PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Θα έπρεπε όμως να συνειδητοποιήσουν κάποια στιγμή ότι αυτός ο εγωκεντρισμός έχει φέρει παρακμή στην κοινωνία.

Ποιου το αφτί θα ιδρώσει για την παρακμή της κοινωνίας; Η Θάτσερ έριξε κυνικά το σπόρο, και δυστυχώς σήμερα δρέπουμε τους καρπούς: "Οι άνθρωποι ρίχνουν τα προβλήματά τους στην κοινωνία. Και, ξέρετε, δεν υπάρχει αυτό που λέγεται κοινωνία. Υπάρχουν τα άτομα –άνδρες και γυναίκες– και υπάρχουν οι οικογένειες."

Αυτό που έκανε, όμως, ο Μεταξάς είναι ότι από πατριωτικές εκδηλώσεις τις μετέτρεψε σε μέσο προβολής της πειθαρχίας και της υπακοής προς το κράτος. Και το έκανε με τους εξής τρόπους:
α) κατέστησε την οργάνωσή τους υποχρεωτική και κυρίως κρατική υπόθεση
β) επέβαλε συγκεκριμένη ιεραρχία στη διάταξη των μαθητών (βάσει ηλικίας, φυσικών χαρακτηριστικών και μαθητικής επίδοσης)
γ) επέβαλε τον υποχρεωτικό χαιρετισμό προς τις αρχές του τόπου
δ) τις κατέστησε συμπληρωματικές προς τις στρατιωτικές παρελάσεις

Και κατά τη γνώμη μου, αυτές οι αλλαγές είναι που είναι ξεπερασμένες και προβληματικές. Κάποια στιγμή θα έπρεπε να αναθεωρηθούν.
Γιατί κατά τα άλλα, ως εκδηλώσεις αγωνιστικού φρονήματος και απότισης τιμής δεν είναι κακές. Όπως γίνεται η πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου, καλό είναι να γίνονται και παρελάσεις για τις εθνικές επετείους. Είναι βιωματικές διαδικασίες έκφρασης πατριωτισμού και τιμής προς όσους αγωνίστηκαν για το κοινό καλό.

Κακά τα ψέματα, μια παρέλαση έχει εξόφθαλμες λειτουργικές διαφορές από μια πορεία τιμής και μνήμης, οπότε είναι εξαιρετικά δύσκολο να είμαστε "και με τον αστυφύλαξ, και με τον χωροφύλαξ". Ως προς τις αλλαγές που επέφερε ο Μεταξάς, θα αναρωτηθώ τα εξής κατ' αντιστοιχία των παραπάνω:
(α) ακόμα και αν η διοργάνωση ήταν προαιρετική και επαφίετο στα όργανα διοίκησης κάθε σχολικής μονάδας, ποιος διευθυντής θα μπορούσε να αντισταθεί στην κατακραυγή των γονέων, οι οποίοι αυτομάτως θα τον κατέτασσαν στην κατηγορία των "αντεθνικών μιασμάτων" και των "ισλαμολάγνων διεθνιστών" αν έλεγε "το δικό μας σχολείο δεν θα συμμετάσχει στην παρέλαση";
(β) όσο πρόκειται για παρέλαση και όχι για πορεία, πώς είναι δυνατόν να παραβιαστούν οι κανόνες διάταξης των στοίχων, δηλαδή κατ' ανάστημα;
(γ) ο υποχρεωτικός χαιρετισμός προς τας "αρχάς" δια στροφής της κεφαλής επί δεξιά, που επίσης προέρχεται από τις στρατιωτικές παρελάσεις, είναι κάτι που μπορεί με πρωτοβουλία των ίδιων των μαθητών να παρακαμφθεί, όμως ποιος ξεχνάει το "πάθημα" του μαθητή από τη Λάρισα στην παρέλαση του 2011, που ακόμα και σήμερα κάποια δημοσιεύματα έχουν ξεθάψει την "ασέβεια" που είχε επιδείξει τότε, γράφοντας απαξιωτικά "να, δείτε, κουρέας έγινε, δεν ήταν άξιος για κάτι καλύτερο".
(δ) πώς θα μπορούσαν να αποσυνδεθούν από τις στρατιωτικές παρελάσεις, όταν εκ των πραγμάτων πρέπει να υπάρχει άμεση χρονική εγγύτητα/συνάφεια προς την εθνική επέτειο;

