0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
κατηγορηματική. τεράστιο θέμα ανοίγεις τώρα. δηλαδή μια αιτιολογική πρόταση συμπτύσσεται σε κατηγορηματική μετοχή.
Τώρα, για το αν το "σε" είναι και αντικείμενο στο "χαίρω", εκτός από υποκείμενο της μετοχής, είναι ένα ερώτημα, στο οποίο εγώ τουλάχιστον θα δυσκολευόμουν να σου απαντήσω με βεβαιότητα. Υπάρχουν περιπτώσεις που η αιτιατική φαίνεται να είναι μόνο υποκείμενο της μετοχής (π.χ στις μετοχές που εξαρτώνται από το "γιγνώσκω"). Είναι δύσκολο όμως να αποφανθεί κανείς με βεβαιότητα σε μια γλώσσα της οποίας δεν έχει την αίσθηση που είχαν οι τότε ομιλητές.
Απλώς, εν προκειμένω "συμφώνησα" με την τρέχουσα λογική των ελληνικών Συντακτικών, σύμφωνα με την οποία η κατηγ. μτχ. πρέπει να αναφέρεται ή στο υποκείμενο ή στο αντικείμενο του ρήματος.
Ίσως, όμως, να είναι και αντικείμενο, με την έννοια ότι ο ομιλητής χαίρεται με την πράξη, αλλά και μεταδίδει τη χαρά του στο πρόσωπο που τελεί την πράξη (βλ. στα ν.ε "έφυγε και δεν πρόλαβε να τον χαρεί...").Σκέψου λ.χ τη φράση "τον λυπάμαι" στα νέα ελληνικά, όπου ο ομιλητής νιώθει λύπη, αλλά και τη δείχνει προς το πρόσωπο (του μεταδίδει τον οίκτο που νιώθει) ή από την άλλη το "σε φοβάμαι μην..." όπου ο ομιλητής φοβάται μια πράξη, αλλά και το πρόσωπο που θα την τελέσει.Απλές σκέψεις καταγράφω.
-ως ένα πραγματικό γεγονός που αποτελεί το "αντικείμενο" του ψυχικού πάθους ή λεκτικών πράξεων που εμπεριέχουν ψυχικό πάθος (π.χ κακίζω): όλως τυχαίως, η πρόταση εισάγεται με τον ειδικό σύνδεσμό "ότι".( Άρα, μάλλον αναμενόμενη πρέπει να θεωρηθεί εδώ η εναλλακτική χρήση κατηγορηματικής μετοχής.)Μια παραλλαγή είναι ο σύνδεσμος που έχει προκύψει από προθετική φράση που εκφράζει αιτία ("διότι"<δια τούτο, ότι...)
Ενδιαφέρον ακούγεται. Βέβαια, φαντάζομαι πως θα συμφωνείς ότι είναι λίγο επισφαλές να εξηγούμε μια αρχαιοελληνική σύνταξη με βάση τη νέα ελληνική.
Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο που πρέπει να τύχει προσοχής είναι ότι συντάξεις του τύπου "χαίρω ὅτι" βρίσκουν απόλυτη αντιστοιχία στις λατινικές gaudeo quod, όπου ο σύνδεσμος εισάγει ουσιαστικές αιτιολογικές προτάσεις, τουλάχιστον κατά την επίσημη εκδοχή.
Αν αναφέρεσαι στη συντακτική θέση της αναφ. πρότασης, λειτουργεί ως εμπρόθετος προσδιορισμός στη μτχ. μείξαντες [όπως τα ἐκ γῆς καὶ (ἐκ) πυρός]. Πρόκειται για κλασική παράλλαξη· αντί δηλαδή για ονοματικό όρο έχουμε αναφορική πρόταση. Εδώ λ.χ. θα μπορούσε κάλλιστα να πει ο Πλάτωνας: ...καὶ (ἐκ) τῶν πυρὶ καὶ γῇ κεραννυμένων. Γενικά μιλώντας, η χρήση του άρθρου πριν από αναφορική πρόταση είναι κάτι που αγαπάει ο Πλάτωνας. Π.χ. Φαίδων 75b ὀρέγεται τοῦ ὃ ἔστιν ἴσον· Πολιτεία 510a τὰ ἐν τοῖς ὕδασι φαντάσματα καὶ ἐν τοῖς ὅσα πυκνά τε καὶ λεῖα καὶ φανὰ ξυνέστηκε.
sali, ευχαριστώ!Η αναφορική από πού ξεκινάει; Από το όσα ή από το (εκ) των όσα;;
Από το αναφορικό της. Αυτό εξυπακούεται. Αλλά επειδή η πρόταση λειτουργεί ως όρος της προηγούμενης, στη συντακτική ανάλυση θα γραφεί: "(ἐκ) τῶν ὅσα...".
οὐ μὴν ἀλλὰ καίπερ τούτων οὕτως ἐχόντων οἴομαι καὶ πεπεικὼς ἐμαυτὸν ἀνέστηκα, ἂν ἐθελήσητε τοῦ θορυβεῖν καὶ φιλονικεῖν ἀποστάντες ἀκούειν, ὡς ὑπὲρ πόλεως βουλευομένοις προσήκει, ἕξειν καὶ λέγειν καὶ συμβουλεύειν τηλικούτων πραγμάτων δι’ ὧν καὶ τὰ παρόντ’ ἔσται βελτίω καὶ τὰ προειμένα σωθήσεται.Κατα την γνώμη σας είναι ορθα τα παρακάτω; εξειν=ειδικο απαρέμφατο αντικειμενο στο οιομαιλεγειν και συμβουλευειν=τελικά απαρέμφατα αντικείμενα στο εξειν (το εχω με την σημασια του μπορω)ως......προσηκει=αναφορικη παραβολική με εννοούμενο απαρέμφατο το "ακουειν" ως υποκειμενο του προσήκειακουειν =αμετάβατο
οκ...το βλέπεις καλό το κομμάτι για γ' λυκειου; εννοω οτι η δομή της προτασης και η σειρα των λέξεων δεν διευκολύνουν ιδιαιτερα να βγει η συνταξη...