0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
προσηλυτισμος σε καμια περιπτωση δε γινεται γιατι οι μαθητες ειναι ηδη βαπτισμενοι.Αν δεν ειναι ,μπορουν να παρουν απαλλαγη απο το μαθημα.Και σε καθε περιπτωση το ελληνικο συνταγμα ξεκαθαριζει τα της θρησκειας και τι ειναι προσηλυτισμος.Επιπλεον δεν μπορει ο καθενας να εχει γνωμη με βαση το τι διδαχτηκε ο ιδιος ως παιδι στο σχολειο.Δειτε πρωτα τα βιβλια ,το περιεχομενο τους και το πως γινεται πραγματικα το μαθημα σημερα και μετα συζηταμε.
"Νομικά" κατά της θρησκευτικής εξουσίας; Εδώ γελάμε... Ξέχασες ότι αυτοί κυβερνούν το τόπο;Το αποτέλεσμα αυτού του είδους σχέσης που έχει αναπτυχθεί μέσω του μαθήματος το διακρίνει κανείς πανεύκολα στη νοοτροπία κάποιων πιστών οι οποίοι κάθονται αποχαυνωμένα και ακούν τύπους σαν τον Ανθιμο να απειλεί ουσιαστικά τον Μπουτάρη λέγοντάς του "Δήμο από εμένα δεν βλέπεις". Μέχρι και ο Γιωργάκης "βάρεσε" προσοχή" στον αρχιπαπά. Ενδεικτικό: http://www.youtube.com/watch?v=pE1qosnzuq0
Το μάθημα αυτό αποτελεί μέσο προσηλυτισμού της δεσπόζουσας θρησκευτικής εξουσίας η οποία είναι εναγκαλισμένη με το κράτος. Όποιος διαφωνεί ας πάρει δύο τρία από τα βιβλία των θρησκευτικών και θα καταλάβει. Σας προτείνω να διαβάσετε το Βιβλίο της Έυης Ζαμπέτα καθηγήτριας πανεπιστημίου Αθηνών με τι τίτλο "Θρησκεία και Σχολείο". Εκεί θα δείτε πραγματικά το μέγεθος του απροκάλυπτου δογματισμού (με όλα τα επακόλουθα) έπειτα από έρευνα που έχει κάνει σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης σε σχέση με το μάθημα αυτό.
Ε και τη Ζαμπέτα κάποιος την έβαλε εκεί που είναι......
όλοι εσείς που γράφετε περί θρησκειολογίας, γνωρίζετε τι πραγματικά είναι ή απλά κοπανάτε τη λέξη και έτσι νοιώθετε πως δεν είστε κακόμοιροι χριστιανοί, αλλά σύγχρονοι νόες...ή ορθότερα εκσυγχρονιστές;επειδή σπούδασα θεολογία, άσχετα αν είμαι και φυσικός, θεωρώ ιδανικό, απίθανα ωραίο το μάθημα των θρησκευτικών στο σχολείο....οι περισσότροι συνάδελφοι, ξέρουν πολύ καλά πώς να κάνουν το μάθημα...και πρόκειται για το ωραιότερο μάθημα....ναι ωραιότερο και από τη φυσική!!!!το επιχείρημα: "δεν με εκφράζει ένα δόγμα" ή "έχω άλλα πιστεύω" δεν πολυστέκει...γιατί και γω έχω για παράδειγμα άλλα πιστεύω με τα της βιολογίας....έχω δικαίωμα εξαίρεσης; και γω έχω άλλα πιστεύω με το μάθημα της ψυχολογίας, να εξαιρεθώ; και το παιδάκι του δημοτικού βλέπει μαθηματικά και βγάζει σπυράκια....πρέπει να βγάλει χαρτί γιατρού για αλλεργία στο μάθημα;επιτέλους, ας είμαστε ειλικρινείς! χαϊδεύουμε τα παιδιά και όσοι είμαστε στην τάξη, βλέπουμε που οδήγησε αυτό! τιί θέλει να ακούσει η δήθεν πλουραλιστική μας κοινωνία; αυτό θα υποστηρίξουμε..και όχι την αλήθεια!!! αρκεί να γινόμαστε αρεστοί! ποιος ειλικρινά σοβαρός μελετητής της κοινωνιολογίας του χριστιανισμού, θα βρει ωραιότερο, ιδανικότερο τρόπο σκέψης; έστω και αν το δει μόνο από αυτή τη σκοπιά!αλλά σε μια εποχή, που ακόμη υπάρχουν συνάδελφοι, που θεωρούν τη θεολογία πως δεν είναι επιστήμη, δεν νομίζω πως μπορώ να πω τίποτα...θα τους τιμήσω με τη σιωπή μου!
