν στην Σπάρτη τις γυναίκες και τα παιδιά, όπου θα έχουν τροφή και δεν θα στερηθούν τίποτα. Και ακολουθούν οι  αρνητικές απαντήσεις των Αθηναίων πρώτα στους Λακεδαιμόνιους και έπειτα στους πρέσβεις του Μαρδονίου:"ἕως ἂν ὁ ἥλιος τὴν αὐτὴν πορείαν πορεύηται, οἱ Ἀθηναῖοι  οὐ πάυσονται τοῦ πρὸς Πέρσας πολέμου ὑπὲρ τῆς χώρας, τῶν ἱερῶν καὶ τῆς ἐλευθερίας ἀπάσης τῆς Ἑλλάδος". 

Δεν ξέρω αν με τα παραπάνω μπορείτε να καταλάβετε από ποιο σημείο του Ηροδότου είναι.

Δεν υπάρχει αυτούσιο, το έψαξα στο TLG.

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #2133 στις: Μάρτιος 24, 2021, 11:43:45 πμ »
Το κείμενο είναι διασκευή από τον Πλούταρχο (Ἀριστ. Χ, 6):  τοῖς δὲ παρὰ Μαρδονίου τὸν ἥλιον δείξας, ‘ἄχρι ἂν οὗτος,’ ἔφη, ‘ταύτην πορεύηται τὴν πορείαν, Ἀθηναῖοι πολεμήσουσι Πέρσαις ὑπὲρ τῆς δεδῃωμένης χώρας καὶ τῶν ἠσεβημένων καὶ κατακεκαυμένων ἱερῶν. Δείτε γενικότερα εδώ:

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=urn:cts:greekLit:tlg0007.tlg024.perseus-grc1:10
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #2134 στις: Μάρτιος 24, 2021, 11:56:36 πμ »
Αυτό το περιστατικό νομίζω ότι το πήρε το μάτι μου στον Ηρόδοτο χθες που έψαχνα. Ήταν στο βιβλίο Η κάπου στο 140 και κάτω. Δεν υπήρχε όμως ακριβώς το ίδιο κείμενο και γι αυτό αναρωτιόμουν μήπως υπάρχει και σε κάποιο άλλο σημείο.

Εφόσον είναι μεταγενέστερη διασκευή είτε από τον Ηρόδοτο είτε από τον Πλούταρχο, προσωπικά αμφιβάλλω αν είναι σωστό συντακτικά γιατί δεν συμφωνεί με όσα αναφέρουν τα συντακτικά για το ''αποκρίνομαι''.... αλλά ούτε και με τη λογική. 
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος LT

  • Προχωρημένο μέλος
  • **
  • Μηνύματα: 148
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #2135 στις: Μάρτιος 24, 2021, 02:18:46 μμ »
Το κείμενο είναι διασκευή από τον Πλούταρχο (Ἀριστ. Χ, 6):  τοῖς δὲ παρὰ Μαρδονίου τὸν ἥλιον δείξας, ‘ἄχρι ἂν οὗτος,’ ἔφη, ‘ταύτην πορεύηται τὴν πορείαν, Ἀθηναῖοι πολεμήσουσι Πέρσαις ὑπὲρ τῆς δεδῃωμένης χώρας καὶ τῶν ἠσεβημένων καὶ κατακεκαυμένων ἱερῶν. Δείτε γενικότερα εδώ:

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=urn:cts:greekLit:tlg0007.tlg024.perseus-grc1:10

Ναι, αλλά εκεί υπάρχει το φυσικότατο ἀπεκρίναντο ἀπόκρισιν.

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #2136 στις: Μάρτιος 24, 2021, 03:29:28 μμ »
Στο "αποκρίνομαι το ερωτώμενον" κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει, ακόμα κι αν υποθέσουμε μια φράση του τύπου "αποκρίνομαι απόκρισιν περί του ερωτωμένου".

Και τι νομίζεις πως είναι συντακτικώς η αιτιατική τὸ ἐρωτώμενον/τὸ ἐρωτηθέν, ειδικά εφόσον η έκφραση προέρχεται από το ἀποκρίνομαι ἀπόκρισιν πρὸς τὸ ἐρωτώμενον; Αιτιατική της αναφοράς δεν είναι, όπως είπαμε. Επομένως, εμένα μόνο ως σύστοιχο αντικείμενο μου πάει· πρόκειται για ιδιάζουσα περίπτωση σύστοιχου αντικειμένου, και δεν είναι η μόνη.

