Λατινικά Γ' Λυκείου

[Dwrina]

Όπως έχουμε ξαναπεί, οι χρονικές σχέσεις δεν είναι πάντοτε ξεκάθαρες ως  προς τα όριά τους, υπάρχουν και επικαλύψεις. Μάλιστα, με το καθαρά χρονικό cum αποφεύγουμε να μιλάμε για χρονικές σχέσεις. Βλέποντας όμως παραδείγματα με το cum relativum, παρατηρούμε ότι εκφράζονται διάφορες χρονικές σχέσεις, όχι μόνο το σύγχρονο: Caes. BG VI, 12, 1 cum Caesar in Galliam venit alterius factionis principes erant Aedui, alterius Sequani, όταν ο Καίσαρας ήλθε στη Γαλατία, της μίας παράταξης αρχηγοί ήταν οι Αίδουοι, της άλλης οι Σηκουανοί. Εδώ εκφράζεται μια κατάσταση που ήδη υπήρχε στη Γαλατία, όταν έφτασε ο Καίσαρας εκεί· επομένως, εκφράζεται εν μέρει το υστερόχρονο και εν μέρει το σύγχρονο. Δες κι αυτό: Cic. Att., XII, 40, 3 cum Romam venero, nec vultu nec oratione reprehendar [συντελ. μέλλ. - απλός μέλλ.], όταν φτάσω στη Ρώμη, δεν θα δώσω αφορμή για επικρίσεις ούτε με την όψη ούτε με τον λόγο μου. Καθαρά προτερόχρονο.

Μπορεί όμως η οριστική παρακειμένου σε μια χρονική με χρονικό cum να εκφράζει και προτερόχρονο, έτσι;

Γενικώς, αν πρέπει να φτιάξουμε εμείς μια δευτ. με χρονικό cum με οριστική, ώστε να δηλώνεται προτερόχρονο, θα προτιμήσουμε την οριστική παρακειμένου (όπως με τα postquam, ut, ubi) ή την οριστική υπερσυντελίκου (όπως κάνουμε σε αιτιολογικές και αναφορικές);


Η δυνητική υποτακτική του ευθέος λόγου τρέπεται πάντοτε σε απαρέμφατο μέλλοντα / ενεστώτα ε.π.σ, όπως βλέπω στον Woodcock (σελ. 235) για τη δυνητική υποτακτική στην απόδοση υποθετικού λόγου του δυνατού (future ideal κατά τον Woodcock);

[PDE ads]

[Dwrina]

Απεναντίας, καθαρά χρονική σημασία έχει η ιδιόμορφη αφαιρετική απόλυτη του κειμ. 19 (Marco Tullio Cicerone et Gaio Antonio consulibus), αλλά κι αυτήν δεν θα την ανέλυα με το cum temporale αλλά με το cum historicum, διότι, όπως γίνεται σ' αυτές τις περιπτώσεις, το βάρος του νοήματος πέφτει στο τι έκανε ο Κατιλίνας, ενώ ο χρονικός προσδιορισμός περνάει σε δεύτερη μοίρα ως κάτι γνωστό ή, εν πάση περιπτώσει, όχι και τόσο ενδιαφέρον.

Ναι, αλλά ο ιστορικός cum δεν δείχνει ότι το περιεχόμενο της κύριας έρχεται ως αποτέλεσμα του περιεχομένου της χρονικής; Εδώ υπάρχει σχέση αιτίου αιτιατού, ώστε να αναλυθεί με ιστορικό cum;

Ο Παπαθανασίου αναλύει και με χρονικό και με ιστορικό cum.

To dum (συνεχιζόμενη πράξη εντός της οποίας συμβαίνει άλλη πράξη) γιατί δεν παίζει καθόλου εδώ;


Τις αιτιολογικές μετοχές που δηλώνουν προτερόχρονο στο παρελθόν ο Παπαθανασίου τις αναλύει με οριστική παρακειμένου. Αυτό είναι εντελώς λάθος ή απλώς είναι προτιμότερο να αναλύονται με οριστική υπερσυντελίκου, γιατί αυτό είναι το πιο σύνηθες στα κείμενα;

[Dwrina]

Ξέρει κάποιος από ποιο έργο του Λίβιου είναι το κείμενο 18 (δεν το γράφει το βιβλίο του καθηγητή);

Πώς εξηγείται το foribus ως αντικείμενο στο praetenta; (Ο Κανελλόπουλος παραπέμπει στο Συντακτικό του, το οποίο δεν έχω). Μήπως επειδή είναι σύνθετο με την πρόθεση prae (Γιαγκόπουλος, σελ. 72) και έχει και σημασία ένωσης (Γιαγκόπουλος, σελ. 69); Πάντως στα παραδείγματα που δίνει για σύνθετα με prae + δοτική δεν υπάρχει η σημασία της ένωσης, αλλά, νομίζω, η σημασία "πάνω από".

Το Hermaeum πώς προφέρεται; Χερμάεουμ  ή Χέρμεουμ, δηλαδή το e πάει με το a ή με το u;

[Sali]

Ξέρει κάποιος από ποιο έργο του Λίβιου είναι το κείμενο 18 (δεν το γράφει το βιβλίο του καθηγητή);

Livius, Ab urbe condita, I, 7, 4-8. Αναφέρεται ρητώς στο βιβλίο του καθηγητή, σελ. 53.

Πώς εξηγείται το foribus ως αντικείμενο στο praetenta; (Ο Κανελλόπουλος παραπέμπει στο Συντακτικό του, το οποίο δεν έχω). Μήπως επειδή είναι σύνθετο με την πρόθεση prae (Γιαγκόπουλος, σελ. 72) και έχει και σημασία ένωσης (Γιαγκόπουλος, σελ. 69); Πάντως στα παραδείγματα που δίνει για σύνθετα με prae + δοτική δεν υπάρχει η σημασία της ένωσης, αλλά, νομίζω, η σημασία "πάνω από".

