PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Θα συμφωνήσω με Lasid. Αν μείνιες ένα διάστημα σε σχολείο βλέπεις ότι καλά καλά δεν θέλουν αλλαγή οργανικής οι περισσότεροι. Η σταθερότητα είναι μεγάλο πλεονέκτημα παρόλο που το σχολείο έχει δυσκολέψει τα τελευταία χρόνια με την αύξηση της γραφειοκρατικής δουλειάς.

Εγω πάντως αν αποφάσιζα να κάνω ένα διαλειμμα από το σχολείο, δεν θα ήταν λόγω τξς γραφειοκρατίας. Θα ήταν λόγω της ηθικής και πνευματικής ευτέλειας των
παιδιών που έχουμε να διδάξουμε. Λυπάμαι που ακούγομαι σκληρή, εγω όμως δεν σπούδαζα τόσα χρόνια ανθρωπιστικές επιστήμες για να διδάσκω σε παιδιά που συμπεριφέρονται σαν συμμορίες, να μην πω και σαν τάγματα εφόδου, κι αυτά οα χωρίς να υπάρχει έστω ένα κοινωνικό αλλοθι λόγω περιβάλλοντος. Αν είχα τη δυνατότητα να μεταπηδησω για ένα δυο χρόνια σε μια βιβλιοθήκη ή κάπου αλλού για εκπαιδευτικα προγράμματα, θα το έβρισκα σαν μια μεγάλη ανακούφιση. Είναι απογοητευτική η αλλαγή των παιδιών τα τελευταία 2-3 χρόνια και δεν το λέω για το γνωστικό επίπεδο.

1. Με τις μουσειοσκευές (όπως βαλιτσάκια με εκπαιδευτικό υλικό), που διαθέτουν τα μεγάλα μουσεία στις βιβλιοθήκες, άνετα κάνει ο βιβλιοθηκονόμος απλά προγράμματα με τους μαθητές, που έρχονται στο πλαίσιο εκπαιδευτικών επισκέψεων.
2. Σε μεγάλα μουσεία,  που κάνουν συστηματικά/τακτικά μουσειοπαιδαγωγικά προγράμματα και εργαστήρια για παιδιά, ναι εκεί ίσως  να χρειάζεται και εκπαιδευτικός, που όμως να έχει εξειδικευθεί στη μουσειοπαιδαγωγική.

Δεν το λέω από θέμα επάρκειας. Το λέω ως δυνατότητα ενός εκπαιδευτικού να κάνει ένα διάλειμμα από την τάξη για να δοκιμάσει κάτι άλλο, συναφές με το επάγγελμα και τος σπουδές αλλά με άλλες συνθήκες. Δεν είναι κακό αυτό, αντιθετα είναι όφελος και για τον εργαζόμενο και για την υπηρεσία, η διεύρυνση οριζόντων και η ανταλλαγή. Αρκεί να είναι για ορισμένο χρόνο, βάσει βιογραφικού, και με συνάφεια στις σπουδές.

Στο ΚΕΠΕΑ, ναι με προϋποθέσεις, αλλά η βιβλιοθήκη είναι δουλειά του βιβλιοθηκονόμου.

Η φιλαναγνωσία δεν είναι δουλειά του βιβλιοθηκονόμου.