Στον Kuhner (410 c, σσ. 311-312) η έκφραση εξετάζεται μαζί με τα νικᾶν νίκην/ναυμαχίαν/Ὀλύμπια ή μαζί με τα θύειν ἐπινίκια/εὐαγγέλια/διαβατήρια κ.ά., δηλαδή σε ό,τι εμείς εξετάζουμε ως σύστοιχο αντικείμενο. Επίσης στη Γραμματική του Jelf η ίδια έκφραση αναφέρεται στο ευρετήριο της παραγρ. 566, 1 (σε ό,τι περίπου αναφέρει και ο Kuhner), αλλά στο κυρίως κείμενο δεν την είδα, ίσως μου διέφυγε.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #2137 στις: Μάρτιος 24, 2021, 05:07:13 μμ »
Και τι νομίζεις πως είναι συντακτικώς η αιτιατική τὸ ἐρωτώμενον/τὸ ἐρωτηθέν, ειδικά εφόσον η έκφραση προέρχεται από το ἀποκρίνομαι ἀπόκρισιν πρὸς τὸ ἐρωτώμενον; Αιτιατική της αναφοράς δεν είναι, όπως είπαμε.

Αν μιλάμε για τη φράση "ἀποκρίνομαι ἀπόκρισιν πρὸς τὸ ἐρωτώμενον", τότε έχουμε εμπρόθετο της αναφοράς.
Στη φράση που παρέθεσε η Dwrina (απεκρίναντο (οἱ Ἀθηναῖοι) τὸ ἐρωτώμενον: ".....") θεωρώ ότι το "ερωτώμενον", ναι, δεν φαίνεται να είναι αιτιατική της αναφοράς και μάλλον έχει μπει κατά λάθος από τον διασκευαστή του αρχαίου κειμένου.


Στον Kuhner (410 c, σσ. 311-312) η έκφραση εξετάζεται μαζί με τα νικᾶν νίκην/ναυμαχίαν/Ὀλύμπια ή μαζί με τα θύειν ἐπινίκια/εὐαγγέλια/διαβατήρια κ.ά., δηλαδή σε ό,τι εμείς εξετάζουμε ως σύστοιχο αντικείμενο. Επίσης στη Γραμματική του Jelf η ίδια έκφραση αναφέρεται στο ευρετήριο της παραγρ. 566, 1 (σε ό,τι περίπου αναφέρει και ο Kuhner), αλλά στο κυρίως κείμενο δεν την είδα, ίσως μου διέφυγε.

Το είδα, αλλά δεν μου ταιριάζει, βρε Sali, με αυτά στα οποία το συγκαταλέγουν. Το "προς ερωτώμενον" τι χαρακτηριστικό δίνει στο "απόκρισιν", για να παραλειφθεί το σύστοιχο και να μείνει στη θέση του ο προσδιορισμός;
Γιατί το κοινό χαρακτηριστικό σε όλα τα άλλα που αναφέρει ο Kuhner είναι ότι μένει ο τύπος του σύστοιχου αντικειμένου (πχ το είδος της νίκης) και παραλείπεται το σύστοιχο ως ευκόλως εννοούμενο. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πιο απλά σύστοιχα που παραλείπεται το σύστοιχο και μένει το επίθετο στη θέση του.

Εγώ θα έλεγα ότι απλώς το "αποκρίνομαι" λειτουργεί και ως μεταβατικό σε αυτήν την περίπτωση παίρνοντας ένα απλό εξωτερικό αντικείμενο. Και στα αγγλικά λένε "I answer the question" (αλλά "the answer to the question").
Ίσως, μάλιστα, αν κρίνω από τα παραδείγματα που παραθέτουν τα λεξικά στα αρχαία, το ρήμα να έχει την έννοια εκεί όχι μόνο της λεκτικής ανταπόκρισης, αλλά της επίλυσης της απορίας. Όταν λέει ο Πλάτωνας λ.χ "πειρῶ ἀποκρίνεσθαι τὸ ἐρωτώμενον", η προσπάθεια ταιριάζει με την επίλυση της απορίας που εμπεριέχει το ερωτώμενον. Γιατί το να ανταποκριθεί λεκτικά κάποιος σε μια ερώτηση δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη προσπάθεια, μια και μπορεί να απαντήσει κάτι άλλο (π.χ Ουκ οίδα). Αυτό το βλέπεις λ.χ στο χωρίο του Θουκυδίδη (...εἰ καὶ αὐτοὶ βραχέως τὸ ἐρωτηθὲν ἀπεκρίναντο καὶ μὴ ἐπὶ ἡμᾶς τραπόμενοι κατηγορίαν ἐποιήσαντο καὶ περὶ αὑτῶν ἔξω τῶν προκειμένων καὶ ἅμα οὐδὲ ᾐτιαμένων πολλὴν τὴν ἀπολογίαν καὶ ἔπαινον ὧν οὐδεὶς ἐμέμψατο.), όπου αντί να απαντήσουν στο περιεχόμενο του ερωτήματος, οι Πλαταιείς, απαντούν με κατηγορίες και αυτοεπαίνους.
Αυτό είναι μια υπόθεση εργασίας που κάνω, αλλά θα μου εξηγούσε γιατί υπήρχε αυτή η εναλλακτική συντακτική  δυνατότητα για το "αποκρίνομαι".




