PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Μόνο που δεν υπάρχουν μόνο οι φαντασιόπληκτοι, ξέρεις. Υπάρχουν και οι υπόλοιποι άνθρωποι που παρακολουθούν αυτούς που φαντασιώνονται κι αυτούς που έχουν μανία καταδίωξης από αυτούς.

Υπάρχει στον Smyth, στην άμεση αυτοπάθεια το  καθ᾽ ἑαυτοὺς βουλευσάμενοι τὰ ὅπλα παρέδοσαν καὶ σφᾶς αὐτούς , αλλά δεν είναι σαφές αν ο  Smyth δίνει το παράδειγμα ως άμεση αυτοπάθεια για το σφᾶς αὐτούς, το οποίο αναφέρεται στο υποκείμενο του παρέδοσαν, ή και για το  καθ᾽ ἑαυτοὺς ως αναφερόμενο στο υποκείμενο του βουλευσάμενοι.

Και τα δυο δείχνουν άμεση αυτοπάθεια για τους λόγους που λες.

Δες κι αυτό που αναφέρει η Πύλη στην άμεση αυτοπάθεια:
ΘΟΥΚ 2.65.1 ἐπειρᾶτο τοὺς Ἀθηναίους τῆς τε ἐς αὑτὸν ὀργῆς παραλύειν καὶ ἀπὸ τῶν παρόντων δεινῶν ἀπάγειν τὴν γνώμην
=προσπαθούσε (ο Περικλής) και την οργή των Αθηναίων εναντίον του να εξασθενίσει και να απομακρύνει τη σκέψη τους από τις τωρινές συμφορές.

Το "αυτόν" δηλώνει άμεση αυτοπάθεια σε σχέση με το υποκείμενο του απαρεμφάτου που είναι το ίδιο με αυτό του ρήματος (Περικλής)

Και πρόσεξε σε αντικαταβολή αυτήν την πρόταση που αναφέρει ο Smyth στην έμμεση αυτοπάθεια:
Ὀρέστης ἔπεισεν Ἀθηναίους ἑαυτὸν κατάγειν
(=Orestes persuaded the Athenians to restore him)

Το "εαυτόν" δεν ταυτίζεται με το υποκείμενο (Αθηναίους) της απαρεμφατικής φράσης στην οποία ανήκει, αλλά με το υποκείμενο του ρήματος.
Εξ ου και έμμεση η αυτοπάθεια.

Δεν είδα όμως να εκτοξεύει αντιχριστιανικό μένος ή να καλεί τους πιστούς να απεμπολήσουν τα ιδεώδη της θρησκεία τους.

Ούτε εγώ θεωρώ πως έχει μένος.
Θεωρώ ωστόσο ότι έχει αυτοπαγιδευτεί στη λογική αντίφαση "είμαι υπέρ της απεριόριστης ελευθερίας έκφρασης των κατά την κρίση μου φωτισμένων αλλά εναντίον της απεριόριστης ελευθερίας άλλων που θεωρώ σκοταδιστές". Και ίσως ναι, να περίμενε να επιβεβαιώσει μέσα από τη συζήτηση αυτό που κατά βάθος ξέρει πως δεν στέκει.

Διότι η θεωρία της απεριόριστης ελευθερίας έκφρασης μιας πεφωτισμένης δεσποτείας ανήκει στη φιλοσοφία της τυραννίας. Κάθε τύραννος θεωρεί ότι ο ίδιος είναι φωτισμένος και οι άλλοι ανίδεοι που οφείλουν να τον υφίστανται. Κι ο ζωγράφος της Πινακοθήκης πίστευε ότι ήταν φωτισμένος και ο βουλευτής που του έσπασε τα έργα.

Η θεωρία ότι η ελευθερία πρέπει να έχει κάποιους ελάχιστους ηθικούς φραγμούς χάριν του κοινωνικού συνόλου ανήκει στη σφαίρα της δημοκρατίας και του Διαφωτισμού.

Αυτή η μίνιμουμ αυτοθυσία για το καλό των άλλων ονομάστηκε τον 19ο αιώνα "αλτρουισμός" και έκτοτε θεωρήθηκε κοινωνική αρετή, όπως η αλληλεγγύη και η κοινωνική δικαιοσύνη, γιατί μετατρέπει τις ανθρώπινες σχέσεις από σχέσεις επιβολής του εκάστοτε ισχυρότερου σε σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και ανεκτικότητας και διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή. Ποτέ δεν νοήθηκε ως καταπίεση, παρά μόνο όποτε ξέφυγε από τα όρια του στοιχειώδους σεβασμού και πέρασε στην πλήρη κατάργηση της ατομικής έκφρασης. Δηλαδή, όποτε διαστράφηκε η έννοιά του, για να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι τυραννίας.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος υποχρεωτικά θρήσκος, για να σέβεται την ανθρώπινη υπόσταση των άλλων είτε είναι θεοσεβούμενοι είτε όχι.
Είναι θέμα κυρίως ανθρωπιάς, αλτρουισμού και δημοκρατικότητας.
Και σεβασμός δεν σημαίνει "κλείνω τα αυτιά μου και λέγε ο,τι θες ελεύθερα, αλλά εγώ δεν θα απαντάω επί της ουσίας" ούτε "λέω ο,τι θέλω χωρίς να αναλαμβάνω καμία ευθύνη για το πώς νιώθεις".
Ελευθερία και ευθύνη είναι έννοιες αλληλένδετες.
Αυτά, αν θέλουμε να είμαστε άνθρωποι.

Και τα γράφω, γιατί ενώ ήταν το κεντρικό ζήτημα, υπήρξε μια επιμονή στο να κάνουμε άσχετους κύκλους. Γι' αυτό είπα κιόλας ότι βαρέθηκα από ένα σημείο και μετά. Και γι' αυτό δεν συνεχίζω. Απλώς, με παρακίνησε το μήνυμα σου να δώσω κάποιες διευκρινίσεις.

Ναι, η άμεση αυτοπάθεια αφορά το υποκείμενο της της πρότασης (clause) ή της φράσης (phrase/clause).

Βασικά, όταν τα ξένα συντακτικά χρησιμοποιούν τον όρο clause και για όλες τις εξαρτημένες φράσεις που έχουν ρηματικό τύπο (απαρεμφατικές, μετοχικές κλπ).

Στην πράξη λοιπόν, όταν η αυτοπαθής αντωνυμία ανήκει σε μια απαρεμφατική ή μετοχική φράση, κοιτάμε το υποκείμενό της, για να δούμε αν υπάρχει άμεση αυτοπάθεια.
Αν είναι η ίδια υποκείμενο αυτής της φράσης, κοιτάμε το υποκείμενο της πρότασης στην οποία είναι ενσωματωμένη, για να δούμε αν υπάρχει άμεση αυτοπάθεια.

Μπορείς να κοιτάξεις εδώ για τα αρχαία ελληνικά:
Πύλη Ελληνικής Γλώσσας
https://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/composition/page_019.html

Γραμματική Smyth
https://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0007%3Apart%3D4%3Achapter%3D41%3Asection%3D86

Kαι για τα Λατινικά εδώ:
Γραμματική Allen and Greenough
https://dcc.dickinson.edu/grammar/latin/reflexive-pronouns

Ψηφιακό Βοήθημα
https://www.study4exams.gr/latin/course/view.php?id=226

Κι εδώ που τα λέει αρκετά αναλυτικά
https://www.schooltime.gr/2017/02/15/sintaktiko-latinikon-autopatheia/

Τις ψυχικές διαγνώσεις εσύ τις κάνεις που συστήνεις ψυχραιμία στον έναν και τον άλλον.
Εγώ είπα απλά τη γνώμη μου στους προβληματισμούς σου και σχολίασα τον τρόπο που επεξεργάζεσαι τα δεδομένα, για να καταλήξεις σε συμπεράσματα.

Και το θέμα σταματάει εκεί. Δεν χρειάζεται να κάνουμε κύκλους.

Θέλετε να μη μιλάμε να μην παραθέτουμε γεγονότα  με την αιτιολογία ότι θίγουν τη θεοσεβούμενη υπόσταση που 'χετε ως πιστοί.

Και μόνο αυτό δείχνει πόσο στερεότυπα σκέφτεσαι για τους άλλους.

Τέλος πάντων, ό,τι είχα να πω το είπα. Τα υπόλοιπα είναι απλή ανακύκλωση.

Αν ήταν αλλιώτικη, θα είχε κάποιο ενδιαφέρον. Είναι απλά αντιφατική.