Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη

[Sali]

Το πιθανότερο είναι να μην κατάλαβαν καλά οι μαθητές. Τα εγκυρότερα Λεξικά και οι εγκυρότερες Γραμματικές δεν αναφέρουν, όσο ξέρω, τίποτε σχετικό.

[PDE ads]

[Κατρίνα 1974]

Καλησπέρα!Στην ενεργητική σύνταξη"δίκην λαμβάνω παρά τινος"ο  εμπρόθετος είναι της προέλευσης ή του ποιητικού αιτίου;Ευχαριστώ!

[apri]

Της προέλευσης

[Κατρίνα 1974]

Σε ευχαριστώ apri για την απάντηση!

[PDE ads]

[anemona]

Δημοσθένης, Περὶ Ἁλοννήσου, 2 - 4
Φίλιππος γὰρ ἄρχεται μὲν περὶ Ἁλοννήσου λέγων ὡς ὑμῖν δίδωσιν
ἑαυτοῦ οὖσαν, ὑμᾶς δὲ οὔ φησι δικαίως αὐτὸν ἀπαιτεῖν· οὐ γὰρ ὑμετέραν
οὖσαν οὔτε λαβεῖν οὔτε νῦν ἔχειν. ἔλεγε δὲ καὶ πρὸς ἡμᾶς τοιούτους
λόγους, ὅτε πρὸς αὐτὸν ἐπρεσβεύσαμεν, ὡς λῃστὰς ἀφελόμενος ταύτην
τὴν νῆσον κτήσαιτο, καὶ προσήκειν αὐτὴν ἑαυτοῦ εἶναι. τοῦτον δὲ τὸν
λόγον, ὡς οὐκ ἔστι δίκαιος, οὐ χαλεπόν ἐστιν αὐτοῦ ἀφελέσθαι. ἅπαντες
γὰρ οἱ λῃσταὶ τοὺς ἀλλοτρίους τόπους καταλαμβάνοντες καὶ τούτους
ἐχυροὺς ποιούμενοι, ἐντεῦθεν τοὺς ἄλλους κακῶς ποιοῦσιν.
Το ουσαν και το αυτόν τί είναι;Το ουσαν εναντιωματική μετοχή;Το αυτόν δεν είμαι βεβαία.Τί πιστεύετε;

[Dwrina]

 Νομίζω ότι το    α υ τ ό ν    είναι το άμεσο αντικείμενο του   α π α ι τ ε ι ν   , ενώ το έμμεσο     Α λ ό ν ν η σ ο ν  εννοείται.
Η μετοχή και εμένα εναντιωματική μου φαίνεται.

[steven_seagal]

ἀναγκασθήσεται ἤ ταὐτά λέγειν οἷς διέβαλλεν ἤ τἀναντία εἰπών ψευδής φανήσεσθαι  ...ὁρῶν αὐτούς καί ὡρμημένους
πλέον τῇ γνώμῃ στρατεύειν


α)είναι σωστή η μετάφραση "θα αναγκαστεί ή να πει τα ίδια με αυτούς που συκοφαντούσε ή ότι θα φανεί ψεύτης αν πει τα αντίθετα"

πως δικαιολογείται η θεώρηση του "λεγειν" ως τελικό απαρέμφατο και στην συνέχεια του "φανήσεσθαι" ως ειδικό ενώ τα συνδέει παρατακτική σύνδεση;
β)πως θα μεταφράζατε και τι θα θεωρούσατε συντακτικά το "γνωμη"

[steven_seagal]

.

[Dwrina]

Γιατί λες ότι το φανήσεσθαι είναι ειδικό απαρέμφατο; Και αυτό τελικό είναι.
 Για το  γνώμη   χωρίς συμφραζόμενα δεν είμαι σίγουρη,  μπορεί να μεταφράζεται " με ζήλο" και να είναι δοτική του τρόπου, μπορεί όμως να μεταφράζεται "σύμφωνα με την πρόταση, σύμφωνα με την απόφαση" (αλλά δεν ξέρω πώς χαρακτηρίζεται αυτή η δοτική).  Έλεγξε αν ταιριάζει κάποια από  αυτές τις δύο μεταφράσεις, μέχρι να σου απαντήσει κάποιος άλλος. 

[Dwrina]

Οὐ γὰρ οὕτως ἔγωγε ἠλίθιός εἰμι ὥστε, ἐξ ἧς πόλεως Θεμιστοκλῆς ὁ τὴν Ἑλλάδα ἐλευθερώσας ἐξηλάθη, καὶ ὅπου Μιλτιάδης, ὅτι μικρὸν ὤφειλε τῷ δημοσίῳ, γέρων ὢν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ ἀπέθανε, ταύτῃ τῇ πόλει Αἰσχίνην τὸν Ἀτρομήτου φεύγοντα ἀγανακτεῖν οἴεσθαι δεῖν.

Οι αναφορικές προτάσεις προσδιορίζουν το  ταύτῃ τῇ πόλει, έτσι δεν είναι; Πώς θα χαρακτηρίσουμε όμως το πόλεως και κυρίως το ἧς; Μπορούμε να πούμε ότι το ἧς είναι επιθετικός προσδιορισμός στο πόλεως;   Έχω διαβάσει ότι η αντωνυμία ός μπορεί να έχει και επιθετική λειτουργία, όταν μετατίθεται ο προσδιοριζόμενος όρος στην αναφορική πρόταση,  π.χ. Επορεύετο συν ᾗ  ειχε δυνάμει,  εδώ όμως δεν έχουμε μετάθεση του προσδιοριζόμενου όρου, αφού στην κύρια πρόταση υπάρχει το ταύτῃ τῇ πόλει. Εδώ συμβαίνει κάτι άλλο, αλλά δεν μπορώ το εξηγήσω. Μπορεί κάποιος να μου απαντήσει;

Επίσης, στην περίοδο που παραθέτω παρακάτω πιστεύω ότι έχουμε την ίδια περίπτωση:

Ἅ δέ μοι ὁ πατήρ καὶ οἰκήματα καλὰ καὶ παραδείσους καὶ δένδρων καὶ θηρίων μεστοὺς κατέλιπεν, ἐφ’ οἷς ηὐφραινόμην, ταῦτα πάντα ὁρῶ τὰ μὲν κατακεκομμένα, τὰ δὲ κατακεκαυμένα.
 Σε μια συντακτική ανάλυση όμως που βρήκα στο διαδίκτυο  το  οἰκήματα  και το  παραδείσους χαρακτηρίζονταν επεξηγήσεις στο Ἅ, κάτι με το οποίο δεν συμφωνώ. Εσείς τι πιστεύετε;
Και κάτι ακόμη, στην δεύτερη περίοδο αντικείμενο του ρήματος θα θεωρήσουμε το ταῦτα ή την αναφορική πρόταση, οπότε θα πούμε ότι το ταῦτα ανακεφαλαιώνει το περιεχόμενό της;

[steven_seagal]

Γιατί λες ότι το φανήσεσθαι είναι ειδικό απαρέμφατο; Και αυτό τελικό είναι.
 Για το  γνώμη   χωρίς συμφραζόμενα δεν είμαι σίγουρη,  μπορεί να μεταφράζεται " με ζήλο" και να είναι δοτική του τρόπου, μπορεί όμως να μεταφράζεται "σύμφωνα με την πρόταση, σύμφωνα με την απόφαση" (αλλά δεν ξέρω πώς χαρακτηρίζεται αυτή η δοτική).  Έλεγξε αν ταιριάζει κάποια από  αυτές τις δύο μεταφράσεις, μέχρι να σου απαντήσει κάποιος άλλος.

με προβληματιζει ο χρόνος των απαρεμφατων..γιατι το λεγειν ενεστώτα και το φανησεσθαι μέλλοντα ; το "θα " του μέλλοντα πως θα εμφανισθει στην μετάφραση του τελικού απαρεμφάτου;

[apri]

με προβληματιζει ο χρόνος των απαρεμφατων..γιατι το λεγειν ενεστώτα και το φανησεσθαι μέλλοντα ; το "θα " του μέλλοντα πως θα εμφανισθει στην μετάφραση του τελικού απαρεμφάτου;

To "φανήσεσθαι" είναι σε μέλλοντα, γιατί είναι η απόδοση της υποθετικής μετοχής "ειπών". Στη μετάφραση φαίνεται η μελλοντική αναφορά του, ακριβώς γιατί είναι η απόδοση της μετοχής.