Σύμφωνα με τον Κανελλόπουλο (Συντακτικό, σελ. 111, (ζ)), η δοτική οφείλεται μόνο στο ότι το ρ. είναι σύνθετο με την πρόθεση prae, χωρίς άλλη εξήγηση.

Το Hermaeum πώς προφέρεται; Χερμάεουμ  ή Χέρμεουμ, δηλαδή το e πάει με το a ή με το u;

Χερμέουμ. Το e πάει με το a· επομένως, έχουμε παραλήγουσα μακρά (δίφθογγο), η οποία τονίζεται προφερόμενη μονοφθογγικά. Συλλαβισμός: Her-mae-um. To -um είναι κατάληξη αντίστοιχη με το α.ε. -ον (π.χ. don-um, δῶρ-ον). Άλλωστε, η λ. αυτή αντιστοιχεί στο α.ε. επίθετο Ἑρμαῖος (αντιστοιχία αι με ae), μόνο που εδώ είναι ουσιαστικοποιημένο ουδέτερου γένους. Στο OLD διαβάζουμε: Hermaeum, -i, n. A building dedicated to Hermes.

[PDE ads]

[Dwrina]

Σε ευχαριστώ, Sali!

Livius, Ab urbe condita, I, 7, 4-8. Αναφέρεται ρητώς στο βιβλίο του καθηγητή, σελ. 53.

Εγώ γιατί δεν το βλέπω;;;  Βλέπω μόνο "Διασκευή από τον Λίβιο, 1, 7, 4-8"

 

[Sali]

Αυτό ακριβώς βλέπεις, την πλήρη παραπομπή: ένα και μόνο έργο έγραψε ο Λίβιος, το Ab urbe condita, δεν χρειάζεται να δηλώνεται και ο τίτλος του έργου. Όπως όταν βλέπουμε ή κάνουμε παραπομπές από τον Θουκυδίδη.

[Dwrina]

Αυτό ακριβώς βλέπεις, την πλήρη παραπομπή: ένα και μόνο έργο έγραψε ο Λίβιος, το Ab urbe condita, δεν χρειάζεται να δηλώνεται και ο τίτλος του έργου. Όπως όταν βλέπουμε ή κάνουμε παραπομπές από τον Θουκυδίδη.

Α! 


Η χρονική στο Tum intellexi, [...], cum iam neutris gratiam referre poteram δηλώνει σύγχρονο; Και το βοήθημα του Παπαθανασίου και το ψηφιακό δεν λένε τίποτα, ενώ κανονικά για τις χρονικές πρέπει να λέμε πάντοτε αν δηλώνουν προτερόχρονο κ.λπ., έτσι δεν είναι;

[Sali]

Ναι, το σύγχρονο δηλώνει η χρονική. Αλλά οι χρονικές με τις οποίες αναφέρουμε οπωσδήποτε τις χρονικές σχέσεις φαίνονται στο μάθημα 38, παρατήρ. 2, οπότε καλύπτεσαι. Για τις προτάσεις που εισάγονται με το cum δεν αναφέρεται τίποτε, οπότε δεν χρειάζεται κι εσύ να λες κάτι.

[super3kef]

Καλημέρα. Υπάρχει περίπτωση να ζητήσουν μετάφραση αγνώστου κειμένου στα Λατινικά; Κάτι τέτοιο είδα στην νέα έκδοση στο Μεταίχμιο.

[Dwrina]

Και εγώ το φοβήθηκα αυτό, όταν είδα στις ασκήσεις του Παπαθανασίου μετάφραση αγνώστου.  Έχει και ασκήσεις με αντίστροφο, από Ελληνικά σε Λατινικά. Πολύ τραβηγμένο όμως το βλέπω να ζητηθούν αυτά στις πανελλαδικές από τη μια στιγμή στην άλλη.  Ελπίζω να βγουν σύντομα οι οδηγίες για την εξέταση του μαθήματος, για να ησυχάσουμε. 

[Dwrina]

sed postquam boum vestigia foras versa vidit, confūsus gregem ex loco infesto amovēre coepit (18): η σύμπτυξη της δευτ. σε μετοχή που κάνει ο Παπαθανασίου boum vestigiis visis foras versis esse δεν είναι σωστή, έτσι; Δηλαδή το esse δεν είναι σωστό, εφόσον δεν υπάρχει στο κείμενο· τα υπόλοιπα είναι σωστά.

[super3kef]

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Ελπίζω  οι φόβοι να μην επιβεβαιωθούν , γιατί βλέπω το φάντασμα του Κουτρούμπα να περιπλάναται από πάνω μου και να φωνάζει << auxilium >>.  Όσοι φοίτησαν στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και δη στο τμήμα Φιλολογίας ( τομέας Κλασική Φιλολογίας ) θα καταλάβουν.

[super3kef]

Για τη μετοχική πρόταση θα συμφωνήσω μαζί σου από το κείμενο 18, το esse δεν υπάρχει στο κείμενο , αλλά εννοείται για versa.

[Dwrina]

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Ελπίζω  οι φόβοι να μην επιβεβαιωθούν , γιατί βλέπω το φάντασμα του Κουτρούμπα να περιπλάναται από πάνω μου και να φωνάζει << auxilium >>.

Χαχα! Και εγώ το είχα ακούσει αυτό, ότι κλείστηκε στο ασανσέρ και φώναζε auxilium, αλλά θεώρησα ότι το έχουν βγάλει ως ανέκδοτο. Δεν πίστεψα ότι συνέβη πραγματικά.