*

Αποστολέας Θέμα: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη  (Αναγνώστηκε 565797 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #574 στις: Ιανουάριος 27, 2015, 08:54:27 μμ »
Συμφωνώ απολύτως με όσα λέει η apri. Κατά τη γνώμη μου, πάντως, το ρ. της αιτιολογικής δεν είναι το ὁρᾶτε αλλά το ἔχει, γιατί, αν θεωρήσουμ σωστή την πρώτη εκδοχή, παραβιάζονται κατάφωρα οι κανόνες διακοπής των προτάσεων. Η σύνταξη, κατ' εμέ, έχει ως εξής: ἐπειδὴ δὲ (τὰ πράγματα) ἔχει δυσκολίαν (τοσαύτην) ὅσην ἅπαντες ὁρᾶτε (οπότε η δευ/σα με το ὅσην είναι παραβολική του ποσού). Παρόμοια σύνταξη έχουμε και σε άλλο λόγο του Δημοσθένη (3.27): ὅσης ἅπαντες ὁρᾶτ' ἐρημίας ἐπειλημμένοι = ἐπηλειμμένοι ἐρημίας (τοσαύτης) ὅσην ἅπαντες ὁρᾶτε.
Το εμπρόθετο ἐκ τοιούτων επαναλαμβάνει και ανακεφαλαιώνει το περιεχόμενο της αιτιολογικής πρότασης, ενώ το ὡς προβάλλει το περιεχόμενο του εμπροθέτου ως γνώμη του ρήτορα (ὡς ἐκ τοιούτων = στηριζόμενος σε μια τέτοια εκδοχή).
Η πρόταση ἃ κράτιστα νομίζω εἶναι είναι αναφορική, σύστοιχο αντικ. του συμβουλεύειν.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 17:35:22 »

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #575 στις: Ιανουάριος 27, 2015, 10:17:44 μμ »
Η πρόταση ἃ κράτιστα νομίζω εἶναι είναι αναφορική, σύστοιχο αντικ. του συμβουλεύειν.


Την ίδια αμφιβολία είχα και εγώ, όταν διάβασα αυτήν την πρόταση το πρωί. ;D ;D ;D
Τελικά κατέληξα ότι μάλλον μπορούν να σταθούν και οι δυο εκδοχές: θα συμβουλεύσω ό,τι νομίζω πως είναι το καλύτερο (αναφορική)/θα συμβουλεύσω τι νομίζω πως είναι το καλύτερο (πλάγια ερωτηματική).

Δεν είναι το ίδιο περίπου νόημα; ::)



Κατά τη γνώμη μου, πάντως, το ρ. της αιτιολογικής δεν είναι το ὁρᾶτε αλλά το ἔχει, γιατί, αν θεωρήσουμ σωστή την πρώτη εκδοχή, παραβιάζονται κατάφωρα οι κανόνες διακοπής των προτάσεων. Η σύνταξη, κατ' εμέ, έχει ως εξής: ἐπειδὴ δὲ (τὰ πράγματα) ἔχει δυσκολίαν (τοσαύτην) ὅσην ἅπαντες ὁρᾶτε (οπότε η δευ/σα με το ὅσην είναι παραβολική του ποσού). Παρόμοια σύνταξη έχουμε και σε άλλο λόγο του Δημοσθένη (3.27): ὅσης ἅπαντες ὁρᾶτ' ἐρημίας ἐπειλημμένοι = ἐπηλειμμένοι ἐρημίας (τοσαύτης) ὅσην ἅπαντες ὁρᾶτε.