Όταν ήμουν στο σχολείο, τα θρησκευτικά δεν ήταν μάθημα επιλογής. Υποχρεωτικά για όλους εκτός από τους αλλόθρησκους (στην τάξη μου δεν τα παρακολουθούσαν ένας Μάρτυρας του Ιαχωβά και 2 Μουσουλμάνοι).Στη Β λυκείου το μάθημα ήταν θρησκειολογία. "Διδαχτήκαμε" τις υπόλοιπες θρησκέιες, μαθαίνοντας απλά και μόνο γιατί ο Χριστιανισμός είναι καλύτερος από αυτές! Όταν ρώτησα την καθηγήτρια πώς γίνεται και ο Χριστιανισμός είναι πάντα καλύτερος και πώς είναι δυνατόν οι άλλες θρησκέιες να είναι τόσο λάθος και να μην έχουν ούτε ένα θετικό, η απάντηση ήταν με πράξεις: αποβολή από την τάξη, απουσία και η μητέρα στο σχολέιο την επόμενη μέρα! (Βέβαια, η μητέρα μου την έβαλε στη θέση της, αλλά είναι άλλο θέμα αυτό).Το δεν υπόλοιπο μάθμα (αφού μάθαμε σε 3 ώρες όλες τις θρησκέιες) ήταν τραγούδια ανάποδα, για να βρίσκουμε τα "κρυμμένα σατανιστικά" μηνύματα! Και οι εξετάσεις στο τέλος της χρονιάες ήταν αυτό ακριβώς! Τραγούδια ανάποδα (κάναμε και ακουστικές ασκήσεις πανάθεμα την!), μία ερώτηση για τα σημεία που ο Χριστιανισμός υπερτερεί έναντι των άλλων θρησκειών, και άλλη μία με θέμα το γιατί δεν πρέπει οι νέοι να ακούν μουσική!Σήμερα, δεν ξέρω πώς γίνονται τα θρησκευτικά. Ξέρω, όμως, ότι η συγκεκριμένη καθηγήτρια είναι ακόμα στην εκπαίδευση. Αν, όμως, ο τρόπος που διδάσκεται το μάθημα ( και όχι το περιεχόμενο του βιβλίου ή το αναλύτικό πρόγραμμα) είναι όπως όταν διδασκόμουν εγώ (και φυσικά δεν εννοώ μόνο τις βλακείες της συγκεκριμένης), τότε όχι, δεν θέλω τα παιδά μου να κάνουν θρησκευτικά.Αν το μάθημα είναι όντως θρησκειολογίας, είναι όντως μάθημα όπου μπορούν να εκφράζονται απορίες, είναι όντως μάθημα γνωριμίας ΚΑΙ με το διαφορετικό, το άλλο, τότε ας υπάρχουν και καλό θα είναι να υπάρχουν. Και φυσικά, δεν μπορεί το μάθημα των θρησκευτικών, όπως και κάθε άλλο μάθημα, να περιορίζεται στο Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Δεν είναι πλέον οι κοινωνίες μας μόνο Ορθόδοξες, όπως και δεν είναι μόνο Χριστιανικές. Το τι πιστεύει ο καθένας είναι δικαίωμα του και αν θέλει να εντρυφήσει στα της πίστεως του υπάρχουν και οι εκκλησίες (ή όπως αλλιώς λέγονται στις άλλες θρησκέιες), υπάρχουν οι ιερείς, υπάρχουν τα κατηχητικά. Ο ρόλος του σχολέιου είναι άλλος!