Λατινικά Γ' Λυκείου

[Dwrina]

Αν η φράση is (= Camillus) Gallos... secutus est εξαρτηθεί από το Camillus dicitur, θα γίνει Camillus dicitur Gallos secutus esse; Κανονικά έτσι πρέπει να γίνει, εφόσον το υποκείμενο του ειδικού απαρεμφάτου που εξαρτάται από παθητικό λεκτικό ρήμα βρίσκεται σε ονομαστική. Αλλά τότε γιατί στη Γραμματική η μετοχή στα, ειδικά,  απαρέμφατα μέλλοντα και παρακειμένου δίνεται μόνο σε αιτιατική;

[PDE ads]

[stam]

Το γεγονός ότι το υποκείμενο του απαρεμφάτου είναι συνήθως σε αιτιατική δεν αποκλείει την πιθανότητα να είναι και σε ονομαστική, κι έτσι η μετοχή να βρίσκεται σε ονομαστική πτώση. Π.χ. ut numerus non quaesitus sed ipse secutus esse videatur, Κικέρων, Orator, 65.219. Στη σχολική γραμματική δίνεται έτσι πιθανώς επειδή με αυτόν τον τρόπο συναντάται στα κείμενα.

[Sali]

Σωστά τα λέει ο stam. Άλλο ένα παράδειγμα, πάλι από τον Κικέρωνα: pro Caec., 71 improbo (ενν. viro) facultas dari ut (ενν. is = improbus vir) ... testem ... aut tabulas secutus esse videatur.  Επομένως, το: Camillus dicitur Gallos secutus esse είναι απολύτως σωστό.

Η αιτιατική, που δίνεται ως η μόνη σωστή πτώση (αφού δεν δίνεται καν ως εξαίρεση η ονομαστική) του υποκ. του απαρεμφάτου από τη Γραμματική, αποτελεί προφανές λάθος του συγγραφέα (όπως και κάμποσα άλλα...).

[stam]

Αντιγράφω από το βιβλίο του Φυντίκογλου (lectio sexta): "Έχει μάλιστα επικρατήσει ως γραμματικός κανόνας οι μτχ. σε αυτά τα περιφραστικά απαρέμφ. να τίθενται σε αιτιατ. - και έτσι γράφουμε αυτούς τους τύπους, όταν μας ζητούνται. Αυτό όμως οφείλεται στο ότι το υποκ. των απαρεμφ. είναι συνηθέστατα σε αιτιατική. Ωστόσο, αν το υποκ. ενός περιφραστικού απαρεμφ. βρίσκεται σε ονομαστική, τότε και η μετοχή θα εμφανίζεται σε ονομαστική. Πρέπει δηλαδή να έχουμε υπόψη ότι εξίσου δυνατή είναι η χρήση της ονομαστικής των μτχ. στον σχηματισμό των περιφραστικών απαρεμφάτων (δηλαδή -urus esse, -ura esse, -uri esse, -urae esse κλπ.)"

[PDE ads]

[Dwrina]

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις!

[Dwrina]

Tum Ennius indignātus quod Nasῑca tam aperte mentiebātur: μπορεί / πρέπει να εννοηθεί αντικείμενο στο indignātus (σε αιτιατική από ό,τι είδα) και η μετοχή που θα προκύψει από τη σύμπτυξη της δευτερεύουσας να είναι συνημμένη σε αυτό, ή πρέπει να γίνει απόλυτη;

[Sali]

Tum Ennius indignātus quod Nasῑca tam aperte mentiebātur: μπορεί / πρέπει να εννοηθεί αντικείμενο στο indignātus (σε αιτιατική από ό,τι είδα) και η μετοχή που θα προκύψει από τη σύμπτυξη της δευτερεύουσας να είναι συνημμένη σε αυτό, ή πρέπει να γίνει απόλυτη;

Δύο παρατηρήσεις:

(α) το ρ. indignor συντάσσεται πρωτίστως με αιτιατική του πράγματος, η οποία περιέχει και την αιτία της αγανάκτησης: Nep. Di. 4, 2 id cum factum multi indignarentur, επειδή  πολλοί αγανακτούσαν γι' αυτήν την πράξη· Verg. Aen., II, 93 casum insontis mecum indignabar amici, αγανακτούσα μόνος μου για τη συμφορά του αθώου φίλου μου. Ωστόσο, πολύ σπανιότερα συντάσσεται και με αιτιατική του προσώπου, με διαφορετική μάλλον σημασία: Flor. II, 14 Antonius ... successorem Caesaris indignatur Octavium, ο Αντώνιος απαξιώνει/περιφρονεί τον Οκτάβιο ως διάδοχο του Καίσαρα (το successorem κατηγορ. του αντικειμ.).