Έχεις δίκιο. Αυτό δεν το πρόσεξα καθόλου. 8)
Η τάση στα αρχαία ήταν το αντικείμενο και το κατηγορούμενο να προηγούνται του ρηματικού τύπου. Ως εκ τούτου, το "όσην" είναι το αντικείμενο του "οράτε" και η πρόταση είναι αναφορική. Η πλήρης μορφή θα ήταν πιθανότατα:
"ἐπειδὴ δ' ὅσην ἅπαντες ὁρᾶτε (τοσαύτην τα πράγματα) ἔχει δυσκολίαν"

Αν ήταν πλάγια ερωτηματική, η σειρά των όρων μάλλον θα ήταν:
"ἐπειδὴ δ' ὅσην (τα πράγματα) ἔχει δυσκολίαν ἅπαντες ὁρᾶτε"


Το εμπρόθετο ἐκ τοιούτων επαναλαμβάνει και ανακεφαλαιώνει το περιεχόμενο της αιτιολογικής πρότασης, ενώ το ὡς προβάλλει το περιεχόμενο του εμπροθέτου ως γνώμη του ρήτορα (ὡς ἐκ τοιούτων = στηριζόμενος σε μια τέτοια εκδοχή).

Το "ως", επειδή -απ' ό,τι πρόσεξα εκ των υστέρων- δεν έχει τόνο, δεν μπορεί να λειτουργεί δεικτικά, όπως ανέφερα πιο πάνω. Άρα, λειτουργεί αναφορικά.
Πρέπει αυτές οι φράσεις "ως εκ τούτου/τοιούτου", "ως επί το πολύ" κλπ. να είναι αναφορικές ελλειπτικές, που έγιναν στερεότυπες εκφράσεις. (Για παράδειγμα, το "ως εκ τούτου", μπορεί να προέκυψε από μια φράση του τύπου "ως εκ τούτου εμοί δοκεί", το "ως επί το πολύ" από μια φράση όπως "ως επί το πολύ γίγνεται" κλπ).
Πάντως, από τη στιγμή που λειτουργεί στερεότυπα η όλη έκφραση δεν νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Αρκεί να ειπωθεί ότι εκφράζει την αιτία.

 



« Τελευταία τροποποίηση: Ιανουάριος 27, 2015, 10:45:27 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Ρεγγίνα Φιλίππου

  • Επισκέπτης
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #576 στις: Ιανουάριος 27, 2015, 10:57:40 μμ »
εἰ μὲν οὖν εἶχεν καλῶς τὰ πράγματα , οὐδὲν ἂν ἔδει συμβουλεύειν.ἐπειδὴ δ' ὅσην ἅπαντες ὁρᾶτ' ἔχει δυσκολίαν, ὡς ἐκ τοιούτων πειράσομαι συμβουλεύειν ἃ κράτιστ' εἶναι νομίζω

τι είδους θα χαρακτηριζατε τις δευτερευουσες στην υπογραμμισμένη περίοδο;
Α. Το βουλευω δεχεται πλαγια, αρα το συμβουλευειν?Β. Το ὡς ἐκ τοιούτων λειτουργει εμφατικα. Γ. Το κειμενο ειχε αρκετες χρονικες φρασεις πριν, αρα το επειδη μπορει να ειναι χρονικο. Δ. Το ὁρᾶτ θελει αντικειμενο, αρα χλωμο να δεχεται αναφορικη  προταση που δηλωνει ποσο.

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #577 στις: Ιανουάριος 27, 2015, 11:20:01 μμ »
Α. Το βουλευω δεχεται πλαγια, αρα το συμβουλευειν?Β. Το ὡς ἐκ τοιούτων λειτουργει εμφατικα. Γ. Το κειμενο ειχε αρκετες χρονικες φρασεις πριν, αρα το επειδη μπορει να ειναι χρονικο. Δ. Το ὁρᾶτ θελει αντικειμενο, αρα χλωμο να δεχεται αναφορικη  προταση που δηλωνει ποσο.

Στο Α δεν διαφωνώ, όπως είπα.

Στο Β δεν καταλαβαίνω τι διαφορετικό υποστηρίζεις. Η επανάληψη της ίδιας έννοιας (εδώ: της αιτίας) λειτουργεί εμφατικά.

Στο Γ: Προηγείται άλλη μια πρόταση με το "επειδή" που είναι πάλι αιτιολογική. Εκτός αυτού, νοηματικά η πρόταση μας δίνει το λόγο για τον οποίο αναγκάζεται να συμβουλεύσει.

