Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη

[anemona]

Μα η κτητική δηλώνει κτήση. Δηλαδή τον κάτοχο ενός πράγματος ή μιας ιδιότητας.

[PDE ads]

[primus inter pares]

Μα η κτητική δηλώνει κτήση.

Δεν με βοηθάει αυτο. Άμα έχω μία ιδότητα σημαίνει πως μου ανήκει αυτό το χαρακτηριστικό.. π.χ.:το δις εξαμαρτειν ουκ εστι ανδρος σοφου. Εδώ δεν έχω κτήση; Γιατί θεωρείται της ιδιότητας;

[anemona]

Η γενική κατηγορηματική της ιδιότητας δηλώνει την ιδιότητα του υποκειμένου.Την ηλικία του,το μέγεθός του....

[anemona]

Δεν με βοηθάει αυτο. Άμα έχω μία ιδότητα σημαίνει πως μου ανήκει αυτό το χαρακτηριστικό.. π.χ.:το δις εξαμαρτειν ουκ εστι ανδρος σοφου. Εδώ δεν έχω κτήση; Γιατί θεωρείται της ιδιότητας;

Μα μεταφραστικά δες το:Το δις εξαμαρτείν δεν είναι γνώρισμα ενός σοφού άνδρα,όχι δεν είναι κτήμα ενός σοφού άνδρα.Στο δίνω πιο απλά.

[PDE ads]

[primus inter pares]

Μα μεταφραστικά δες το:Το δις εξαμαρτείν δεν είναι γνώρισμα ενός σοφού άνδρα,όχι δεν είναι κτήμα ενός σοφού άνδρα.Στο δίνω πιο απλά.

[primus inter pares]

Επίσης, εγώ ξέρω πως όταν εννοείται το έργον εστι ή το ίδιον εστί τότε ακολουθεί γεν.κτγ.κτήσης... Πάντως βλέπω πως κάποια είναι ασαφή ως προς το τι ισχύει. Αλλού τα δίνουν ιδιότητας και αλλού κτήσης

[anemona]

Ο Πασχαλίδης στο συντακτικό του το πρώτο παράδειγμα το δίνει κτητική.

[anemona]

Προφανώς ο,τι δηλώνει ηλικία,μέγεθος,έκταση και ιδιαίτερο γνώρισμα ή χαρακτηριστικό είναι ιδιότητας.

[anemona]

Θα προτιμούσα και τα δύο παραδείγματα ιδιότητας αλλά προφανώς είναι κτητική.

[anemona]

Μισώ τους κανόνες αλλά πρέπει να τους τηρούμε.Π.χ.Αθηναίοι αγαθού τρόπου ήσαν.Ιδιότητας.Δηλώνει χαρακτηριστικό.Της αυτής γνώμης ήσαν πάντες....το ίδιο.

[primus inter pares]

Θα προτιμούσα και τα δύο παραδείγματα ιδιότητας αλλά προφανώς είναι κτητική.

Και γώ το ίδιο! Μάλλον δε θέλει τόσο ψάξιμο πάντως.. Αφού ούτε αυτοί που τα γράφουν δεν ακολουθούν ενιαία γραμμή.

[apri]

Όταν λέμε ότι μια γενική "γενική της ιδιότητας" (απλή ή κατηγορηματική) σημαίνει ότι η ίδια η γενική δείχνει ιδιότητα. Στα παραδείγματα, λοιπόν, όπως το "δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού", η γενική "σοφού" δεν δείχνει ιδιότητα, έχει κάποια ιδιότητα.
Γι' αυτό και τα συντακτικά λένε ότι η γενική κατηγορηματική κτητική δείχνει τον κάτοχο ενός πράγματος ή μιας ιδιότητας, ενώ η γενική κατηγορηματική της ιδιότητας δείχνει μια ιδιότητα.

Παραθέτω και το σχετικό απόσπασμα από το συντακτικό του Smyth:

GENITIVE OF POSSESSION OR BELONGING (http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0007%3Apart%3D4%3Achapter%3D42%3Asection%3D93%3Asubsection%3D83 )

Predicate Use.—The genitive may be connected with the noun it limits by means of a verb.
....................................................................
........................................................................

