PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Στα σχολεία σας ποσο συχνά συναντάτε bullying? πιστεύετε ότι όντως είναι θέμα τέτοιων διαστάσεων ή απλα έγινε μόδα να το συζητάμε;

Εγω είμαι σχεδον 10 χρόνια σε σχολείο νησιού. Παρολο που ειναι επαρχία και τα παιδιά ειναι σκληραγωγημένα και φυσικά τα αγόρια δεν μεγαλώνουν με εκλέπτυνςη τρόπων και το επίπεδο εννοειται ότι ειναι χαμηλότερο από τα παιδιά των πολεων (όχι το οικονομικό), δεν έχουμε παραβατικές συμπεριφορές, χουλιγκανισμούς, βανδαλισμούς κλπ., δεν έχουμε περιστατικά ρατσισμού εις βάρος αλλοδαπών ούτε στιγματισμό λόγω εμφάνισης ή αλλού προβλήματος παρα μόνο σποραδικά, αλλά σε καμία περίπτωση λεκτική ούτε καν σωματική βία (γενικώς δεν δέρνονται μεταξύ τους παρότι αγόρια επαρχίας). Έχουμε καταστάσεις μειωμένης υπομονής σε παιδιά με θέματα συμπεριφοράς ή τσακωμούς αλλά μέχρι εκεί. Γι αυτό απορώ, πού συμβαίνει αυτό το περίφημο bullying, αν δεν συμβαίνει σε εμάς ας πούμε, δεν μπορώ να φανταστώ να συμβαίνει σε μερη με καλύτερο επίπεδο.

Σε σχέση με το τι θυμάστε ως μαθητες, βλέπετε διαφορα; Εγω παρολο που πήγα σχολείο στην Αθήνα και παρολο που οι τωρινοί μου μαθητες είναι αρκετά άτακτοι (σαν άτακτα παιδιά όμως, όχι σαν προκλητικοί έφηβοι), θυμάμαι συμπεριφορές συμμαθητών μου που εμένα ως ήσυχο παιδί με έκαναν να νιώθω άβολα, πράγμα που δεν θα έλεγα ότι βλέπω τώρα, δηλαδή παιδιά που για να το πω απλα δεν θα ήθελα να συναναστρέφονται με το δικό μου παιδί. 1-2 τη χρόνια σε ένα σχολείο των 250 παιδιών, αλλά καμία σχέση με το τι θυμαμα ως μαθήτρια κι ας ήμουν και παιδί της πόλης.

Γνωρίζετε ποια ειναι η εξεταστέα ύλη (δηλ ποσοστό 2/3; ) διδαχθείσας ύλης πχ  στο μαθημα της ιστοριας α γυμνασιου;
επισης πως μπαίνουν τα θεματα; 2 ομαδες κλειστου τύπου , ανάπτυξης ;

2/3 της διδαχθείσας αρκεί να μην είναι λιγότερες από το 1/2 της διδακτέας

Ομάδα Α ερωτήσεων: ερωτήσεις "γνώσεων", ανοικτού και κλειστού τύπου. Είθισται μία να είναι ερώτηση ορισμού εννοιών. Μπορείς να βάλεις και άλλη  μία κλειστού τύπου για διευκόλυνση και οι άλλες κλασική ερώτηση ανάπτυξης.  5 θέματα κα επιλέγουν τα 3.

Ομάδα Β ερωτήσεων: ερωτήσεις "κρίσεως". Συνήθως βάζουμε εδώ τις πηγές, για να συνδυάσουν την πηγή με το σχολικό βιβλίο. Μπορείς να βάλεις και σχολιασμό κάποιας εικόνας πχ ενός έργου τέχνης. Ή μια κρίσεως ελεύθερη πχ να αποτιμήσουν μια ιστορική προσωπικότητα. Είναι 4 θέματα και επιλέγουν τα 2.

Δηλαδή συνολικά απαντούν σε 5. 3 από την Α ομάδα και 2 από τη Β.

