PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Οι αποσπάσεις έχουν μοριοδότηση, τι σημαίνει αποσπάστηκαν κατά προτεραιότητα οι νεοδιόριστοι;
Το υψηλό ποσοστό αποσπάσεων δείχνει την παράνοια των τοποθετήσεων, επι πολλά χρόνια. Περιοχές τελείως μπλοκαρισμένες για μεταθέσεις, τελικά έχουν πολλά λειτουργικά κενά.

Το μετά τι… πιθανότατα αυτή η συνθήκη θα παραμείνει για αρκετο καιρό. Θα γίνει κανονικότητα, όπως ήταν και πολλά χρόνια πριν. Κάποιοι νεοδιόριστοι νέοι σε ηλικία και χωρίς οικογένεια, θα κάνουν κάποια γνωριμία και θα μείνουν μόνιμα εκεί που διορίστηκαν, οι υπόλοιποι, ανάλογα με τον κλάδο, θε βολεύονται με αποσπάσεις. Ίσως ανακατευτεί και η τράπουλα των φορέων, αν υπάρξουν πιέσεις για συγκεκριμένα άτομα που δεν μπορούν να φύγουν αλλιώς. Ανάλογα με τον κλάδο και τον τόπο συμφερόντων, άλλοι θα είναι πιο τυχεροί, άλλοι όχι. Επειδή η κατανομή των διορισμών ανά ειδικότητα θα ποικίλλει κάθε χρόνο, λογικά κατά περιόδους θα υπάρχει μια εξισορρόπηση λόγω συνταξιοδοτήσεων σε κάποιες περιοχές και θα είναι εφικτές περισσότερες μεταθέσεις. η κατάσταση όμως θα είναι ρευστή για το επόμενο διάστημα και αυτό πρέπει να το λάβει υπόψη όποιος ενδιαφέρεται να διοριστεί.

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και μέχρι 30/9 έχουμε τα εξής :
α) Άδειες που ξεκινάνε 1/9 και κάποιες ίσως είναι αδύνατο να είναι προγραμματισμένες (κάποια όντως επαπειλούμενη η κάποια ασθένεια)
β) Εγκρίσεις ολιγομελών τμημάτων σε σχολεία, των οποίων οι αποφάσεις μπορεί να βγουν και μέσα στο Σεπτέμβρη.
γ) Αποσπάσεις σε διαφορετικές φάσεις...
δ) Δυνατότητα σε μαθητές αλλαγής κατεύθυνσης σε ΓΕΛ, ειδικότητας σε ΕΠΑΛ , μετεγγραφών από ΓΕΛ σε ΕΠΑΛ κλπ  μέχρι 30/9 με αποτέλεσμα μια ρευστότητα στον αριθμό τμημάτων και λειτουργικών κενών
Όλα αυτά αναγκάζουν πολλές ΔΔΕ να κάνουν η να ξανακάνουν αλλεπάλληλες τοποθετήσεις που σε κάποιους νόμους φτάνουν μέχρι τα Χριστούγεννα.

Η παρουσία μιας αντικειμενικής εξήγησης ενός φαινομένου, δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι αυτό πρέπει να συμβαίνει έτσι.
Αυτά συμβαίνουν, γιατί επιτρέπουμε να συμβαίνουν, γιατί δεν μας ενδιαφέρει να προγραμματίσουμε το αν θα συμβούν.
Είμαστε χώρα με νοοτροπία τελευταίας στιγμής.
Οι ΄΄άδειες ανατροφής, προγραμματίζονται και  μπορούν να ληφθούν υπόψη εγκαίρως. Οι έκτακτες άδειες, υποτίθεται ότι είναι αυτές που καλύπτονται από αναπληρωτές και κανονικά έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει. Οι υπηρεσιακές μεταβολές κανονικά θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί με το τέλος Ιουνίου. Το ίδιο και η κατανομή των διορισμών. Ιδανικά θα έπρεπε να έχουν ανακοινωθεί και τα ονόματα. Και ακόμα πιο ιδανικά, θα έπρεπε να έχουν δηλώσει και προτιμήσεις σχολείων, μέχρι το τέλος Ιουνίου. Αλλά ας πούμε ότι αυτό είναι ακραίο.