......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #2138 στις: Μάρτιος 31, 2021, 11:15:47 πμ »
Ὡς δὲ τάχιστα ἕως ὑπέφαινε, θυομένοις τοῖς στρατηγοῖς τὰ ἱερά γίγνεται καλά (είναι πεποιημένο):

πώς πρέπει να χαρακτηριστεί η μετοχή θυομένοις, χρονική ή επιθετική;  Ως επιθετική όμως θα είναι κατηγορηματικός προσδιορισμός, έτσι;
Άρα, δεν μπορώ να μεταφράσω "για τους στρατηγούς που θυσίαζαν". Η μετάφραση "οι θυσίες πήγαν καλά για τους στρατηγούς, όταν θυσίαζαν ταχύτατα, όσο ξημέρωνε" πώς σας φαίνεται;
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #2139 στις: Απρίλιος 20, 2021, 12:17:50 μμ »
οἱ δὲ ἀκούοντες τῷ μὲν Θεμιστοκλεῖ ἐπείθοντο διὰ φιλίαν αὐτοῦ, τῶν δὲ ἄλλων ἀφικνουμένων καὶ σαφῶς κατηγορούντων ὅτι τειχίζεταί τε καὶ ἤδη ὕψος λαμβάνει, οὐκ εἶχον ὅπως χρὴ ἀπιστῆσαι:

Το διὰ φιλίαν με ποια λογική δηλώνει το δια μέσου και όχι αιτία; Επιτομή Liddell-Scott:  «διὰ φιλίαν αὐτοῦ, δια μέσου της φιλίας προς αυτόν» και μετάφραση του perseus: through their friendship for him.
 
Για τις προτάσεις με ὅτι με το κατηγορῶ έχουμε πει ότι αναγνωρίζονται ως αιτιολογικές. Εδώ όμως δεν μου ταιριάζει καθόλου ως αιτιολογική.


εἰ δέ τι ἀντιποιοῦνται, δίκας ἤθελον δοῦναι ἐν Πελοποννήσῳ παρὰ πόλεσιν αἷς ἂν ἀμφότεροι ξυμβῶσιν· ὁποτέρων δ᾽ ἂν δικασθῇ εἶναι τὴν ἀποικίαν, τούτους κρατεῖν: το κρατεῖν μπορούμε να το εξαρτήσουμε από ένα εννοούμενο (από τα προηγούμενο) ἤθελον ή είναι απαρέμφατο σε θέση προστακτικής, οπότε εννοείται ίσως ἔδοξε;
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #2140 στις: Απρίλιος 21, 2021, 12:07:38 πμ »
Η φράση ὅσον δυνατόν   χρησιμοποιείται στερεότυπα και εντάσσεται στο πλαίσιο μιας άλλης πρότασης ή εννοούμε ρήμα και αναγνωρίζουμε παραβολική πρόταση;

Δηλαδή στο ὅσον δυνατὸν ἀκριβείᾳ περὶ ἑκάστου θα πούμε ότι το ὅσον δυνατὸν είναι ελλειπτική παραβολική έκφραση που δηλώνει ποσό και επιτείνει τη σημασία της δοτικής ἀκριβείᾳ ή θα εννοήσουμε το ἐστί και θα αναγνωρίσουμε παραβολική πρόταση, ὅσον δυνατόν ἐστι;


Το ὅσον δυνατὸν ἀκριβείᾳ περὶ ἑκάστου ανήκει στο έπεξελθών.

Βλέπω όμως ότι τη θεωρείς μία πρόταση.  Δηλαδή, ἐπεξελθὼν τοσοῦτον ὅσον δυνατόν (ἐστί_) ἀκριβείᾳ περὶ ἑκάστου ἐπεξελθεῖν
« Τελευταία τροποποίηση: Απρίλιος 21, 2021, 10:17:16 πμ από Dwrina »
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #2141 στις: Απρίλιος 21, 2021, 10:44:03 πμ »
Σε όλο το χωρίο ἀλλ' οἷς τε ... ἐπεξελθὼν ο Θουκυδίδης είναι πολύ πυκνός, δεν πρόκειται μόνο για την ελλειπτική παραβολική πρόταση. Ο λόγος ομαλά θα ήταν κάπως έτσι: ἀλλ' ἠξίωσα γράφειν ταῦτα οἷς τε αὐτὸς παρῆν καὶ ἃ παρὰ τῶν ἄλλων ἐπεξῆλθον (τοσοῦτον) ὅσον δυνατὸν ἦν ἀκριβείᾳ ἐπεξελθεῖν.

Όπως λοιπόν βλέπουμε το κείμενο, φαίνεται πως το ὅσον δυνατὸν προσδιορίζει ποσοτικά το ἀκριβείᾳ  (ὅσον δυνατὸν ἀκριβείᾳ = με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια)· επειδή όμως η δοτική αυτή ανήκει ουσιαστικά στην παραβολική πρόταση, η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να αναλυθεί η ελλειπτική αυτή έκφραση σε πλήρη παραβολική πρόταση ως προσδιορισμό της μτχ. ἐπεξελθών.



Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158556
  • Σύνολο θεμάτων: 19199
  • Σε σύνδεση σήμερα: 355
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 19
Επισκέπτες: 325
Σύνολο: 344

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.09 δευτερόλεπτα. 36 ερωτήματα.