Εγώ θα πρότεινα αυτό το κομμάτι συνοδειά με το βιντεάκι.

https://youtu.be/zeYG57_FNXI?si=KN_SkHG7s-DGIpHN

Το συζητούσαμε προχθές με το μεγάλο μου γιο. Σκοπεύει να το προτείνει για να το απαγγείλει (όχι να το τραγουδήσει) στον έχοντα την ευθύνη της διοργάνωσης εκπαιδευτικό του σχολείου του. Το αν θα εισακουστεί ή όχι, μένει να φανεί. Γενικότερα μιλώντας, γνωρίζουμε όλοι ότι σε κάποια σχολεία οι διευθυντές είναι υπερσυγκεντρωτικοί και δεν περνάει τίποτα στις γιορτές χωρίς να τύχει της έγκρισής τους. Αλλού πάλι, υπάρχει μεγάλος έως απόλυτος βαθμός αυτονομίας. Και αυτήν πρέπει να είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν όποιοι διευθυντές την επιτρέπουν, γιατί είναι βέβαιο ότι στα πλαίσια της διάχυσης των ακροδεξιών ιδεών στην κοινωνία θα υπάρξουν αρκετοί γονείς με το μανδύα των "νοικοκυραίων που κοιτάνε τη δουλειά τους και τη μόρφωση των παιδιών τους" οι οποίοι περιμένουν με το δάχτυλο στη σκανδάλη να πυροβολήσουν για την "πολιτικοποίηση της γορτής" από τους "μαρξιστές εκπαιδευτικούς που έχουν κατακλύσει τα σχολεία". Και μην καμωνόμαστε ότι δεν το γνωρίζουμε. Μια περιδιάβαση στα πλέον τοξικά από τα social media, αλλά και σε καθεστωτικά media με "δημοσιογράφους" τύπου Πορτοσάλτε και Ζαχαρού, θα μας το δείξει.

Συνιστώ ψυχραιμία σ' αμφότερους. Η φράση στα εισαγωγικά φανερώνει πολλή οργή. Δε χρειάζεται. Δε σας φταιν οι νεοδιόριστοι σε κάτι.

Συνιστώ καλύτερη ερμηνεία των όσων διαβάζουμε ή ακούμε. Κατά τη δική μου οπτική, η φράση στα εισαγωγικά φανερώνει κάτι χειρότερο από οργή. Φανερώνει αποστροφή προς τους νεοδιόριστους, την "πλέμπα" που διεκδικεί μονιμοποίηση. Κάτι σαν "μπαϊλντίσαμε με την πάρτη σας, άντε να μονιμοποιηθείτε να τελειώνουμε".

Αυτό όμως που εξακολουθώ να διακρίνω ότι δεν εννοείτε να καταλάβετε, είναι ότι αυτή η αποστροφή (ή οργή, κατά τη δική σας άποψη) δεν χαρακτηρίζει τον συγγραφέα της φράσης, αλλά όσους με τις πράξεις τους την εκφράζουν. Δηλαδή το υπουργείο ή/και κάποιες ΔΔΕ. Κατά συνέπεια, το "δε σας φταιν' οι νεοδιόριστοι σε κάτι" το απευθύνετε σε εντελώς λάθος αποδέκτη.

ο νόμος μάλλον για το παραθυράκι έγινε και όχι για τους αδύναμους, αφού ο νομοθέτης άφησε έξω την Νομική (ε, σεβάστηκε τη σχολή του και δυο τρεις άλλες, φιλολογία και μαθηματικό).

Είμαι βέβαιος πως μπορείτε να καταλάβετε ότι οι σχολές αυτές εξαιρέθηκαν γιατί οι τομείς των ΕΠΑΛ δεν έχουν ούτε καν ακροθιγώς συνάφεια με αυτές. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά και θα ήταν σκανδαλώδης η τυχόν συμπερίληψή τους.

νιώθω δυσφορία για την κανονικοποίηση της πονηριάς, ειδικά όταν προβάλλεται σαν αρετή και να θεωρώ πως τέτοια "καπατσοσύνη" παράκαμψης σαν αυτή που συζητάμε τόσες ώρες είναι μικροαστική προστυχιά με δημόσια αποδοχή.

Δεν προέβαλα καμιά πονηριά και καμιά καπατσοσύνη ως "αρετή". Αυτό όμως δεν μου στερεί τη δυνατότητα να είμαι ρεαλιστής και να μην παραβλέπω το ότι αυτές θα γίνονταν ευμενώς αποδεκτές στον ιδιωτικό τομέα, αν ο "φέρων" αυτές τις ιδιότητες τις ομολογούσε ανερυθρίαστα σε συνέντευξη για πρόσληψη. Sad, but true. Επί του πρακτέου όμως, θα επαναλάβω ότι δύο επιλογές υπάρχουν: ή διατηρούμε τη διάταξη αυτή και αποδεχόμαστε ότι μαζί με το βασιλικό (προαγωγή της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης) ποτίζεται κι η γλάστρα (οι "πονηροί" και οι "πρόστυχοι"), ή την καταργούμε για να τους τιμωρήσουμε, αποκλείοντας μαζί τους και τη δυνατότητα να συνεχίσουν αρκετά παιδιά που ναι μεν οι επιδόσεις τους αξίζουν για ΕΠΑΛ, αλλά μέσω αυτών θα μπορούσαν κάλλιστα και απρόσκοπτα να συνεχίσουν στην ανώτατη εκπαίδευση. Καταλαβαίνω ότι είναι σκληρό το δίλημμα, αλλά κάπως έτσι είναι πάντα τα διλήμματα στη ζωή.

Αν η πλειοψηφια  συμεχισει να θεωρει οτι επι παραδειγματι το να γινει ψυκτικος το παιδι του ειναι κατι "κατωτερο" (κοινωνικα; δεν ειμαι σιγουρη. Εδω προκειται για στρεβλωση πιθανον με ψυγογενη βαση)

Μια και αναφέρατε τη συγκεκριμένη ειδικότητα: πώς ακριβώς περιμένετε η κοινωνία να μην κάνει αυτή την -πράγματι άδικη απέναντι στα τεχνικά επαγγέλματα- συσχέτιση, όταν βλέπει και ακούει τους ταγούς της (λέμε τώρα…) να προσδίδουν σαφή ταξικά/οικονομικά χαρακτηριστικά στα επαγγέλματα αυτά; Ξεχάσατε την περιβόητη ατάκα για «το νέο παιδί από το Περιστέρι που θέλει να γίνει ψυκτικός»; (Από το Περιστέρι, όχι από τη Φιλοθέη…)

πολύ αυστηρό έλεγχο του πού μπορεί να περάσει κανείς μέσω ΕΠΑΛ.

Δεν είναι τόσο εύκολο, αφ' ης στιγμής δεν υπάρχει πλέον τεχνολογική εκπαίδευση τριετούς διάρκειας σπουδών. Όταν, για παράδειγμα, από το πεδίο Υγείας ο μέσω ΓΕΛ υποψήφιος μπορεί να δώσει ισότιμα τόσο για Νοσηλευτική (5 χρόνια) όσο και για Ιατρική (6 χρόνια), πώς θα πεις στον μέσω ΕΠΑΛ υποψήφιο "εσύ δικαιούσαι να δώσεις μόνο για Νοσηλευτική ή Μαιευτική"; Ακόμα χειρότερα για τα τμήματα Μηχανικών, καθώς όλα έχουν γίνει πενταετούς φοίτησης, με δικαίωμα εγγραφής στο ΤΕΕ. Εκεί, και να θες ακόμα, δεν υπάρχει εναλλακτική ίδιου γνωστικού αντικειμένου για να δώσεις στον μέσω ΕΠΑΛ υποψήφιο και να τον αποκλείσεις από τις πολυτεχνικές σχολές.

Άλλο παράδειγμα "άνισων ευκαιριών", ακόμα και εντός του ίδιου τύπου λυκείου. Συγκρίνετε τις βάσεις των τμημάτων Χημείας με τα αντίστοιχα Φυσικής στην ίδια πόλη (όπου υπάρχουν και τα δύο). Έχουν μεγάλη διαφορά. Πού νομίζετε ότι οφείλεται; Έγινε πια τόοοοσο πιο hot επιστήμη η Χημεία; Ή μήπως, λέω μήπως, οφείλεται στο γεγονός ότι τα τμήματα Χημείας μπορούν να δηλωθούν και από τους υποψηφίους πεδίου Υγείας; Στο οποίο όλοι γνωρίζουμε τι επιδόσεων και τι υποβάθρου (κατά τεκμήριο) μαθητές φοιτούν. Εκεί δηλαδή δεν υπάρχουν "'άνισες ευκαιρίες";