(β) Και στα δύο μεγάλα λεξικά της Οξφόρδης - OLD και Lewis-Short - δεν βρήκα πουθενά σύνταξη με μετοχή, πράγμα που σημαίνει ότι η σύμπτυξη της αιτιολογικής quod-πρότασης σε μετοχή απορρίπτεται ως πλήρως αδόκιμη. Αν ωστόσο πρέπει οπωσδήποτε να γίνει σύμπτυξη, θα προτιμούσα την απόλυτη αφαιρετική, βασιζόμενος στα δεδομένα που ανέφερα προηγουμένως, αλλά για καθαρά τυπικούς λόγους δεν μπορώ να αποκλείσω και τη σύμπτυξη σε συνημμένη (σε αιτιατική) μετοχή.

[steven_seagal]

Ζητήθηκε από την OΕΦΕ και δόθηκε απάντηση noli scire, ne sci(v)eris.  Δεν συμφωνώ  με αυτή την απάντηση, γιατί, εφόσον το ίδιο το ρήμα έχει αρνητική σημασία, η άρνησή του πρέπει να έχει καταφατική σημασία, «μην αγνοείς» = «γνώριζε», ενώ τα noli scire, ne sci(v)eris σημαίνουν «μη γνωρίζεις».
Πάντως, αν κάνουν το λάθος να το ζητήσουν στις πανελλαδικές (που δεν το νομίζω), ως πιο πιθανό βλέπω  να γίνουν δεκτές και οι δύο απαντήσεις και λιγότερο πιθανό να θεωρηθεί σωστή μόνο το noli scire, ne sci(v)eris.

δεν βλέπω πως μπορούν να σταθούν νοηματικά τα noli scire, ne sci(v)eris

[Dwrina]

δεν βλέπω πως μπορούν να σταθούν νοηματικά τα noli scire, ne sci(v)eris

Η εξήγηση της ΟΕΦΕ είναι ότι «το ρήμα nescio είναι σύνθετο, αποτελείται δηλαδή από την άρνηση non και το ρήμα scio, οπότε θα πρέπει στην απαγόρευση να χρησιμοποιήσουμε το ρήμα scio, γιατί διαφορετικά θα έχουμε δύο αρνήσεις, οι οποίες θα ισοδυναμούν με μία κατάφαση, αντίθετη προς την αρχική». Εμένα πάντως αυτή η εξήγηση δεν με ικανοποιεί απολύτως, γιατί, όπως είπα και πριν, θεωρώ λογικό η απαγόρευση ενός αρνητικού ρήματος να οδηγεί σε κατάφαση.

[stam]

Aυτό που κάνουν κάποιοι συνάδελφοι στις εκφωνήσεις των ασκήσεων "κάτι έχω στο μυαλό μου, μαντέψτε τι είναι" είναι τουλάχιστον απογοητευτικό, ιδίως για τους μαθητές, οι οποίοι έχουν την αίσθηση ότι, αφού το ζητάνε, πρέπει να είναι σημαντικό. Η συγκεκριμένη δοκιμασία είχε πολλά πολλά προβλήματα. Κάποιων θεμάτων οι απαντήσεις που έδωσαν οι συνάδελφοι δεν υπάρχουν στα κανονικά λατινικά, ενώ άλλα θέματα κινούνται σαφώς έξω από τις προδιαγραφές των πανελληνίων.

[steven_seagal]

Με δεδομένο ότι ύλη της Κοινωνιολογίας δεν έχει ανακοινωθεί και  την  δήλωση της αντιπολιτευσης  για  "πάγωμα"  του νέου συστήματος εισαγωγής  βλέπετε λόγω των πολιτικών εξελίξεων πιθανή την επαναφορά του μαθήματος ;

[MARKOS]

αν αλλάξει κυβέρνηση ναι, βλέπω επαναφορά των Λατινικών

[super3kef]

Καλησπέρα σε όλους . Το similis και το facilis πώς σχηματίζουν παραθετικά στα επιρρήματα τους , ιδιαίτερα στο θετικό βαθμό;

[Dwrina]

Καλησπέρα σε όλους . Το similis και το facilis πώς σχηματίζουν παραθετικά στα επιρρήματα τους , ιδιαίτερα στο θετικό βαθμό;

faciliter - facilius - facillime

similiter -similius - simillime