Οι μαθητές δεν θα έπρεπε να δηλώνουν τμήματα τελευταία στιγμή ή να αλλάζουν όποτε θέλουν. Με το τέλος της χρονιάς θα έπρεπε να είναι γνωστό, ποιος επιθυμεί να πάει πού και πόσοι έχουν εκκρεμότητα λόγω παραπομπής σε εξταστική του Σεπτεμβρίου (όπου θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη στον προγραμματισμό). Στο χέρι μας είναι να τα κάνουμε αυτά.

Όταν όμως από τη μία το κράτος κοιτάει πώς θα βγάλει από τη μύγα ξύγκι και θέλει να κάνει κάθε πιθανή και απίθανη αλχημεία, ακόμα και για να γλιτώσει την πρόσληψη αναπληρωτών για 10 μέρες παραπάνω, και όταν οι εκπαιδευτικοί, που κανένας δεν τους έστειλε με το ζόρι σε κάποιο μέρος, κοιτάνε να βρουν κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο για να υπηρετήσουν όσο το δυνατόν λιγότερο σε μέρη που δήλωσαν ότι επιθυμούν να πάνε, ή προτιμούν να τοποθετηθούν τελευταία στιγμή, ή μετά την έναρξη των μαθημάτων, μην τυχόν και αδειάσει κάποια θέση σε κάποιο μέρος που τους βολεύει περισσότερο, όλο αυτό δείχνει ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται για το αν θα λειτουργούν τα σχολεία σωστά (ή αν θα λειτουργούν γενικώς).

Είναι σωστή λύση και καλά έκανες και επέμεινες.

Θα πω και μια -αντιδημοφιλή- για κάποιους άποψη: αφού σου δίνεται η ευκαιρία να δουλέψεις τα Λατινικά, να κοιτάξεις του χρόνου και τη Γ. Είναι προσόν να ξέρεις κάτι που δεν το γνωρίζουν όλοι. Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με «χώσιμο», αλλά σε βάθος χρόνου, μπορεί να εκτιμηθεί και να θεωρείσαι αναγκαία παρουσία σ ένα σχολείο. Αυτό το λέω για οποιαδήποτε δουλειά.

Κι εγώ όταν πήγαινα Γυμνάσιο δεν καταλάβαινα πολλά από τις δευτερεύουσες. Τώρα, όμως, καταλαβαίνω την χρησιμότητά τους. Ναι μεν οι μαθητές τις χρησιμοποιούν άνετα στον προφορικό λόγο, αλλά να τις αναγνωρίσουν δεν ξέρουν! Εκτός από τους δυνατούς μαθητές, που έτσι κι αλλιώς είναι καλοί στα περισσότερα μαθήματα. Ωστόσο, όσο κι αν φαίνεται περιττό, είναι αναγκαίο να τις ξέρουν. Γιατί θα τις χρειαστούν και στο Λύκειο. Οι της θεωρητικής σίγουρα, οι υπόλοιποι τις χρειάζονται στην Έκθεση, καθώς εντάσσονται στην ευρύτερη εξεταστέα ύλη. Αν ήξεραν π.χ. τις αναφορικές σωστά, δεν θα έγραφαν το σύνηθες λάθος "Ο Κώστας, όπου ήρθε χθες....

Το περιττό, το εννοώ στο δημοτικό.
Είναι πολύ διαφορετικό να μην καταλαβαίνει κάτι ένα μέρος των μαθητ΄νω στο Γυμνάσιο, σε σχέση με το Δημοτικό.
Και γενικά δεν κατανοω απόλυτα τη λογική του να κάνουμε τόσους κύκλους στην ύλη. Δεν γίνεται τη μία να θεωρούμε οκ ότι στην στ διδάσκονται δευτερεύσουες, και στην α γυμνασίου να μιλάμε ξανά για κύριους όρους και απλές και επαυξημένες.