Στο Δ: Σου φαίνεται χλωμό, γιατί η αναφορική πρόταση προηγείται της λέξης "δυσκολίαν", καθώς λειτουργεί ως προσδιορισμός σ' αυτήν. Έχουμε δηλ. καταφορά της αντωνυμίας και όχι αναφορά.
Θα μπορούσε στη θέση της να ήταν ένα επίθετο π.χ  επειδή δε μεγάλην (=όσην άπαντες οράτε) έχει δυσκολίαν. (πρβλ. τη σειρά των λέξεων στο "πάσαν έβλαπτε την πόλιν")
Αν αντιστρέψεις τη σειρά των προτάσεων επί την πιο οικεία στα ν.ε, θα δεις ότι δεν είναι τόσο χλωμό:
επειδή δε (τοσαύτην) έχει δυσκολίαν, όσην άπαντες οράτε


ΥΓ.
Στα αρχαία ελληνικά αρχικά το ρήμα έμπαινε τελευταίο στην πρόταση. Στην πορεία της γλώσσας αυτό σταμάτησε να είναι δεσμευτικό, ακριβώς επειδή υπήρχαν κάποιες περιπτώσεις όπου προέκυπταν κάπως "προβληματικές" δομές (για την ακρίβεια, προέκυπταν "βαριές" δομές προ του ρηματικού τύπου).
Ας πούμε, όταν το αντικείμενο είχε προσδιορισμό, συνήθως έσπαγε η ονοματική φράση στα δυο (ο ένας όρος πήγαινε προ του ρήματος και ο άλλος μετά), για να είναι πιο ελαφριά η δομή, δηλ. να μην είναι τόσο μεγάλη η ονοματική φράση προ του ρήματος.
Τέτοιο παράδειγμα είναι π.χ το "πάσαν έβλαπτε την πόλιν". Από τέτοιες δομές προέκυψε η νεοελληνική σειρά Υ-Ρ-Α.



« Τελευταία τροποποίηση: Ιανουάριος 28, 2015, 12:10:10 πμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 17:35:22 »

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #578 στις: Ιανουάριος 28, 2015, 12:22:43 πμ »
Apri, με πρόλαβες...

Καλή σας νύχτα!
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #579 στις: Ιανουάριος 28, 2015, 07:32:41 πμ »
Α. Το βουλευω δεχεται πλαγια, αρα το συμβουλευειν?Β. Το ὡς ἐκ τοιούτων λειτουργει εμφατικα. Γ. Το κειμενο ειχε αρκετες χρονικες φρασεις πριν, αρα το επειδη μπορει να ειναι χρονικο. Δ. Το ὁρᾶτ θελει αντικειμενο, αρα χλωμο να δεχεται αναφορικη  προταση που δηλωνει ποσο.
Ως προς το Γ: Δεν έχει σημασία πόσες χρονικές φράσεις υπάρχουν πριν, αλλά ποιο είναι το νόημα εδώ· και το νόημα απαιτεί αιτιολογική πρόταση. Κατά τα άλλα, το ἐπεὶ δεν μπορεί εδώ να εισάγει χρον. πρόταση, γιατί απλούστατα η πρόταση εκφέρεται με αρκτικό χρόνο. Το χρονικό ἐπεὶ θέλει μόνο ιστορικούς χρόνους (κατά κανόνα αόριστο, σπανιότερα παρατατικό και ακόμη σπανιότερα υπερσυντέλικο), γιατί αναφέρεται στο παρελθόν. Δες το λεξικό LSJ στη λ. ἐπεὶ (διάβασε όλο το λήμμα). Το αιτιολογικό ἐπεὶ συντάσσεται και με αρκτικούς και με ιστορικούς χρόνους της οριστικής. Αφήνω κατά μέρος την ευκτική, που θέλει άλλες ερμηνείες.

Ως προς το Δ: Σου απάντησε ήδη η apri, αλλά ας μου επιτραπεί να προσθέσω και κάτι ακόμα· νομίζω πως μπερδεύτηκες λιγάκι, γιατί το ὁρᾶτε είναι το ρήμα της αναφορικής πρότασης, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να δεχτεί ως αντικείμενο την πρόταση στην οποία ανήκει.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος θάνος73

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 265
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #580 στις: Μάρτιος 11, 2015, 03:25:28 μμ »
συνάδελφοι
ἔργα ἀρετῆς, ἔργα ψυχῆς, ἔργα τοῦ σώματος: η γενικές είναι υποκειμενικές, κτητικές ή ιδιότητας;
ἔργα ἀγαθοῦ ἀνδρός;
σα δαχτυλίδια του Κρόνου κρέμονται πάνω απ' το κεφάλι τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #581 στις: Μάρτιος 11, 2015, 04:02:47 μμ »
Κατά τη γνώμη μου:

έργα αρετής= γενική της ιδιότητας  (η αρετή είναι ιδιότητα των έργων, τα έργα είναι ενάρετα)
έργα αγαθού ανδρός=γενική υποκειμενική
έργα ψυχής/σώματος= γενική υποκειμενική (η ψυχή και το σώμα λειτουργούν προσωποποιημένα)


« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 11, 2015, 04:42:13 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #582 στις: Μάρτιος 11, 2015, 10:50:34 μμ »
Για τις γενικές ἀνδρὸς και ψυχῆς/σώματος ίσως είναι προτιμότερο να έχουμε το ευρύτερο γλωσσικό περιβάλλον. Δεν θα μπορούσαν οι γενικές, κάτω από κάποιες συνθήκες (π.χ. αν υποθέσουμε ότι η λ. ἔργα δεν λειτουργεί σε συγκεκριμένα συμφραζόμενα ως ρηματικό ουσιαστικό), να θεωρηθούν γενικές του δημιουργού;
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #583 στις: Μάρτιος 12, 2015, 12:15:57 πμ »
Eννοείς αν το ουσιαστικό "έργον" έχει πολύ συγκεκριμένη αναφορά (π.χ ούτος ο ναός έργον αγαθού ανδρός εστί);
Ναι, γιατί όχι; Θα μπορούσε η γενική δίπλα του να θεωρηθεί και γενική του δημιουργού.

Όμως, δεν νομίζω ότι στην περίπτωση που περιγράφεις, υπάρχει ιδιαίτερη σημασιολογική διαφορά ανάμεσα στο υποκείμενο που ενεργεί (γενική υποκειμενική) και τον δημιουργό (γενική του δημιουργού), ακριβώς γιατί το "έργον" εκφράζει το αποτέλεσμα ρηματικής ενέργειας είτε είναι αφηρημένο είτε συγκεκριμένο.


Δες δυο συναφείς φράσεις που βρήκα πριν από λίγο σε μια μελέτη των επιστολών του Απ. Παύλου:
"έργα της σαρκός" και "καρπός του πνεύματος"
Και στις δυο φράσεις οι έννοιες σε γενική (σαρκός, πνεύματος) λειτουργούν προσωποποιημένες.
Όμως, στην πρώτη περίπτωση θα μπορούσε η γενική να δηλώνει και ενεργούν υποκείμενο και δημιουργό (επειδή "τα έργα" εκφράζουν αποτέλεσμα ρηματικής ενέργειας) ενώ στη δεύτερη φράση έχουμε ξεκάθαρα γενική του δημιουργού.

Και λέει η συγγραφέας του βιβλίου (Kyle Wells) στην υποσημείωση 17 (σελ.248):
Possibly significant here is the phrase: «τα έργα της σαρκός» (Γαλ. 5:19). That the genitive should be taken as subjective genitive/genitive of production (the flesh’s workings/the works that the flesh produces) is suggested by the parallel «ο καρπός του πνεύματος» (5:22), supporting the notion that the actions of the Flesh and humans coincide.

https://books.google.gr/books?id=q4jPBAAAQBAJ&pg=PA248&lpg=PA248&dq=genitive+subjective+%E1%BC%94%CF%81%CE%B3%CE%B1&source=bl&ots=5hSWPEiv9a&sig=VgY4NcyDiOQAbnbJbuEOrCX95Ek&hl=el&sa=X&ei=CNIAVb_2LIm6UYyCgdgJ&ved=0CFQQ6AEwCDgK#v=onepage&q=genitive%20subjective%20%E1%BC%94%CF%81%CE%B3%CE%B1&f=false





YΓ. Τη θυμάσαι τη γραμματική της Κοινής του Wallace;
Αν σε ενδιαφέρει, ρίξε μια ματιά στο κεφάλαιο για τη γενική του δημιουργού. Έχει ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για την ομοιότητα και τη διαφορά γενικής υποκειμενικής/ γενικής του δημιουργού.

Genitive of Production/Producer: σελ. 104-106  και υποσημείωση 89.
https://books.google.gr/books?id=XlqoTVsk2wcC&pg=PA105&lpg=PA105&dq=genitive+subjective+genitive+producer+greek&source=bl&ots=DyCfq84D4I&sig=ssVTv6qmEf5czEeQmBCqmrHNqP0&hl=el&sa=X&ei=QGgBVfTHA8P1UrvTgLgK&ved=0CC8Q6AEwAg#v=onepage&q=genitive%20subjective%20genitive%20producer%20greek&f=false
« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 12, 2015, 01:04:06 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Ρεγγίνα Φιλίππου

  • Επισκέπτης
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #584 στις: Μάρτιος 12, 2015, 12:42:29 πμ »
ἔργα ἀγαθοῦ ἀνδρός;
Στανταρ γενικη δημιουργου......Ασωνιτης-Αναγνωστοπουλος συντακτικο
Και τα αλλα πιθανον δημιουργου.
« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 12, 2015, 12:44:11 πμ από Ρεγγίνα Φιλίππου »

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #585 στις: Μάρτιος 12, 2015, 07:29:14 μμ »
Eννοείς αν το ουσιαστικό "έργον" έχει πολύ συγκεκριμένη αναφορά (π.χ ούτος ο ναός έργον αγαθού ανδρός εστί);
Ναι, γιατί όχι; Θα μπορούσε η γενική δίπλα του να θεωρηθεί και γενική του δημιουργού.
Ναι, αυτό ακριβώς εννοώ. Κατά τα άλλα, συμφωνώ απολύτως.
Πολύ ενδιαφέρουσες οι παραπομπές. Να 'σαι καλά!
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος valia87

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 98
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #586 στις: Μάρτιος 22, 2015, 05:05:12 μμ »
Καλησπέρα, θα ήθελα να ρωτήσω μέχρι ποιο σημείο θα πρέπει να φτάνουμε την ανάλυση ενός υποθετικού λόγου που λανθάνει σε μια χρονικουποθετική μετοχή ή πρόταση ή σε μια αναφορικουποθετική μετοχή. Αρκεί π.χ την χρονικουποθετική μετοχή να την αναλύσουμε σε χρονικουποθετική πρόταση ή πρέπει να την φτάσουμε μέχρι την ανάλυση σε υποθετική.

π.χ στο studyforexams λέει: Μια χρονική μετοχή που εμπεριέχει το στοιχείο της υπόθεσης, μπορεί να αναλυθεί σε χρονικοϋποθετική πρόταση σχηματίζοντας υποθετικό λόγο με την κύρια πρόταση.

Στρατοπεδευόμενοι τάφρον περιβάλλονται -->
Υπόθεση : «Ὁπόταν στρατοπεδεύωνται»
Απόδοση: «τάφρον περιβάλλονται»

Μέχρι αυτό το σημείο πάλι λανθάνοντα υποθετικό λόγο δεν έχουμε (σε χρονικουποθετική πρόταση)?? Δεν χρειάζεται να κάνω την υπόθεση ἄν στρατοπεδεύωνται ;

Αποσυνδεδεμένος MARKOS

  • Moderator
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 8048
  • Φύλο: Άντρας
  • Ο ΡΟΜΠΕΝ
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« Απάντηση #587 στις: Μάρτιος 22, 2015, 09:12:10 μμ »
Νομίζω πως όχι. Ηδη έχεις το "οπότ-αν"
Ο μαθητής κάνει τον δάσκαλο

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
  • Σύνολο μελών: 32273
  • Τελευταία: Dimi!!!
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158574
  • Σύνολο θεμάτων: 19200
  • Σε σύνδεση σήμερα: 626
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 17
Επισκέπτες: 558
Σύνολο: 575

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.087 δευτερόλεπτα. 37 ερωτήματα.