Λατινικά Γ' Λυκείου

[apri]

Επίσης, το  pecus έχει ετυμολογικά σχέση με τη λέξη ζώο ή με το κοπάδι, όπως λέει το σχολικό βιβλίο;

To pecus σημαίνει "κοπάδι". Ετυμολογική σχέση έχει με το "pecunia" (=περιουσία, χρήματα).

Η σημασιολογική τους σύνδεση προέκυψε ιστορικά ως εξής:
"......Ιt is worth remembering that the beginnings of Rome are quite simple farmers and shepherds living in the hills near the Tiber River.

Living on the slopes of the Palatine, Esquiline or Quirinal, villagers of the Iron Age were not too rich in metal – hence the limited trade in those days had to be based on something else. Pecus – sheep and oxen: this was the currency of the first Romans.
..... a resident of ancient Rome, even a powerful republican senator from the 4th century B.C. he was above all a farmer and saw nothing wrong in following the plow.

From the word pecus (cattle) comes pecunia – money."

[Πηγή: https://imperiumromanum.pl/en/article/pecunia-olet-first-roman-money/amp/]

Κοντολογίς, επειδή η αρχαία Ρώμη ήταν αγροτοκτηνοτροφική κοινωνία, τα κοπάδια ήταν ιστορικά το πρώτο ανταλλακτικό μέσο, καθώς και μέσο μέτρησης του πλούτου. Δηλαδή, η αξία μιας περιουσίας, ενός αγαθού ή μιας υπηρεσίας εκφραζόταν σε αριθμό κεφαλών βοοειδών ή προβάτων.
Γι' αυτό η λέξη που δήλωνε τον πλούτο και τα χρήματα (pecunia) προέκυψε από τη λέξη (pecus) που δήλωνε τα κοπάδια.

[PDE ads]

[Sali]

Τόσο το ετυμολογικό λεξικό του de Vaan όσο και το OLD παράγουν το pecunia από το ουδέτερο της τέταρτης κλίσης pecu (το οποίο στον ενικό έχει μόνο αφαιρετική). Πάντως, ετυμολογική συγγένεια έχουν μεταξύ τους όλες αυτές οι λέξεις: pecu (= κοπάδι· στον πληθ. pecua = οικόσιτα ζώα), pecus-oris (= κοπάδι (ειδικά προβάτων και βοοειδών)· στον πληθ. = οικόσιτα ζώα) και το τριτόκλιτο θηλυκό pecus-udis (= ζώο κάθε είδους· ειδικά = πρόβατο). Και όλα αυτά συγγενεύουν ετυμολογικά με τις αρχαιοελληνικές λέξεις πέκος ή πόκος (= μαλλί προβάτου) < πέκω = κουρεύω.

[apri]

Μια που ανέφερες και τις υπόλοιπες ετυμολογικά συγγενείς λέξεις, έχει ενδιαφέρον η εξέλιξη του peculium που σήμαινε αρχικά την περιουσία σε κοπάδια και στη συνέχεια την ιδιωτική περιουσία.
Από αυτό προέκυψε το επίθετο peculiaris, που ενώ σήμαινε αρχικά τον ιδιόκτητο, μετά σήμαινε τον ιδιαίτερο και περνώντας στα αγγλικά ως peculiar έφτασε τον 17ο αιώνα να δηλώνει τον ιδιόρρυθμο/παράξενο!