Δε νομίζω να βρεις έστω κι έναν στην εκπαίδευση που να διαφωνεί με τη δημιουργία μικρών τμημάτων. Για μένα στο νηπιαγωγείο και στην Α Δημοτικού ΚΑΤ'ΕΛΑΧΙΣΤΟ είναι εκ των ουκ άνευ.

Η δημιουργία μικρών τμημάτων είναι αυτονόητο αίτημα. Αυτό στο οποίο επιμενω είναι το κατά πόσον κάτι τέτοιο, θα άλλαζε καθ το τοπίο στο κομμάτι των εκπαιδευτικών αναγκών. Αν έφερνε μια τετοια αλλαγή, που πιστεύω ότι σε κάποιον βαθμό θα την έφερνε, θα άλλαζε και το εργασιακό κομμάτι της ειδικής αγωγής. Μαζί με το ευρύτερο κομμάτι των μεταπτυχιακών με ο,τι συνεπάγεται αυτό. Και δεν ξέρω αν αυτό θα άρεσε σε όλους.

Δεν είναι απαραίτητο ότι αυξήθηκαν τα "κρούσματα". Είναι πολύ πιθανόν απλά παλαιότερα να αποδίδονταν στο απλό "δεν παίρνει από γράμματα".

Κι αυτό ισχύει.
Δεν ξέρω όμως πώς να το πω πιο απλά. Διδάσκουμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, οργανώνουμε τις τάξεις με έναν συγκεκριμένο τρόπο, και σε μια εποχή που και οι γονείς είναι πιο εγγράμματοι και τα παιδιά εκτίθενται σε περισσότερα ερεθισματα και φοιτούν και σε δομές προσχολικές από πολύ μικρά, παρ΄ όλα αυτά βλέπουμε σοβαρές δυσκολίες, όχι μόνο στο "αν παίρνουν τα γράμματα", αλλά αν μπορούν να σταθούν, να ακολουθήσουν κανόνες, να αυτοεξυπηρετηθούν κλπ. Η μία λύση είναι να τα μεταφερουμε όλα στην ειδική αγωγή. Η άλλη λύση είναι να σκεφτούμε, μήπως δεν είναι προβλημα των παιδιών, αλλά της γενικής αγωγής. Μήπως τελικά φταίει ο τρόπος που στήνουμε τις τάξεις και το μάθημα, ειδικά στις πιο μικρές ηλικίες, κι επομένως πρέπιε να γίνει μια παρέμβαση εκεί, και όχι 100 διαφορετικές εξατομικευμένες παρεμβάσεις σε κάθε περίπτωση παιδιού που δεν χωράει σε αυτό το αναποτελεσματικό καλούπι;

@neossos δεν αμφισβητώ την ύπαρξη δυσκολιών. Όμως αν σε μια τάξη 25 παιδιών τα 5 χρειάζονται προσωπική υποστήριξη, αυτό πρέπει να μας προβληματίσει για το αν είναι επιτυχημένο το μοντέλο της τάξης των 25 παιδιών με έναν εκπαιδευτικό. Γιατί δεν μπορεί το 1/5 των
παιδιών να αποκλίνει τόσο σοβαρα από αυτά που ζητάμε από τον μέσο όρο, και να συνεχίζουμε να θεωρούμε φυσιολογική και λογική την εκτίμηση του τι θεωρούμε μέσο όρο. Με άλλα λόγια, αν μας φαίνεται λογικό 1 εκπαιδευτικός γενικής για 25 παιδιά και 5 ή έστω 3 εκπαιδευτικοί παράλληλης για 5 από τα 25 παιδιά, μήπως θα ήταν πιο αποτελεσματικό να έχουμε εξαρχής 1 εκπαιδευτικό για 12 νήπια έως β δημοτικού, και 1 για 15 για το υπόλοιπο δημοτικό; Μήπως σε τέτοιες συνθήκες, θα διαπιστώναμε ότι τελικά λιγότερα παιδιά έχουν «εξατομικευμένες» ανάγκες, γιατί όλα έτσι απολαμβάνουν πιο εξατομικευμένο μάθημα; Είμαστε έτοιμοι για τέτοιες συζητήσεις, που δεν είναι ένα ασαφές αίτημα για μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα;