PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Όσο για το βρετανικό μοντέλο που λέτε, πολύ φοβάμαι ότι θα έρθει πιο γρήγορα απ΄ότι φανταζόμαστε.

Αυτό θα έρθει σίγουρα μέσα από την "ελεύθερη επιλογή σχολείου", τη "μεταφορά πόρων λειτουργίας των σχολείων στις τοπικές κοινωνίες" και, τελικά, το "αυτοχρηματοδοτούμενο σχολείο".

Τα Ωνάσεια, για τα οποία δυσανάλογος ντόρος ξεσηκώθηκε τελικά (δεν έγινε τίποτα αξιόλογο από την εκπαιδευτική κοινότητα), είναι το πρώτο βήμα.

Το κριτήριο του φύλου είναι ασφαλώς σημαντικότερο στη διανυκτέρευση σε κοινά δωμάτια από το κριτήριο της  τάξης για ευνόητους λόγους

Ως επίπεδα φίλτρων στην κατανομή ανέφερα την τάξη, και εντός αυτής, δηλαδή υπο-φίλτρο, το φύλο. Προφανώς και η μη-μείξη αγοριών και κοριτσιών στο ίδιο δωμάτιο είναι κάτι που δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση. Αλλά το διαχωρισμό αγόρια-κορίτσια τον κάνεις εντός των μαθητών της ίδιας τάξης πρώτα. Αυτό εννοούσα.

Δεν καυαλαβα παλι (ισως εγω ειμαι μειωμενη αντιληψης) πώς βρεθηκε να περισσευει το χ παιδι! Γιατι δεν περισσεψε καποιο αλλο; Εγινε καποια κληρωση; Επιλεχθηκαν οι παρεες απο την αρχη; Επιλεχθηκε το χ στην τυχη γιατι τελικα δεν εβγαινε ο αριθμος;
Αυτο ειναι το πρωτο που θα ρωτησει ο γονιος!

Την απάντηση σάς την έδωσα παραπάνω. Σχηματίστηκαν οι τριάδες, και το "πλεονάζον" παιδί δεν βρήκε τριάδα για να μπει (που και να έβρισκε, κάποιο άλλο θα έμενε εκτός τριάδας κ.ο.κ) γιατί στο πρόγραμμα δεν έτυχε να συμμετέχουν φίλοι του ή έστω άλλα παιδιά του ίδιου φύλου από το τμήμα του. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να συμβεί υπό τέτοιες συνθήκες. Δεν μιλάμε για μια μαζική εκδρομή ολόκληρης τάξης.

Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να έχουμε  οδηγίες που θα ρυθμίζουν και το πώς αναπνέουμε, κάποια ζητήματα δεν μπορούν να προβλεφτούν ούτως ή άλλως.

Η έλλειψη αυτορρύθμισης όμως, που ενίοτε οφείλεται σε έλλειψη εμπειρίας (μπορεί στο συγκεκριμένο σχολείο να μην έχει ξανατύχει τέτοια περίπτωση), είναι που τελικά οδηγεί στην "ανάγκη" να έχεις ένα κράτος-"πατερούλη" που ρυθμίζει "και το πώς αναπνέουμε" όπως είπατε.

Παρόλο που δεν συνοδεύω σε εκδρομές η ίδια, η διαδικασία οργάνωσής τους είναι πολύ συγκεκριμένη. Και στο δικό μας σχολείο οι πολυήμερες του εξωτερικού είναι πολυήμερες σχολείου και όχι τάξεων (οι πολυήμερες εσωτερικού και οι μονοήμερες αφορούν σε τάξεις) και αυτό επειδή δεν είμαστε τόσο μεγάλο σχολείο. Έτσι αρχικά δηλώνεται πρόθεση για εκδρομή, μετά συμφωνούμε στα άτομα και μετά (ανάλογα με τον αριθμό και την αναλογία μαθητών- μαθητριών) καθορίζονται και κλείνονται τα δωμάτια ανά τάξεις. Τότε και μόνο τότε επιλέγονται οι παρέες για να μην υπάρχουν προβλήματα σαν αυτό που αντιμετωπίζετε.Υποθέτω πως μιλάμε για μαθητή που "περισσεύει" μόνο με την έννοια πως δεν έχει επιλέξει παρέα και δεν καθορίστηκαν τα δωμάτια ανά τάξεις σωστά . Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορείς να παίζεις με γονείς και μαθητή που έχεις αποδεχτεί, επειδή εσύ ως σχολείο έκανες λάθος, ούτε να βγάζεις περισσευούμενο κάποιον επειδή δεν είχε σχηματίσει παρέα λες και είναι παρείσακτος γενικά. Ο μόνος τρόπος να διορθωθεί το λάθος είναι να γίνει διερεύνηση ώστε να πάει κάποιος μαθητής που επιθυμεί με άλλη τάξη στα δωμάτια και ας σπάσει μια παρεούλα για το καλό όλων και όχι να βρει ο διευθυντής τους γονείς του παιδιού που είναι μόνο και να αρχίσει τις ανοησίες, ώστε να τους κάνει να νιώσουν άσχημα (και πόσο αντιπαιδαγωγική στάση!).
Όλα όσα είπε η emmaki δηλαδή.