Για το  γνώμη   χωρίς συμφραζόμενα δεν είμαι σίγουρη,  μπορεί να μεταφράζεται " με ζήλο" και να είναι δοτική του τρόπου, μπορεί όμως να μεταφράζεται "σύμφωνα με την πρόταση, σύμφωνα με την απόφαση" (αλλά δεν ξέρω πώς χαρακτηρίζεται αυτή η δοτική).  Έλεγξε αν ταιριάζει κάποια από  αυτές τις δύο μεταφράσεις, μέχρι να σου απαντήσει κάποιος άλλος.

Αν το μεταφράσουμε "με ζήλο", φοβάμαι πως θα προκύψει ένας πλεονασμός, γιατί και το "ωρμημένους" περίπου το ίδιο δηλώνει.
Μου φαίνεται πιο πιθανή η δεύτερη εκδοχή σου. Θα το μετέφραζα "και βλέποντας αυτούς κάπως πιο πρόθυμους ως προς το σχέδιο/βούληση να εκστρατεύσουν" εκλαμβάνοντας τη "γνώμη"  ως δοτική της αναφοράς δίπλα στο "ωρμημένους".

[doukou]

"ἐγὼ προσελθὼν ἔφην τῷ Ὀρθοβούλῳ ἐξαλεῖψαί με ἐκ τοῦ καταλόγου, ἡγούμενος αἰσχρὸν εἶναι τοῦ πλήθους μέλλοντος κινδυνεύειν ἄδειαν ἐμαυτῷ παρασκευάσαντα στρατεύεσθαι".
Σε αυτό το απόσπασμα από τον Μαντίθεο, έχουμε προφανώς απρόσωπη σύνταξη "αισχρόν ειναι" με υποκείμενο το ¨κινδυνεύειν" και υποκείμενο του κινδυνεύειν εννόησα το "εμέ", το οποίο κιόλας στη συνάχεια εννοείται ως υποκείμενο στη μετοχή παρασκευάσαντα. Η μαθήτριά μου μου έλεγε πως αφού έχουμε ταυτοπρόσωπία δλδ "εγώ έφην, εγω κινδυνεύειν" το υποκείμενο του κινδυνεύειν πρέπει να τεθεί σε ονομαστική. Της εξηγούσα πως έχουμε απρόσωπη σύνταξη, ωστόσο, στο αισχρόν είναι άρα έχουμε ετεροπροσωπία. Συνεπώς το υποκείμενο του κινδυνεύειν πρεπει να τεθεί σε αιτιατική και ας είναι το ίδιο με το υποκείμενο του ρήματος. Νομίζω δεν την έπεισα Υπάρχει κάτι, χωρίο, συντακτικό αποσπασμα, οτιδήποτε προς επίρρωση των λεγομένων μου;

[Sali]

ἀναγκασθήσεται ἤ ταὐτά λέγειν οἷς διέβαλλεν ἤ τἀναντία εἰπών ψευδής φανήσεσθαι  ...ὁρῶν αὐτούς καί ὡρμημένους
πλέον τῇ γνώμῃ στρατεύειν

Όπως είναι το κείμενο, τα δύο απαρέμφατα (λέγειν, φανήσεσθαι) εξαρτώνται από το ρ. ἀναγκασθήσεται και συνδέονται κατά παράταξη (ἤ ...ἤ). Υπάρχει όμως μια ανακολουθία. Το δεύτερο απαρέμφατο θα έπρεπε να είναι το φανῆναι, για να δικαιολογηθεί ως τελικό· δεν βολεύει όμως ως απόδοση της υποθ. μετοχής εἰπών, κι έτσι ο συγγραφέας κάνει χρήση ειδικού απαρεμφάτου του πλαγίου λόγου (ευθύς λόγος: φανήσομαι) συνδέοντας, ανακόλουθα, ένα τελικό με ένα ειδικό απαρέμφατο.
Η πιο ομαλή σύνταξη εδώ θα "ήθελε" τα διαζευκτικά μόρια να συνδέουν την ειδική πρόταση ὅτι ἀναγκασθήσεται με το ειδικό απαρέμφατο φανήσεσθαι σε μια κλασική παράλλαξη. Φαίνεται όμως πως ο Θουκυδίδης θέλησε αρχικά να συνδέσει τα απαρέμφατα, και όταν η σύνταξη δεν του βγήκε και πολύ ομαλή, δεν διόρθωσε το "λάθος" του. Όπως και να 'χει, πάντως, το νόημα δεν βλάπτεται.