Δεν είναι κακό να θέλει κανείς για 1-2 χρόνια να δοκιμάσει κάτι εκτός τάξης. Αν όμως αυτό θέλει να το κάνει μονιμα, ας κάνει μετάταξη. Και κάποιες υπηρεσίες χρειάζονται σταθερό μόνιμο προσωπικό και υπάρχουν και άνθρωποι που δεν θέλουν να μπουν στην
εκπαίδευση αλλά θα ήθελαν να εργαστούν σε ένα αρχείο πχ γιατί έχουν συναφείς σπουδές. Δεν
γίνεται να είναι δέσμιοι του να μπουν στην εκπαίδευση. Είναι πολυσύνθετο το θέμα.   Σε πολλά σχολεία «δεσμεύονται» οργανικές από ανθρωπουσ που δεν θέλουν να πάνε ποτέ εκεί και είναι στον αέρα άλλοι που περιμένουν κάθε χρόνο τις τοποθετήσεις. Τπ σύστημα αυτό όλο δεν είναι ορθολογικό, απ όπου και να το πιάσεις, αλλά προφανώς είναι πολλά τα συμφέροντα και τα παιδιά ολωνων που βολεύονται, γι αυτό και κανείς δεν το θίγει. Οπότε καλά κάνει ο leon, απλώς θα έλεγα, επειδή το κάνει συχνά, να μην είναι τόσο απόλυτος συνεχώς ότι η θέση του εκπαιδευτικού είναι μόνο στην τάξη. Το σχολείο δεν είναι φροντιστήριο, είναι ολόκληρος οργανισμός. Έχει πολλές πτυχές η λειτουργία ενός εκπαιδευτικού οργανισμού, και πολλές πτυχές η όλη εκπαιδευτική κοινότητα. Καλό είναι να μπορεί κάποιος να κάνει κάτι άλλο σαν διάλειμμα. Δεν αρέσει σε όλους η διοίκηση (ως ιεραρχία), μπορεί λοιπόν να θέλουν να δοκιμάσουν μια διοικητικής φύσης δουλειά (δλδ γραφείου) για ένα διάστημα ή κάτι συναφές στην επιστήμη τους όπως μια βιβλιοθήκη ή κπου αλλού αναλόγως. Απλώς αυτό δεν μπορεί να γίνεται επι πολλά έτη.

Ξέρουν τον αριθμό των απουσιών στο τελευταίο ειδοποιητήριο. Την ανακοίνωση όμως για την τελική απόφαση του συλλόγου το σχολείο την έβγαλε έξω στην πύλη. Θα το δουν εκεί οι γονείς ή πρέπει να τους καλέσω;

Να μην τους καλέσεις. Υποχρέωση τους είναι να προβληματιστούν. Και είναι αργά. Το αν το σχολείο έχει κάνει όσα έπρεπε, ώστε να μην μείνει κάποιος από απουσίες, είναι άλλο θέμα, αυτό μόνο εσυ το γνωρίζεις.

Το τελευταίο ειδοποιητήριο απουσιών, πόσες είχε; Δεν ήξεραν οι γονείς ότι το παιδί κοντεύει να μείνει; Πώς θα εμφανιστούν στις εξετάσεις οι μαθητες αυτοί σαν να μην συμβαίνει τίποτα; Δεν είναι υποψιασμενοι; Το σχολείο τι ενέργειες έχει κάνει για να διερευνήσει τη μη τακτική φοίτηση;

Είναι αρκετά θα έλεγα, πάνω από δέκα ανά τάξη, γύρω στα δεκαπέντε. Στο περσινό σχολείο ήταν σχεδόν όλο το σχολείο
Μετά το χρόνο αποχώρησης, ωστε να μπορούν οι εισηγητές να είναι διαθέσιμοι.
Δεν υπάρχει ούτε καλη συννενόηση, ούτε καλή γνώση, οπότε πνίγονται με τα διαδικαστικά και επίσης θέλουν η πλειοψηφία να μην κάνει τίποτα, με το ζόρι την εισήγηση, και επιτηρήσεις πως θα την ρίξουμε στον "συνάδελφο".

Εμείς, οι φιλόλογοι τουλάχιστον, έχουμε τελείως αντίθετες προσεγγίσεις στο θέμα των προφορικών και γι αυτό δεν έχω αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν κάνουμε επιτροπή. Άλλοι είναι της ξεπετας, του στιλ «εχεις να πεις κάτι πάνω σ αυτά που έγραψες; όχι; ενταξει, ραντεβού στην επαναληπτική εξεταστική». Άλλοι ψειρίζουν την παραμικρή ερώτηση και εξετάζουν ωωωωρες ατέλειωτες μην τυχόν και δεν μπει ακριβοδίκαιος βαθμός, Πώς να γινει επιτροπή έτσι; Εγω κρίνω και πράττω κατά περίπτωση, ανάλογα με το τι μπορεί να κάνει το κάθε παιδί, αν είναι πολύ αδυναμοσ, ρωτάω στοχευμένα κάποια πράγματα που γνωριζω σίγουρα ότι θα μου απαντήσει.