Dwrina και 3 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Δεν είμαι σίγουρη ότι μπορείς να τρέψεις τη συγκεκριμένη πρόταση σε παθητική περιφραστική συζυγία. Νομίζω ότι σε παθητική περιφραστική συζυγία τρέπουμε το debeo + απαρέμφατο.
Ποιητικό αίτιο σε δοτική μπορούμε να έχουμε άψυχο; Αν θέλω να τρέψω σε παθητική περιφραστική συζυγία το magnus timor exercitum occupavit μπορώ να το κάνωexercitus magno timori occupandus fuit;
Καλησπέρα και πάλιΕπειδή πάντως στο παρελθόν έχω υπάρξει διορθώτρια σε πανελλαδικές εξετάσεις στο μάθημα των λατινικών, μπορώ να σου πω ότι ζητάνε τις "κανονικές" μετατροπές. Αν δηλαδή βάζανε τη συγκεκριμένη πρόταση και ζητούσαν την τροπή της σε παθητική φωνή θα έπρεπε να γράψεις magno timore exercitus occupatus est. Πρόσεξε γιατί καμιά φορά κάποιες ασκήσεις μπερδεύουν. Αν είσαι υποψήφια για τις πανελλαδικές σου εύχομαι Καλή Επιτυχία!!! Και πάνω από όλα Ψυχραιμία!!! Αν πάλι είσαι συνάδελφος εκπαιδευτικός εύχομαι Καλή δύναμη στο έργο σου!!!
Καλύτερα να αποφύγεις τη μετατροπή. Το ποιητικό αίτιο στη σύνταξη αυτήν δηλώνεται με ανθρώπινο ον και πολύ σπάνια με άλλα έμψυχα ή animate by implication, όπως λέει ο Pinkster (δες I, 5.40 (σελ. 296)). Ένας προσεκτικός Ρωμαίος συγγραφέας δεν θα χρησιμοποιούσε μια πρόταση με γερουνδιακό, σαν αυτήν που δίνεις.
Από τα λατινικά που θυμάμαι νομίζω ότι η πρόταση "Eodem modo sapiens virtutem, si licebit, in divitiis explicabit, si minus, in paupertate" γίνεται μετά από εξάρτηση από λεκτικό ρήμα ως εξής: Seneca tradit/tradidit eodem modo Sapientem virtutem, si licebit, in divitiis explicaturum esse, si minus, in paupertate.
Ο κανόνας ότι η υποτακτική παρατατικού και υπερσυντελίκου των δευτ. προτ. του ευθέος λόγου διατηρείται στον πλάγιο ακόμη και με ρήμα εξάρτησης αρκτικού χρόνου ισχύει και όταν πρόκειται για προτάσεις με ιδιομορφία στην ακολουθία (π.χ. τελικές βουλητικές κ.λπ.);
Πρέπει να τραπεί και η υπόθεση σε υποτακτική και νομίζω ότι με εξάρτηση tradit θα γίνει si liceat (υποτακτική ενεστώτα) και με εξάρτηση tradidit si liceret (υποτακτική παρατατικού). Ας το επιβεβαιώσει όμως και κάποιος άλλος.
Στην πρόταση neutrum mihi mitti placet, γιατί το βιβλίο του καθηγητή, όταν την τρέπει σε πλάγιο λόγο, κάνει το neutrum neminem; Γιατί να αλλάξει η αντωνυμία;
Η neutrum αντιστοιχεί στα οὐδέτεροι / μηδέτεροι, η alius στην ἄλλος και η alter στην ἕτερος, σωστά;Η omnis στην πᾶς και η totus στην ὅλος;
Υπάρχουν λατινικές αντωνυμίες αντίστοιχες των ἕκαστος, ἑκάτερος - ἑκάτεροι, ἀμφότεροι;