Εγώ δεν θα καταλόγιζα ευθύνη στη διεύθυνση του σχολείου επειδή θα ρωτούσε τους γονείς του παιδιού αν συναινούν να μείνει με μεγαλύτερα. Θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση, αν συναινούσαν. Ειδικά σε τέτοιες εκδρομές, που προκύπτουν ως "προϊόν" προγράμματος ή ομίλου και άρα δεν έχουν τη (σχεδόν) καθολική συμμετοχή που έχουν εκδρομές μιας τάξης χωρίς άλλα κριτήρια, μπορεί απλώς να τύχει και κάποιο παιδί να μη βρει συγκατοίκους, γιατί πολύ απλά μπορεί να μη συμμετείχαν στο πρόγραμμα φίλοι του ή ούτε καν παιδιά από το τμήμα του. Χωρίς αυτό να σημαίνει κατ' ανάγκη ότι βιώνει... περιθωριοποίηση εντός του σχολικού περιβάλλοντος.

Το λάθος του σχολείου ήταν που ίσως δεν άφησε από την αρχή ανοιχτό το ενδεχόμενο μικρής (ανα)προσαρμογής της τιμής συμμετοχής -όπως προανέφερε η Έσπερος-, με βάση τις ανάγκες σε δωμάτια που θα προέκυπταν από την τελική κατανομή ανά τάξη και φύλο εντός κάθε τάξης. Και καθώς το αναμενόμενο είναι οι γονείς του "πλεονάζοντος" (αριθμητικά και μόνο) παιδιού να μη συναινούσαν στη διαμονή του με μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά, τώρα... "τρεχάτε, ποδαράκια μου" για το σχολείο που πρέπει να βρει λύση σε συνεργασία με το ταξιδιωτικό γραφείο.

Όλα αυτά βέβαια δεν θα είχαν δημιουργηθεί καν, αν υπήρχε ένα σαφές πλαίσιο (εγκύκλιος, οδηγία, υπουργική απόφαση κ.α) που να καθόριζε συγκεκριμένα ότι η συγκατοίκηση στις διαταξικές εκδρομές επιτρέπεται μόνο ανά τάξη (και φύλο), και ότι βάσει αυτής της αρχής θα καθορίζεται το πλήθος των αναγκαιούντων δωματίων. Με τον τρόπο αυτό, δεν θα χρειαζόταν καν το σχολείο να μπει στη διαδικασία να ρωτήσει τους γονείς για τη συναίνεσή τους. Αν θέλετε μάλιστα την άποψή μου, εγώ διαφωνώ ακόμα και με τη διερεύνηση ανάμεσα σε όλα τα παιδιά για συγκατοίκηση κάποιου με παιδιά άλλης ηλικίας. Ειδικά στο γυμνάσιο (ίσως λιγότερο στο λύκειο) ακόμα και διαφορά μιας τάξης είναι μεγάλη και καθιστά απαγορευτική τη συγκατοίκηση, έστω και αν οι υποψήφιοι συγκάτοικοι είναι αδάμαντες ως προς τον χαρακτήρα τους. Όλοι ξέρουμε ότι τα παιδιά, στα ξενοδοχεία (κυρίως του εξωτερικού), μετά τη βραδινή κατάκλιση παίζουν με τα κανάλια της τηλεόρασης στα δωμάτια, και κυρίως όλοι ξέρουμε για τι... είδους τέτοια κανάλια ψάχνουν. Ακόμα και χωρίς την παραμικρή κακή πρόθεση από κανένα παιδί, είναι σωστό να εκτίθεται ένα παιδί της Α΄τάξης στα τηλεοπτικά... ερεθίσματα ενός παιδιού της Γ' τάξης;

@emmaki
Σωστότατη παρατήρηση, που εμπεριέχει και την λύση.

Τη λύση -υποθέτω ότι εννοείτε για τους γονείς- μπορεί να την εμπεριέχει, μόνο εφ’ όσον οι γονείς έχουν ένα πάτημα εν είδει εγκυκλίου, υπουργικής απόφασης κ.α. που να τους δίνει τη δυνατότητα να επικαλεστούν. Γι’ αυτό και είπα ότι το σχολείο με τη σειρά του μπορεί να έχει έννομο συμφέρον να βρει τρόπο να ξεφορτωθεί το πρόβλημα ακριβώς επειδή υπάρχει… δημιουργική ασάφεια πάνω σε μια τέτοια λεπτομέρεια. (Κακώς υπάρχει, θα έπρεπε να προβλέπεται κάτι, αλλά υπάρχει.)

Ψάχνω, ψάχνω, αλλά δεν βρίσκω καμιά εγκύκλιο ή οδηγία που να διέπει το παρακάτω:

Ας υποθέσουμε ότι σε μια πολυήμερη πολυταξική εκδρομή προγράμματος «περισσεύει» κατά την ταξιθεσία σε τρίκλινα δωμάτια ένα παιδί της Α’ γυμνασίου. Ζητείται από τους γονείς του να συναινέσουν προκειμένου να μοιραστεί το δωμάτιο με 2 παιδιά της Γ’ τάξης, τα οποία δεν γνωρίζει. Οι γονείς, όπως αναμένεται, αρνούνται να συναινέσουν. Το σχολείο υποχρεούται, στην περίπτωση αυτή, να βρει λύση η οποία όμως θα είναι πιο δαπανηρή (ένα από τα τρίκλινα της Α’ τάξης σπάει σε δύο δίκλινα και χωράει έτσι και το «πλεονάζον» παιδί; Ή δικαιούται να πει στους γονείς «αφού δεν συναινείτε, δεν συμμετέχει»; Και στην περίπτωση αυτή, πώς δικαιολογείται ο αποκλεισμός μη υφισταμένου άλλου λόγου (π.χ. πειθαρχικού παραπτώματος) που να στοιχειοθετεί αποκλεισμό από την εκδρομή, αν οι γονείς εμμείνουν, αρνηθούν να πάρουν πίσω τα χρήματα που κατέβαλαν και απαιτήσουν από το σχολείο να κόψει το λαιμό του για να βρει λύση;