Καλά κ εμένα δεν είναι μεγάλο, 4.5 είμαι. και βαρύς. αλλά ποτέ δεν ένιωσα πόνους στο σώμα παρολο που είναι α γυμναστή. ελεύθερο χρόνο θέλω. να μπορώ να ασχολούμαι με το σπίτι και το διάβασμα!!!!

Σήμερα δεν ασχολήθηκα καθόλου με το σπίτι. Μόνο με την οικογένεια και βγήκαμε βόλτα ταβέρνα και παιδική χαρά 😁😅

Λοιπόν εγω έχω ένα μόνο παιδάκι πολύ ήσυχο κατά κοινή ομολογία, κι όμως την ενασχόληση μαζί του τη θεωρώ πιο κουραστική από την τάξη. Στο σχολείο κάποια στιγμή αρχίζει να μου λειπει, αλλά μετά που γυρίζω το μεσημέρι σκέφτομαι ότι θα προτιμούσα να καθόμουν λίγο μόνη μου, και από τις 7.30 το βράδυ περιμενω απλα να κοιμηθεί. Περίπου όπως στο σχολείο περιμενω το κενό. Το κενό βασικά είναι η μόνη στιγμή που ξεκουράζομαι, όχι κάθε μέρα αλλά 2-3 από τα κενά της εβδομάδας τα απολαμβάνω, ακόμα κι αν εκείνη την ώρα ετοιμάζω κάτι!

Πέρσι που ένιωθα μεγαλύτερη την πίεση του κορονοϊού κ γενικα ο διευθυντής μας έσπαγε τα νεύρα, απολάμβανα την τηλεκπαίδευση γιατί έκανα μάθημα χωρίς το λοιπό περιβάλλον του σχολείου. Όσο όμως κι αν με κουράζει το σχολείο, δεν μπορώ να πω ότι στο σπίτι ξεκουράζομαι. Στο σπίτι βασικά περιμενω απλα να περάσει η ώρα να ησυχάσουμε. Ίσως στο δικό μου μυαλό είναι αυτονόητο ότι θα κουράζεσαι στη δουλειά σου, ενώ η κούραση στο σπίτι είναι μόνο για όσους έχουν οικογένεια, που πολλοί δεν έχουν, γι αυτό και κάνω τη σύγκριση.

Νομίζω ότι 30/5 είναι Τρίτη. Οπότε νομιζω ότι θα ξεκινησουν με κάτι ευκολότερο τις δύο πρώτες ημέρες. Ετσι και αλλιώς το καθε σχολείο κανονίζει ξεχωριστά με βάση και τις προτιμήσεις των παιδιών (πολλές φορές προτείνουν τα ίδια πρόγραμμα).

Δευτέρα είναι.
Απλώς απόρησα επειδή ξέρω ότι τα παιδιά γενικα διαλέγουν πρώτο. Εμάς συνήθως θέλουν ιστορία.