• 1304. The genitive with εἰμί may denote the person whose nature, duty, custom, etc., it is to do that set forth in an infinitive subject of the verb: πενίαν φέρειν οὐ παντός, ἀλλ᾽ ἀνδρὸς σοφοῦ 'tis the sage, not every one, who can bear poverty Men. Sent. 463, ““δοκεῖ δικαίου τοῦτ᾽ εἶναι πολίτου” this seems to be the duty of a just citizen” D. 8.72, ““τῶν νι_κώντων ἐστὶ καὶ τὰ ἑαυτῶν σῴζειν καὶ τὰ τῶν ἡττωμένων λαμβάνειν” it is the custom of conquerors to keep what is their own and to take the possessions of the defeated” X. A. 3.2.39. [/color]
  
  
  

[primus inter pares]

Όταν λέμε ότι μια γενική "γενική της ιδιότητας" (απλή ή κατηγορηματική) σημαίνει ότι η ίδια η γενική δείχνει ιδιότητα. Στα παραδείγματα, λοιπόν, όπως το "δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού", η γενική "σοφού" δεν δείχνει ιδιότητα, έχει κάποια ιδιότητα.
Γι' αυτό και τα συντακτικά λένε ότι η γενική κατηγορηματική κτητική δείχνει τον κάτοχο ενός πράγματος ή μιας ιδιότητας, ενώ η γενική κατηγορηματική της ιδιότητας δείχνει μια ιδιότητα.

Παραθέτω και το σχετικό απόσπασμα από το συντακτικό του Smyth:

GENITIVE OF POSSESSION OR BELONGING (http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0007%3Apart%3D4%3Achapter%3D42%3Asection%3D93%3Asubsection%3D83 )

Predicate Use.—The genitive may be connected with the noun it limits by means of a verb.
....................................................................
........................................................................

• 1304. The genitive with εἰμί may denote the person whose nature, duty, custom, etc., it is to do that set forth in an infinitive subject of the verb: πενίαν φέρειν οὐ παντός, ἀλλ᾽ ἀνδρὸς σοφοῦ 'tis the sage, not every one, who can bear poverty Men. Sent. 463, ““δοκεῖ δικαίου τοῦτ᾽ εἶναι πολίτου” this seems to be the duty of a just citizen” D. 8.72, ““τῶν νι_κώντων ἐστὶ καὶ τὰ ἑαυτῶν σῴζειν καὶ τὰ τῶν ἡττωμένων λαμβάνειν” it is the custom of conquerors to keep what is their own and to take the possessions of the defeated” X. A. 3.2.39. [/color]
  

Νομίζω μας βοήθησες αρκετά!!!

[apri]

Να 'σαι καλά.
Η αλήθεια είναι ότι σ' αυτές τις περιπτώσεις σε μπερδεύει λίγο η μετάφραση "το χ είναι γνώρισμα του...".
Κι εγώ επί χρόνια προβληματιζόμουν γιατί παίρνουμε τη γενική εκεί ως κτητική. Κάποια στιγμή μού ήρθε η θεία φώτιση και το κατάλαβα.

Να προσθέσω εδώ ότι, όταν η γενική είναι αφηρημένο ουσιαστικό, έχουμε διαφορετική περίπτωση.
(π.χ το δις εξαμαρτείν ου σοφίας εστί)
Σ' αυτές τις περιπτώσεις η γενική λειτουργεί ως γενική κατηγορηματική της ιδιότητας, γιατί δείχνει ιδιότητα του υποκειμένου και γιατί θα μπορούσε στη θέση της να υπάρχει το αντίστοιχο επίθετο (π.χ το δις εξαμαρτείν ου σοφόν).

(Προσωπικά, θα δεχόμουν ως εναλλακτική να θεωρήσει κάποιος την αφηρημένη έννοια ως προσωποποιημένη έννοια, οπότε να την εκλάβει ως γενική κατηγορηματική κτητική. Δεν ξέρω όμως αν θα γινόταν δεκτό και από άλλους.)