Επεκτείνω τη συζήτηση σε σχέση με την κοινωνικότητα παιδιού που πήγε πρώτη φορά μηπιαγωγειο.
Στο κομμάτι της προσαρμογής και του αποχωρισμού δεν υπήρχε κανένα θέμα, παρα το άγχος μου. Στο θέμα της ένταξης σε παρέες όμως, η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί. Ο γιος μου είναι παιδί όχι κοινωνικό γιατί δεν έχει μάθει να συναναστρέφεται με παιδια. Δεν υπάρχει παθολογικό θέμα. Απλώς δεν το έχει κάνει ποτέ. Τη θέλει την παρέα. Στις κούνιες χαιρεται όταν  βλέπει συμμαθητές κ στενοχωριέται όταν δεν είναι κάποιος γνωστός. Πάει κ χαιρετάει ή κάθεται κοντά κ παρακολουθεί, αλλά δεν μιλάει. Στο σχολείο όμως δεν κάνει ούτε αυτό. Στο διάλειμμα κ στο ελεύθερο παιχνίδι αν τον αφήσουν, απλα θα περιφέρεται. Ενώ είναι παιδί με ενδιαφέροντα, στο σπίτι κάνει παζλ, βιβλία, κατασκευές, εκεί δεν πάει στα παιχνίδια. Συνήθως πηγαίνει κοντά στα παιδιά που έχουν ειδική παιδαγωγό και με την καθοδήγηση τους παίζει μαζί, όμως είναι παιδιά που δεν μιλάνε, οπότε στο κομμάτι αυτό ο ίδιος μένει στάσιμος. Γίνονται προσπάθειες να τον καθοδηγήσουν και σε άλλες παρέες αλλά από μόνος του δεν πάει. Το τμήμα είναι μεγάλο και έτσι δείχνει μια συμπεριφορά διογκωμένη στο πιο αρνητικό. Δεν έχω παραπονο από το ενδιαφέρον του σχολείου γις το θέμα, αλλά δεν γνωριζω ώς πιο σημείο μπορεί (πρακτικά, από θέμα χρόνου κ λοιπών ζητημάτων) η νηπιαγωγός να βοηθήσει παραπάνω. Γι αυτό ρωτώ τις συναδέλφους παιδαγωγούς, τι συζήτηση θα μπορούσα να κάνω επ αυτού.

Προ καιρού είχαμε αφήσει τη συζήτηση στο ότι θα κοιτούσαμε παθολογικά αιτία, το οποίο όμως αποκλείστηκε κ συν τοις αλλοις τώρα με το άνοιγμα του καιρού κ τη μεγαλύτερη κυκλοφορία όλων, τον παρατηρούμε σε χώρους με παιδθα κ βλέπουμε ότι δεν αδιαφορεί. Δεν τίθεται τέτοιο θέμα και θα ήθελα να τους εξηγήσω στο σχολείο ότι το παιδί θέλει την παρέα αλλά δεν ξέρει πώς και μάλλον αποθαρρύνεται από τα πολλά παιδιά (και αν έχω καταλάβει καλά υπάρχει και θέμα συμπεριφοράς σε άλλο παιδί, δηλαδή η τάξη δεν είναι πάντα ήρεμη). Μήπως όμως όλο αυτό φεύγει από τη δικαιοδοσία τους; Δεν θέλω και να φανώ αχάριστη που το παιδί το φροντίζουν κ οι ειδικοί παιδαγωγοί για να μην τριγυρνάει μόνο του, αφού δεν είναι δουλειά τους. Αλλά πιστεύω ότι εκείνος βολεύτηκε και νιώθει ασφάλεια μαζί τους κι αυτό δεν βοηθάει για το βήμα παραπάνω. Επίσης μου έχουν πει ότι ούτε εργασίες κάνει ακ δεν πάει δίπλα κάποιος, παρολο που ξέρει να χειρισει ψαλίδι, ξέρει γράμματα κ αριθμούς κ σχεδον να διαβάζει, απλώς έχει μάθει να έχει την προσοχή κ την καθοδήγηση ενηλίκων σε ήρεμη κ δομημένη ατμόσφαιρα που προφανώς το σχολείο (γενικώς, όχι το δικό του) δεν μπορεί να προσφέρει.

Εγω ως εκπαιδευτικός ξέρω τι σημαίνει το χάος της τάξης κ δεν κατηγορώ το σχολείο του, αλλά θα ήθελα να εξηγήσω ότι το παιδί έχει ένα δυναμικό που το σχολείο δεν το βοηθάει να εκδηλώσει (στην εξωσχολική ραστηριουηυα είναι αρκετά διαφορετικός, έστω κ με μειωμένη κοινωνικοτητα). Δεν θέλω όμως να υπονοήσω ότι φταίει κάτι στην τάξη τη συγκεκριμένη, προφανώς έτσι θα είναι παντού όπου έχει τόσα παιδιά. Εσείς από την εμπειρία σας, τι θα με συμβουλεύατε;